Αντιδράσεις στο μπόνους 600 ευρώ στους μπάτσους

Το ότι υπάρχουν αντιδράσεις και από κομματικά μέλη του ΚΚΕ για την απόφαση της κοινοβουλευτικής του ομάδας να ψηφίσει το "μπόνους" των 600 ευρώ που έδωσε η κυβέρνηση στους μπάτσους είναι ολοφάνερο. Οποιος/α συναναστρέφεται με οργανωμένα μέλη του ΚΚΕ το γνωρίζει. Οπως επίσης ξέρει και την καταστατική τους υποχρέωση, ότι όποιες ενστάσεις έχουν με την επίσημη κομματική γραμμή, μόνο στην ΚΟΒ που συμμετέχει μπορεί να τις διατυπώνει και όχι δημόσια. 

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει άλλη εσωτερική λειτουργία. Χτες η "Αυγή" δημοσίευσε κείμενο με υπογραφές 270 μελών του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ  με το οποίο εκφράζουν την αντίθεση για την ψήφιση από το κόμμα τους, του επιδόματος 600 προς τους ενστόλους. Σήμερα επίσης το έντυπο του Σύριζα δημοσιεύει ένα άρθρο της Ολγας Στέφου, που κινείται στην ίδια κατεύθυνση.

Αντιγράφουμε ένα απόσπασμα απ' αυτό:

 Ναι, μια αστυνομία που δολοφονεί και σκοτώνει δεν είναι μια αστυνομία που πρέπει να αγαπά κανείς αν θέλει να λέγεται υποστηρικτής της Δημοκρατίας. Ίσως, λοιπόν, η αντιπάθεια να μην βρίσκεται προς το επάγγελμα, αλλά προς τους διαχειριστές του. Προς τη συγκεκριμένη κυβέρνηση αρχικά, προς τους μη δημοκράτες εντός του σώματος επίσης.

Κι αυτό, όλο αυτό, επιβραβεύθηκε; Όχι, κατ’ εμέ, δεν επιβραβεύθηκε. Ο υπουργός κύριος Θεοδωρικάκος βασίζεται πάρα πολύ στην ολοένα και πιο συντηρητική ελληνική κοινωνία και η αστυνομία φυλάει αυτόν τον συντηρητισμό. Τον προστατεύει. Τον τροφοδοτεί με αίμα. Την ημέρα που πυροβολήθηκε το παιδί, ανακοινώθηκε το μπόνους των 600 ευρώ και την ημέρα της δολοφονίας του ψηφίστηκε. Για την αστυνομία και τους λιμενικούς και επεκτάθηκε και στην πυροσβεστική, το μοναδικό συμπαθές από όλους σώμα ενστόλων.

Είναι ο συμβολισμός, όχι η οικονομική ενίσχυση. Είναι που επέλεξαν μόνο δύο -τελικά τρεις- κλάδους. Είναι που την ίδια μέρα πέθανε παιδί από σφαίρα αστυνομικού στο κεφάλι. Είναι που λίγο πριν ψηφίστηκε το νομοσχέδιο Γκάγκα και δεν σκέφτηκε κανένας τους υγειονομικούς κι όλους τους άλλους κλάδους που παλεύουν.

Είναι που εκείνη τη μέρα, τη συγκεκριμένη μέρα, το συγκεκριμένο σκεπτικό της συγκεκριμένης κυβέρνησης εμείς το ψηφίσαμε. Γιατί δεν ενδιαφέρονται για τους εργαζόμενους, το έχουν αποδείξει από την πρώτη τους μέρα. Ενδιαφέρονται για τη βιωσιμότητά τους στην εξουσία, επί κυριολεκτικών πτωμάτων νεκρών παιδιών από τον Έβρο και το Αιγαίο έως τον Κώστα Φραγκούλη, επί σωμάτων βασανισμένων από το ΑΠΘ μέχρι το Α.Τ. Ομόνοιας.

Κι εμείς αυτό το ψηφίσαμε.