Η σημερινή αυτοκριτική τοποθέτηση του κ. Κουτσούμπα αφορά βέβαια στο συγκεκριμένο απαράδεκτο "ναι" της κοινοβουλευτικής ομάδας του Περισσού για το επίδομα υπέρ πραιτωριανών - βασανιστών (ενίοτε και δολοφόνων του λαού μας, όπως συνέβη αυτές τις τόσο μαύρες μέρες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας)...
Προφανώς η εκ των υστέρων πράξη της αυτοκριτικής έλαβε χώρα, επειδή η κομματική αυτή ηγεσία μέτρησε τις αντιδράσεις και διαπίστωσε ότι δεν κέρδισε απολύτως τίποτα σε επίπεδο πιθανών νέων ψηφοφόρων της. Το αντίθετο μάλιστα συνέβη: Το κατάλαβε ότι έκανε η ίδια τη ζημιά στον εαυτό της. Αυτοκριτική, λοιπόν, για το καταραμένο αυτό επίδομα, που είναι "σε αναντιστοιχία με τις θέσεις του ΚΚΕ για επίδομα σε όλους τους εργαζομένους κλπ....", αλλά παρόλα αυτά νομίζω ότι παραμένει άθικτη η αιτία που οδήγησε προχτές το "ΚΚΕ" στην έγκριση εκείνου του επιδόματος.
Και η αιτία είναι η ρεβιζιονιστική θέση της κομματικής ηγεσίας για το ρόλο και την προοπτική των πραιτοριανών σωμάτων του αστικού καθεστώτος. Δηλαδή αιτία είναι το γεγονός ότι τους βλέπει πάντοτε, διαχρονικά , όλους αυτούς που στελεχώνουν τέτοιους μηχανισμούς ως ένα ακόμη ... μέρος των εργαζομένων της χώρας. Πιστεύει ουσιαστικά, και πέρα από διατυπώσεις, ότι υπάρχει περίπτωση του "εκδημοκρατισμού", ίσως δε και κάποιου μελλοντικού "εκσοσιαλισμού" όλων αυτών των πραιτωριανών σωμάτων, κι όχι η μία και μόνη προοπτική της πλήρους διάλυσής τους από την προλεταριακή επανάσταση..
Εξαιρεί βέβαια στις δημόσιες τοποθετήσεις του ο Περισσός τα παρακλάδια αυτού του μηχανισμού που είναι επισήμως εντεταλμένα να σπάζουν κεφάλια, αλλά μήπως το υπόλοιπο σώμα των "σταυρωτήδων" χωρίζεται με τίποτα σινικά τείχη από τους κάθε ονομασίας ΜΑΤατζήδες; Αστεία πράγματα!
Εκδημοκρατισμός λοιπόν του στρατού και της αστυνομίας για "να μην στρέφονται εναντίον του λαού". Αυτό λέει ο Περισσός από τη μεταπολίτευση ως σήμερα. Είναι δηλ. κατ' ουσίαν το ίδιο που πίστευαν διαχρονικά οι κάθε λογής "καουτσκιστές" σοσιαλδημοκράτες. Αν δηλαδή οι κομμουνιστές πάρουν κάποια στιγμή με "ομαλές εκλογικές διαδικασίες" την ... κοινοβουλευτική πλειοψηφία στο αστικό κράτος ή ...κάπως έτσι, αρχίζοντας το "ειρηνικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό". Δηλαδή όνειρα γλυκά, αγαπητοί σύντροφοι!
Το γεγονός ότι η σημερινή ηγεσία δεν το λέει πια τόσο ανοιχτά, όπως η προηγούμενη πριν τριάντα χρόνια, δεν αλλάζει την ουσία του ζητήματος, γιατί στην κρίσιμη ώρα των πρακτικών αποφάσεων αποδεικνύει κι αυτή με τη σειρά της ότι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο!
Ο κ. Κατσώτης ενέκρινε το επίδομα, το ίδιο έκανε την άλλη μέρα κι ο κ. Κουτσούμπας, που όμως είδε σήμερα ότι δεν τον συμφέρει διόλου να ακούγονται τέτοιες τοποθετήσεις και δικαιολογίες, σε τέτοιες μάλιστα εποχές. Και έτσι προέβη σε αυτοκριτική για την επιμέρους θέση κι απόληξη, όχι για τον ίδιο τον πυρήνα των κομματικών αντιλήψεων. Συνεπώς, όταν φτάσουμε στον πυρήνα, καταλαβαίνουμε ότι πρόκειται για την όλη εκείνη ρεβιζιονιστική αντίληψη σχετικά το κράτος, που χαρακτηρίζει την κομματική ηγεσία εδώ και πολλές δεκαετίες.
Αυτή η λαθεμένη αντίληψη για το κράτος είναι που πρέπει να ξεριζωθεί από το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Να ξεριζωθεί κι από τις συνειδήσεις χιλιάδων ανθρώπων του μόχθου, εργατών και υπαλλήλων που σήμερα εγκλωβίζονται σ' αυτή την αυταπάτη του ...."εκδημοκρατισμού" του κράτους και των πραιτωριανών του σωμάτων. Τη σωστή ταξική αρχειακή τοποθέτηση για το κράτος τη βρίσκουμε στα έργα των κλασικών του μαρξισμού - λενινισμού και προπάντων στο περίφημο βιβλίο "ΚΡΑΤΟΣ και ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ" του Λένιν, με το οποίο συνετρίβη ο σοσιαλδημοκρατικός ρεβιζιονισμός στο μέγιστο αυτό ζήτημα. Βιβλίο, όχι για να διαβάζεται ως χριστιανικό ευαγγέλιο η να ψάλλεται ως τροπάριο στην επέτειο του Μεγάλου Οχτώβρη, αλλά πραγματικός οδηγός για πρακτική δράση του επαναστατικού κινήματος, πέραν των ιδιαίτερων μορφών του αστικού κράτους σε κάθε χώρα. Και ευχαριστούμε πολύ το Βαθύ Κόκκινο που τούτες τις μέρες, με αφορμή το ζήτημα που προέκυψε ,υπενθύμισε σε όλους τους φίλους αναγνώστες ποιες είναι οι θέσεις αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου