Θέλω ο Ηλίας Κανέλλης να γράφει όσο γίνεται συχνότερα σε όσο γίνεται περισσότερα Μέσα. ‘Ετσι αυξάνονται οι πιθανότητες, σε κάποια μελλοντική του υπεράσπιση αφεντικών σε κάποιο απ’ αυτά, να μάθουμε και τα κριτήρια αυτής της «αγοράς» που τον ανταμείβει τόσο πλουσιοπάροχα με προτάσεις συνεργασίας.
Ένα αρχαίο ρητό που μόλις έφτιαξα, λέει «ξύσε λίγο έναν εχθρό του σοβιετικού κρατισμού και θα βρεις έναν τύπο που όλες οι δουλειές του είναι με το κράτος». Ο αλάνθαστος αυτός μαθηματικός τύπος συνήθως χρησιμεύει για διασκέδαση της ομήγυρης και για να κρεμάμε διαδικτυακά κουδούνια στους καβαντζαφέρηδες του «Μένουμε Ευρώπη».
Το θέμα γίνεται λίγο σοβαρότερο (ή φαιδρότερο, όπως το πάρει κανείς), όταν ο «δράστης» είναι δημοσιογράφος, ενίοτε και συνδικαλιστής τέτοιος. Εκεί έχουμε την απόλυτη καταιγίδα όπου ο νους σαστίζει στιγμιαία στο πόσα πράγματα πάνε στραβά ταυτόχρονα σε πόσους πολλούς χώρους ώστε ο μαστιγώνων τις παθογένειες να γίνεται το λαμπρότερο poster boy τους.
Ο Ηλίας Κανέλλης είναι πολυθεσίτης δημοσιογράφος με ποικίλες συνεργασίες με κρατικούς φορείς, σε μια εποχή όπου η ανεργία γονατίζει τον κλάδο. Πιστός στο έτερο αρχαιοελληνικό ρητό «αέρα θέλει η πουτανιά», απαντά σε όσους και όποτε τον εγκαλούν για το γεγονός με δύο διαφορετικές απαντήσεις: «Δεν υπήρξα ποτέ δημόσιος υπάλληλος» και «δεν πληρώνομαι γι” αυτές τις δουλειές, προσφέρω αφιλοκερδώς για να στηρίξω τη φάση».
Το πρώτο αποδομείται εύκολα και γρήγορα χάρη στη «Διαύγεια», όπου η προκήρυξη διαγωνισμού για την εκτύπωση του περιοδικού του Φεστιβάλ Αθηνών, υπογράφεται επισημότατα από τον Ηλία Κανέλλη «για το εφ».
Το δεύτερο είχε την ατυχή έμπνευση να το αποδομήσει μόνος του, όταν ο συγκεκριμένος εργοδότης του, ο διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών Γιώργος Λούκος, βρέθηκε στο στόχαστρο της δημοσιογραφικής έρευνας.
Όπως ο ίδιος περιγράφει το σεξπηρικών διαστάσεων δίλημμα που βίωσε, ταλαντεύτηκε για το αν θα έπρεπε να γράψει ένα άρθρο υπεράσπισης ενός ανθρώπου που για χρόνια τον πλήρων…. ούπς! Μόλις πριν λίγους μήνες, ο ίδιος Ηλίας Κανέλλης απαντούσε στο ρεπορτάζ του Δημήτρη Κανελλόπουλου για τις πολυθεσίες του ότι η συνεργασία του με το περιοδικό του Φεστιβάλ είναι «αφιλοκερδής».
Και τι θέλεις, κύριε; Να σταματήσει ο άνθρωπος να έχει πολλαπλές συνεργασίες, εφόσον η αγορά αποφάσισε ότι έχει ζήτηση;
Όχι, το αντίθετο. (Άλλωστε το βρίσκω ποιητικότατο ο εκδότης της Books Journal, του προπύργιου της Eλεύθερης Αγοράς, να αποτιμά την αγοραία αξία των συνεργατών του σε 0). Θέλω ο Ηλίας Κανέλλης να γράφει όσο γίνεται συχνότερα σε όσο γίνεται περισσότερα Μέσα. ‘Ετσι αυξάνονται οι πιθανότητες, σε κάποια μελλοντική του υπεράσπιση αφεντικών σε κάποιο απ’ αυτά, να μάθουμε και τα κριτήρια αυτής της «αγοράς» που τον ανταμείβει τόσο πλουσιοπάροχα με προτάσεις συνεργασίας.
Γιατί εγώ δεν πρόκειται ποτέ να ισχυριστώ ότι στον 9.84 βρέθηκε επί Ντόρας τον ίδιο καιρό που υπερασπιζόταν την αντιτρομοκρατική της καμπάνια, ούτε να ενώσω τις τελίτσες του πώς ξηλώθηκε από τον σταθμό όταν ο Καμίνης αποφάσισε να βάλει τάξη στα οικονομικά, αλλά όλως περιέργως ξαναβρέθηκε στη ζεστή αγκάλη του δημοτικού σταθμού κάνοντας ταυτόχρονα καμπάνια υπέρ του δημάρχου της καρδιάς μας στα social media.
Επίσης δεν πρόκειται ποτέ να ισχυριστώ ότι η υπεράσπιση του βαλλόμενου διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών Γιώργου Λούκου διέπεται από οτιδήποτε άλλο εκτός από τα αγνότερα των συναισθημάτων. Άλλωστε η δημοσιογραφική του τεκμηρίωση για το για ποιούς λόγους ο Λούκος είναι στόχος, είναι συμπαγέστατη: «Μπορεί να είναι πολλοί» ανοίγει η σχετική του παράγραφος, «μπορεί να είναι διαφόρων ειδών» καταλήγει. Υλικό για Πούλιτζερ.
Δεν πρόκειται να ισχυριστώ τίποτε από όλα αυτά.
Αν συνεχίσει να γράφει παντού ωστόσο, αυξάνονται οι πιθανότητες κάποια στιγμή να τα ξεράσει όλα αυτά μόνος του.
Μέχρι τότε εγώ θα τον έχω στον νου μου σαν ένα εικόνισμα ανιδιοτελούς ανθρώπου που πιστεύει αταλάντευτα και με προσωπικό κόστος στην ανιδιοτελή προσφορά.
Ο ίδιος άλλωστε, σε μια ανάρτησή του στα social media που αφορούσε δημοσίευμα των Zoornalistas, το οποίο περιέγραφε τον βίο και την πολιτεία του, επιβεβαίωσε σε πόσο υψηλό βάθρο έχει κι αυτός την αφιλοκερδή εργασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου