Την "ριζοσπαστική ιστορία" της ΟΝΝΕΔ - των ταγμάτων εφόδου "Κεντάρων" και "Ρέιντζερς"- ονειρεύεται ο Μ. Κοττάκης

Αν έχει κάποια σημασία το "κλάμα" που ρίχνει σήμερα πρωτοσέλιδα στην φυλλάδα που διευθύνει ο Μανόλης Κοττάκης, για την πανωλεθρία που έπαθε η ΔΑΠ στις φοιτητικές εκλογές, δεν εστιάζεται στο ότι αναγνωρίζει αυτό που δεν παραδέχεται δημόσια η κυβέρνηση και η φοιτητική νεολαία του κυβερνητικού κόμματος. Το ότι δηλαδή απώλεσε την πρωτιά στις φοιτητικές εκλογές των ΑΕΙ. 

(Για "βατερλώ της φιλελεύθερης φοιτητικής παράταξης στις πρόσφατες εκλογές", μας γράφει συγκεκριμένα ο αρθρογράφος της "Εστίας" προσθέτοντας -τα θαυμαστικά του προτύπου- ότι: "Η ΔΑΠ ήρθε δεύτερη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (!) στην (!!) στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς (!!!) στα Ιωάννινα (!!!!), σχολές που κάποτε ήταν τα κάστρα της".

Εκείνο που πρέπει να κρατήσουμε από το άρθρο του Κοττάκη είναι οι αιτίες που εντοπίζει για την πανωλεθρία της ΔΑΠ και το τι συνιστά έμμεσα στην Ν.Δ., να κάνει ώστε να ανακόψει αυτή την φθορά. 

Σύμφωνα, λοιπόν με τον δεξιό δημοσιολόγο τα λάθη που έχει κάνει το κυβερνητικό κόμμα και τα οποία είχαν σαν αποτέλεσμα την μείωση της επιρροής του στην νέα γενιά είναι: Ή μετατροπή τής ΟΝΝΕΔ σέ παράρτημα τού Μεγάρου Μαξίμου (έν αντιθέσει με την ριζοσπαστική ιστορία της), η τραγική υποβάθμιση της ΔΑΠ με την προοπτική τής πλήρους καταργήσεώς της ως παράταξης και η εντελώς λάθος προσέγγιση της νεολαίας με εξαγορές τύπου δωρεάν μονάδες στο κινητό, voucher για τουρισμό και με διακηρύξεις το τύπου «δεν έχει σημασία τί μισθό παίρνετε, αλλά η ποιότητα ζωής που απολαμβάνετε», οδήγησαν στο βατερλώ της φιλελεύθερης φοιτητικής παράταξης στις πρόσφατες εκλογές".

 Η ομολογία ότι η δεξιά προσπαθεί να εξασφαλίσει εκλογική δύναμη και στις φοιτητικές εκλογές, εφαρμόζοντας πελατειακές σχέσεις δεν αποτελεί είδηση. Η αναφορά όμως του Μ. Κοττάκη στην "ριζοσπαστική ιστορία" της ΟΝΝΕΔ και η ουσιαστική παρότρυνση του προς την ηγεσία της Ν.Δ., να επαναφέρει την δράση της νεολαία της στην προηγούμενη "ριζοσπαστική ιστορία της", είναι άκρως προβληματική. 

Τουλάχιστον όσοι/ες έχουμε γνώση της πρόσφατης ιστορίας μας γνωρίζουμε πολύ καλά την δράση των  ταγμάτων εφόδου της δεξιάς νεολαίας - είχαν μάλιστα τα ονόματα "Κένταυροι" και "Ρέιντζερς"- και για πόσους προοδευτικούς φοιτητές σάπισαν στο ξύλο. Δρούσαν τότε δίπλα και παράλληλα με τους μηχανισμούς καταστολής. Τέτοιες εποχές ονειρεύεται ο κ. Κοττάκης.

Και κάτι τελευταίο. Εμείς θυμόμαστε και ένα όνομα: Νίκος Τεμπονέρας. Το γνωρίζει ο δεξιός δημοσιολόγος;