Η τακτική της στρουθοκαμήλου

Η "Καθημερινή" δεν είναι μια οποιαδήποτε φυλλάδα, και επί της ουσίας εκτός από φωνή της Αμερικανικής Πρεσβείας στην Ελλάδα, μέσα απ' τις στήλες της βρίσκει χώρο έκφρασης και μια ισχυρή ομάδα πλουτοκρατών του ΣΕΒ. Ούτε και ο αρθρογράφος της Κώστας Καλλίτσης είναι κάποιος γραφιάς της σειράς.

Αν, λοιπόν, διαβάσει κανείς το κύριο άρθρο που υπάρχει στις οικονομικές σελίδες αυτού του εντύπου της Κυριακής, αντιλαμβάνεται ότι το "βαθύ αστικό σύστημα", που στην προκειμένη περίπτωση μεταφράζεται σε μια μερίδα ισχυρών οικονομικών συμφερόντων, μετά τα όσα έχουν προκύψει στην κεντρική πολιτική σκηνή, με επίκεντρο το σκάνδαλο των υποκλοπών, είναι πολύ προβληματισμένο. Αυτό πάντως που γράφει ξεκάθαρα είναι ότι στην δίνει των γεγονότων η κυβέρνηση παρουσιάζεται ευάλωτη σε απαιτήσεις μεγάλων καπιταλιστών. 

Ενα απόσπασμα απ' το άρθρο που αναφέραμε με δικές μας υπογραμμίσεις:

"...Οι ξένοι παρατηρητές ανιχνεύουν πολιτικούς κινδύνους. Η κυβερνητική αντίδραση στο σκάνδαλο των υποκλοπών μπορεί να αποδειχθεί καταλυτική για το καλό ή για μεγέθυνση των κινδύνων. ...Τους κινδύνους επιτείνει η τακτική της στρουθοκαμήλου: το απόρρητο έναντι της Επιτροπής Θεσμών (διεθνής πρωτοτυπία…) και οι ακροδεξιάς έμπνευσης θεωρίες περί ξένου δακτύλου απομακρύνουν κεντρώους ψηφοφόρους και μαζί την αυτοδυναμία της Ν.Δ., ενώ ταυτόχρονα εμποδίζουν τις εκλογικές συνεργασίες της. Προσώρας, αυτή η τακτική επιτρέπει την υποψία ότι η στρουθοκάμηλος έχει γίνει ευάλωτη σε πιέσεις πανταχόθεν, είτε από συντεχνίες είτε από συμφέροντα είτε από συνιστώσες του κόμματος – που μπορούν να μιλάνε ή να σιωπούν, ανάλογα με τα εσωκομματικά παζάρια".

Αυτό το άρθρο της "Καθημερινής" είναι από τα κείμενα που αφήνουν να εννοηθούν πολύ περισσότερα απ' αυτά που αναφέρουν.