Και η επέλαση του θράσους και της ασυδοσίας συνεχίζεται. Για όποιον τυχόν προσγειώθηκε σήμερα στον πλανήτη της απέραντης σήψης και διαφθοράς που ονομάζεται Ελλάδα, επισημαίνω ότι ο Λιγνάδης ΔΕΝ αθωώθηκε από το δικαστήριο. Το έγραψα με κεφαλαία, μπας και το καταλάβει και ο ίδιος.
Καταδικάστηκε σε 12ετή κάθειρξη δίχως ελαφρυντικά, για δύο βιασμούς ανηλίκων και κυκλοφορεί ανάμεσά μας ελεύθερος μέχρι το Εφετείο επειδή η τυφλή κυράτσα με το γουνάκι κλείνει το μάτι στους ισχυρούς και στους στενούς φίλους της κυβέρνησης.
Η προσπάθεια εκφοβισμού των θυμάτων και όποιου άλλου σκέφτεται να καταγγείλει βιαστές, παιδόφιλους, κακοποιητές και λοιπά τομάρια είναι εξόφθαλμη. Τον δρόμο τον έδειξε πρώτος ο Ανδρέας Λοβέρδος, όταν έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία οροθετικών ιερόδουλων (μία τουλάχιστον από τις οποίες οδηγήθηκε στην αυτοκτονία), αλλά ο πανούργος Κούγιας δεν είναι βλάκας για να ρίξει τέτοια μπαταριά στα τυφλά. Η κίνηση είναι υπολογισμένη μέχρι κεραίας.
Το κίνημα #metoo στην Ελλάδα πνέει τα λοίσθια από τη μέρα που αρχειοθετήθηκε η υπόθεση της θαρραλέας Γεωργίας Μπίκα και που αφέθηκαν να αλωνίζουν ανάμεσά μας οι Λιγνάδηδες και οι Φιλιππιδαίοι. Η οργή της κοινής γνώμης είναι ίσως το τελευταίο σωσίβιο και οι χώροι της τέχνης, που αισθάνονται βαθύτατα προσβεβλημένοι από τα ανδραγαθήματα εκλεκτών «εκπροσώπων» της, το ύστατο καταφύγιο της ηθικής.
Τις τελευταίες 96 ώρες, τα πανό με το γνωστό σύνθημα ενάντια στον Λιγνάδη («Βιαστής Είναι») εμφανίστηκαν σε συναυλίες, σε θέατρα, σε αμφιθέατρα, παντού. Όπως εύστοχα παρατήρησε ο δημοσιογράφος και καλός φίλος Μανώλης Γρηγοράκης: «Δυο λέξεις και ένα πανό έκαναν τόση δουλειά όσο κανείς αυτά τα 3 χρόνια στο μπουρδέλο που ζούμε. Τους το χρωστάμε».
Το πλυντήριο εξακολουθεί να δουλεύει σε γρήγορες στροφές και για το ξέπλυμα του Λιγνάδη επιστρατεύτηκαν επιχειρήματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν υπάρχει οτιδήποτε ζωντανό μέσα στον εγκέφαλο των εμπνευστών τους. Ο Κουφοντίνας, το Μάτι, ο …Παρασκευόπουλος, ένας πρέσβης της Βενεζουέλας, ένας παιδεραστής παπάς που πάει φυλακή για 17 χρόνια, οι Πυξ Λαξ, να αρχίζεις τα πυξ και τα λαξ και να μη σου κάνει καρδιά να σταματήσεις.
Θα μου πείτε, δεν υπήρχε περίπτωση να κολλήσουν στον Λιγνάδη οι υπερασπιστές του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Μέσα από τον οχετό ξεμύτισαν χαρωπά τη μουρίτσα τους κάτι γελοιογράφοι και κωμωδιογράφοι του πισινού και ο δρόμος στρώθηκε με κόπρανα, για να γίνει ο Λιγνάδης σημαία της μητσοτακικής ακροδεξιάς στον δρόμο προς τις κάλπες.
Αμφιβάλλετε ότι υπάρχουν αρκετοί φωτισμένοι συμπολίτες μας για να τον εκλέξουν βουλευτή και να τον χειροκροτήσουν στα υπουργικά έδρανα; Δυστυχώς, η απόσταση ανάμεσα στη Λίνα Μενδώνη και στον Δημήτρη Λιγνάδη είναι μηδαμινή.
Όσο το Μέγαρο του φουκαρά του Μαξίμου επιμένει να προστατεύει με τη σιωπή του τον άνθρωπο με τις ροζ ατζέντες, επιτρέπει σε καλοθελητές και σε κακοθελητές να θεωρούν το γκουβέρνο συνένοχο στα ειδεχθή εγκλήματα. Στη δική μου την ατζέντα πάντως, αυτός που καλύπτει έναν βιαστή είναι βιαστής. Χωρίς αστερίσκους και χωρίς περιστροφές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου