Iμια: Θα ήταν κωμωδία, αν δεν πέθαιναν άνθρωποι. - Το ημερολόγιο γράφει 30 Ιανουαρίου 1996

Γράφει ο mitsos175

Είμαι μια νησίδα του Αιγαίου
Βρίσκομαι μες τα γκρίζα τα νερά.
Και για δυο πα- δυο πάνινες σημαίες
Πεθάνανε τρία παιδιά.

Πήγε ο δη- ο δήμαρχος Καλύμνου
Σημαία ύψωσε Ελληνική
Πήγαν μετά κάποιοι δημοσιογράφοι
Και βάλανε την Τουρκική.

Η κρίση κλιμακώθηκε αμέσως
Πήγαν εκεί βατράχια - ναυτικό
μα πλάκωσαν - πλακώσανε κι οι άλλοι
και πήγανε στο διπλανό.

Αρχίσανε τότε οι πολιτικοί μας
Απ’ την Τιβί να κάνουν το νταή
Μα όλοι αυτοί οι μάγκες οι δικοί μας
Είχαν λερώσει το βρακί.

Κάπου εκεί χαθήκανε τρεις νέοι
Τρία παιδιά που πέταξαν ψηλά
Τότε κατάλαβαν και τα χαϊβάνια
Τα πράγματα είναι σοβαρά.

Πήγαν λοιπόν αμέσως και κλαφτήκαν
Στον Πρόεδρο των Αμερικανών
Κι αυτός μας είπε κόψτε τις βλακείες
Είστε έθνος αυνανιστών.

Έτσι τα χα – τα χάσαμε τα Ίμια
Είπαμε κι από πάνω ευχαριστώ
Κάθε φορά που κάνουν τον καμπόσο
Θέλουν να φάνε το σκασμό.

Είναι για να μας πάρουνε τα φράγκα
Να πάρουμε τα όπλα τ’ ακριβά
Και ας πεθά- πεθάνουμε της πείνας
Αυτοί πάντα θα τρων καλά.

Οι Τούρκοι εργάτες είναι αδερφοί μας
Δεν έχουμε μαζί τους διαφορές
Εχθρός μας ειν’ οι πλούσιοι οι κηφήνες
Αυτοί ζητάνε ταραχές.

Εμείς πεθαίνουμε, αυτοί πλουτίζουν
Μα θα γυρίσει κάπως ο τροχός
Κι όταν κρεμά- κρεμάσουμε φασίστες
Θα κάνει γλέντι κι ο φτωχός.

Β. Κ. Η κρίση των Ιμίων βρίσκεται στο αποκορύφωμα της. Το ημερολόγιο γράφει 30 Ιανουαρίου 1996, όταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος, σε μια προσπάθεια να αποσοβήσει τη διαφαινόμενη σύρραξη και απευθυνόμενος στον ναύαρχο Λυμπέρη, τότε αρχηγό ΓΕΕΘΑ, αναρωτιέται «αν θα μπορούσε να πάρει τη σημαία ο αέρας να τελειώνει η ιστορία». Η συμπλοκή αποφεύχθηκε για άλλους λόγους, η πρόταση όμως του τότε υπουργού Εξωτερικών θα έμενε στην Ιστορία.