Ο μουσικός, ο πασιφιστής, ο άνθρωπος που γεννήθηκε για να τραγουδά και να "χαλαρώνει" άλλαξε στέκι μια μέρα σαν σήμερα.
Ως μια από τις κορυφαίες μουσικές προσωπικότητες που σφράγισαν τον περασμένο αιώνα, ο τζαμαϊκανός θρύλος Μπομπ Μάρλεϊ, ο άνθρωπος που ανέλαβε το έργο να κάνει τη ρέγκε γνωστή στα πέρατα του κόσμου και να συστήσει στον πλανήτη την ιδιαίτερη κουλτούρα των Ρασταφάρι, ήταν πολλά περισσότερα από μια μουσική διάνοια.
Πασιφιστής και συνειδητοποιημένος πολιτικά, καλούσε πάντα τους συμπατριώτες του και όλους εμάς φυσικά "να χαλαρώσετε και να ζήσετε τη ζωή σας καλά και όπως θέλετε", γινόμενος σύμβολο μιας χώρας και μιας πολιτισμικής παράδοσης, με τη φωνή του να μην ξεφτίζει ποτέ.
Πλάι στο αθάνατο μουσικό του έργο στέκεται λοιπόν, στο ίδιο ανυπέρβλητο ύψος, η κληρονομιά των πανανθρώπινων μηνυμάτων (πολιτικά και μη) που τραγούδησε και βροντοφώναξε ο ειρηνοποιός Μάρλεϊ, έχοντας πάντοτε στο στόχαστρο τις φυλετικές διακρίσεις που τόσο στιγμάτισαν τα παιδικά του χρόνια.
Ο ίδιος εξάλλου, ως γιος λευκού Βρετανού επιστάτη και αφροαμερικανής, γνώρισε τον ρατσισμό και την κοινωνική περιφρόνηση από τα γεννοφάσκια του, γινόμενος κήρυκας της ανοχής στη διαφορετικότητα: "Ο πατέρας μου ήταν λευκός και η μητέρα μου μαύρη. Με φωνάζουν μιγά ή κάπως έτσι. Δεν είμαι σε καμία πλευρά. Ούτε στη μαύρη ούτε στη λευκή. Είμαι στου Θεού την πλευρά, αυτού που με έπλασε και με έκανε να προέρχομαι από τη μαύρη και τη λευκή".
Ο Μάρλεϊ επίσης υποστήριζε ενεργά το People’s National Party και η επιρροή του στους ντόπιους άρχισε να θεωρείται πια απειλή για τους πολιτικούς αντιπάλους του κόμματος. Κι αυτό ίσως και να ήταν ο Νο 1 λόγος για την απόπειρα δολοφονίας του το 1976.
Κι όταν ο θάνατος τον πρόλαβε πρόωρα, μόλις στα 36 του λόγω του καρκίνου , ο Μάρλεϊ θα είχε ήδη προλάβει να του βγάλει τη γλώσσα αυθάδικα, αφήνοντας έργο και παρακαταθήκη σπουδαία: ο πρώτος σουπερστάρ του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου που πούλησε περισσότερους από 20 εκατομμύρια δίσκους.
Γι’ αυτό και παραμένει σύμβολο, γι’ αυτό και συνεχίζει να πουλά δίσκους σαν τρελός, γι’ αυτό και αντηχεί πάντα στα μυαλά των ανθρώπων το πανανθρώπινο και οικουμενικό του μήνυμα.
Στην τελευταία του κατοικία εκτός από 30000 άνθρωποι, τον συνόδευσαν μια μπάλα ποδοσφαίρου, η κιθάρα του και μια χούφτα κάνναβης.
"One good thing about music, when it hits you, you feel no pain".
Το πλέον αγαπημένο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου