Ποιος ήταν ο "ήλιος της δικαιοσύνης" και ποια η "Μυρσίνη" που ήταν και "δοξαστική";
Το μόνο που καταλαβαίναμε ήταν το: "μη λησμονάτε τη χώρα μου".
Όλα τ' αλλά σκόρπιες λέξεις, φύρδην μίγδην στο παιδικό μας μυαλό, που ερχόταν η μουσική να τις ενώσει και να τις χώσει βαθιά μες στην ψυχή μας.
Έτσι βρεθήκαμε να τραγουδούμε ποίηση που ξεφευγε από όσα ξέραμε, ποίηση που δεν καταλαβαίναμε ...
Αξια έγιναν "τα παιδιά με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες" του Ελύτη και "το πέτρινο πεζουλι..." που υποτιμούσαμε ....
Ο Επιτάφιος και η μεγάλη βδομάδα ενώθηκε με τους απεργούς καπνεργάτες του Ρίτσου ...
Η άνω τελεία στο Περιγιάλι το κρυφό του Σεφέρη κράτησε τη ζωή μας όταν το Πνευματικό εμβατήριο του Σικελιανού συνέπαιρνε τα πάθη και τα πλήθη ...
μας γνώρισε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των χιτλερικών μέσα από το Μαουτχάουζεν του Καμπανέλλη ...
Την υπόσχεση πως κάποιους θα τους ξαναδούμε του Μιχάλη Κατσαρού και τα χαμένα όνειρα του Μανώλη Αναγνωστάκη...
Τραγουδήσαμε για τους Ελευθερωτές της Λατινικής Αμερικής του Νερούδα, και το Γελαστό παιδί του Μπέρτραντ Μπιαν από την Ιρλανδία που έγινε ένα με τα δικά μας παιδιά
Ένας οικουμενικός Έλληνα , αναγνωρισμένος από την Παλαιστίνη και την Κούβα μέχρι τη Νότιο Αφρική και τη Σουηδία, από την Ιαπωνία μέχρι την Αμερική...
Ένας αγωνιστής, επονίτης μακρονησιωτης, Λαμπράκης ... κι αν κάποιες φορές λιποτάκτησε από την συνοικία των ονείρων του, δεν έχασε στιγμή τον μουσικό του δρόμο, αυτόν που μας δίδαξε την ποίηση και την ιστορία των αγωνιστών όπου γης...
Αυτή η δύναμη της μουσικής ανοίγει την "πόρτα για της γης τους θλιμμένους" και τον πάει στη γειτονιά των αγγέλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου