Η «κρατική σφαγή» της Πιάτσα Φοντάνα. Σαν σήμερα το 1969

 "Η σφαγή στην Piazza Fontana και ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού": Σαν σήμερα, 12 Δεκέμβρη 1969,  εκρήγνυται βόμβα στην Αγροτική Τράπεζα στην Πιάτσα Φοντάνα του Μιλάνο ενώ σε απόσταση αναπνοής από την κεντρική της είσοδο διαδηλώνουν αγρότες. 

17 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 88 τραυματίζονται. Ταυτόχρονα, τρεις ακόμα βόμβες εκρήγνυνται στην Ρώμη, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 18 ατόμων. 

Από την πρώτη στιγμή της επίθεσης, οι αρχές εξαπολύουν ανθρωποκυνηγητό με στόχο αγωνιστές του ιταλικού κινήματος. Στους δρόμους της Ρώμης, του Μιλάνου, του Τορίνο και άλλων πόλεων στήνονται μπλόκα και συλλαμβάνονται εκατοντάδες άτομα, κυρίως από το χώρο των αναρχικών και της εξωκοινοβουλετικής Αριστεράς. Και όλα αυτά ενώ όλες οι οργανώσεις της αριστεράς καταγγέλλουν την επίθεση ως φασιστική προβοκάτσια με στόχο την κλιμάκωση της αστυνομικής καταστολής και το χτύπημα του εργατικού κινήματος, που εκείνη την την περίοδο βρισκόταν σε άνοδο με απεργίες, καταλήψεις και διαδηλώσεις. 

Γίνονται πολυάριθμες συλλήψεις και οι εκρήξεις προβάλλονται συνέχεια από κράτος και ΜΜΕ ως ενέργεια "αναρχικής τρομοκρατικής οργάνωσης".Μεταξύ των συλληφθέντων ήταν ο αναρχικός εργάτης σιδηροδρόμων Τζιουσέπε (Πίνο) Πινέλι. Ο Πινέλι κρατήθηκε παραπάνω από τις επιτρεπόμενες 48 ώρες στο τμήμα για ανάκριση. Τα ξημερώματα της 16ης Δεκεμβρίου,μάρτυρες τον είδαν να πέφτει από παράθυρο του τέταρτου ορόφου και να χτυπά στο έδαφος.

Πέθανε σε νοσοκομείο την ίδια νύχτα. Οι πρώτες "επίσημες" εκδοχές μιλούν για "αυτοκτονία". Ο αστυνομικός επιθεωρητής Λουίτζι Καλαμπρέζι που ανέκρινε τον Πινέλι θεωρήθηκε υπεύθυνος, αλλά απαλλάχθηκε λόγω μη επαρκών στοιχείων. 

Για τρία χρόνια, οι αστυνομικές αρχές επέμεναν να κατηγορούν ως υπεύθυνο για τη βόμβα τον αναρχικό Πιέτρο Βαλπρέντα, ο οποίος αργότερα απαλλάχθηκε. Τελικά, όχι μόνο η έκρηξη στην Πιάτσα Φοντάνα, αποδείχθηκε πως υπήρξε οργανωμένο σχέδιο νεοφασιστικών στοιχείων αλλά επίσης και πολλές άλλες παρόμοιες ενέργειες, από τη δολοφονία αστυνομικών στο Φρίουλι κι αλλού, έως τη βομβιστική επίθεση στο σταθμό της Μπολόνια. 

Οι έρευνες η και τυχαία περιστατικά, επιβεβαίωσαν συνεργασία των νεοφασιστικών οργανώσεων και  κρατικών υπηρεσιών, περιλαμβανομένης και της CIA, για προβοκάτσιες ενάντια στο εργατικό κίνημα: 

Η σύλληψη το 1972 του "Νεοταξικού" Φράνκο Φρέντα κι η διαπίστωση ότι τα εκρηκτικά της έκρηξης προέρχονταν από τον κύκλο του, η απαγγελία κατηγοριών το 1998 από τον Μιλανέζο δικαστή Γκουΐντο Σαλβίνι κατά του Αμερικανού αξιωματικού Ντέιβιντ Κάρετ "σταθμάρχη της CIA" για στρατιωτική κατασκοπία και άμεση συμμετοχή στα γεγονότα  της σφαγής του 1969.

 Οι κρατικές υπηρεσίες εμπόδισαν την έρευνα των δικαστών Τζανκάρλο Στιτς και Πιέτρο Καλότζερο - οι οποίοι ήταν οι πρώτοι, το 1971, που έστρεψαν τις έρευνες προς την πλευρά των νεοφασιστών- ενώ ουσιαστικά φυγαδεύσαν ύποπτους φασίστες, δίνοντας τους δυνατότητα να διαφύγουν από τη χώρα. 

Όπως αποκαλύφθηκε, οι επιθέσεις στην Πιάτσα Φοντάνα και στα άλλα σημεία πραγματοποιήθηκαν από την "Όρντινε Νουόβο" (Νέα Τάξη), μια οργάνωση της άκρας δεξιάς. 

Ο Φράνκο Φρέντα και ο Τζοβάνι Βεντούρα καταγράφηκαν στην τελευταία απόφαση του Εφετείου το 2005 ως οι υπεύθυνοι για τη σφαγή της Πιάτσα Φοντάνα, ενώ ο Κάρλο Ντιτζίλιο ομολόγησε ο ίδιος ότι ήταν ο οπλονόμος και ο κατασκευαστής των βομβών της ομάδας. 

Χρόνια αργότερα, ο δικαστής Γκουίντο Σαλβίνι, που διεξήγαγε την έρευνα που οδήγησε σε νέες αποκαλύψεις, έδειξε ότι αυτός που μετέφερε και τοποθέτησε τη βόμβα μέσα στην Αγροτική Τράπεζα ήταν ένας πρώην αλεξιπτωτιστής από τη Βερόνα. Αποκαλύφθηκε ότι ήταν ο Κλαούντιο Μπιτζάρι και αυτός μέλος της νεοφασιστικής οργάνωσης "Όρντινε Νουόβο". 

Τα χρόνια που ακολούθησαν διέφυγε στην Ελλάδα των συνταγματαρχών και στη συνέχεια στην Ελβετία, προτού επιστρέψει στην Ιταλία (πέθανε το 2019). Ο Μπιτζάρι, μαζί με τον νεοφασίστα Έλιο Μασαγκράντε, βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα και μάλιστα άνοιξαν δυο .. επιχειρήσεις: το εστιατόριο "Βερόνα" στην Πλάκα, (με συνεταίρο τον ναζιστή Καλέντζη) και το ταξιδιωτικό γραφείο "Νόστος" στην Μητροπόλεως.

Ο Μπιτζάρι δούλευε ως μάγειρας στο εστιατόριο "Βερόνα" και ως καθηγητής ιταλικών.

Πέρα από την προφανή κάλυψη που το ελληνικό κράτος (και μετά τη χούντα) πρόσφερε στους φυγάδες Ιταλούς νεοφασίστες, ο τότε υπουργός Συγκοινωνιών είχε ξεκινήσει συζητήσεις μαζί τους για να φτιάξουν μια σχολή "αθλητικού αλεξιπτωτισμού"! 

Οι φασίστες φυγάδες, δεν είχαν σταματήσει την δράση τους. 25 Μαρτίου 1975, συμμετείχαν στα επεισόδια που σημειώθηκαν στα Προπύλαια, όταν ομάδα νεοφασιστών, η οποία είχε ξεκινήσει από τους Στύλους του Ολυμπίου Διός, ντυμένοι ομοιόμορφα, "χαιρέτισαν ναζιστικά την ώρα που περνούσαν τα τεθωρακισμένα της παρέλασης και φώναξαν συνθήματα όπως "Ε.Σ.Α-Ε.Σ.Α. θ’ αναστηθείς ξανά". 

Ανάμεσα τους ορισμένοι Ιταλοί, ο Αριστοτέλης Καλέντζης και ο Νίκος Μιχαλολιάκος. Ήταν μια από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις των νεοφασιστών στη Μεταπολίτευση. 

Η σφαγή της Piazza Fontana ήταν άλλη μια απόδειξη για τον πραγματικό ρόλο των κρατικών υπηρεσιών του αστικού κράτους. 

Με αφορμή το θάνατο του Πινέλι, ο Ιταλός νομπελίστας συγγραφέας Ντάριο Φο έγραψε το 1970 το θεατρικό έργο "Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού" ένα έργο-καταγγελία για τη βία και "δικαιοσύνη" της αστικής εξουσίας.

(Το πανό της φωτογραφίας γράφει: "τις βόμβες τις βάζουν τα αφεντικά, αγώνας των μαζών είναι η ταξική πάλη")

Πηγή: Praxis Review -twitter