Βενεζουέλα: Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ

Δε γνωρίζουμε ακόμα αν η πρόσκληση του προέδρου της Βουλής της Βενεζουέλας και αρχηγού της αντιπολίτευσης, Χουάν Γκουαϊδό, ο οποίος αυτοανακηρύχθηκε «πρόεδρος» της χώρας, στον Τσίπρα, να επισκεφτεί μια βδομάδα τη Βενεζουέλα για να δει τι εστί «σοσιαλισμός», έγινε δεκτή από τον τελευταίο (μάλλον όχι), το σίγουρο όμως είναι ότι ο Τσίπρας θα αισθάνεται ικανοποιημένος που κράτησε την Ελλάδα στα… ήρεμα μνημονιακά νερά και δεν την οδήγησε στη θύελλα μιας αναταραχής παρόμοιας με αυτή της Βενεζουέλας! Ισως αυτό να αποτελέσει και ένα ακόμα «επιχείρημα» για όσους κατηγορήσουν τη σημερινή κυβέρνηση από τα αριστερά. Τι θέλετε -θα μας πουν- να γίνουμε σαν τη Βενεζουέλα; Καθήστε στ’ αυγά σας κι αφήστε μας να κάνουμε τη δουλειά μας!

Δυστυχώς, το παράδειγμα της Βενεζουέλας γίνεται εφαλτήριο για μία ακόμα επίθεση στα ιδανικά του σοσιαλισμού, έστω κι αν ο σοσιαλισμός ποτέ δεν εφαρμόστηκε στη χώρα αυτή ούτε στο ελάχιστο, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις. Εμείς το βροντοφωνάζουμε από την εποχή του «κομμαντάντε» Τσάβες (βλ. σειρά άρθρων με τίτλο «Ο χαρακτήρας της “μπολιβαριανής επανάστασης” του Τσάβες», που γράφτηκαν τον Δεκέμβρη του 2007, εδώ, εδώ κι εδώ ). Υπήρχαν όλα τα στοιχεία για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι αυτό που έγινε στη Βενεζουέλα ήταν μία επίφαση σοσιαλισμού που καμία σχέση δεν είχε με αυτό που εφαρμόστηκε στο πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στον κόσμο, τη Σοβιετική Ενωση.

Ο ίδιος ο Τσάβες, άλλωστε, δεν έκρυβε τη θέση του σχετικά με το ρόλο των καπιταλιστικών επιχειρήσεων στο δικό του «σοσιαλισμό», από την εκπομπή του «Αλό Πρεσιντέντε», μέσω της οποίας εκλαΐκευε την πολιτική του στις πλατιές λαϊκές μάζες: «Ο δικός μας σοσιαλισμός αποδέχεται την ιδιωτική ιδιοκτησία, αλλά αυτή θα πρέπει να είναι στα νόμιμα πλαίσια και να λειτουργεί για τα κοινωνικά συμφέροντα. Επίσης, αποδέχεται την παρουσία ξένων ιδιωτικών επιχειρήσεων προερχόμενων από οποιαδήποτε χώρα, αρκεί αυτές να αποδέχονται την εθνική ακεραιότητα της Βενεζουέλας» (Ιούλης 2007).

Ενας «υγιής» καπιταλισμός με ολίγο κράτος πρόνοιας ήταν αυτό που πλάσαρε ο Τσάβες και όχι σοσιαλισμός. Το μόνο που εφαρμόστηκε ήταν μια ρεφορμιστική πολιτική για να τιθασεύσει τα σκληρά δοκιμαζόμενα λαϊκά στρώματα, να αποτρέψει την πείνα των πιο εξαθλιωμένων, σπεκουλάροντας με τις τιμές του πετρελαίου που είναι το σημαντικότερο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας. Οταν οι τιμές του πετρελαίου πήραν την κατηφόρα, ξεφούσκωσε όλο το εγχείρημα και η καπιταλιστική κρίση έκανε ανελέητη την εμφάνισή της στη χώρα.

Τα τελευταία πέντε χρόνια τουλάχιστον, ο πληθωρισμός έχει βυθίσει τα λαϊκά στρώματα ακόμα πιο βαθιά στη φτώχεια. Αποκορύφωμα ήταν η απόφαση της κυβέρνησης Μαδούρο τον περσινό Αύγουστο να φέρει τα πάνω κάτω στη νομισματική πολιτική, αντικαθιστώντας το απίστευτα υποτιμημένο νόμισμα bolivar fuerte με το bolivar soberano (ως νόμισμα «ανεξαρτησίας»), το οποίο θα είχε αξία όσο και πριν από τη ραγδαία υποτίμηση του bolivar. Ετσι, το bolivar soberano ισοδυναμούσε με 100 χιλιάδες bolivar fuerte!

Φυσικά, τα εισοδήματα των πολιτών της χώρας δεν αυξήθηκαν αυτόματα κατά 100 χιλιάδες φορές. Τα χρήματα που είχαν σε bolivar fuerte δεν ισοδυναμούσαν με bolivar soberano. Η εισαγωγή του νέου υπερτιμημένου νομίσματος δεν ήταν παρά ένα νομισματικό τερτίπι που δεν άλλαζε την άθλια κατάσταση που βίωνε ο λαός της Βενεζουέλας. Ούτε η εισαγωγή του petro (του νέου ηλεκτρονικού νομίσματος, που γεννήθηκε τον Δεκέμβρη του 2017 και καθιερώθηκε μερικούς μήνες αργότερα) βελτίωσε την κατάσταση. Το petro δεν ήταν παρά το ισοδύναμο ενός βαρελιού από τα τεράστια πετρελαϊκά αποθέματα της χώρας. Με το νόμισμα αυτό συνδέθηκε και ο κατώτατος μισθός, ο οποίος ισοδυναμεί με μισό petro. Αρχικά (τον περσινό Αύγουστο), η ισοτιμία του petro με το bolivar soberano (το υπερτιμημένο νόμισμα δηλαδή) ήταν 1 petro = 3.600 bolivar soberano. Μέσα σε λίγους μήνες, η ισοτιμία αυτή άλλαξε δραματικά, με αποτέλεσμα στις 16 Γενάρη το petro να ισοδυναμεί με 36.000 bolivar soberano, δηλαδή να δεκαπλασιαστεί η αξία του!

Οπως υποστηρίζει η κυβερνητική προπαγάνδα, αυτό συνεπάγεται τεράστια αύξηση των μισθών, αφού -όπως αναφέραμε παραπάνω- ο κατώτατος μισθός είναι μισό petro, δηλαδή πλέον θα είναι 18.000 bolivar soberano, αντί για 1.800 που ήταν τον Αύγουστο! Ο δεκαπλασιασμός του κατώτατου μισθού όμως δεν συνεπάγεται και δεκαπλασιασμό του πλούτου των νοικοκυριών, αλλά «μυρίζει» έκρηξη του πληθωρισμού. Ταυτόχρονα, ο κατώτατος μισθός παραμένει σε εξευτελιστικά επίπεδα! Το φιλοκυβερνητικό πρακτορείο Venezuelanalysis, καμαρώνει με τις τελευταίες ανακοινώσεις για αυξήσεις στους μισθούς που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Μαδούρο, γράφοντας ότι με τον τρόπο αυτό προστατεύονται τα νοικοκυριά από τον υπερπληθωρισμό, με το μισθό να φτάνει στα 18.000 bolivar soberano. Ποσό που ισοδυναμεί με (κρατηθείτε) το… αστρονομικό ποσό των 21 δολαρίων το μήνα, βάσει της επίσημης συναλλαγματικής ισοτιμίας, ή των 6 δολαρίων το μήνα στην παράλληλη (μαύρη) αγορά!

Για να το πούμε πιο απλά, ο κατώτατος μισθός στη Βενεζουέλα είναι… τρία ελληνικά σουβλάκια το μήνα ή -στην καλύτερη περίπτωση- ένα καλούτσικο γεύμα για δύο άτομα σε μία ταβέρνα στη χώρα μας. Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι τα τρόφιμα στη Βενεζουέλα είναι πιο φτηνά σε σχέση με την Ελλάδα, η σύγκριση σπάει κόκαλα. Σκεφτείτε ότι στο Μπαγκλαντές οι μισθοί είναι της τάξης των 38 δολαρίων το μήνα. Υπάρχει μεγαλύτερη δυσφήμιση για το σοσιαλισμό από αυτά τα καραγκιοζιλίκια;

Δεν ξέρουμε αν ο Μαδούρο θα καταρρεύσει, όπως κατέρρευσαν και άλλοι του σιναφιού του ανά τον πλανήτη, ούτε μπορούμε να μαντέψουμε μέχρι πότε ο στρατός θα συνεχίσει να τον υποστηρίζει με δεδομένη τη διεθνή πίεση. Αν δεν καταφέρει να ελέγξει την κατάσταση, δε θα τον κρατήσουν στην εξουσία η στήριξη της Ρωσίας και της Κίνας (άλλων… σοσιαλιστικών χωρών!), ούτε η μέχρι στιγμής ουδετερότητα του πάπα Φραγκίσκου που ήταν αυτός που είχε μεσολαβήσει στα παζάρια με την αντιπολίτευση (τι δουλειά είχε ο πάπας στη Βενεζουέλα το αφήνουμε σ’ εσάς να το σκεφτείτε). Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται πάντως και οι νεκροί αυξάνονται (τα διεθνή πρακτορεία αναφέρουν ότι είναι 35).

Από δίπλα η αμερικάνικη τρομοκρατία, με τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζον Μπόλτον, να φιγουράρει σε συνέντευξη Τύπου με το μπλοκ των σημειώσεων παραμάσχαλα (ώστε να το βλέπουν καλά οι δημοσιογράφοι και να μπορούν να το απαθανατίσουν οι φωτογράφοι), στο οποίο έχει γράψει: «5.000 στρατιωτικοί στην Κολομβία». Και ο νοών νοείτω…

Ο 35χρονος Γκουαϊδό φυσικά και δε θα σώσει την κατάσταση, αν τελικά κατορθώσει να επικρατήσει. Απλά θα μετατρέψει τη χώρα σε κλασικό υποχείριο των Αμερικάνων που τον στηρίζουν «με χίλια», με δεύτερους τους Ευρωπαίους που έδωσαν οκτώ μέρες προθεσμία στον Μαδούρο για να προκηρύξει νέες εκλογές, απειλώντας ότι αν δεν το κάνει θα αναγνωρίσουν και αυτοί τον Γκουαϊδό ως πρόεδρο.

ΥΓ. Ο περιβόητος Τζον Μπόλτον, με ωμότητα που θυμίζει πολεμικές περιόδους, έγραψε στο Twitter: «Η συμβουλή μου σε τραπεζίτες, χρηματιστές, εμπόρους, μεσίτες και άλλους επιχειρηματίες: μην κάνετε συμφωνίες για χρυσό, πετρέλαιο ή άλλα βενεζουελάνικα εμπορεύματα που έχουν κλαπεί από το λαό της Βενεζουέλας από τη μαφία του Μαδούρο. Είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε να ενεργούμε»!