Αν νικούσες τον Δία ...

Της Γ.Λ

Πάλι πέσαμε από τα σύννεφα; πάλι μείναμε έκπληκτοι; πάλι πιάσαμε τη μύτη μας μέχρι την επόμενη μπόχα; Πόσο καρό ψιθυρίζονται αίσχη που συμβαίνουν δίπλα μας,  αλλά δε μας αφορούν γιατί  δεν έχουν άνομα;  Η αδιαφορία κι ο στρουθοκαμηλισμός  αφήνει τα τέρατα να δρουν ανεμπόδιστα .... τώρα ταιριάζει το :"να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε και να φτιάξω μια καινούρια, κοινωνία αλλη(νε)...".                                        

Αλλα τι να το κάνεις το πλήθος για λίγο θα γράψει, θα φωνάξει, θα καταδικάσει και μετά  θα ακολουθήσει αυτόν που φαίνεται "καθώς πρέπει " ή τον νικητή/

Για να  το πούμε ποιητικά με Βάρναλη όπως το λέει Μωμος στον Προμηθέα: "Αν νικούσες τον Δία, τότες όλοι θα ’τανε μαζί σου. Και θεοί κι ανθρώποι ..... Και το Κράτος κι η Βία θα σε παραστεκόντανε μπράβοι δικοί σου....".                                                                                      

Να σπάσουμε τον κόσμο αλλά  ας "τον δουλέψουμε ξανά.... στη φωτιά..... χτυπώντας τον, με το σφυρί και με το αμόνι " όπως γράφει ο Παλαμάς στον Δωδεκάλογο του Γυφτου.