Καταφεύγοντας στα "αγκωνάρια" της πολιτιστικής και πολιτικής σκέψης μας

Δικιά σας η πατρίδα, μα τίποτα δικό σας μέσα σ’ αφτήνε: χωράφια και παλάτια, καράβια και χρήμα, Θεοί κι εξουσία, σκέψη και θέληση – όλα ξένα!...

Κι όταν βυθίζεται το μάτι σας πέρα στο γαλάζιο πέλαγος, όπου πάνε κι έρχονται καΐκια και φρεγάδες κουβαλώντας από το στόμα του Νείλου κι απ’ τον Κιμμέριο Βόσπορο κι απ’ τις Ηράκλειες στήλες σιτάρι, χάλκωμα, μετάξι και γυναίκες, περηφανέβεστε, πως είναι δικά σας, γιατί ναι «εθνικά»!

Και κανένας δε συλλογάται, πως όλα τ’ αγαθά μαζέβονται σε λίγα χέρια. Ατζέμηδες, Μοραΐτες, Φηβαίοι και Κορθιώτες σας σκοτώνουνε μια φορά, μα τα χέρια τ’ αδερφικά, σας σφίγγουνε το καρύδι του λαρυγγιού σ’ όλη σας τη ζωή και σας δολοφονούνε κάθε μέρα. 

Όχι μονάχα τίποτα δικό σας γύρα, μα κι όλος ο εαφτός σας κι η ψυχή σας είναι δικά τους....

Είσαστε το μεγάλο ψυχομέτρι. Νιώστε τη δύναμη σας κ’ ενωθείτε με τους αδικημένους λέφτερους. Να σηκώσετε μοναχά τα σφυριά, τα δρεπάνια, τα πελέκια, τα κρικέλια σας και θα γίνει κουρνιαχτός ολάκερ’ η δημοκρατία των “αρίστων”. Να τους πάρετε τ’ αγαθά και να τους βάνετε να δουλέβουνε, για να τρώνε».

- "Και να καθόμαστ' εμείς", θ απαντούσανε μερικοί μαθημένοι να σέρνονται σα ραγιάδες στην κοιλιά μπροστά στους δυνατούς και να ξεκοιλιάζουν τους αδύνατους.

-"Οχι" θα φώναζα εγώ. ¨Θα δουλεύουνε κι αφτοί και σεις: Κοινή δουλειά, κοινά τ' αγαθά κι η λεφτεριά ...

Κώστας Βάρναλης

(Από την Αληθινή απολογία του Σωκράτη)