Και γιατί να εκπαιδεύσουμε μια "χαμένη γενιά";

Στην εκπαίδευση, η κυβέρνηση προχωρά σε μαζικό "πετσόκομμα" - άλλωστε, μιλάμε για την εκπαίδευση μιας "χαμένης γενιάς" όπως οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες την αποκαλούν.

Οι περισσότεροι βέβαια νέοι δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει αυτό - εδώ καλά-καλά δεν το έχουν καταλάβει οι γονείς τους άλλωστε.

Αν το καταλάβαιναν, θα έλεγαν στα παιδιά τους να βγουν στο δρόμο, και το ίδιο θα έκαναν και οι ίδιοι. Τι άλλο να κάνεις, όταν ο καπιταλισμός σε παγκόσμια κλίμακα θεωρεί "μη ανταγωνιστικούς" τους εργάτες της Δύσης, και προσπαθεί πρώτα να τους "κινεζοποιήσει" όσο μπορεί, και μετά βλέπουμε για επενδύσεις. Με απλά λόγια, αυτό σημαίνει ότι ειδικά για τη νέα γενιά εργατών, δε θα υπάρχουν θέσεις εργασίας, και σίγουρα όχι με τους μισθούς που υπήρχαν ως τώρα. Πολλοί από τους σημερινούς νέους είναι καταδικασμένοι να ζήσουν άνεργοι, άποροι και φτωχοί - και πολλοί δεν το έχουν καν καταλάβει.

Από τη στιγμή λοιπόν που αυτοί οι νέοι "πρέπει" να καταστραφούν, αποτελώντας την "απαραίτητη θυσία" για να γίνουν πιο "ανταγωνιστικοί" οι εργάτες, γιατί το κράτος να ξοδέψει πόρους για να τους εκπαιδεύσει;

Σε παλιότερες εποχές, οι κεφαλαιοκράτες είχαν ανάγκη από τους εργάτες της Δύσης, και γι' αυτό πράγματι ήταν μια "καλή επένδυση" για αυτούς το να εκπαιδεύσουν τους νέους, ώστε όταν μεγαλώσουν και βγουν στην αγορά εργασίας, να έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες, αλλά και την υπακοή στους ανωτέρους που το σχολείο διδάσκει και χρειάζεται στη δουλειά.

Σήμερα, οι νέοι είναι "περιττοί" σε μεγάλο βαθμό - άρα είναι "περιττό" και να τους εκπαιδεύσουν.

Εδώ πχ ένα χαρακτηριστικό άρθρο:

ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΧΩΡΙΣ... ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ!

ΜΠΑΡΑΖ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ!

Στην Ελλάδα του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου, ακόμα και τα "αυτονόητα", όπως το να λειτουργούν στοιχειωδώς τα σχολεία (δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια), αποτελούν, όπως φαίνεται παρελθόν.

Κατά τη συνέντευξή της, η υπουργός, που θα γραφεί στα μαύρα κατάστιχα της ιστορίας, ως αυτή που είχε βάλει στόχο την κατεδάφιση όλου του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας, ανακοίνωσε τον ακριβή αριθμό των εκπαιδευτικών που θα προσληφθούν φέτος στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: μόλις 600.

Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Παιδείας, ισχυρίζεται πως εφαρμόζει τον απαράδεκτο μνημονιακό κανόνα της 1 πρόσληψης ανά 10 αποχωρήσεις.

Σύμφωνα, όμως, με τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας (ΔΟΕ), ο αριθμός των συνταξιοδοτήσεων σε δημοτικά - γυμνάσια - λύκεια, θα είναι πολύ μεγαλύτερος από 11.000, καθώς θα φτάσει τις 12.000!!! Με άλλα λόγια, η Άννα Διαμαντοπούλου είναι "μεσοπροθέστερη του Μεσοπροθέσμου"!!!

Όλο αυτό το σκηνικό, μεταφράζεται σε 20.000 κενά, μόνο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Σε ανακοίνωσή τους οι δάσκαλοι τονίζουν πως η κατάσταση αναμένεται να είναι ακόμη δυσκολότερη επειδή φέτος έχουν προβλεφθεί πιστώσεις για 5.000-6.000 αναπληρωτές, ενώ πέρυσι υπήρξε πρόβλεψη για 15.800.

Κενά θα υπάρξουν και στη διάθεση των σχολικών βιβλίων, καθώς έχουν παρατηρηθεί μεγάλες καθυστερήσεις στον Οργανισμό Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.

Όπως έχει "ομολογήσει", άλλωστε, ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, κ. Κουλαϊδής, στο "Βήμα",η φετινή σχολική χρονιά θα είναι η δυσκολότερη, μεταπολεμικά! Αναρωτιέται, λοιπόν, ευλόγα κάποιος: πόσο δυσκολότερη από τα χρόνια του Εμφυλίου ή των αρχών της δεκαετίας του '50, όπου η Ελλάδα ήταν μια χώρα ερειπωμένη;

Σε ότι αφορά τα πανεπιστήμια, παρόμοια κατάσταση: Έχουμε ήδη δει τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου, και το γιατί πρέπει πράγματι να το απορρίψουμε, και να δούμε μεγάλες κινητοποιήσεις ειδικά από το Σεπτέμβρη, που έρχονται πίσω και οι φοιτητές. Το σχετικό άρθρο μας βρίσκεται εδώ για όποιον ενδιαφέρεται.

Οι καθηγητές απορρίπτουν τα νομοσχέδια της κυβέρνησης, έστω και αν πολλοί από αυτούς το κάνουν διότι (από παλιότερο άρθρο μας):

...οι περισσότερες (όχι όλες) οι κινητοποιήσεις δε διεκδικούν μια "νέα κοινωνία", αλλά τη διατήρηση του παλιού στάτους κβο για όσους ήταν κουτσοβολεμένοι μέσα σε αυτό. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα...τους καθηγητές πανεπιστημίου, που όντως είχαν βολευτεί (όχι όλοι, αλλά αρκετοί), αλλά και κάμποσους ακόμα τέτοιους ανθρώπους (πχ πολιτικούς μηχανικούς, δικηγόρους, κτλ) που τώρα πλήττονται βάναυσα, και αντιδρούν.

Η αντίδραση δεν είναι πάντα προς το εμπρός, μερικοί εξ αυτών θέλουν απλά να συνεχίσουν να κάνουν ρουσφέτια, λαμογιές και γενικώς...να επιδοτούνται από το κράτος, σε αντάλλαγμα για την υποταγή και την υποστήριξη τους (πολλοί εξ αυτών ήταν "τα καλύτερα παιδιά" του συστήματος ως τώρα, πιστοί μέχρι το κόκκαλο σε αυτό). Κι δεν είναι τυχαίο που περισσότερο "θόρυβο" κάνουν αυτοί, παρά οι εργάτες που ρημάζονται, μένουν άνεργοι, πληρώνονται ψίχουλα επειδή οι βιομήχανοι πάνε σε άλλες χώρες και οι τραπεζίτες τους έχουν γδάρει (άλλωστε, αν όντως είχαν βγει μαζικά στους δρόμους οι εργάτες, με σκοπό να ανατρέψουν όντως το καθεστώς, τότε θα είχε όντως γίνει "σεισμός").

Πάντως, υπάρχουν σαφώς και πολλοί πανεπιστημιακοί καθηγητές που παλεύουν - αξίζει πχ να δούμε ένα πολύ καλό άρθρο του Αλέξη Μπένου, καθηγητή ιατρικής στο ΑΠΘ, που λέει πολλές αλήθειες και είναι κοντά στις απόψεις μας (αν και μέσα σε ένα άρθρο προφανώς δε μπορεί να εξηγήσει τόσο καλά όλα τα θέματα που θίγει, πχ το δικό μας άρθρο μάλλον εξηγεί καλύτερα τον "πυρήνα" των αναδιαρθρώσεων που προωθεί η κυβέρνηση):

Μα στα πανεπιστήμια δεν είναι που ευδοκιμούν διεφθαρμένες κάστες με μόνο σκοπό την αναπαραγωγή και διεύρυνση της ατομικής τους περιουσίας?

Στα πανεπιστήμια δεν είναι που υπάρχουν αναξιοπρεπείς πανεπιστημιακοί που εκμεταλλεύονται τις δημόσιες υποδομές και λειτουργίες και ουσιαστικά χρηματοδοτούν τις ιδιωτικές εταιρείες και δραστηριότητες τους (στις υπηρεσίες υγείας, τη δικαιοσύνη, τις κατασκευές, τις πολιτικές και οικονομικές επιστήμες,κοκ) εις βάρος της δημόσιας χρηματοδότησης?

Στα πανεπιστήμια δεν είναι που οι κομματικοί υπεύθυνοι της ΟΝΝΕΔ και της ΠΑΣΠ συνδιαλέγονται – πάντα με το αζημίωτο – ως ατομικοί προαγωγοί της ψήφου των φοιτητών στο πλαίσιο εκλογικών διαδικασιών των διαφόρων σωμάτων και οργάνων?

Μήπως τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε επιτέλους να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να χτυπήσει τα προνόμια και των πανεπιστημιακών? Αν είναι έτσι, τότε η σύγκρουση, όντως, δεν αφορά την κοινωνία, οπότε ας αφήσουμε μόνους τους, τους πανεπιστημιακούς να τα βρούν με την κυβέρνηση.

Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα όπως μας τη σερβίρουν και οι κυβερνητικοί παπαγάλοι μικρων και μεγαλων καναλιών?
...
Ως απάντηση δηλαδή στις αρνητικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης το μπλοκ εξουσίας επιβάλλει την επισημοποίηση και ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης!

Ειδικά μάλιστα για τα πανεπιστήμια ο υπό ψήφιση νόμος Διαμαντοπούλου θα προσφέρει απεριόριστη και ανεξέλεγκτη εξουσία ακριβώς στους ίδιους πανεπιστημιακούς που λειτουργούν χρόνια τώρα ως τρωκτικά και παράσιτα των δημόσιων πόρων. Μερικοί μάλιστα από τους προσφερόμενους να αναλάβουν το ρόλο στρατιωτικού επιτρόπου στη διοίκηση, προτείνουν ήδη και κάποιες χιλιάδες δολλάρια για το μισθό που θα “δικαιούνται να πάρουν για το θεάρεστο έργο τους”.......

Αντίστοιχα ενδιαφέρουσα είναι η αυθόρμητη “προσφορά” θεσσαλονικέων επιχειρηματιών συμπεριλαμβανομένου και του “προοδευτικού” (?) δημάρχου της πόλης, να “βοηθήσουν” τη νέα διοίκηση του ΑΠΘ στο μοίρασμα των φιλέτων της περιουσίας του.

Τα πανεπιστήμια λοιπόν της κ. Διαμαντοπούλου θα διοικούνται με κριτήρια αγοράς και κερδοσκοπίας, οπότε, και με πρόσχημα μάλιστα την πραγματική οικονομική ασφυξία που επιβάλλει η κυβέρνηση, δεν θα αργήσουν να εφαρμόσουν τα δίδακτρα ως τον κεντρικό μηχανισμό κερδοφορίας αλλά και αναδιοργανωσης των αντικειμένων και προγραμμάτων σπουδών (αντικείμενα που δεν προσελκύουν “πελάτες” και κερδοφορία, όπως οι ανθρωπιστικές σπουδές και οι τέχνες, θα εξαφανιστούν από το οργανόγραμμα των ΑΕΙ).

Η κατάργηση ουσιαστικά της ακαδημαϊκής αυτονομίας των ΑΕΙ ολοκληρώνεται με την κυριαρχία των πιστωτικών μονάδων που αντικαθιστούν την ακαδημαϊκή ολότητα του γνωστικού πεδίου. Οι απαραίτητες στην αγορά δεξιότητες αποκτούνται μέσα από ένα ευέλικτο σύστημα κατάρτισης το οποίο ακυρώνει ουσιαστικά την έννοια του προγράμματος σπουδών.

Η διευρυμένη έννοια της παιδείας δίνει τη θέση της στην κοντόθωρη, άμεσης εφαρμογής αλλά και σύντομης λήξης κατάρτιση.
Παράλληλη και ιδιαίτερα σημαντική για την κεφαλαιοκρατική αγορά εργασίας, είναι η συνεπακόλουθη απορρύθμιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων και εξατομίκευση της διαπραγματευτικής ικανότητας των πτυχιούχων.

Επιλογή λοιπόν της κυβέρνησης είναι η πλήρης αποδιάρθρωση της ανώτατης παιδείας, η απαξίωση των πτυχίων έτσι ώστε οι απόφοιτοι των προγραμμάτων κατάρτισης να είναι εύκολα αναλώσιμοι χωρίς επιστημονικά-επαγγελματικά δικαιώματα και η ολοκληρωτική παράδοση της περιουσίας, των λειτουργιών και των ακαδημαϊκών διαδικασιών στους κερδοσκοπικούς κανόνες της αγοράς. Επιχειρηματίες θα αποφασίζουν για τα προγάμματα σπουδών, για την εξέλιξη των μελών ΔΕΠ, για τα δίδακτρα, το κόστος σίτισης, στεγασης κοκ των φοιτητών.

Ήδη πάντως 902 πανεπιστημιακοί από όλο τον κόσμο (ανάμεσα τους ο Noam Chomsky, ο Slavoj Zizek, Henry Giroux κ.ά.) υπέγραψαν αίτηση για να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την εκπαίδευση, αν και το παιχνίδι παίζεται κυρίως στο τι θα κάνουν οι φοιτητές.

Θα ακολουθήσουν το παράδειγμα του φοιτητικού κινήματος 2006-2007, θα ακολουθήσουν το παράδειγμα της Χιλής, με μήνες καταλήψιων που ακόμα συνεχίζονται και έχουν πλέον πάρει με το μέρος τους και τους εργάτες, και κατεβαίνουν μαζί στο δρόμο, ή μήπως "θα σκύψουν το κεφάλι", θα αποδεχτούν μοιρολατρικά την ήττα τους και "θα κάνουν κανονικά τα μαθήματα τους";

Το φοιτητικό κίνημα στην Ελλάδα κουβαλά και μια "βαριά" ιστορία, ειδικά μετά το Πολυτεχνείο - νομίζω ότι τώρα είναι η στιγμή να δείξει αν όντως μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να φανεί αντάξιο της "κληρονομιάς" του, ή αν θα υποστεί μια ιστορική πανωλεθρία. Είναι η ώρα που θα πρέπει να τραβηχτεί μια κόκκινη γραμμή - από Σεπτέμβρη, η κοινωνία ολόκληρη θα πρέπει να σταθεί απέναντι στην άρχουσα τάξη και τα σχέδια της για πισωγύρισμα σε ένα νέο μεσαίωνα.