Μια γρήγορη επισκόπηση του τελευταίου διαστήματος θα μπορούσε να δώσει άμεσα μια βέβαιη, αρνητική μονολεκτική απάντηση στο ερώτημα του τίτλου. Αυτό που στην πραγματικότητα βλέπουμε είναι ένα φρικτό σκηνικό που συνεχώς «εμπλουτίζεται» και ανανεώνεται. Ανθρωποι εγκλωβισμένοι στον Εβρο, άνθρωποι να παλεύουν να μην πνιγούν στη θάλασσα, άνθρωποι που ναυαγούν, άνθρωποι που ζητούν να μην ξεσπιτωθούν από τη δομή του Ελαιώνα. Αυτή είναι η εικόνα. Κι ανάμεσά τους, νεκροί. Ο θλιβερός απολογισμός. Ή καλύτερα ο αδιάφορος απολογισμός για τον Μητσοτάκη και τον υπουργό του Μηταράκη.
Η κυβέρνηση έχει βαφτίσει το πέρασμα των ελληνικών συνόρων «παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας». Επομένως, στον πόλεμο ενάντια στους… επιβουλείς θα υπάρξουν και θύματα. Ακόμη και με την πιο στενή νομική ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου, το πέρασμα των συνόρων από ανθρώπους άοπλους που ζητούν άσυλο δεν μπορεί να ονομαστεί παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας. Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η γκεμπελίστικη προπαγάνδα για «παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας» από τους πρόσφυγες αποτελεί ιδεολογικό μηχανισμό φασιστικοποίησης της ελληνικής «κοινής γνώμης» ώστε να αποδεχτεί τα push backs στη θάλασσα και τις «επαναπροωθήσεις» (με μπόλικο ξύλο) στη στεριά.
Πλέον, αυτά τα γεγονότα δεν αποτελούν (δυστυχώς για το Μαξίμου) είδηση μόνο για τους λίγους που επιλέγουν να ενημερωθούν γυρνώντας την πλάτη στην κυρίαρχη προπαγάνδα. Πλέον, αποτελούν θέματα πρώτης γραμμής στο διεθνή και εγχώριο Τύπο. Γράφονται γι’ αυτά σχόλια και αποτυπώνονται όλο και περισσότερο τα αίσχη που έχει επιλέξει η ελληνική κυβέρνηση να εφαρμόσει προκειμένου να «εξαλείψει» το Προσφυγικό από την αντζέντα της και να το παρουσιάσει στο ακροατήριό της (ειδικά ενόψει εκλογών) σαν ένα πρόβλημα λυμένο .
Φυσικά, δεν περιμένουμε θαύματα. Πώς θα μπορούσαμε, άλλωστε; Η δημοσιότητα που έχει λάβει η πολιτική Μητσοτάκη στο προσφυγικό δεν πρόκειται να αλλάξει ουσιωδώς τα πράγματα. Γιατί; Γιατί δεν την έχει σκεφτεί μόνος του ο Μητσοτάκης, γιατί έχει βοηθούς, αρωγούς στην προσπάθεια αυτή και μάλιστα τους καλύτερους. Ο ευρωπαϊκός Τύπος μπορεί να οργιάζει από αναφορές για τις παρανομίες της Ελλάδας, για τη μη διεθνών συμβάσεων και τη διαρκή παραβίασή τους. Το γερμανικό Spiegel έφτασε στο σημείο να αναφέρει ότι η Ελλάδα διολισθαίνει στην απολυταρχία. Ποιος όμως ξεχνά ότι την Κερκόπορτα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού την άνοιξε η ίδια η ΕΕ; Ποιος ξεχνά ότι ήταν η ΕΕ που ίδρυσε σώμα συνοριοφυλάκων, την περίφημη Frontex, για να κρατήσει έξω τους ανθρώπους που κατά τ’ άλλα με δάκρυα στα μάτια κοιτούσε να καταφθάνουν στα μέρη της;
Τελευταία (με την έννοια της πιο πρόσφατης) πράξη του δράματος στη χώρα μας: η διαδικασία εκκένωσης της δομής του Ελαιώνα. Μιας κεντρικής δομής της Αθήνας, στην οποία μένουν πρόσφυγες εδώ και αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ξδη τα ΜΑΤ έχουν κάνει «δυναμική» εμφάνιση στο χώρο, δέρνοντας κόσμο, κάνοντας προσαγωγές και πάει λέγοντας. Προπηλακισμούς δέχτηκαν (και μάλιστα από τους σεκιουριτάδες της δομής) ακόμα και ερευνητές-εκπαιδευτικοί που μετέβησαν στο σημείο (στο πλαίσιο της έρευνας σύνδεσης των εμπειριών των προσφύγων του 1922, που ήρθαν από τη Μικρά Ασία στην Ελλάδα με τις εμπειρίες των προσφύγων του 2015 και μετέπειτα).
Σ’ αυτήν την αποκλεισμένη από τα ΜΑΤ δομή, στο κέντρο της Αθήνας, της πρωτεύουσας ενός ευρωπαϊκού κράτους, άλλος ένας πρόσφυγας πέθανε αβοήθητος. Χωρίς ίχνος ιατρικού προσωπικού, χωρίς να μεταφερθεί άμεσα σε νοσοκομείο, έπαθε ανακοπή καρδιάς και πέθανε στη δομή που είχε κάνει «σπίτι» του. Τι έχει να πει άραγε η διοίκηση της δομής; Δεν είναι υπεύθυνη; Τι έχει να πει ο αρμόδιος υπουργός;
Ενα είναι βέβαιο: το μέλλον των προσφύγων είναι από καιρό προσχεδιασμένο. Και δυστυχως, τίποτα δε φαίνεται να «ταρακουνάει» την απάνθρωπη και ανάλγητη πολιτική της ΕΕ και της ελληνικής κυβέρνησης που έχει επιλέξει να κάνει τον συνοριοφύλακα, επιδεικνύοντας ιδιάζοντα ζήλο. Για εμάς, όμως, ήταν, είναι και θα είναι υπεύθυνοι. Οχι μόνο για τον συγκεκριμένο πρόσφυγα αλλά και για όλους/ες όσους/ες έχουν χάσει τη ζωή τους στον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, εγκαταλείποντας τις χώρες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου