Και πάλι για την αστική δικαιοσύνη με αφορμή την σημερινή καταδίκη του 80χρονου αγωνιστή μπαρμπα-Θόδωρου

Αναλυτικά για την περίπτωση του μπαρμπα-Θόδωρου, του ηλικιωμένου αγρότη από τη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής, που βρέθηκε να περνάει μια μεγάλη αστυνομικοδικαστική περιπέτεια για την συμμετοχή του σε κινητοποίηση στις Σκουριές τον Ιούλη του 2013, θα γράψουμε αναλυτικά παρακάτω.

Εισαγωγικά να αναφέρουμε ότι σήμερα έγινε στο Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης η δίκη του σε δεύτερο βαθμό (Πρωτόδικα το Πλημμελειοδικείο Πολυγύρου του είχε είχε επιβάλλει την ποινή της δωδεκάμηνης φυλάκισης για αντίσταση κατά της αρχής).
Oι δικαστές για την ίδια κατηγορία του επέβαλαν σήμερα την ποινή των πέντε μηνών φυλάκισης για την ίδια κατηγορία.

Πριν απ' οτιδήποτε άλλο και για να πάρουμε μια εικόνα  τι κατάσταση επικρατούσε στην περιοχή, αυτήτην εποχή, ας ακούσουμε ένα τραγούδι, απ' το συγκρότημα "Υπεραστικοί". Εχει τίτλο "Μπήκαν στο χωριό τα ΜΑΤ" και είναι αφιερωμένο στον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία.

Και πάμε τώρα στον πρωταγωνιστή της ανάρτησής μας. Στον 80χρονο σήμερα μπάρμπα-Θόδωρο. Να σας τον συστήσουμε αρχικά παραθέτοντας απόσπασμα από περασμένο κείμενο μας.

Κατ’ αρχήν για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο μπάρμπα-Θόδωρος είναι ένας απλός φιλήσυχος και φιλότιμος κάτοικος της Μ. Παναγίας, που χαίρει της εκτιμήσεως και αγάπης όλων μας.
Είναι 76 ετών και η ζωή του είναι άμεσα συνυφασμένη με το δάσος του Κακάβου, αφού από πολύ μικρός (12 ετών), ζούσε σ’αυτό το δάσος, κοιμόταν σ’ αυτό το δάσος όπου φύλαγε το κοπάδι με τις αγελάδες τους.

Έμεινε ορφανός από πατέρα όταν ήταν παιδί ακόμα και συνέχισε επί πολλά χρόνια, μαζί με τον αδελφό του πατέρα του, την ποίμανση των αγελάδων στον Κάκαβο (όπου βρίσκονται και οι Σκουριές).
Γνωρίζει πού βρίσκεται η κάθε πηγή, πού υπάρχει υπεραιωνόβια δρυς ή οξιά, και που λέει ο λόγος πού κοιμάται το αγριογούρουνο κι όταν ξυπνήσει, από ποιο ραχώνι θα περάσει. Τα δύο παιδιά του είναι δασεργάτες και ανήκουν στον Δασικό Συνεταιρισμό της Μεγάλης Παναγίας και ζουν κι αυτά από το δάσος του Κακάβου. Γεγονός είναι ότι μπαρμπα-Θόδωρος και Κάκαβος, είναι ένα.

Όταν οι πολιτικοί μας που κατέστρεψαν και ξεπούλησαν την Ελλάδα αποφάσισαν να ξεπουλήσουν και να καταστρέψουν και τον Κάκαβο, ο μπάρμπα-Θόδωρος πικράθηκε πολύ, και παρ’ ότι είχε κάποια αναπηρία στο ένα του πόδι από κάποιο παλαιό ατύχημα σε αγροτικό μηχάνημα και παρά την ηλικία του, δεν κάθισε στο σπίτι, στο καφενείο.
Ως γέρων στην ηλικία έδινε το παράδειγμα σε όλους εμάς τους νεώτερους, συμμετείχε σε όλες τις διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις των κατοίκων με φιλήσυχο πάντα τρόπο, ήταν μπροστά στις πορείες και με το τραγούδι του μέσα στις πανύψηλες οξιές του Κακάβου μετέδιδε το κέφι, τη χαρά και την ευδιαθεσία.

Και φτάνουμε την ημέρα του Ιούλη του 2013 όπου η συγκέντρωση των κατοίκων δέχτηκε και αναίτια και βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων των ΜΑΤ:

... Οι δυνάμεις καταστολής άρχισαν τον συνήθη «πόλεμο» με τη ρίψη κροτίδων και χημικών. 

Κάτω από αυτές τις συνθήκες οι διαμαρτυρόμενοι ξεκίνησαν να τρέχουν για να μπορέσουν να αναπνεύσουν από τα δακρυγόνα.

Ο μπάρμπα-Θόδωρος όμως, λόγω της αναπηρίας του, με το σακατεμένο του πόδι δεν μπορούσε να αποχωρήσει για να μην πάθει ασφυξία από τα δακρυγόνα και οι δυνάμεις καταστολής, εφαρμόζοντας το τυπικό της «ζούγκλας» (όπου τα «θηρία» παρατηρούν ποια αντιλόπη είναι γέρικη ή κουτσαίνει), έπεσαν πάνω στον μπάρμπα-Θόδωρο επτά άνδρες των ΜΑΤ και όλως αναιτίως τον ξυλοκόπησαν άγρια, του επέφεραν κακώσεις στο κεφάλι, τον χτυπούσαν με γροθιές στα μάτια, στο κεφάλι και σε όλο του το σώμα.

Ήταν ο μόνος που συνέλαβαν και λόγω των κτυπημάτων τον μετέφεραν κατ’ ευθείαν στο νοσοκομείο Πολυγύρου, όπου νοσηλεύθηκε.

Οι μπάτσοι λοιπόν σακάτεψαν στο ξύλο τον γέροντα και οι δικαστές ανέλαβαν τα υπόλοιπα. Με ποιο τρόπο, διαβάζουμε παρακάτω:

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ

19 Ιανουαρίου 2017, δικάζεται 77χρονος αγωνιστής από τη Μεγάλη Παναγία γιατί ξυλοκοπήθηκε από τα παλικάρια της  ΕΛΑΣ. Μάρτυρες κατηγορίας φυσικά είναι τα ΜΑΤ τα οποία εκείνη την ημέρα τον συνέλαβαν, τον χτύπησαν και τον έστειλαν δεμένο στην Ασφάλεια και έπειτα στο Γενικό Νοσοκομείο Πολυγύρου, όπου και νοσηλεύτηκε φρουρούμενος από ασφαλίτες για 5 μέρες.

Η διάγνωση ήταν η παρακάτω:

1) Εγκεφαλική Διάσειση
2) Οίδημα και εκχύμωση βλεφάρων άμφω
3) Τραυματικό υπόσφαγμα άμφω
4) Τραυματική απόπτωση ενδοθηλίου κερατοειδούς χιτώνος
5) Εκ του βυθού του οφθαλμού α) δεξιός οφθαλμός περιθηλιαία φλογοειδής αιμορραγία στη 12η ώρα β) οίδημα στην ωχρά κηλίδα και γ) υποαμφιβληστροειδής αιμορραγία στην 6η ώρα

Παρουσίασε επίσης έντονη σημειολογία εγκεφαλικής διάσεισης.

Πριν γίνει η πρώτη δίκη σημείωνε ιστότοπος της περιοχής.

Ο κατηγορούμενος θα δικαστεί με τις κατηγορίες της εξύβρισης, της παρακώλυσης και της παράνομης βίας…
Πρόκειται για μια αρκετά προκλητική υπόθεση που επιβεβαιώνει για πολλοστή φορά το γνωστό σύνθημα εναντίον της Ελληνικής Αστυνομίας.
Για ‘μας είναι μια δίκη πολύ σημαντική, μια δίκη που συνοψίζει την εναντίωση στη μεταλλευτική δραστηριότητα αλλά και στην κρατική βία και καταστολή.

Ακούγεται λίγο περίεργο να κατηγορείς ένα γέννημα της εθνικής αντίστασης για αντίσταση το 2017.

Στο εδώλιο λοιπόν, γιατί αντιστάθηκε στη βαρβαρότητα των ΜΑΤ που ασκούν τη νόμιμη βία και δέρνουν ηλικιωμένους και νέους στα βουνά.

 Από την πλευρά μας σχολιάζαμε: Αντί να λογοδοτήσουν τα τομάρια που εκτόνωσαν την κτηνωδία τους πάνω στον 77χρονο, αντί να απολογηθούν και να τιμωρηθούν για το έγκλημά τους που είχε σαν αποτέλεσμα ένας αγωνιστής της εθνικής αντίστασης που και σήμερα δίνει το παρών στους κοινωνικούς αγώνες, να βρεθεί νοσηλευόμενος σε νοσοκομείο  ζητούν και τα ρέστα. Και τα "ρέστα" μεταφράζεται σε μια δικογραφία που σχημάτισαν σε σε βάρος του 77χρονου ΠΑΛΙΚΑΡΙΟΥ γιατί τους ... αντιστάθηκε.

Σε ανάρτησή μας επίσης, όταν έγινε γνωστή η πρώτη καταδίκη του ηλικιωμένου αγωνιστή, σύντροφος τόνιζε:

Καταργήστε επιτέλους τη δικαστική εξουσία, είναι περιττή…

 Ήλπιζα, ματαίως η αλήθεια είναι, ότι όταν έρθει η σειρά του αγωνιστή μπάρμπα-Θόδωρου από το χωριό Μεγάλη Παναγιά (γιατί ως γνωστός η παναγία δεν μπορεί να είναι ποτέ μικρή, είναι πάντοτε Μεγαλόχαρη) να σταθεί μπροστά στους δικαστές, θα επικρατούσε επιτέλους η λογική.
Δηλαδή, να αθωώνονταν πανηγυρικά για το σαθρό και ψεύτικο κατηγορητήριο και συνάμα να ακούγαμε ένα μίνιμουμ απολογητικό λογύδριο από την πλευρά της έδρας προς ένα ηλικιωμένο που τσακίστηκε στο ξύλο από τους γενίτσαρους ματατζήδες, επειδή τόλμησε να υπερασπιστεί μαζί με τους συγχωριανούς του το φυσικό περιβάλλον που μεγάλωσε.

Έχουν περάσει περίπου 4 χρόνια από τότε (ο ξυλοδαρμός και η σύλληψη του μπάρμπα-Θόδωρου έγινε στις 10 Ιουλίου του 2013) που η αστυνομική βία ξεπέρασε κάθε όριο.
Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι ο ηλικιωμένος (77χρονος σήμερα) αγωνιστής μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και για 5 μέρες φυλασσόταν από ασφαλίτες ώστε κανείς να μην μπορούσε να τον προσεγγίσει, προφανώς για να επουλωθούν τα τραύματα. Βέβαια, κάτι τέτοιο απαιτούσε αρκετές εβδομάδες κι έτσι οι φωτογραφίες με το τσακισμένο πρόσωπο και κορμί του μπάρμπα-Θόδωρου διέρρευσαν και η οργή ξεχείλισε.

Ακολούθησε η ποινική του δίωξη με το γνωστό κατηγορητήριο περί αντίστασης κατά της Αρχής, κατά της κοινής ειρήνης και περί παρακώλυσης συγκοινωνιών από κοινού με άγνωστους δράστες. Ο μπάρμα-Θόδωρος δεν πρόλαβε να συμπεριληφθεί ανάμεσα στους «αγνώστους». Όταν τα κτήνη των ΜΑΤ κυνήγησαν την ειρηνική διαδήλωση των κατοίκων της περιοχής, δεν μπορούσε να τρέξει, όχι λόγω της ηλικίας του, αλλά εξαιτίας ενός παλαιού ατυχήματος το οποίο του προκάλεσε μόνιμη βλάβη στο ένα του πόδι, με αποτέλεσμα να κουτσαίνει.

Κάθισε λοιπόν σε ένα παγκάκι ανάμεσα στα δακρυγόνα, ελπίζοντας ότι οι κρατικοί δολοφόνοι θα σέβονταν την ηλικία του. Πόσο έξω έπεσε…. Διαβάζοντας το κατηγορητήριο, αναρωτιέμαι τι έπρεπε να κάνει ο άνθρωπος που δεν έκανε για να γλυτώσει το δικαστήριο; Κατανοώ όμως ότι σύρθηκε σε δίκη όχι για αυτές τις μόνιμες κατηγορίες που απευθύνονται γενικώς και αορίστως, αλλά γιατί τόλμησε να αγωνιστεί και όχι να λουφάξει. Να βγει στο δρόμο και όχι να καταριέται από το καφενείο. Και αυτό είναι ασυγχώρητο για την εξουσία. Όποιο κεφάλι σηκώνεται, πρέπει να κόβεται. Δε πα να στέκεται ακόμα και σε ώμους ενός ηλικιωμένου; Το μήνυμα πρέπει να περάσει και να γίνει κατανοητό. Όποιος αμφισβητεί την εξουσία θα πληρώνει το τίμημα, ξυλοδαρμούς στο δρόμο, προφυλακίσεις, και δικαστήρια.

Πάμε στο δια ταύτα. Η έδρα στην προ ημερών δίκη καταδίκασε τον μπάρμπα-Θόδωρο σε 12μηνη φυλάκιση με τριετή αναστολή. Δυστυχώς δεν έχουν διαρρεύσει οι διάλογοι και το τι ακριβώς διημείφθη εντός της αίθουσας, όπως επίσης δεν γνωρίζουμε το όνομα αυτού του επαίσχυντου δικαστή που από σήμερα περνά στην ιστορία.

Μου δημιουργούνται μερικά ερωτήματα και θα ήθελα να τα παραθέσω σκόρπια:

- Τι στο διάολο χρειάζεται η δικαστική εξουσία, όταν τα κατηγορητήρια που έρχονται από την αστυνομία ή την αντιτρομοκρατική περνούν τη διαδικασία αναλλοίωτα;   Εδώ δεν μιλάμε για δικαιοσύνη, αλλά για προειλημμένες αποφάσεις που αναρτώνται σε γραφεία μπάτσων. Κάποτε υπήρξε η πεποίθηση ότι ο καθείς είναι αθώος έως ότου προκύψουν στοιχεία ενοχής. Τώρα πια τα δεδομένα άλλαξαν. Κάθε αγωνιστής είναι εκ προοιμίου κατηγορούμενος, έως ότου αποδείξει ότι είναι αθώος. Και αυτή όμως η εκδοχή δεν αρκεί για να περιγράψουμε τους νεωτερισμούς που εμφανίζει το τελευταίο διάστημα η δικαστική εξουσία.