Πέρα από το σίριαλ της σκανδαλολογίας

Του Γ.Γ.

«Ο περί ου ο λόγος Υπουργός γνωρίζει δώδεκα τρόπους να προσπορίζεται χρήματα, εκ των οποίων ο τιμιότερος είναι η κλοπή…» 

Εμμανουήλ Ροΐδης

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερη πολιτική αντίληψη για να καταλήξει στην διαπίστωση ότι ο χαβάς της σκανδαλολογίας θα μας συνοδεύει όλο το επόμενο χρονικό διάστημα μέχρι να καταλήξουμε στις βουλευτικές εκλογές.
Ο μαέστρος σ' αυτή την ορχήστρα, θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αφού πιστεύει ότι τα όργανα της κομπανίας του -τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στο σημερινό κυβερνητικό κόμμα- θα μπορέσουν με τα "άσματα" τους να αναστήσουν την απέχθεια ενός μέρους του εκλογικού ακροατηρίου για το "παλιό διεφθαρμένο καθεστώς", ώστε το κόμμα της Κουμουνδούρου να παραμένει αν όχι κυρίαρχο. πάντως υπολογίσιμο μέγεθος στο αστικό πολιτικό σκηνικό.

Αυτά που ισχυρίζεται σήμερα το κόμμα και τα στελέχη της Ν.Δ, αλλά και το ΠΑΣΟΚ για το πόρισμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας της Εξεταστικής για την Υγεία (για "λάσπη στον ανεμιστήρα" μιλάει ανακοίνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ενώ ο Α. Γεωργιάδης κάνει λόγο για "πόρισμα για τα σκουπίδια" με το ΚΙΝΑΛ να κινείται σε ανάλογες διαπιστώσεις) θα τα ακούσουμε σχεδόν με τις ίδιες διατυπώσεις σε κάποιο καιρό από τον ΣΥΡΙΖΑ όταν βρεθεί στην αντιπολίτευση και θα ρθουν στην επιφάνεια σκάνδαλα στελεχών του. 

Γνωστό το σκηνικό και έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Το αποτέλεσμα φυσικά το γνωρίζουμε. Μας το έχει διδάξει η κατάληξη που είχαν προηγούμενα τεράστια σκάνδαλα που είδαν το φως της δημοσιότητας. (Ομόλογα, Χρηματιστήριο, Βατοπέδι, Ζήμενς κλπ).

Αν συμβεί ελάχιστες φορές να την πληρώσουν κάποια "καμένα" γραβατωμένα μεγαλολαμόγια, (π.χ Τσοχατζόπουλος, Παπαντωνίου) αυτό θα οφείλεται σε διαμάχη στο εσωτερικό της ίδιας της παρασιτικής κομπραδόρικης αστικής τάξης και για να καλλιεργήσει το πολιτικό σύστημα την μαζική αυταπάτη ότι διαθέτει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης.

Φυσικά και πρέπει να ασχολούμαστε μ' αυτά τα αρπακτικά που θησαυρίζουν σε βάρος του ελληνικού λαού εκμεταλλευόμενοι τα κυβερνητικά πόστα τους.
Οχι όμως για να προσωποποιούμε συγκεκριμένες συμπεριφορές, αλλά για να τις εντοπίζουμε σαν απόρροια του πολιτικού συστήματος. Δεν πρέπει όμως να βλέπουμε το δέντρο και να χάνουμε το δάσος.

Ακόμα και να υποθέσουμε ότι ως δια μαγείας εξαφανίζονται τα σκάνδαλα, (πράγμα που φυσικά δεν γίνεται αφού καπιταλισμός και διαφθορά είναι δεμένη όπως το νύχι με το κρέας), θα έχουμε ένα πολιτικό σύστημα όπου ο καθένας/ια θα απολαμβάνει αυτά που του αντιστοιχούν; Θα σταματήσουν να υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, καταπιεστές και καταπιεζόμενοι; 

Αυτό φυσικά ούτε ο Κ. Μητσοτάκης δεν το ισχυρίζεται όταν δηλώνει: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση, όσοι το επιχείρησαν καταστρατήγησαν τελικά την ίδια τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».

Το ίδιο μας είπε και πιο εκφραστικά μάλιστα ο θεωρούμενος θεωρητικός του νεοφιλελευθερισμού Ανδρέας Ανδριανόπουλος:

 

Ομολογούν δηλαδή ότι ονειρεύονται μια κοινωνία με χαρακτηριστικά ζούγκλας και μια κυβέρνηση που θα συντηρεί και θα αναπαράγει ένα σύστημα όπου θα επικρατεί το «δίκαιο του ισχυρότερου» και η «επιβίωση του καταλληλότερου».

Ποιο ωμά δηλαδή δεν μπορούσε να λεχθεί ότι δεν μπορεί να υπάρξει έντιμος και ηθικός καπιταλισμός. Οτι οι άνθρωποι του μόχθου, οι εργάτες και οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζονται σαν "θηράματα" από την άρχουσα τάξη.

Εν κατακλείδι: Οποιο αποτέλεσμα και να έχει το καινούργιο επεισόδιο σκανδαλολογίας που παρακολουθούμε σήμερα το δεδομένο είναι ένα: Ολα αυτά τα σκάνδαλα από τα οποία πλουτίζουν συγκεκριμένα άτομα, είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στο τεράστιο διαχρονικό σκάνδαλο του αστικού πολιτικού συστήματος όπου ληστεύεται ο ελληνικός λαός για να θησαυρίζει μια δράκα ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών.

Και η λύση φυσικά για να σταματήσει η τάξη μας να αντιμετωπίζεται σαν "θήραμα" δεν είναι να αλλάξει μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών το υπηρετικό κυβερνητικό προσωπικό των "κυνηγών".

«Ο καπιταλισμός δεν καθαρίζεται, ανατρέπεται», που θα έλεγε και ένας "κολλημένος" κομμουνιστής.