Τέρμα πια οι αυταπάτες

Παραθέτουμε δυο άρθρα από την σημερινή εφημερίδα «Κόντρα». Το πρώτο αναφέρετε στο όργιο κρατικής καταστολής των τελευταίων ημερών και το δεύτερο στην στάση που κράτησε το ΚΚΕ. Εξυπακούεται ότι αυτές είναι θέσεις της εφημερίδας και όχι του μπλογκ μας.

Τέρμα πια οι αυταπάτες

Η Βάρβαρη επίθεση όλων των ειδικών κατασταλτικών σωμάτων στους διαδηλωτές στο Σύνταγμα, και την Τρίτη και πολύ περισσότερο την Τετάρτη, δεν πρέπει να συσκοτίσει μια σειρά άλλα ζητήματα, την κορύφωση των οποίων ζήσαμε αυτές τις μέρες.

Ηταν εμφανώς λιγότερος ο κόσμος που συμμετείχε σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις. Δεν ήταν ο κόσμος των ογκωδέστατων πρώτων συγκεντρώσεων στην πλατεία Συντάγματος. Το λόγο πρέπει να τον αναζητήσουμε στη διαφανείσα υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Ενα μεγάλο μέρος του κόσμου που συγκεντωνόταν στο Σύνταγμα εκφράζοντας με μούτζες και συνθήματα την αποδοκιμασία του προς την κυβέρνηση και την πολιτική της είχε πιστέψει ότι έτσι, με μια «νέα» μορφή αγώνα, μπορεί να αποτρέψει την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου. Οταν διαφάνηκε ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει, εμφιλοχώρησε η απογοήτευση και μεγάλο μέρος αυτού του κόσμου
ξανακλείστηκε στο καβούκι του.

Η σύνθεση του κόσμου το διήμερο Τρίτη-Τετάρτη ήταν εμφανώς διαφοροποιημένη. Δεν ήταν ο μεγάλος όγκος των «αγανακτισμένων», αλλά κυρίως ο συνήθης κόσμος των απεργιακών
διαδηλώσεων. Μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο ήταν πολλοί που επέμειναν στην αυταπάτη της μη βίας.

Όταν η βία ξέσπασε ήταν η «νεολαία του Δεκέμβρη»  που έσωσε την τιμή της εργατικής
τάξης, υψώνοντας αντίσταση στις σιδερόφραχτες στρατιές των μπάτσων. Και προς τιμήν του, ο πολύς κόσμος δεν έφυγε, δεν το βαλε στα πόδια, έμεινε εκεί και στήριξε την αντίσταση αν και έμεινε απαρασκεύαστος ο ίδιος για πρακτική αντίσταση.

Η κυβέρνηση χρησιμοποίησε και πάλι το μαστίγιο και το καρότο. Μαζί με την προβοκατορολογία. Το καρότο το κρατούσε στη Βουλή ο Βενιζέλος, που έψαλε ύμνους στους «αγανακτισμένους» και ζητούσε να συναντηθεί μαζί τους, και το μαστίγιο ο Παπουτσής, που ξαμόλυσε τους πραιτοριανούς του με εντολή να μακελέψουν τον κόσμο, για να σπείρουν τον τρόμο και να περάσουν το μήνυμα ότι η κυβέρνηση είναι αήττητη.
Οσο για την προβοκατορολογία, αυτή τη χρησιμοποίησε ολόκληρο το κοινοβουλευτικό φάσμα, το κάθε κόμμα από τη δική του σκοπιά, Η κυβέρνηση ανακάλυπτε σχέδια αντάρτικου πόλης και η Παπαρήγα με τον Τσίπρα παρακρατικούς μηχανισμούς.
   
Ποιο είναι το μήνυμα που όλοι τους θέλησαν να περάσουν; Οτι κάθε μορφή αγώνα είναι χαμένη από χέρι. Οτι μόνη λύση είναι η κυβερνητική αλλαγή μέσω εκλογών. Οσοι θέλουν να διαμαρτυρηθούν μπορούν να μουτζώνουν, έτσι και δοκιμάσουν, όμως, να περάσουν σε ουσιαστικότερες μορφές αγώνα, θα αντιμετωπίζονται με γκλομπ, χημικά και μοτοσικλέτες. Ολο αυτό αντιστρέφεται, όμως. Τι
μας λείπει τελικά; Μας λείπει η δική μας πολιτική οργάνωση και η οργάνωση της αντιβίας.

Υπερασπιστές του αστικού κοινοβούλιου

Το λέει και το ξαναλέει η Παπαρήγα: «ξέρετε ποια είναι η γνώμη μας για το αστικό κοινοβούλιο...». Το λέει, για να προχωρήσει αμέσως μετά στην υπεράσπιση του αστικού κοινοβουλίου από τις αυθόρμητες εκδηλώσεις αποδοκιμασίας του ελληνικού λαού, που έχουν γίνει πολύ μαζικές. «Εμένα δεν μου αρέσει όλο αυτό το διάστημα που προβάλλονται οι μούντζες στη Βουλή», έλεγε οτο δελτίο του Mega, την περασμένη Τρίτη. Και συνέχιζε: «Ξέρετε πάρα πολύ καλά ότι για το αστικό κοινοβούλιο έχουμε μια συγκεκριμένη άποψη, αλλά σε καμία περίπτωση η μούντζα, οι 300, οι κρεμάλες... Εμάς μας ενοχλεί, παρότι δεν είμαστε εραστές του αστικού κοινοβουλίου, όπως ξέρετε».

«Αυτό έχει μεγάλο ενδιαφέρον να το λέτε εσείς», παρατήρησε με νόημα η Τρέμη, δίνοντας πάσα για να συνεχίσει η Παπαρήγα στο ίδιο μοτίβο: «Ξέρουμε όμως πάρα πολύ καλά ότι το βασικό μέτωπο του αγώνα δεν μπορεί να είναι η μούντζα, "να καεί η Βουλή και οι 300 βουλευτές". Και στο κάτω-κάτω όταν γίνουν εκλογές ας μην ψηφίσουν αυτούς τους βουλευτές και το κόμμα, ας ψηφίσουν οτιδήποτε άλλο. Εχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα, για να μην πω και τίποτα χειρότερο, στη συνειδητοποίηση του λαού και στην επιλογή του κάθε ανθρώπου να τοποθετηθεί απέναντι στα προβλήματα. Και δεν νομίζω ότι είναι τυχαία, δεν κουράζονται κάθε μέρα... Είναι μειοψηφία μέσα εκεί, στο Συνταγμα. Εγώ σήμερα το πρωί δεν είδα, ήταν μερικοί απ' αυτούς -ήμουν στην Αμαλίας- ήταν σαν τη μύγα μες στο γάλα μέσα στην πλατεία Συντάγματος. Και δεν μου λέτε, σήμερα το απόγευμα πού είναι αυτοί που μούντζωναν στην Αμαλίας; Πού είναι σήμερα το απόγευμα; Σήμερα το απόγευμα δεν είναι. Γιατί δεν είναι μαζί με όλους τους άλλους;».

Με την κυνικότητα του αστού πολιτικού, που δεν διανοείται οτιδήποτε άλλο πέραν της κοινοβουλευτικής έκφρασης, η κ. Παπαρήγα καλεί όσους μουτζώνουν... να ψηφίσουν άλλο κόμμα! Ολα αρχίζουν και τελειώνουν στο επίπεδο της κοινοβουλευτικής έκφρασης, την οποία, κατά τα άλλα, δεν συμπαθεί ο Περισσός! Η αποδοκιμασία του κοινοβουλευτισμού είναι καταδικαστέα. Η αποχή χτες, οι μούτζες σήμερα.

Στη συνέχεια έχουμε τη συνήθη προβοκατορολογία: «δεν κουράζονται κάθε μέρα να βρίσκονται οτο Σύνταγμα;». Αρα, είναι στημένοι! Και το αποκορύφωμα: «είναι μειοψηφία»! Θα τη βόλευε, αλλά δυστυχώς γι' αυτήν δεν είναι μειοψηφία. Υπήρξαν μέρες που έβλεπες εκατοντάδες χιλιάδες χέρια να μουτζώνουν τη Βουλή. Ουδείς διαμαρτυρήθηκε για τις μούτζες. Ηταν το σύμβολο αυτής της μαζικής κινητοποίησης, όπως άλλες εποχές ήταν οι γροθιές. Την κ. Παπαρήγα, όμως, δεν την ενόχλησε που οι μούτζες αντικατέστησαν τις γροθιές, αλλά που οι μούτζες στόχευαν τη Βουλή. Οσο για το πού ήταν αυτοί με τις μούτζες την Τρίτη, που αναρωτήθηκε με ύφος Σέρλοκ Χολμς, την απάντηση την ξέρει καλά. Αρκετοί ήταν στο Σύνταγμα και μούτζωναν, ενώ οι πολλοί ήταν εκεί που ήταν και πριν αρχίσουν να κατεβαίνουν στο Σύνταγμα για μούτζωμα: στο σπίτι τους.

Η κατάρρευση των αυταπατών και η απογοήτευση που αυτή προκαλεί έπαιξαν και πάλι το ρόλο τους. Γι' αυτό και η Παπαρήγα τόλμησε να βγει με τόσο μίσος ενάντια σ' αυτόν τον κόσμο, που το προηγούμενο διάστημα, όσο αυτός ο κόσμος ήταν παρών στο δρόμο, τον ψιλοέγλειφε.

Υ.Γ. Για μια μεγάλη περίοδο, μετά την ψήφιση του Μνημονίου και τις κινητοποιήσεις που είχε οργανώσει το ΠΑΜΕ οτο λιμάνι του Πειραιά, το δελτίο ειδήσεων και οι πολιτικές εκπομπές του Mega αποτελούσαν διακεκαυμένη ζώνη για τα στελέχη του. Τις τελευταίες εβδομάδες, λες και γεννήθηκε ένας μεγάλος έρωτας. Τη μια μέρα sτο κεντρικό δελτίο του καναλιού του Μπόμπολα και του Ψυχάρη είναι καλεσμένη η Παπαρήγα και την άλλη η Κανέλλη. Τα λαγωνικά του συγκροτήματος μυρίστηκαν ότι σε εποχές που απειλούνται εξεγερτικά σκιρτήματα, ο Περισσός είναι η πιο χρήσιμη για το σύστημα δύναμη, γιατί θα κρατήσει ένα εργατικό και νεολαιίστικο δυναμικό μακριά από κάθε επαφή με τέτοια κινήματα, ενώ ταυτόχρονα θα λειτουργήσει ως συκοφάντης μέσα στον ελληνικό λαό, κουνώντας τα δήθεν αντικαπιταλιsτικά και κομμουνιστικά παράσημα του.