Εμβόλια ή μπόλια;

Γράφει ο mitsos175

Μισιάκι Τακαχάσι. Γεννιέται σα σήμερα 17/2/1928. Γιατί πρέπει να τον ξέρουμε; Γιατί το 1974 ανακάλυψε το εμβόλιο της ανεμοβλογιάς. Όταν την πέρασα εγώ, δεν υπήρχε εμβόλιο. Ακόμα όμως τη θυμάμαι την άτιμη.

«Η έρευνα ήταν εξαιρετικά δύσκολη, αλλά ολοκληρώθηκε το 1973. Το 1984, το εμβόλιο πιστοποιήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) ως το καταλληλότερο σκεύασμα κατά της ανεμοβλογιάς και το 1986 το ιαπωνικό υπουργείο Υγείας το ενέκρινε για χρήση σε χώρες σε όλο τον κόσμο». Τότε αργούσαν λίγο να εγκριθούν.

Τα εμβόλια είναι σημαντικότατα. Είναι σωτήρια, είτε πρόκειται για ανεμοβλογιά, ή για πολύ πιο επικίνδυνες ασθένειες όπως η ευλογιά, που σκότωσε περισσότερους από όλους τους πολέμους μαζί. Φανταστείτε να μπορούσαν να εμβολιαστούν οι Ινδιάνοι. Θα είχαμε γλυτώσει από τις ΗΠΑ, τίποτε άλλο δε χρειάζεται να πω.

Βέβαια σήμερα υπάρχουν ενστάσεις για τα εμβόλια του κορωνοϊού. Δεν είναι εντελώς άδικες οι καχυποψίες. Τα εμβόλια δεν πιάνουν τις νέες παραλλαγές, μην κρυβόμαστε. Όταν αρρωσταίνουν πολλοί τριπλά εμβολιασμένοι, σημαίνει πως θέλουμε νέα εμβόλια. Αυτό ακριβώς είναι η Επιστήμη: Ένας συνεχής αγώνας βελτίωσης, κι όχι η θεοποίηση ενός σκευάσματος. Η πενικιλίνη πχ είναι εξαιρετικό φάρμακο. Σήμερα όμως πολλά μικρόβια απέκτησαν αντοχή σε αυτή.

Εκείνο που χρειάζεται τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, είναι η συνεργασία των επιστημόνων και η Δημόσια Δωρεά Υγεία για όλους. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στον Καπιταλισμό και θα το βρούμε ξανά μπροστά μας.

Γιατί σήμερα παίρνεις ένα αεροπλάνο και βρίσκεσαι στην άλλη άκρη της Γης μέσα σε λίγες ώρες. Δεν υπάρχει απομονωμένο σημείο του πλανήτη. Αν ο ιός χτυπούσε όλους το ίδιο και είχε θνητότητα 50%, όπως έχουν πολλές άλλες ασθένειες, θα είχαμε 210 εκατομμύρια νεκρούς αντί για 6! Ίσως πολύ παραπάνω, αν λάβουμε υπόψη τα κρούσματα που ήταν ασυμπτωματικά και δεν καταγράφηκαν από τα τεστ.

Δεν έχουμε λοιπόν τη πολυτέλεια του χρόνου. Φυσικά χρειάζονται φάρμακα, ΜΕΘ, γιατροί, όχι μόνο εμβόλια. Ακόμα και τα εμβόλια όμως δεν μπορούμε να τα αφήσουμε στις εταιρείες. Εμείς χρειαζόμαστε συνεργασία, όχι ανταγωνισμό.

Θα έπρεπε να έχουμε ένα Παγκόσμιο Οργανισμό που να συντονίζει τις προσπάθειες των κρατών στην Ιατρική, να κανονίζει την ανταλλαγή πληροφοριών, τη χρηματοδότηση σε φτωχά κράτη, να εγγυάται την ασφάλεια όσων εμβολιάζονται ή παίρνουν φάρμακα, να φροντίζει για τον εμβολιασμό ή τη θεραπεία όλων ταυτόχρονα κλπ. Τέτοιες αρμοδιότητες δεν τις έχει ο ΠΟΥ.

Οι εταιρείες κοιτάνε το κέρδος. Τα κράτη θα πρέπει να έχουν στόχο την ασφάλεια των κατοίκων τους. Μ’ αυτό τον τρόπο θα κερδηθεί η εμπιστοσύνη των ανθρώπων. Διάνοιες και λαμπροί επιστήμονες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Υπάρχουν όμως και κερδοσκόποι, αδίστακτοι, απατεώνες κλπ. Εδώ λοιπόν πρέπει να παρεμβαίνει το Κράτος. Όχι υπέρ της μιας ή της άλλης εταιρείας, αλλά υπέρ των πολιτών.

Αλλιώς στην επόμενη Πανδημία θα έχουμε πάλι μια από τα ίδια: Θάνατο, φασισμό και πολλή αμφισβήτηση.