Γι’ αυτό ο Τραμπ διέταξε την ανάπτυξη 5.200 στρατιωτών στα σύνορα με το Μεξικό (εκεί θα γίνει η εισβολή), αριθμό υπερδιπλάσιο από αυτόν των αμερικάνων κομάντο που πολεμούν στη Συρία (γύρω στους 2.000 σύμφωνα με το Πεντάγωνο), διπλάσιο από αυτόν που ήδη υπάρχει (γύρω στους 2.092) και πενταπλάσιο από αυτόν που είχε αρχικά προβλεφθεί (800 – 1.000). Ο στρατός θα αναπτυχθεί σε λιμάνια του Τέξας, της Αριζόνα και της Καλιφόρνια και θα υποστηρίζεται από ελικόπτερα με διόπτρες νυκτός και ειδικούς αισθητήρες.
Αυτό είναι το ξεκίνημα της επιχείρησης, όπως μας ενημέρωσε ο επικεφαλής της βόρειας στρατιωτικής διοίκησης των ΗΠΑ, στρατηγός Τέρενς Ο Σόγκνεσι. Α, ξεχάσαμε να σας πούμε ποιος είναι ο εχθρός! Μα φυσικά οι χιλιάδες… εγκληματίες, τζιχαντιστές και λοιποί βάρβαροι που κατευθύνονται από χώρες της Λατινικής Αμερικής προς τα νότια σύνορα των ΗΠΑ και έχουν παρεισφρήσει στα δύο καραβάνια των μερικών χιλιάδων προσφύγων (κάτω των δέκα και τα δύο μαζί) που ετοιμάζονται να εισβάλουν στις ΗΠΑ! Μην κοιτάτε τους γέρους και τα παιδιά που μετακινούνται σαν τις χελώνες. Θα πρέπει να δείτε όπως ο μεγάλος… Τραμπ, που… σκανάρισε με το κοφτερό του μάτι το καραβάνι κι εντόπισε τους «κακούς». Το «ξεσκαρτάρισμα» έχει ήδη ξεκινήσει από τις αρχές του Μεξικού, που αντί για ιατρική φροντίδα «έλουσαν» τους μετανάστες με δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, σκοτώνοντας έναν 26χρονο άνδρα από την Ονδούρα.
Οι «κακές γλώσσες» λένε ότι αυτό είναι ένα ακόμα τερτίπι του Τραμπ προκειμένου να κερδίσει πόντους στις ενδιάμεσες εκλογές της επόμενης εβδομάδας. Εχει κι αυτό τη σημασία του, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αντιμεταναστευτική πολιτική δεν είναι κάτι καινούργιο. Αυτός που την εφάρμοσε με… κομψότητα ήταν ο Ομπάμα. Την ίδια στιγμή που έκανε σπονδές στην ελευθερία μετακίνησης υπενθυμίζοντας ότι η Αμερική είναι έθνος μεταναστών, υποσχόμενος νομιμοποίηση των «παράνομων» (κι όμως σκληρά εργαζόμενων επί σειρά ετών) μεταναστών, θωράκιζε το αντιμεταναστευτικό σύστημα.
Πώς το έκανε αυτό; Πρώτα απ’ όλα όχι μόνο δεν γκρέμισε το φράχτη στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, που ξεκίνησε να υψώνεται το 2006 με απόφαση της κυβέρνησης Μπους, αλλά συνέχισε την κατασκευή του, με αποτέλεσμα το ένα τρίτο να έχει ήδη κατασκευαστεί από το 2012 κιόλας. Ακόμα και το νομοσχέδιο που επιχείρησε να περάσει το 2014, αλλά δεν πέρασε ποτέ εξαιτίας της αντίδρασης των Ρεπουμπλικανών, που δεν ήθελαν ούτε καν αυτή τη «νομιμοποίηση» (γι’ αυτό και το μπλόκαραν στη Βουλή των Αντιπροσώπων), προέβλεπε τον υπερδιπλασιασμό των συνοριοφυλάκων (στις 40 χιλιάδες, από 15-20 που ήταν την εποχή Μπους) και την αυστηρή καταγραφή (φακέλωμα) όλων των μεταναστών, με στόχο την ευκολότερη απέλασή τους.
Οπως είχαμε αναφέρει και σε προηγούμενο φύλλο, στόχος της κυβέρνησης Ομπάμα ήταν να καταγραφούν όλοι οι «παράνομοι» μετανάστες έτσι ώστε να υπάρχουν φάκελοι με τις αποφάσεις απέλασής τους, αντί να «επαναπροωθηθούν» όταν πιαστούν να περνούν παράνομα στα σύνορα χωρίς καταγραφή. Με τον τρόπο αυτό, ο «παράνομος» μετανάστης που απελάθηκε θα αντιμετωπίζει ποινική δίωξη αν επιχειρήσει να ξαναμπεί στη χώρα παράνομα, πράγμα που δεν το αντιμετώπιζε με την «επαναπροώθηση». Γι’ αυτό και ορισμένοι αποκάλεσαν τον Ομπάμα πρόεδρο των απελάσεων.
Με τη «νομιμοποίηση» των μεταναστών, επομένως, η κυβέρνηση θα κέρδιζε διπλά. Θα έβαζε κάποιους μετανάστες να πληρώσουν φόρους και θα αποκτούσε πλήρη έλεγχο πάνω τους. Οσο για το πόσοι θα νομιμοποιούνταν, αρκεί να δει κανείς τις προϋποθέσεις για να καταλάβει: 1. Θα έπρεπε να ζουν στις ΗΠΑ για πάνω από πέντε χρόνια. 2. Θα έπρεπε να έχουν παιδιά που είναι αμερικανοί υπήκοοι ή νόμιμοι κάτοικοι 3. Θα έπρεπε να καταγραφούν, να περάσουν από εγκληματολογικό έλεγχο και να δεχτούν να πληρώσουν ένα «δίκαιο» μερίδιο φόρων.
Οι καταγεγραμμένοι προσωρινοί μετανάστες θα μπορούσαν να κάνουν αίτηση για νόμιμη μόνιμη άδεια παραμονής («πράσινη κάρτα») μετά από τουλάχιστον δέκα χρόνια καταγεγραμμένης παραμονής, με την προϋπόθεση ότι όλο αυτό το χρονικό διάστημα (με κενά μέχρι 60 μέρες το πολύ) θα δούλευαν σε κανονικές θέσεις εργασίας ή θα είχαν εισόδημα τουλάχιστον ίσο με το 125% του ορίου φτώχειας (με εξαίρεση τους φοιτητές πλήρους φοίτησης, τα παιδιά κάτω των 21, τους διανοητικά καθυστερημένους και τους ανάπηρους)! Οι αιτούντες πράσινη κάρτα θα έπρεπε επίσης να γνωρίζουν άψογα αγγλικά (επιπέδου Proficiency παρακαλώ) και να πληρώσουν –εκτός από τους φόρους– ένα επιπλέον πρόστιμο της τάξης των 1.000 δολαρίων! Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς σε ποιους μετανάστες έδινε τη δυνατότητα το νομοσχέδιο Ομπάμα να νομιμοποιηθούν. Σε αυτούς που έχουν λεφτά και γνώσεις. Το γεγονός ότι ούτε αυτό δεν πέρασε, δείχνει την αντιμεταναστευτική μανία της αμερικάνικης πολιτικής.
Η αντιμεταναστευτική πολιτική έδρεψε τους καρπούς της. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Υπηρεσίας Τελωνείων και Προστασίας Συνόρων των ΗΠΑ, μέσα στη χρονιά φυλακίστηκαν γύρω στους 397 χιλιάδες «παράνομοι» μετανάστες, ενώ άλλοι 125 χιλιάδες περίπου δεν έγιναν αποδεκτοί από τις υπηρεσίες μετανάστευσης. Ο συνολικός αριθμός των ανθρώπων που μεταναστεύουν «παράνομα» κάθε χρόνο στις ΗΠΑ έχει μειωθεί από το 1.6 εκατομμύριο, που ήταν στις αρχές της νέας χιλιετίας, στους 350-500 χι- λιάδες τα τελευταία χρόνια.
Ταυτόχρονα, η φτώχεια στις λατινοαμερικάνικες χώρες (Ονδούρα, Γουατεμάλα κτλ.) έχει οδηγήσει στην αύξηση των μεταναστών από αυτές, σε σχέση με το Μεξικό. Ο «εχθρός», λοιπόν, δε θα σταματήσει να επιχειρεί να «εισβάλλει», ανακυκλώνοντας την καταστολή που ποτέ δε σταμάτησε. Απλά, ο Τραμπ είναι απόλυτα κυνικός και δε χρησιμοποιεί τα ωραία λογάκια των προκατόχων του. Η ουσία παραμένει η ίδια.
Πηγγή: ΚΟΝΤΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου