5 χρόνια από τότε που «Στέρεψαν τα κρασιά» για τον Σπύρο Ζαγοραίο

«Αν δεν στερέψουν τα κρασιά κι αν δεν τα κατοστήσω, δεν με ζυγώνεις άχαρε, πίσω μπαμπέση, πίσω».

Ο σπουδαίος συνθέτης, στιχουργός και εκτελεστής του λαϊκού μας τραγουδιού, Σπύρος Ζαγοραίος, πέθανε σαν σήμερα το 2014, σε ηλικία 86 χρόνων, στο Αιγάλεω, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του.

Γεννημένος  το 1928 στη Γούβα του Παγκρατίου, από φτωχή λαϊκή οικογένεια, ο Σπύρος Ζαγοραίος έχασε το ένα του χέρι στα χρόνια της Κατοχής, όταν έσκασε μια χειροβομβίδα την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του.

Στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού εμφανίστηκε το 1952 και καθιερώθηκε με την ιδιαίτερη φωνή του. Από τις αρχές  της δεκαετίας του 1960 συνοδευόταν στο τραγούδι από τη σύζυγο του Ζωή.

Συνεργάστηκε με τα σπουδαιότερα ονόματα της εποχής (Μάρκο Βαμβακάρη, Γεράσιμο Κλουβάτο, Δημήτρη Γκόγκο – Μπαγιαντέρα, Σπύρο Περιστέρη, Απόστολο Καλδάρα, Πάνο Τούντα, Γιώργο Μητσάκη, Θόδωρο Δερβενιώτη, κ.ά.) αλλά έχει γράψει πολλά τραγούδια και ο ίδιος.

Ο Σπύρος Ζαγοραίος έβαλε ανεξίτηλο το δημιουργικό του αποτύπωμα, στο λαϊκό τραγούδι, αφήνοντας πίσω του μεγάλες, διαχρονικές επιτυχίες και μια πλούσια δισκογραφική δραστηριότητα.

Έγραψε μουσική και στίχους δεκάδων τραγουδιών, που πλούτισαν την πολιτιστική μας ζωή. Ανάμεσά τους ξεχώρισαν επιτυχίες, όπως το βιτριολικά σατιρικό για εκείνους που απεχθάνονται τον λαϊκό μας πολιτισμό, «Ε ντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ» , «Της Λαρίσης το ποτάμι», «Προσευχή» κ.ά.