Αφιέρωμα: 27/8/1922: Η ταφόπλακα για την ελληνική αστική τάξη της "Μεγάλης Ιδέας"

Σαν σήμερα 27/8/1922 ο Τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. 
Είχε προηγηθεί η διαταγή της αποχώρησης του ελληνικού στρατού από την Μικρά Ασία και τα όσα ακολούθησαν με την Μικρασιατική Καταστροφή σφραγίστηκε το τέλος της «Μεγάλης Ιδέας».
Του σχεδιασμού δηλαδή της ελληνικής αστικής τάξης, που σαν ενεργούμενη των μεγάλων δυνάμεων της εποχής, επιδίωκε να εξελιχθεί σε μια μεγάλη περιφερειακή ιμπεριαλιστική δύναμη επιδιώκοντας την «Ελλάδα των 2 Ηπείρων και των 5 Θαλασσών».

Στις παραπομπές μας υπάρχει αναλυτική απεικόνιση για όσα μεσολάβησαν αυτή την ιστορική περίοδο. Εδώ να θυμίσουμε ότι το ΣΕΚΕ, ο πρόδρομος του ΚΚΕ είχε την άποψη ότι «στη Μικρασία πολεμήσαμε όχι για το ξεσκλάβωμα δούλων αδερφών, αλλά σαν μισθοφόροι χωροφύλακες για τα συμφέροντα του αγγλικού ιμπεριαλισμού, που ενδιαφερόταν για τα Στενά και τα πετρέλαια της Μοσούλης»,

Επίσης υπάρχουν δημοσιεύματα –όπως το βιβλίο του Τούρκου ποιητή και συγγραφέα Τουγλού Κεσκίν «Ζήτω η επανάσταση»- που κάνουν αναφορά για 200 Ελληνες στρατιώτες που εκτελέστηκαν, με εντολή της ηγεσίας του ελληνικού στρατού, την 1η Γενάρη του 1921, στην Σμύρνη, γιατί δεν δέχτηκαν να πολεμήσουν ενάντια στον Τουρκικό λαό.
(Σημειωτέον ότι υπεύθυνος της κομμουνιστικής οργάνωσης ελλήνων στρατιωτών που βρισκόταν στην Τουρκία ήταν ο Παντελής Πουλιόπουλος, μετέπειτα γραμματέας του ΚΚΕ και ηγέτης του τροτσκιστικού κινήματος στην Ελλάδα).

Αν και στις αναρτήσεις θα συναντήσετε μεταξύ άλλων, το πώς αντιμετωπίστηκαν από τον ντόπιο πληθυσμό και την αστική πολιτική ηγεσία της χώρας μας οι ξεριζωμένοι Ελληνες από την Μικρά Ασία, αξίζει να αντιγράψουμε  από το καταπληκτικό βιβλίο του Νέαρχου Γεωργιάδη «Ρεμπέτικο και πολιτική», το πώς περιγράφει ο "πατριάρχης" του ρεμπέτικου μας τραγουδιού Μάρκος Βαμβακάρης την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί:

"Έμενε ο κόσμος στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε καμιά αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράγματα. 

Το τι τραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δεν λέγεται. Ατιμαστήκανε. Γίνανε χάλια, χάλια, χάλια. Ασε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε.

Και κατόπιν εδώ που ήρθανε τα ίδια. Προσπαθήσανε, κάνανε χίλια δυό να βρίσκουνε το ψωμί τους, μέχρι να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε-έξη παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ο ένας από δω, άλλα ο άλλος από κει.

Καταστροφή μάνα μου...

Και οι ντόπιοι δεν τους έβλεπαν με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δύο. Φύγετε από δω ρε! Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήταν εδώ πέρα. Ν' αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουνε. Απατεώνες."

Εδώ να προσθέσουμε ότι η εγκληματική πολιτική της ντόπιας αστικής τάξης που επέφερε την Μικρασιατική Καταστροφή, είχε ένα τραγικό απολογισμό: 50.000 νεκροί, 75.000 τραυματίες. Κοντά 1.500.000 Ελληνες αναγκάστηκαν να έρθουν σαν πρόσφυγες στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους πάνω από 600.000 νεκρούς, θύματα της πολιτικής του κεφαλαίου, που έχει τον πόλεμο στο αίμα του, αλλά που ρουφά το αίμα των λαών για τα συμφέροντά του.

Οι δρόμοι της Αθήνας και του Πειραιά και κάθε πόλης πλημμύρισαν από τα τραγικά θύματα της πολιτικής αυτής, όσα εννοείται γλύτωσαν το λεπίδι, την πείνα, τη χολέρα και τον τύφο. Η υπεύθυνη όμως κυρίαρχη τάξη δεν συγκινήθηκε καθόλου από το τραγικό τούτο θέαμα, γιατί στο κάτω κάτω της παρουσιαζότανε πάλι μια καινούρια και θαυμάσια ευκαιρία να πλουτίσει περισσότερο από την εκμετάλλευση της δυστυχίας και της συμφοράς που σκόρπισε η ίδια.

Οι βιομήχανοι βρήκανε φτηνά εργατικά χέρια, οι κάθε λογής προμηθευτές μοναδική ευκαιρία για να καταναλώσουν ότι σάπιο και άχρηστο πράγμα είχανε, οι πολιτικάντηδες και η Εθνοτράπεζα έκαναν τις μπάζες τους με την ανταλλαγή και την αποκατάσταση, οι προσφυγοπατέρες βρήκανε δουλειές με φούντες, οι βενιζελικοί ψήφους μονοκούκι, οι σωματέμποροι πηδούσαν από τη χαρά τους, οι γκαρσονιέρες στολίστηκαν με τις όμορφες αλλά άτυχες κοπέλες που η προσφυγιά τις έριξε γδυτές και απροστάτευτες στο δρόμο κι η Λαϊκή Τράπεζα του μεγάλου τοκογλύφου Λοβέρδου, που ήταν προστατευόμενη της Εθνικής, μόλις ήρθαν οι πρόσφυγες πρόσθεσε - ανάμεσα στις άλλες δουλειές της - και τα δάνεια με ενέχυρο τιμαλφών και επίπλων ακόμα.

 Μ'αυτόν τον τρόπο γδύσανε τη προσφυγιά, παίρνοντας τους για ένα κομμάτι ψωμί όλα τα χρυσά κειμήλια που οι ξεριζωμένοι πληθυσμοί είχαν καταφέρει να πάρουν μαζί τους. Οι αγιογδύτες μάλιστα φτάσαν στο σημείο ν'αγοράζουν από τους πρόσφυγες ακόμα και εικονίσματα μεγάλης αξίας για πενταροδεκάρες.

Ποιος από σας, αγαπητοί αναγνώστες, μπορεί να αρνηθεί ότι η μικρασιατική καταστροφή δεν στάθηκε στο τέλος τέλος ένα...ευτυχές γεγονός για την κυρίαρχη τάξη της χώρας μας;


  Νίκος Μπελογιάννης - "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα"

Διαβάστε επίσης:

Στην προκυμαία της Σμύρνης, Έρνεστ Χέμινγουει. Η Μικρασιατική Καταστροφή όπως την έζησε και την κατέγραψε ο μεγάλος Νομπελίστας

Οι δραματικές συνέπειες της τυχοδιωκτικής εγκληματικής Μικρασιατικής Εκστρατείας

Η αντιμετώπιση των προσφύγων του ’22 στη «μητέρα-πατρίδα». Οι δικοί μας Παλαιστίνιοι.

Μικρασιατική Καταστροφή: Μνήμη και λήθη

Δυο χρήσιμα μαθήματα: Μικρασιατική Εκστρατεία και Εμφύλιος Πόλεμος