Αριστερές αντιπαραθέσεις

  «Η πρωτοπορία το πρώτο πράγμα που οφείλει να κάνει είναι να αναγνωρίζει και να υιοθετεί την λαϊκή οργή και από εκεί και πέρα να προσπαθεί να τη μορφοποιεί σε επίπεδο τακτικής δράσης και στρατηγικού στόχου … Το αυθόρμητο κάποιες φορές και υπό συγκεκριμένες διεργασίες μετατρέπεται σε συνειδητό και μάλιστα με όρους ποιότητας και ποσότητας που θα ζήλευε κάθε "συνειδητό"».

Σοφία Σακοράφα.

Ακούστηκαν και γράφτηκαν πάρα πολλά για την στάση που κράτησαν στις τελευταίες κινητοποιήσεις οι δυνάμεις που πρόσκεινται στο ΚΚΕ.  Σε σχετική ανάρτηση συντρόφου στο μπλογκ μας γράφτηκαν σχόλια που τουλάχιστον πρέπει να μας προβληματίσουν  για την κατάσταση που υπάρχει στην αριστερά όσους/ες κινούμαστε σ’ αυτόν το χώρο.

Σε περασμένη ανάρτησή μας είχαμε αναδημοσιεύσει άρθρο της εφημερίδας «Κόντρα». Για να σχηματίσει ο αναγνώστης μας πιο ολοκληρωμένη άποψη παραθέτουμε και τα σχετικά δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» και του «Πριν».

Προβοκάτσια με τη σφραγίδα της κυβέρνησης

Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες, το Σύνταγμα και το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκαν σε πεδίο καταστολής των λαϊκών διαδηλώσεων, με την αγριότητα να κορυφώνεται στη διάρκεια του διημέρου 28 και 29 Ιούνη. Το προηγούμενο ανάλογο μπαράζ είχε εκδηλωθεί στις 15 Ιούνη. Καθόλου τυχαία, οι τρεις ημερομηνίες συμπίπτουν με τις μέρες εκείνες όπου χιλιάδες εργάτες και υπάλληλοι συμμετείχαν μαζικά στη γενική πανελλαδική απεργία, στην κήρυξη και οργάνωση της οποίας είχε καθοριστική συμβολή το ΠΑΜΕ. Χωρίς καμιά αμφιβολία, η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί της έδρασαν με συγκεκριμένο σχέδιο και με στόχο να τρομοκρατήσουν το λαό, να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να τσακίσουν το κίνημα, σε μια περίοδο που μεγαλώνει η λαϊκή δυσαρέσκεια και αφυπνίζονται συνειδήσεις.

Τόσο στις 15 Ιούνη, όσο και στη διάρκεια της 48ωρης απεργίας την Τρίτη και την Τετάρτη που μας πέρασαν, έγινε περισσότερο εμφανές ότι στόχος των κρατικών και αστυνομικών μηχανισμών ήταν να εμπλέξουν το ΠΑΜΕ στα σχέδιά τους για καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, αξιοποιώντας γι' αυτό το σκοπό και τις διαδηλώσεις των αυτοαποκαλούμενων «αγανακτισμένων». Καθοριστικός στην ευόδωση αυτών των σχεδίων ήταν ο ρόλος που ανατέθηκε στους προβοκάτορες κάθε απόχρωσης, οι οποίοι είτε βρίσκονται σε μόνιμη βάση στην πλατεία, έχοντας συγκροτήσει θύλακες ανάμεσα στους διαδηλωτές, είτε κάνουν επιλεκτικά την εμφάνισή τους σε μέρες πανεργατικής απεργίας.

Καθόλου τυχαία, το όργιο της καταστολής μεθοδεύτηκε με όχημα τους κουκουλοφόρους, οι οποίοι, όλες τις προηγούμενες μέρες που εξελίσσονταν οι συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα, είχαν αποσυρθεί από την ενεργό δράση. Τις μέρες της απεργίας, όμως, και με δεδομένη τη μαζική παρουσία του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, επιστρατεύτηκαν ξανά, για να αποτελέσουν, μαζί με τις δυνάμεις καταστολής, τις ακροδεξιές συμμορίες που συμμετέχουν στις διαδηλώσεις των «αγανακτισμένων» και άλλες ομάδες τραμπούκων, χουλιγκάνων και μπράβων, το όχημα για να χτυπηθεί και να τρομοκρατηθεί το λαϊκό κίνημα, μέσα από ένα όργιο καταστολής σε βάρος του.

Με μοιρασμένους ρόλους

Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους και έχουν καταγραφεί στα ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη»: Την Τετάρτη 15 Ιούνη, μέρα πανεργατικής απεργίας, το σκηνικό της καταστολής στήθηκε από το πρωί, όταν φασιστοειδή, με μια ντουντούκα, πήραν θέση μπροστά από τον αστυνομικό φραγμό στον Αγνωστο Στρατιώτη και παρέσυραν εκεί κόσμο κάνοντας χειρονομίες προς τη Βουλή και φωνάζοντας εμετικά συνθήματα. Μιάμιση ώρα αργότερα, οι ίδιοι τύποι, κρατώντας ελληνικές και βυζαντινές σημαίες, ενδεδυμένοι μπλούζες με στάμπες, όπως «Γ' Μοίρα Υποβρύχιων Καταστροφών», τζόκεϊ, χακί βερμούδες, ακόμα και αστυνομικές περικνημίδες (!), επιχείρησαν να απομακρύνουν κιγκλιδώματα που η αστυνομία είχε βάλει μπροστά στο μνημείο.

Με αφορμή αυτή την ενέργεια κατέβηκαν από το προαύλιο της Βουλής οι πρώτες διμοιρίες ΜΑΤ (ως τότε παρακολουθούσαν εκ του μακρόθεν) για να σταθούν μπροστά στους συγκεντρωμένους. Αργότερα και ενώ το ΠΑΜΕ βρισκόταν στο Σύνταγμα, με την άφιξη στην πλατεία των μπλοκ από τη συγκέντρωση του Μουσείου (λίγο μετά τη 1.30 μ.μ.), κάποιοι βγήκαν από την πορεία και ανέβηκαν το στενάκι της Γεωργίου Α', επιτέθηκαν μπροστά στη «Μεγάλη Βρετανία» στις εκεί παραταγμένες δυνάμεις των ΜΑΤ, δίνοντάς τους πρόσχημα για να εκτοξεύσουν βροχή τα δακρυγόνα και τις κροτίδες κρότου-λάμψης κατά του συνόλου των διαδηλωτών.

Ακολούθησε εκτεταμένος πετροπόλεμος στους δρόμους του κέντρου μέχρι αργά το απόγευμα, όταν και οι κουκουλοφόροι, αφού ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, αποχώρησαν. Την ίδια μέρα, από το πρωί, σε διάφορα στέκια, γνωστά σε κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς σε Κολωνάκι και Εξάρχεια, αυτό που συζητούσαν μεταξύ τους διάφορες ομάδες, που στη συνέχεια ήταν σε πρώτο πλάνο στο Σύνταγμα, κουκουλωμένοι, ήταν ότι «πρέπει να χτυπήσουμε το ΠΑΜΕ». Επιπλέον, σε σελίδες του διαδικτύου αναπαράγονταν υβριστικά, χυδαία μηνύματα σε βάρος του ΠΑΜΕ, με κατεύθυνση ότι πρέπει να χτυπηθεί η συγκέντρωσή του στο Σύνταγμα. Ενα από αυτά, μάλιστα, έγραφε για τα «γουρούνια του ΠΑΜΕ που θέλουν ξύλο».

Στον απόηχο της καταστολής, δημοσιοποιήθηκε στο διαδίκτυο φωτογραφικό υλικό, όπου εικονίζονται άτομα με πολιτικά να μεταφέρουν μεταλλικές ράβδους από δασύλλιο (φέρεται να είναι δίπλα στο Καλλιμάρμαρο) με καροτσάκι, μπροστά στα μάτια ισχυρής αστυνομικής δύναμης, πριν φτάσει στο Σύνταγμα η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ από την Ομόνοια. Η εκδοχή της αστυνομίας για το περιστατικό, την οποία διατύπωσε με αξιοπρόσεκτη πρεμούρα, ήταν ότι τα αντικείμενα αυτά κατασχέθηκαν από 33χρονο μετανάστη, που τα μετέφερε για να τα κρύψει μέσα σε δασύλλιο...

Αποκαλύφθηκε το σχέδιο

Την Τετάρτη 28 Ιούνη, πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας, οι προβοκάτορες επανέλαβαν το εγχείρημα να εμπλέξουν το ΠΑΜΕ σε εντάσεις που θα έδιναν αφορμή για επέμβαση της αστυνομίας. Στόχος τους ήταν να ταυτίσουν το ΠΑΜΕ με τη βία ή να δείξουν ότι οι απλοί αγανακτισμένοι του Συντάγματος δε θέλουν το ταξικό κίνημα, δε θέλουν κόμματα και ιδιαίτερα δε θέλουν το ΚΚΕ. Να εμφανίσει, δηλαδή, μια αντιπαράθεση ανάμεσα στον απλό αγανακτισμένο διαδηλωτή και το ΠΑΜΕ. Ενα τέτοιο κλίμα, άλλωστε, καλλιεργείται έντεχνα από τους καθοδηγητές της πλατείας, που αναπαράγουν συνθήματα όπως «έξω τα συνδικάτα - έξω τα κόμματα».

Επίσης, στην ίδια συγκέντρωση συμμετέχουν στοιχεία που απειλούν με κρεμάλα και «Γουδή» τους «300 βουλευτές». Ολοι αυτοί έχουν τη συμπάθεια και απολαμβάνουν της ανοχής όλων των άλλων κομμάτων, που ψαρεύουν στα θολά νερά της λαϊκής δυσαρέσκειας και επιχαίρουν για το γεγονός ότι η καταδίκη της «πλατείας» στην πολιτική τους εκφράζεται με τέτοιο τρόπο και όχι ριζοσπαστικά και οργανωμένα.

Μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, κατά τη διάρκεια της απογευματινής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ, τη στιγμή που η πορεία έφτασε στο πάνω μέρος της πλατείας Συντάγματος ανεβαίνοντας τη λεωφόρο Αμαλίας, μια ομάδα από προβοκάτορες και τραμπούκους κινήθηκε προς το «βαν» με τα μεγάφωνα που βρισκόταν στην κεφαλή της πορείας. Στάθηκαν μπροστά και απαιτούσαν να σταματήσει η πορεία, να σταματήσουν οι διαδηλωτές του ΠΑΜΕ να φωνάζουν συνθήματα και να μαζέψουν τα πανό και τις σημαίες. Κάποιοι από αυτούς κινήθηκαν ακόμη πιο απειλητικά στην κεφαλή της πορείας, με βρισιές και προβοκατόρικα συνθήματα, όπως «ΚΚΕ το κόμμα σου χαφιέ», «Ιδια είναι τα αφεντικά, δεξιά και αριστερά».

Οι προσπάθειες όξυνσης της κατάστασης δε σταμάτησαν εκεί. Την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι, λίγα μέτρα πιο κάτω, βρήκαν την ευκαιρία να προκαλέσουν επέμβαση των ΜΑΤ, πετώντας μπουκάλια και άλλα αντικείμενα, με αποτέλεσμα τα ΜΑΤ να απαντήσουν με τη ρίψη δύο δακρυγόνων. Το σχέδιο να εμπλέξουν το ταξικό κίνημα στα προβοκατόρικα σχέδιά τους ακυρώθηκε και πάλι χάρη στην ψυχραιμία και την αποφασιστικότητα του ΠΑΜΕ.

Την Πέμπτη, το σχέδιο καταστολής και τρομοκράτησης του λαϊκού κινήματος με πρωταγωνιστές τα ΜΑΤ και τους προβοκάτορες ξεδιπλώθηκε σε όλη του την έκταση. Ο στόχος να χτυπηθούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν τους βγήκε και πάλι, καθώς έγκαιρα υπήρχε η πληροφόρηση ότι οι ομάδες των κάθε λογής προβοκατόρων περίμεναν την άφιξη της απεργιακής συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για να δημιουργήσουν σκηνικό έντασης με το ταξικό κίνημα και να προκαλέσουν κατασταλτική επέμβαση της αστυνομίας.

Ωστόσο, η επίθεση που εξαπολύθηκε από την κορυφή της πλατείας Συντάγματος στη 1.30 μετά το μεσημέρι, εξελίχθηκε σε ένα πρωτοφανές όργιο αστυνομικής αγριότητας, καλυμμένης πίσω από την παρουσία και τη δράση των κουκουλοφόρων. Εκτοξεύτηκαν τόνοι χημικών, ενώ οι κτηνώδεις επιθέσεις της αστυνομίας στο σωρό είχαν απολογισμό εκατοντάδες τραυματίες, πολλοί με ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα χέρια και αναπνευστικά προβλήματα.

Μυγιάστηκαν κάποιοι στη Βουλή...

Πρωταγωνιστές και εδώ διάφοροι «διαδηλωτές» που παρατάχθηκαν μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, ακριβώς μπροστά στα κάγκελα που είχαν στήσει τα ΜΑΤ. Παραταγμένοι δίπλα δίπλα, «ακομμάτιστοι», που εμφανίζονται ως ομάδα «Ουστ», άλλα άτομα κρατώντας ελληνικές σημαίες, σημαίες με το αστέρι της Βεργίνας και της Κύπρου, φωνάζοντας συνθήματα, όπως «κλέφτες - προδότες», κρατώντας πανό με γραμμένο πάνω «Οχι» και πηγαινοφέρνοντας μες στο πλήθος μια κρεμάλα απευθυνόμενη στους «βουλευτές» τους «ανθέλληνες». Και, τέλος, στην άκρη προς τη Βασ. Σοφίας, μια ομάδα που από τις 12 το μεσημέρι (όχι τυχαία η ώρα) έβριζε ακατάπαυστα και χυδαία τους ΜΑΤάδες καλλιεργώντας το κλίμα.

Η ομάδα που καλλιεργεί το κλίμα περιμένει. Στις 13.27 ακριβώς επιχειρεί να σπάσει το φράγμα και να ορμήσει προς τη Βουλή. Ταυτόχρονα η κίνηση αυτή γίνεται και από άλλους σε μήκος πάνω από 50 μέτρα. Πίσω από την ομάδα αυτή και απέναντι από την ανηφόρα προς τη Βουλή (όπου βρίσκεται το άγαλμα του Βενιζέλου) έχει πάρει θέση, μόλις λίγα λεπτά πριν, ομάδα «μαυροντυμένων». Από εκείνη την ώρα αρχίζει η ευρεία ρίψη χημικών και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης, προκαλώντας πανικό, κυνηγώντας τον κόσμο προς την Πανεπιστημίου και το κάτω μέρος της πλατείας.

Αργά το απόγευμα, δημοσιοποιήθηκε βίντεο που δείχνει κουκουλοφόρους να υποθάλπονται από αστυνομικούς και να φυγαδεύονται εν μέσω επεισοδίων στη Βουλή. Την επόμενη μέρα αποκαλύπτεται ότι οι συγκεκριμένοι είναι ακροδεξιά στοιχεία, από τους θύλακες που έχουν σταθερή παρουσία στο Σύνταγμα.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατήγγειλε τα προβοκατόρικα σχέδια όσο και το όργιο της καταστολής, τόσο μέσα στη Βουλή, την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη το μακελειό, όσο και σε συνέντευξη Τύπου την επόμενη μέρα. Η αναφορά της μάλιστα στη Βουλή για θύλακες «ελληναράδων», που κυκλοφορούν με δυο και τρεις σημαίες ο καθένας, ζυμώνοντας στο πλήθος εθνικιστικά, ρατσιστικά και αντικομμουνιστικά συνθήματα, παράλληλα με τη λογική ότι «όλοι ίδιοι είναι», «να πάνε οι 300 στο Γουδή», προκάλεσε την αντίδραση του ΛΑ.Ο.Σ., βουλευτές του οποίου αναφώνησαν για τα φασιστοειδή ότι «καλά κάνουν». Πρόκειται για το ίδιο κόμμα, ο αρχηγός του οποίου, την επόμενη μέρα, αποκάλυψε τα πάντα με μια του μόνο φράση στη Βουλή, απευθυνόμενος στα σύμμαχα αστικά κόμματα: «Η πλατεία είναι αυθόρμητη. Το οργανωμένο να φοβάστε, όπως αυτό που γίνεται στα λιμάνια (σ.σ. την απεργία ΠΕΜΕΝ - ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ) και όχι το αυθόρμητο»...

Ο Περισσός απών από τη μάχη του λαού

Του Παναγιώτη Μαυρουδή -"Πριν"

Πάνω από το μισό της ομιλίας της οτη συζήτηση για την ψήφιση •του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, η Α. Παπαρήγα το σπατάλησε για να καταγγείλει τις δεκάδες χιλιάδες των διαδηλωτών στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες.

Το μάθημα εξ εδράνων της Βουλής, παρουσία της κυβέρνησης και των βουλευτών ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, τα περιείχε όλα: Αλήθειες, κοινοτυπίες, μισές κουβέντες, συκοφαντίες, δικαιολογίες και ψέματα. Όλα μαζί ανακατεμένα για να συσκοτίσουν δυο απλά πράγματα: Πρώτο, ότι έξω στο Σΰνταγμα μάχονταν δεκάδες χιλιάδες λαού, εργαζομένων, ανέργων και μεταναστών ενάντια στη χούντα κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ

Δεύτερο, ότι το ΠΑΜΕ, το ΚΚΕ, με επικεφαλής τους βουλευτές του και μπροστά μπροστά την Α. Παπαρήγα, έπρεπε να ήταν εκεί στη μάχη, θέτοντας θέμα όχι εκλογών, αλλα ανατροπής της κυβέρνησης με λαϊκή εξέγερση.
«Έχουμε σαράντα μέρες τώρα αυτό το κίνημα, το πολυαγαπημένο και η διαπάλη γίνεται μέσα στην αίθουσα για το ποιος εκφράζει το "κίνημα των αγανα-κτισμένων", είπε περιπαικτικά η γγ της ΚΕ του ΚΚΕ την ίδια ώρα που η καταστολή της κυβέρνησης αναπτυσσόταν με απίστευτη βιαιότητα έξω από την Βουλή».

Αναρωτιούνται πολλοί κομμουνιστές: Γιατί αυτοκτονεί το ΚΚΕ με αυτή του τη στάση; Γιατί φροντίζει να «καταχτά» την αποστροφή των αγωνιζόμενων; Που σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν δικαιολογεί τις λυπηρές αποδοκιμασίες προς το ΠΑΜΕ την πρώτη μέρα της απεργίας στο Σύνταγμα ούτε, πολύ περισσότερο την απαράδεκτη κίνηση εναντίον της Λ. Κανέλλη κατά την προσέλευση της στη Βουλή.

Το ΚΚΕ, δεν βλέπει στη λαϊκή αφύπνιση δυνατότητες λαϊκής εξέγερσης και ανατροπής, αλλά κίνδυνο ... .αντιδημοκρατικής και φασιστικής εκτροπής: Την ώρα που το ΠΑΣΟΚ ανάσταινε εποχές χούντας και το κράτος περνούσε σε ολοκληρωτική επίθεση κατά των δημοκρατικών ελευθεριών, η Α Παπαρήγα έβλεπε αλλού τον κίνδυνο: «Ένας βουλευτής έλεγε ότι δεν αντέχει το σφυροδρέπανο στην Ακρόπολη, αντέχει, όμως, την κρεμάλα στο βόρειο μέρος του Συντάγματος. Αυτό δεν τον πειράζει ή το ότι "όποιος δεν καταψηφίζει πάει στο Γουδή" (...) Δεν σας ανησυχούν αυτά τα συνθήματα; Δεν ανησυχούν ούτε και τους τριακόσιους;».
Αν αυτό δεν είναι τοποθέτηση υπέρ της αστικής πολιτικής «σταθερότητας» και πολιτική βοήθεια προς την κινδυνολογία του συστήματος, τότε τι είναι αλήθεια;

Η κυβέρνηση -και μαζί της το μνημόνιο- μπορούσε (και μπορεί) να ανατραπεί, γεγονός που θα έδινε ώθηση στη λαϊκή αυτοπεποίθηση και θα άνοιγε δρόμο για βαθύτερες ανατροπές. Μια από τις προϋποθέσεις για αυτό είναι να αλλάξει εδώ και τώρα η μεγαλύτερη δύναμη της κομμουνιστικής Αριστεράς, με ισχυρή αναφορά στον εργατικό - λαϊκό κόσμο, το ΚΚΕ. Διαφορετικά, η Ιστορία θα της καταλογίσει βαρύτερες Βάρκιζες και δεν θα υπάρχουν πολύ πρόθυμοι για νέες εκ των υστέρων αυτοκριτικές.