Είχε κάτι εκτιμήσεις και απορίες σήμερα ο Αρης Πορτοσάλτε, στην ραδιοφωνική του εκπομπή, μούρλια. Πραγματική απόλαυση και αυτό δείχνει πόσο ενοχλήθηκαν τα καθεστωτικά φερέφωνα, από την πολύ μεγάλη ανταπόκριση της νεολαίας η συναυλία που έδωσε ο ΛΕΞ στην Θεσσαλονίκη.
Το να ακούς τώρα από τον "διανοούμενο" να χαρακτηρίζει δεκάδες χιλιάδες νέα κατά βάση παιδιά, που φώναζαν το σύνθημα: "Μητσοτάκη γαμιέσαι", ως "αμόρφωτα", "ατημέλητα" και με διάθεση "ξεχαρβαλώματος" άτομα, το προσπερνάς με το γνωστό "από κοράκου στόμα, κρα".
Το να υποτιμάει, ο Πορτοσάλτε, και να προσπαθεί να υποβαθμίσει έναν καλλιτέχνη, ο πολιτικοποιημένος στίχος του οποίου είναι γροθιά στην μαζική κουλτούρα που θέλουν να μας επιβάλλουν και αυτό το αντιλαμβάνεσαι.
Αυτό, όμως που με προβλημάτισε εμένα, ακούγοντας τον Αρη Πορτοσάλτε, είναι μήπως πρέπει να αναθεωρήσω την άποψη που είχα απέναντι στο "εθνικό" σύνθημα "Μητσοτάκη γαμιέσαι". Ισως κουβαλώ ακόμα "κολλήματα" γι' αυτό το είχα χαρακτηρίσει "γηπεδικό και προβληματικό σύνθημα". Θα το ξανασκεφτώ.
Ταυτόχρονα μπήκα στην διαδικασία να παρακολουθήσω κάποια βίντεο που υπάρχουν στο διαδίκτυο από την συναυλία του Λεξ.
Σίγουρα αυτό το νεολαιίστικο ποτάμι, που υπήρξε εκεί, στην πλειοψηφία του δεν ήταν άκρως πολιτικοποιημένο. Αυτό που επίσης είναι δεδομένο είναι ότι δεν εμφορείται από την κυρίαρχη κρατική ιδεολογία. Είναι η νέα μας εργατική βάρδια -όσοι/ες απ' αυτούς δεν μεταναστεύσουν όπως έχει γίνει με εκατοντάδες χιλιάδες νέους/ες- και απ' ότι βλέπουμε και στο παρακάτω βιντεάκι αρχίζει να αποκτά έστω και πρωτόλεια ταξικά χαρακτηριστικά.
Χρέος μας είναι να βρούμε τον τρόπο, αυτή την αυθόρμητη αντιμπατσική και αντισυστημική κίνηση - που λέει και ο Πορτοσάλτε- να την μπολιάσουμε με το συνειδητό. Γι' αυτό έγραφα προηγουμένως ότι ίσως ήταν άστοχη η τοποθέτησή μου με την οποία στάθηκα επιφυλακτικά απέναντι στο σύνθημα: "Μητσοτάκη γαμιέσαι".
Παρακάτω ένα βιντεάκι που αλίευσα από το Ιντερνέτ, με την εμφάνιση των απεργών εργατών της "Μαλαματίνα", -τα εύσημα μας στον καλλιτέχνη που συνέδραμε σ' αυτό-, στην σκηνή της συναυλίας και η ανταπόκριση που είχαν τα λεγόμενά τους, από τον κόσμο που τα παρακολούθησε:
Ας δούμε τι είπε επί λέξη ο υπάλληλος του Αλαφούζου, και αποτέλεσε το ερέθισμα γι' αυτό το κειμενάκι μου.
"Γενικότερα έχουμε ένα πολύ σοβαρό θέμα, αν προστρέξω και σ' αυτό ότι πήγαν 30.000 νέοι και άκουγαν κάτι αθλίους στίχους ενός υποτιθέμενου καλλιτέχνη που υποτίθεται ότι χτυπάει το σύστημα. Και όλοι μαζί στο τέλος φώναζαν την βρισιά εναντίον του πρωθυπουργού την γενετήσια. Το πρόβλημα μου δεν είναι να βρίζουν τον πρωθυπουργό, το θέμα μου δεν είναι να κάνουν κριτικά στον πρωθυπουργό. Ας κάνουν κριτική από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά το να συγκροτεί αντισυστημικό σύνθημα το Μητσοτάκη μαμιέσαι, με συγχωρείτε, αλλά αν αυτό το αντισυστημικό περιβάλλετε από μια αμορφωσιά, από μια ατημελησιά από μια κατάσταση ξεχαρβαλώματος τότε χάνει το νόημα του και το να πεις πάω αντισυστημικά. Να πάμε αντισυστημικά να διαλύσουμε το όποιο σύστημα έχουμε. Αλλά η απάντηση ποια είναι; Το Μητσοτάκη μαμιέσαι;".
Στίχος - άλλος ο στοίχος. Στοίχους κάνουν οι ακροατές του Πορδοψάλτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή