Τέλη Αυγούστου του 1944 και τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στην χώρα μας, καθώς και τα ντόπια καθάρματα, οι ταγματασφαλίτες, που υπάκουαν στις εντολές τους, είχαν λυσσάξει.
Οι Γερμανοί αντιλαμβανόταν ότι χάνουν το πόλεμο και τα ντόπια τομάρια που συνεργαζόταν μαζί τους, έτρεμαν την λαϊκή οργή όταν θα τους εγκατέλειπαν οι «προστάτες» τους.
(Πονεμένη ιστορία ότι το εαμικό –ελασίτικο κίνημα έδειξε ακατανόητη ανοχή απέναντι τους, δίνοντας την δυνατότητα στο αστικό κράτος που προέκυψε μετά την απελευθέρωση να «δικαιώσει» και να «αξιοποιήσει» τους περισσότερους απ’ αυτούς. Γι’ αυτό το θέμα όμως γράφουμε σε άλλη ανάρτησή μας).
Πριν μιλήσουμε για το μπλόκο της Καλλιθέας που πραγματοποιήθηκε σαν σήμερα 28 Αυγούστου 1944 ας δούμε τι κλίμα τρομακτικής πολεμικής ατμόσφαιρας επικρατούσε στην σκλαβωμένη Αθήνα. Ο συντηρητικός συγγραφέας Γιώργος Θεοτοκάς σημειώνει στο βιβλίο του «Τετράδια ημερολογίου»: «Ζω σε µια πολιτεία που έχει πάθει ένα είδος αµόκ. Στην περιφέρεια της Αθήνας κάθε βράδυ γίνονται µάχες σωστές ανάµεσα στο ΕΑΜ και στα σώµατα ασφαλείας. Στο κέντρο της πόλης γίνονται συνεχώς δολοφονίες. Παράξενο µας φαίνεται όταν δεν ακούγονται πυροβολισµοί».
Ποιο αναλυτικά στα γεγονότα των ημερών αναφέρετε ο Ιάσωνας Χανδρινός στο βιβλίο του: «ΤΟ ΤΙΜΩΡΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ» Η δράση του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ στην κατεχόµενη Αθήνα (1942-1944), απ’ όπου θα αντιγράψουμε τα όσα συνέχισαν στο μπλόκο που έγινε αν σήμερα στην Καλλιθέα.
Απ’ την περιγραφή αυτού του γεγονότος πραγματικά ανατριχιάζεις το πόσο κτήνη ήταν οι ταγματασφαλίτες. Δεν είναι ότι απλώς πρόδιδαν τους πατριώτες και τους οδηγούσαν στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά ζητωκραύγαζαν όταν έβλεπαν τους Γερμανούς να εκτελούν έλληνες και να καίνε τα σπίτια του.
Στην Καλλιθέα τα καθάρματα αυτά μια μέρα μετά το μπλόκο συνέλαβαν και εκτέλεσαν 6 άοπλους εαμίτες. Δεν είχαν χορτάσει απ΄ το αθώο αίμα που έχυσαν οι κατακτητές.
Πριν αναφερθούμε όμως σ’ αυτό ας δούμε αναλυτικά την «Η φονική µάχη της Καλλιθέας» που είχε γίνει στις (24.7.1944) και για την πανεθνική απεργία που του κήρυξε το ΕΑΜ την Πέµπτη, 24 Αυγούστου αντιδρώντας στα µπλόκα και τις µαζικές αποστολές οµήρων στη Γερµανία που επιδίωκαν τα στρατεύματα κατοχής και οι δοσίλογοι υπηρέτες τους.
Και ερχόμαστε στο μπλόκο της Καλλιθέας, επικαλούμενοι πάντα το βιβλίο του Ι. Χανδρινού που αναφέραμε:
Σε λίγο οι κάτοικοι των Παλαιών Σφαγείων είδαν έντροµοι τα σπίτια τους να καίγονται από τα γερµανικά φλογοβόλα.
Όλη η Καλλιθέα καλύφθηκε από ένα σύννεφο µαύρου καπνού, κάτω από τις επευφηµίες των Τσολιάδων «που πετάνε τα φέσια ψηλά και βαράν στον αέρα να το χαρούνε».
Σε πεισµατώδεις συγκρούσεις στα Σφαγεία, ο ΕΛΑΣ είχε βαριές απώλειες –17 µαχητές νεκρούς και τραυµατίες– στη µάταιη προσπάθειά του να αποκρούσει τους επιδροµείς, ανάµεσά τους τον καπετάνιο του Λόχου Σφαγείων, Γιώργο Γεωργιάδη του οποίου το σπίτι κάηκε.
Ο τρόµος είχε κατακυριεύσει τη νοτιοανατολική γωνία του κέντρου της Αθήνας. Την επόµενη τα Τάγµατα αιχµαλώτισαν έξι άοπλα µέλη των εαµικών και κοµµατικών οργανώσεων Πλάκας κοντά στην πλατεία Κολοκοτρώνη στο Κουκάκι και τους σκότωσαν οµαδικά στη Γέφυρα του Κουκακίου, κοντά στη λεωφόρο Συγγρού. Μαζί και η µόλις 18 ετών γραµµατέας της ΚΟΒ Κουκακίου, Κούλα Αγγελή («Ξανθούλα»).
Ο κύκλος του αίµατος του εφιαλτικού Αυγούστου έκλεισε στις 31 Αυγούστου, όταν, προφανώς µετά από προδοσία, 17 µαχητές –ολόκληρο το Φρουραρχείο της Αγίας Ελεούσας– µαζί µε το λοχαγό Γιώργο Γιουρούκο, έναν από τους ήρωες της µάχης της 24ης Αυγούστου, αιχµαλωτίστηκαν και θανατώθηκαν από τµήµα της γερµανικής ναυτικής αστυνοµίας µέσα στο κτίριο του ψυχιατρείου της Αγίας Ελεούσας όπου είχαν καταλύσει για να ξεκουραστούν.
Μαζί τους εκτελέστηκαν και πέντε γυναίκες –η µια καλόγρια– που θεωρήθηκαν «ένοπλες συνωµότριες».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου