Γράψει ο Σαίξπηρ στο «Τίμωνα τον Αθηναίο»: «Χρυσάφι; Κατακίτρινο, αστραφτερό. πολύτιμο χρυσάφι; Οχι. θεοί νωθρός δεν είμαι εγώ πιστός! (.„) Τόσο χρυσάφι θα κάνει άσπρο το μαύρο, άσχημο τ’ όμορφο, σωστό το λάθος, σπουδαίο το χυδαίο, νέο το παλιό, γενναίο το δειλό... Μα. τι: Αυτό θα σας αρπάξει παπάδες κι υπηρέτες. θα τραβήξει το μαξιλάρι κάτω απ' τα κεφάλια των καθωσπρέπει ανθρώπων. Αυτός ο κίτρινος σκλάβος φτιάχνει και παύει Νόμους, ενόχους αθωώνει. κάνει ευλογία την ευλογιά, παίρνει τους κλέφτες και τους δίνει αξία, υπόληψη και λόγο προεστού»
Και παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν τότε μέσα ενημέρωσης, επικοινωνιολόγοι και δημοσιογράφοι, λίστες Πέτσα και αγιογράφοι, λες και γράφτηκαν τα λόγια αυτά για τον Μητσοτάκη. Διότι Μητσοτάκης και χρυσάφι είναι κράμα αξεδιάλυτο.
Προσοχή όμως! Οχι δικό του χρυσάφι. Δικό μας. Υποψιάζεσαι βάσιμα ότι προτού ακόμη μπει στο Μαξίμου είχε εκπονήσει, όπως οι παλιοί πάπες, ένα τιμολόγιο για συγχωροχάρτια με τις τιμές για την άφεση κάθε αμαρτίας του. Με αποδέκτες τους βαρόνους που κρατούν αιχμάλωτη την ενημέρωση, προς τέρψη και συμμόρφωση. Υποκλοπές, τόσο. Δολοφονίες χαρακτήρα τόσο. Νεκρό παιδί στον Εβρο, τόσο.
Ετσι που η ενημέρωση καθεστωτικού τύπου να έχει γίνει κολυμπήθρα, καταφύγιο και οχυρό του. Ασυλο κάθε ανομίας και ασπίδα κάθε παρανομίας. Ανάλογα μάλιστα με ro αντίτιμο δεν αθωώνουν μόνο τον ένοχο. Ενοχοποιούν και τους κατηγόρους του. Με το αζημίωτο.
Αυτό του δίνει υπόληψη και λόγο προεστού. Τον οδηγεί στα ξεκούρντιστα που είδαμε προχτές στη συζήτηση για τις «επισυνδέσεις» στη Βουλή. Να λέει ό.τι να ναι χωρίς τον φόβο ότι θα τον πάρει με τη σκούπα η τέταρτη εξουσία. Να τον ρωτούν γιατί παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη και να απαντά ότι... κι εσείς καταπιέζετε τους νέγρους. Να τον στριμώχνουν για τη σχέση του με τον Κοντολέων και να απαντά με την παρακολούθηση του Βαρουφάκη από τον Τσίπρα. Κι όταν ο Βαρουφάκης τον διαψεύδει, να τον κάνη τρεις παράδες. Και ο Γεραπετρίτης να επικαλείται τον Τζέφερσον για να δικαιολογήσει την παράσταση του ψέματος στην οποία πρωταγωνιστεί.
Ο Μητσοτάκης τέτοιος και τόσος είναι Απεχθάνεται την αλήθεια όσο τον απεχθάνεται κι αυτή. Αυλικοί και αυλοκόλακες, όσα πτυχία και τίτλους κι αν έχουν, κήδεψαν την αξιοπρέπειά τους προτού προσέλθουν στο μεγάλο πάρτι. Εκείνοι όμως, βαρόνοι, επιτελείς και πένες των ΜΜΕ, που προσφέρουν στέγη, τροφή και προστασία με το αζημίωτο στην αθλιότητά του, είναι ακόμη χειρότεροι.
Η αθλιότητα της πολιτικής όταν συναντά την αθλιότητα της ενημέρωσης βλάπτει σοβαρά την υγεία της δημοκρατίας και της χώρας, θα βλάψει βέβαια και τη δική τους, θα τους πάρει στον λαιμό του κι αυτούς. Να προσέξουμε μόνο μην πάρει κι εμάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου