Και σεριανούν ξεδιάντροπα ...

Της Τ. Γ.

Aδεια πεταμένα ρούχα, άδειες πεταμένες ζωές... Παιδιά που δεν θα μεγαλώσουν, μάνες που δεν θα γεράσουν...

Πνιγμένοι άνθρωποι, βυθισμένες ελπίδες, πεθαμένα όνειρα...

Τα μόνα που παραμένουν ζωντανά στο νεκρό κόσμο της "πολιτισμένης" Ευρώπης, η απύθμενη κακοψυχιά κι ο ρατσισμός, που σαν μολυσματικές αρρώστιες, πολλαπλασιάζονται ταχύτατα...

Και σεριανούν ξεδιάντροπα ανάμεσα σε μικρομάνες και νιους πατεράδες...

Και ξεστομίζονται από χείλη "παιδαγωγών" που πλάθουν παιδικές ψυχές...

Και πέτρες γίνονται στα χέρια 15χρονων για να εκσφεντονιστούν εναντίον προσφύγων και μεταναστών, στο Μοσχάτο...

Και γίνονται λέξεις που ξερνούν μίσος και απανθρωπιά, σε δάχτυλα "νοικοκυραίων μπατριωτών" του διαδικτυου...

Μικραίνει ο κόσμος, κάθε φορά που λιγοστεύουν αυτοί που σταματούν την προσπάθεια "να παραμείνουν άνθρωποι"..

Φτωχαίνει η πλάση όταν όλο και λιγότεροι αντιλαμβάνονται πω "σαν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιολας νεκροί"...

Γι' αυτό σύντροφοι, άλλον καιρό δεν έχουμε ,τα λόγια του ποιητή να ξεχνάμε: "Μην αμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία".