Η δημοσιοκαφρίλα στα καλύτερά της, με τον Πορτοσάλτε να φοράει πλερέζες.

Σήμερα δεν έχουμε καταλήψεις σχολείων για την "Μακεδονία ξακουστή", όπως δυο χρόνια τότε που τα ΜΜΕ της δεξιάς υπερθεμάτιζαν για τις "αυθόρμητες καταλήψεις" των μαθητών σε βαθμό μάλιστα το "Πρώτο Θέμα" να γράφει: "Το φαινόμενο να τείνει να πάρει τη μορφή μαζικού κινήματος, το οποίο παρουσιάζει κοινά χαρακτηριστικά με τις μαθητικές κινητοποιήσεις για την Κύπρο στη δεκαετία του 1950, μετά την εκδήλωση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ".

Τώρα το μαθητικό κίνημα ξεσηκώθηκε  και διεκδικεί λύσεις για τα σοβαρά και υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζει τα οποία εντάθηκαν και με την εξάπλωση της πανδημίας.

Δίπλα, λοιπόν, στην αναβίωση των "αγανακτισμένων πολιτών", μια παραλλαγή της δύναμης κρούσης που είχε στο παρελθόν η δεξιά με τους  ''Κένταυρους" και "Ρέιντζερ'', εμφανίστηκε και η αργυρώνητη δημοσιοκαφρίλα.  

Ενας αρθρογράφος της athensvoice -ονόματι Μάνος Βουλαρίνος, (γνωστός απεργοσπάστης όταν δούλευε στο "μαγαζί" του Αλαφούζου, και απ' τα καλά "πλυντήρια" εγκληματιών μπάτσων), συστρατεύεται  στο μαύρο μέτωπο ενάντια στους μαθητές γράφοντας για "τραμπούκους καταληψίες". Θα τολμούσε, άραγε, ο Βουλγαρινός, αυτά να τα έλεγε στους ίδιους τους μαθητές; Ετσι από περιέργεια ρωτάμε.
Αλήθεια, για κάποιους μαχαιροβγάλτες δεξιούς που προσπάθησαν να σπάσουν καταλήψεις στέλνοντας στο νοσοκομείο μαθήτριες, έχει ακούσει τίποτα;

Ποιο ενδιαφέρουσα η περίπτωση του Αρη Πορτοσάλτε. Ο υπάλληλος του Αλαφούζου, φόρεσε πλερέζες και μόνο σε κλάματα που δεν ξέσπασε δημοσίως, αφού η κυβέρνηση των "αρίστων", που με τόσο πάθος υπερασπίζεται, εμφανίζεται άτολμη, σύμφωνα με τον ίδιο, να αντιμετωπίσει τον αναβρασμό που υπάρχει στον χώρο της Παιδείας.

 “Η κυβέρνηση φοβάται δέκα νταβατζήδες συνδικαλιστές οι οποίοι νέμονται το χώρο της κρατικής εκπαίδευσης”, μας είπε αρχικά. (Συνήθως δίπλα στους νταβατζήδες  υπάρχουν και οι "ιερόδουλες" και τέτοιες, ανεξαρτήτου φύλου, στον χώρο της καθεστωτικής δημοσιογραφίας υπάρχουν πολλές. Κάτι περισσότερο από εμάς θα ξέρει γι' αυτό ο Πορτοσάλτε).

Ζητάει, ή μάλλον απαιτεί από την κυβέρνηση του νέου Μωυσή, να μας επιστρέψει στις αλήστου μνήμης εποχές της Απριλιανής δικτατορίας και στην τακτική του στρατηγού Δ. Ζαγοριανάκου "αποφασίζομεν και διατάσσομεν ". Κι αυτό ο Πορτοσάλτε το θεωρεί "απλό". Να εκδώσει δηλαδή ένα διάταγμα η κυβέρνηση το οποία να "απαγορεύει τις καταλήψεις".

(Λογική η πρότασή του, πόσο μάλλον όταν η γυναίκα του δούλευε σε κρατικό μέσο και αποσπάστηκε στην Ν.Δ. και ο ίδιος ειδικεύεται να παίρνει στημένες συνεντεύξεις από τον Κ. Μητσοτάκη)   

Εντοπίζουμε όμως μια παράληψη στην πρόταση του κ. Πορτοσάλτε. Επρεπε να συμπληρώσει ότι στο διάταγμα θα πρέπει να υπάρχει η πρόβλεψη ότι ο ίδιος θα επιβλέπει τους μπάτσους, ώστε να εφαρμόζεται σωστά αυτό που συνιστά στην κυβέρνηση.