Οργή και αγανάκτηση

Πηγή: Της Μαρίας Γκασούκα, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου - Αυγή

Οι αναχρονιστικοί, σκοταδιστικοί. φασίζοντες και βαθιά μισογύνικοι ισχυρισμοί περί συναίνεσης των γυναικών στον βιασμό τους από τον συγκεκριμένο μητροπολίτη, πέρα από την οργή και την αγανάκτηση που προ καλούν, θέτουν και την ανάγκη να μιλήσουμε πλέον ανοιχτά για τον ρόλο πολλών θρησκειών, ιδιαίτερα δε των αβραμικών. δηλαδή του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλόμ. στη διαιώνιση της κατωτερότητας και της υποτέλειας των γυναικών. 

Εχω σκεφτεί πολλές φορές ότι ευτυχώς που η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν βαρύνεται με τα αποτρόπαια εγκλήματα της Καθολικής κατά ίων γυναικών και των μικρών αγοριών που ισχύουν μέχρι τις μέρες μας. Ωστόσο. έχει κι αυτή το δικό της μερίδιο στην καταπίεση, στα βάσανα και στον πόνο που πέρασαν και περνούν οι γυναίκες μόνο και μόνο γιατί είναι γυναίκες, πλάσματα δηλαδή ενός κατώτερου θεού.

Παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα. δεν θεωρήθηκε ποτέ αναγκαία μια σχετική συγγνώμη της Εκκλησίας προς τις γυναίκες για τον τρόπο που τούς έχει φερθεί. Είναι χαρακτηριστική η εκκωφαντική σιωπή της στο πλήθος των γυναικοκτονιών. για παράδειγμα που σημειώνονται τόσο συχνά και στη χώρα μας. η σιωπή της για το μέγεθος και τα είδη που συνδέονται με τη βία τόσο την οικογενειακή όσο και την ευρύτερη. Δεν ξέρω γιατί πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε πως δεν αντιλαμβανόμαστε τη στάση της. που. αν θέλετε. βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με την εικόνα που έχουμε των πρώτων χριστιανικών χρόνων: του Ιησού να συνοδεύεται, να συνδιαλέγεται και να επιχορηγείται από τις μαθήτριες του.

Προσωπικά νιώθω οργή, αγανάκτηση και βαθιά θλίψη για το γεγονός. καθώς είμαι σίγουρη ότι ο συγκεκριμένος ιεράρχης δεν είναι ο μόνος φορέας τέτοιων αντιλήψεων που μας επιστρέφουν στον Μεσαίωνα. Περιμένω να δω την αντίδραση του αρχιεπισκόπου, αλλά και φωτισμένων ιερέων, γιατί υπάρχουν και τέτοιοι φυσικά, όπως, λ.χ, ο δεσπότης Μαγνησίας.