Συμπληρωματική ανάρτηση: Μερικά "μαργαριτάρια" από το χώρο της εκπαίδευσης

Μιας και σήμερα αναφερθήκαμε στην εκπαίδευση (δείτε εδώ), παραθέτουμε, χωρίς ιδιαίτερο σχολιασμό, δύο ειδήσεις από το εξωτερικό:

Η Deutsche Bank δελεάζει πανεπιστήμια

 ...μυστική συμφωνία της γερμανικής τράπεζας Deutsche Bank με δύο από τα επιφανέστερα πανεπιστήμια της χώρας, για τη χρηματοδότηση ενός ερευνητικού προγράμματος προς όφελος της τράπεζας.

Σύμφωνα με τους όρους του συμβολαίου που υπέγραψε η Deutsche Bank με τα δύο κορυφαία γερμανικά πανεπιστήμια, Humboldt University και Technical University of Belrin, η τράπεζα συμφώνησε να καταβάλει 12 εκατ. ευρώ σε διάστημα μιας 4ετίας, αρχής γενομένης από το 2007, για τη χρηματοδότηση ενός ερευνητικού προγράμματος, για την εφαρμογή των προηγμένων μαθηματικών στο χρηματοπιστωτικό σύστημα (Quantitative Products Laboratory), και δύο καθηγητικών εδρών, σε καθένα από τα δύο πανεπιστήμια.

Σε αντάλλαγμα, η τράπεζα θα είχε λόγο στην πρόσληψη των δύο καθηγητών και το δικαίωμα να ορίσει τραπεζικούς υπαλλήλους σε θέση βοηθών καθηγητών, που θα μπορούσαν να βαθμολογούν φοιτητές. Τη θεματολογία και τη στρατηγική της έρευνας θα αποφάσιζε μια επιτροπή αποτελούμενη από δύο ακαδημαϊκούς και δύο υπαλλήλους της τράπεζας, μ’ έναν διευθύνοντα σύμβουλο, επίσης τραπεζικό υπάλληλο, η ψήφος του οποίου θα ήταν καθοριστική, σε περίπτωση ισοψηφίας.

Μυστική συμφωνία

Η Deutsche Bank είχε επίσης το δικαίωμα να αναθεωρήσει την ερευνητική εργασία, 60 μέρες πριν από τη δημοσίευσή της, αλλά και να παρεμποδίσει τη δημοσίευση μέχρι και δύο χρόνια. Η συμφωνία προέβλεπε επίσης ότι το εργαστήριο θα βρισκόταν σε κοντινή απόσταση από τα γραφεία της τράπεζας στο Βερολίνο και θα παρέμενε μυστική. Πράγμα που όντως συνέβη, έως ότου ο Πέτερ Γκρότιαν, πολιτικός επιστήμονας και ομότιμος καθηγητής του Humboldt, απέκτησε αντίγραφό της όταν έγινε μέτοχος της Deutsche Bank, και αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο.

«Δεν μπορείς να αποφύγεις την εντύπωση ότι η επιστήμη πωλείται», σχολίασε ο Μίχαελ Χάρτμερ, επικεφαλής της Γερμανικής Ενωσης Πανεπιστημιακών Καθηγητών, στο περιοδικό Der Spiegel. Ο Γεργκ Στάινμπαχ, πρόεδρος του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Βερολίνου, δήλωσε επανειλημμένως ότι τέτοιου είδους όροι είναι συνηθισμένοι, (σ.σ. χαχα, όντως είναι συνηθισμένοι - και όχι μόνο είναι συνηθισμένοι, αλλά πλέον έχουν γίνει και κάτι το "λογικό". Πχ αυτός ο καθηγητής δε βλέπει να υπάρχει πρόβλημα, του φαίνεται "φυσιολογικό" το να χρηματοδοτείται από μια τράπεζα για να εκπαιδεύει τους νέους σύμφωνα με τα συμφέροντα της τράπεζας) αλλά ο πρόεδρος του Humboldt, Γιαν-Χέντρικ Ολμπερτζ, αναγνώρισε ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, τέτοιου είδους συμβόλαια στο μέλλον θα έπρεπε να διασφαλίζουν «με απόλυτη σαφήνεια και αδιαμφισβήτητο τρόπο την ανεξαρτησία της επιστήμης».

Ανάλογο συμβάν στη Φλόριντα

Κάτι ανάλογο έχει συμβεί και στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τον Κάρι Νέλσον, πρόεδρο της Αμερικανικής Eνωσης Πανεπιστημιακών Καθηγητών. Ο κ. Νέλσον αναφέρθηκε στην περίπτωση του Πανεπιστημίου της Φλόριντα, το οποίο αποδέχθηκε δωρεά του Συντηρητικού δισεκατομμυριούχου Τσαρλς Κοχ για τη χρηματοδότηση θέσεων του οικονομικού τμήματος του πανεπιστημίου. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, που δημοσιοποιήθηκε τον Μάιο, ο κ. Κοχ έχει το δικαίωμα να επιλέξει τα μελλοντικά μέλη του διδακτικού προσωπικού σ’ ένα καινούργιο πρόγραμμα για την προώθηση της «πολιτικής οικονομίας και της επιχειρηματικότητας». Μετά την αποκάλυψη της μυστικής συμφωνίας μεταξύ Deutsche Bank και Humboldt, ο κ. Νέλσον είπε ότι «αυτό που κάποτε ήταν ακραίο σχέδιο δεξιών ιδρυμάτων για να ελέγχουν τους διορισμούς των διδασκόντων έγινε κυρίαρχο ρεύμα».

Όταν τα πανεπιστήμια δεν έχουν πόρους, εξωθούνται εμμέσως πλην σαφώς από το κράτος να ιδιωτικοποιηθούν, να βρουν "χορηγούς" (όπως πχ η Deutche Bank ή ο Τσαρλς Κοχ) που θα ελέγχουν το πρόγραμμα σπουδών, να βάλουν δίδακτρα, κτλ, κτλ, κτλ.

Ας δούμε τώρα και μια περίπτωση από την Ατλάντα των ΗΠΑ, όπου ξέσπασε μεγάλος ντόρος όταν αποκαλύφθηκε ότι σε περίπου το 50% των σχολείων οι καθηγητές βοηθούσαν τα παιδιά να αντιγράψουν, τους διόρθωναν τα λάθη στα τεστ, κτλ, λόγω της "αξιολόγησης": Αν δεν τα πάνε καλά οι μαθητές, τότε κόβεται η χρηματοδότηση, και έτσι, ειδικά σε σχολεία φτωχότερων περιοχών, όπου οι μαθητές δεν τα πάνε και τόσο καλά, οι καθηγητές φρόντιζαν να ανεβάζουν τους βαθμούς των μαθητών στα τεστ, για να μπορούν να λαμβάνουν χρηματοδότηση και να μην κλείσουν:

Atlanta Schools Created Culture Of Cheating, Fear, Intimidation

Teachers spent nights huddled in a back room, erasing wrong answers on students' test sheets and filling in the correct bubbles. At another school, struggling students were seated next to higher-performing classmates so they could copy answers.

Investigators concluded that nearly half the city's schools allowed the cheating to go unchecked for as long as a decade, beginning in 2001.

The report names 178 teachers and principals, and 82 of those confessed. Tens of thousands of children at the 44 schools, most in the city's poorest neighborhoods, were allowed to advance to higher grades, even though they didn't know basic concepts.

One teacher told investigators the district was "run like the mob."

"Everybody was in fear," another teacher said in the report. "It is not that the teachers are bad people and want to do it. It is that they are scared."

For teachers and their bosses, the stakes were high: Schools that perform poorly and fail to meet certain benchmarks under the federal law can face sharp sanctions. They may be forced to offer extra tutoring, allow parents to transfer children to better schools, or fire teachers and administrators who don't pass muster.