Του Γ. Γ.
Ενα ζήτημα για το οποίο σχεδόν κανείς δεν ασχολείται, είναι το πώς βρέθηκε σήμερα η "επικρατούσα θρησκεία" να κατέχει και να διαχειρίζεται την τεράστια περιουσία που διαθέτει.
Θα επανέλθουμε στην συνέχεια σ' αυτό, αφού υπογραμίσουμε ότι διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα αβαντάρουν να θεριεύει το θησαυροφυλάκιο του παπαδαριού.
Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Εχουν ανοιχτά γραμμάτια που χρωστάνε οι καπιταλιστές στους ρασοφόρους, αφού με το κουτόχορτο που ταΐζουν το ποίμνιο τους, βοηθάνε να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους, και μέσω των κυβερνητικών υπαλλήλων τους τα ξοφλάν.
Τα παραπάνω έγραφα στο παρελθόν σε μια ανάρτηση που είχε τίτλο «Ας μιλήσουμε για το πώς βρέθηκε η "επικρατούσα θρησκεία" να διαθέτει αμύθητη περιουσία».
Και φυσικά διαχρονικά καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να πειράξει την τεράστια περιουσία του παπαδαριού. Οπως μας έχει δείξει και το πρόσφατο παρελθόν, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θέλησε να αγγίζει την εκκλησιαστική περιουσία, στην τελική νίκησαν οι δεσποτάδες.
Γιατί θυμήθηκα τα παραπάνω; Ο λόγος είναι ότι σαν σήμερα 12/3/1987 ο τότε Υπουργός Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, Αντώνης Τρίτσης, καταθέτει στην βουλή ένα νομοσχέδιο -το οποίο τελικά ψηφίστηκε στις 2 Απρίλη 1987 από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσ, ενώ οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αποχώρησαν από την αίθουσα όπου γινόταν η ψηφοφορία- με το οποίο επιχειρούσε να θέσει υπό κρατικό έλεγχο την εκκλησιαστική περιουσία.
Οι δεσποτάδες ανέβηκαν στα κάγκελα. Απειλές ότι θα αφορίσουν τον Κεφαλλονίτη πολιτικό -αυτός όμως δεν χαμπάριαζε δηλώνοντας ότι «δεν εξαρτάται η νομοθετική ευθύνη της κυβέρνησης από την έγκριση της εκκλησίας»- συλλαλητήρια του χριστεπώνυμου ποιμνίου στο Σύνταγμα με ομιλητές τον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και τον διάδοχο του Χριστόδουλο.
Την κατάληξη την ξέρετε. «Το ράσο είναι σαν το κάρβουνο. Οποιος το ακουμπήσει σβηστό μουτζουρώνεται, ενώ όποιος το πιάσει αναμμένο καίγεται», φέρεται ότι διαμήνυσε o τότε αρχιεπίσκοπος στον υπουργό Παιδείας. Και έτσι έγινε.
Ο Τρίτσης "έγραψε ιστορία" σύμφωνα με τον Α. Παπανδρέου, γι' αυτό και αναγκάστηκε να απομακρυνθεί απ’ την κυβέρνηση, ταπεινωμένος και «πουλημένος» από τον τότε πρωθυπουργό.
Ενα ζήτημα για το οποίο σχεδόν κανείς δεν ασχολείται, είναι το πώς βρέθηκε σήμερα η "επικρατούσα θρησκεία" να κατέχει και να διαχειρίζεται την τεράστια περιουσία που διαθέτει.
Θα επανέλθουμε στην συνέχεια σ' αυτό, αφού υπογραμίσουμε ότι διαχρονικά όλα τα αστικά κόμματα αβαντάρουν να θεριεύει το θησαυροφυλάκιο του παπαδαριού.
Κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Εχουν ανοιχτά γραμμάτια που χρωστάνε οι καπιταλιστές στους ρασοφόρους, αφού με το κουτόχορτο που ταΐζουν το ποίμνιο τους, βοηθάνε να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους, και μέσω των κυβερνητικών υπαλλήλων τους τα ξοφλάν.
Τα παραπάνω έγραφα στο παρελθόν σε μια ανάρτηση που είχε τίτλο «Ας μιλήσουμε για το πώς βρέθηκε η "επικρατούσα θρησκεία" να διαθέτει αμύθητη περιουσία».
Και φυσικά διαχρονικά καμιά κυβέρνηση δεν τόλμησε να πειράξει την τεράστια περιουσία του παπαδαριού. Οπως μας έχει δείξει και το πρόσφατο παρελθόν, όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θέλησε να αγγίζει την εκκλησιαστική περιουσία, στην τελική νίκησαν οι δεσποτάδες.
Γιατί θυμήθηκα τα παραπάνω; Ο λόγος είναι ότι σαν σήμερα 12/3/1987 ο τότε Υπουργός Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, Αντώνης Τρίτσης, καταθέτει στην βουλή ένα νομοσχέδιο -το οποίο τελικά ψηφίστηκε στις 2 Απρίλη 1987 από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΚΚΕ Εσ, ενώ οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας αποχώρησαν από την αίθουσα όπου γινόταν η ψηφοφορία- με το οποίο επιχειρούσε να θέσει υπό κρατικό έλεγχο την εκκλησιαστική περιουσία.
Οι δεσποτάδες ανέβηκαν στα κάγκελα. Απειλές ότι θα αφορίσουν τον Κεφαλλονίτη πολιτικό -αυτός όμως δεν χαμπάριαζε δηλώνοντας ότι «δεν εξαρτάται η νομοθετική ευθύνη της κυβέρνησης από την έγκριση της εκκλησίας»- συλλαλητήρια του χριστεπώνυμου ποιμνίου στο Σύνταγμα με ομιλητές τον τότε αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και τον διάδοχο του Χριστόδουλο.
Την κατάληξη την ξέρετε. «Το ράσο είναι σαν το κάρβουνο. Οποιος το ακουμπήσει σβηστό μουτζουρώνεται, ενώ όποιος το πιάσει αναμμένο καίγεται», φέρεται ότι διαμήνυσε o τότε αρχιεπίσκοπος στον υπουργό Παιδείας. Και έτσι έγινε.
Ο Τρίτσης "έγραψε ιστορία" σύμφωνα με τον Α. Παπανδρέου, γι' αυτό και αναγκάστηκε να απομακρυνθεί απ’ την κυβέρνηση, ταπεινωμένος και «πουλημένος» από τον τότε πρωθυπουργό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου