Μ. Κοττάκης: Πετάει ο γάιδαρος και κορνάρει στις στροφές.

Ο πανικός ποτέ δεν είναι καλός σύμβουλος και συνήθως φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα σε όσους τους διακατέχει από αυτά που θα επιθυμήσουν.

Σε αμηχανία, βρέθηκε, λοιπόν, μετά τα όσα επακολούθησαν μετά την γνωστή ιστορία του  Ιάσονα Αποστολόπουλου, η Ν.Δ., και αντέδρασε σπασμωδικά. 

Το Σάββατο προχωράει σε μια μεθοδολογία που γνωρίζει και εφαρμόζει πολύ καλά διαχρονικά, Τον γκεμπελισμό  Εφαρμόζει την τακτική του υπουργού προπαγάνδας του Χίτλερ: «Όσο μεγαλύτερο το ψέμα, και όσο περισσότερο επαναλαμβάνεται, τόσο πιο πιστευτό γίνεται». 

Ανασύροντας από το διαδίκτυο μια περασμένη τοποθέτηση του διασώστη με μια συντονισμένη με συντονισμένη επίθεση στα σόσιαλ μίντια, τρολ και υποστηριχτές της κυβέρνησης, προσπαθούν να αποδείξουν ότι καλώς δεν βραβεύτηκε ο Αποστολόπουλος γιατί εκτός των άλλων είναι και... «θαυμαστής του Κουφοντίνα».

Θεωρήσαμε τόσο γελοία αυτή την νεοδημοκρατική προσπάθεια που απαξιώσαμε να ασχοληθούμε μαζί της. Οι αναγνώστες/ιες μας γνωρίζουν ότι οι χιλιάδες άνθρωποι που κινητοποιήθηκαν και οι εκατοντάδες πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες που δήλωσαν συμπαράσταση στο δίκαιο αίτημα του μέλους της 17 Νοέμβρη στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν επιδοκιμάζουν τις πράξεις του, αλλά αγωνίστηκαν για να εφαρμοστούν οι δικοί τους αστικοί νόμοι που τους έκαναν κουρελόχαρτο.

Δηλαδή, τα δεξιά τρόλ και οι υποστηριχτές της κυβέρνησης, θέλουν να μας πείσουν ότι ο νομικός συμπαραστάτης του φυλακισμένου Θέμης Σοφός και μια σειρά φορείς από το ΚΚΕ μέχρι τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων Αντιστασιακών, που ζήτησαν να μην περάσει η ετσιθελική απόφαση της γενικής γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής, Σοφίας Νικολάου, είναι «θαυμαστές του Κουφοντίνα»;! Εντάξει, είπαμε, εποχή της "κανονικότητας" αλλά όχι να μας κάψουν και τα εγκεφαλικά μας κύτταρα!

Είναι εκτίμηση ότι όλα αυτά γίνονται στα μαγειρεία των υπογείων του Μεγάρου Μαξίμου και ίσως μόνο με ένα παραπολιτικό σχόλιο θα άξιζε να ασχοληθούμε. Οταν όμως ένα από τα πιο γνωστά δημοσιογραφικά πιστόλια της δεξιάς, ο διευθυντής της "Εστίας" και αρθρογράφος της "Δημοκρατίας" Μανώλης Κοττάκης επιλέγει να εκτεθεί και μάλιστα μ' αυτό τον τρόπο, δεν μπορούμε να το προσπεράσουμε.

Αυτό που αρχικά δεν πρέπει να μας διαφεύγει δεν είναι ότι απλώς επιχειρείτε η δολοφονία χαρακτήρα του διασώστη. Αυτό είναι συνεπακόλουθο της όλης μεθόδευσης. Ούτε έχουν και καμιά ιδιαίτερη σημασία τα πυρά που δέχεται η γλάστρα του Πρωθυπουργικού Μεγάρου, λες και πήγε και την τοποθέτηση εκεί κανένας πλανόδιος μικροπωλητής.  

Αλλο είναι το βασικό που ανατέθηκε στον Μανώλη Κοττάκη σ' αυτή την υπαγορευμένη βρόμικη αποστολή που ανέλαβε.  

 Ο Διευθυντής της Εστίας μπορεί να παρουσιάζεται ανιστόρητος και παθιασμένος αντικομουνιστής, κάθε άλλο όμως παρά ηλίθιος είναι. Γνωρίζει ότι αυτά που γράφει είναι γελοιότητες και μάλιστα "διατεταγμένες". Ο ίδιος αλλά και οι περισσότεροι καθεστωτικοί δημοσιολόγοι δεν είναι ηλίθιοι. Εχουν βαλθεί όμως να καλλιεργήσουν σ' αυτούς που απευθύνονται, την "λογική" ώστε να διαχειρίζονται τις ειδήσεις με τον ηλίθιο τρόπο του σανοφάγου.  Κι αυτή είναι η ουσία στις τοποθετήσεις του συστημικού δημοσιολόγου.   

Κατακλείδα στην ανάρτησή μας το κείμενο του ανάρτησε στο f/b o Ιάσονας Αποστόπουλος

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια τεράστια αγκαλιά σε όλους και όλες για τα μηνύματα υποστήριξης. Τα λόγια από τον έξω κόσμο είναι ανάσα δύναμης όταν είμαστε στο καράβι, όπως τώρα. 

Εν προκειμένω, χαίρομαι που το κράτος μας επιδεικνύει ειλικρίνεια. 

Σε μια περίοδο που η διάσωση προσφύγων έχει καταστεί ποινικοποιημένη πράξη με βαριές συνέπειες (δεκάδες καράβια κατασχεμένα και αλληλέγγυοι υπό δίωξη), είναι απόλυτα λογικό ένας διασώστης να αντιμετωπίζεται ως πολιτικός αντίπαλος. 

Σε μια περίοδο που τα ευρωπαϊκά κράτη κάνουν ότι μπορούν για να εξαφανίσουν τους μάρτυρες από τα σύνορα της Ευρώπης, ώστε να εφαρμόζουν ανενόχλητα τις δολοφονικές πρακτικές τους, είναι απόλυτα λογικό η αλληλεγγύη να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα. 

Μόνο τους τελευταίους 15 μήνες, οι ελληνικές αρχές έχουν πετάξει χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά στη θάλασσα του Αιγαίου, εγκαταλείποντας τους ακυβέρνητους μέσα σε πλωτές σκηνές (liferaft). 

Η μόνη απάντηση στα συνεχή βίντεο που βγαίνουν, είναι η έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για τους ανθρώπους που τα δημοσιοποιούν. 

Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι αυταπόδεικτο ότι η ελληνική πολιτεία δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι αντικείμενο βράβευσης, πόσο μάλλον να είναι το υποκείμενο. 

Όσο για μας. 

Η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι τα χαμόγελα και οι αγκαλιές στο κατάστρωμα όταν η ζωή νικάει τον θάνατο, όταν η αλληλεγγύη νικάει την βαρβαρότητα. 

Και αυτά τα κουβαλάμε πάντα μαζί μας. 

Αυτά τα παράσημα αξίζουν όλες τις προσπάθειες του κόσμου. 

Περήφανος “επιθετικός επικριτής” για πάντα.