Εχω επανειλημμένα εκφράσει την άποψη μου -την επανέλαβα και χτες- ότι το ουσιαστικό πρόβλημα, με την αποκάλυψη του τεράστιου σκανδάλου με την υπόθεση των ηλεκτρονικών υποκλοπών είναι η απουσία παρέμβασης του λαϊκού παράγοντας, Οσο δεν υπάρχει αυτή η πίεση και αυτό περιορίζεται σε "θεσμικές" διαδικασίες και αποτελεί αντικείμενο μιας περιορισμένης ερευνητικής δημοσιογραφίας -κύρια από την εφημερίδα Documento- εύκολα το σύστημα θα μπορέσει να καναλιζάρει κι αυτό το σκάνδαλο και να το ξεπεράσει με ελάχιστες απώλειες.
Δώστε βάσει σε κάποιες λεπτομέρειες. Οπως έχουμε γράφει το συγκρότημα ΜΜΕ του ομίλου Φιλιππάκη έχει ανοίξει μέτωπο με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και ο λόγος είναι ότι θεωρεί ότι βρέθηκε "ριγμένο" στο μοίρασμα του κρατικού μπαγιόκου. Εκεί οφείλεται και το σημερινό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας "Δημοκρατία" που τιτλοφορείτε: "Βρόμικο σκηνικό! Τα βρήκαν Μαρινάκης και Μητσοτάκης" και το οποίο προσθέτει: "Με εντολή του επιχειρηματία στους επικεφαλής των ΜΜΕ που του ανήκουν πέφτουν οι τόνοι - Τι πήρε ως εγγύηση από τον πρωθυπουργό και τι του υποσχέθηκε για να σταματήσει τις επιθέσεις;".
Και πιθανόν αυτό να ισχύει με χαρακτηριστικό παράδειγμα το πώς παρουσίασαν σήμερα, (πιθανόν να το έκαναν αναγκαστικά έχοντας την πληροφορία ότι αυτή η είδηση θα δημοσιευτεί σε Κυριακάτικη εφημερίδα), μια συγκλονιστική αποκάλυψη. Και εννοούμε τον τρόπο που εμφάνισαν μια ιστοσελίδα και μια καθημερινή εφημερίδα του Μαρινάκη την άκρως ενδιαφέρουσα αποκάλυψη ότι το Μέγαρο Μαξίμου είχε "επισυνδέσει" μέσω του παράνομου λογισμικού predator σύσσωμη την οικογένεια Μπακογιάννη και παρακολουθούσε τις κινήσεις της.
Δεν απαιτείτε να έχεις ιδιαίτερη γνώση πώς αξιολογείτε μια είδηση για να αντιληφθείς ότι μια τόσο ενδιαφέρουσα αποκάλυψη δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα "ταπεινό" μονόστηλο εφημερίδας, χωρίς καμιά αναφορά στην πρώτη σελίδα, καθώς και να "χαθεί" μέσα στην ύλη μιας ενημερωτικής ιστοσελίδας, χωρίς καμιά ιδιαίτερη προβολή. (Ασε που μπορεί κάποιος κακόπιστος, σαν εμάς, να θεωρήσει ότι ο Μαρινάκης να έχει στην διάθεση του περισσότερα αποκαλυπτικά στοιχεία και να παρουσιάζει μ' αυτό τον τρόπο την είδηση σαν ατού στο παρασκηνιακό παζάρι που γίνεται). Οπότε βάσιμα μπορεί να υποθέσουμε ότι οι ισχυρισμοί της εφημερίδας "Δημοκρατία" πιθανόν να ισχύουν.
O λαϊκός παράγοντας, για να κινητοποιηθεί οργανωμένα και αποφασιστικά εναντίον του φασισμού του Μητσοτάκη , θα έπρεπε να έχει κληθεί και παρακινηθεί για να το κάνει, δηλαδή έπρεπε να κινητοποιηθεί με οργάνωση και σχέδιο από τους οργανωμένους του φορείς, από τα αριστερά-προοδευτικά πολιτικά κόμματα και από τα συνδικάτα. Έπρεπε -όπως επανειλημμένα το έχω γράψει από το καλοκαίρι- ευθύς μόλις ξεχείλισε ορμητικός ο βόθρος των υποκλοπών της μαφίας του Μαξίμου, την ίδια εκείνη στιγμή όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα που εμφανίζονται ως αριστερά και ως κομμουνιστικά, κι όλα τα συνδικάτα που υποτίθεται ότι έχουν προοδευτική, αριστερή, ταξική και δε συμμαζεύεται ηγεσία (πάντως όχι τα σκουπίδια της ΔΑΚΕ και της χούντας), να συγκροτήσουν άμεσα πολιτικό μέτωπο κοινής πάλης για την ανατροπή του Μητσοτάκη με καθημερινή πανελλαδική- παλλαϊκή κινητοποίηση και με αποκορύφωμα μια γενική πολιτική απεργία διαρκείας ως τη νίκη. Ήταν η μόνη απάντηση που ταίριαζε στον κατάμαυρο πολιτικάντικο αρχικοριό και στην αισχρή συμμορία του, για να οδηγηθεί σε παταγώδη πτώση. Από τα κάτω και από τα Αριστερά. Όπως θα έπρεπε και όπως του άξιζε. Κανένα όμως, απολύτως κανένα από τα σχετικά πολιτικά κόμματα δεν θέλησε να υιοθετήσει και να προωθήσει μια τέτοια τακτική πάλης. Ούτε ένα για δείγμα, ανεξαρτήτως του σε ποιο χώρο της Αριστεράς ή "Αριστεράς" κινείται. Δε βρέθηκε ούτε ένα κόμμα, ούτε μια οργάνωση ή γκρούπα που να πει: τώρα δεν είναι ώρα για να λυθούν οι χρόνιες διαφορές μεταξύ των κομμουνιστών . Τώρα είναι ώρα ενότητας κι αγώνα, αν θέλουμε να έχουμε τις στοιχειώδεις πολιτικές μας ελευθερίες σ' αυτό τον τόπο, αν πρόκειται να φράξουμε το δρόμο στον κουστουμαρισμένο φασισμό του ...Χάρβαρντ, και των χρηματιστηρίων. Συνεπώς, αγαπητέ μου Γιώργη, τι θα πρέπει εμείς να περιμένουμε; Να τα χαλάσει ο αρχικοριός με τα καπιταλιστικά συμφέροντα που τον στηρίζουν τριάμισι χρόνια και να τον ρίξουν αυτοί που μέχρι χτες έκαναν δουλειές μαζί του, για να βάλουν έναν άλλο πιο ελέγξιμο στη θέση του; Αστεία πράγματα. Οι καπιταλιστές μπορεί να στριμώξουν έναν πολιτικό λακέ τους, μόνο και μόνο όταν θέλουν να τον εξαναγκάσουν να τους δώσει ακόμη περισσότερα. Φράγκο δε δίνουν για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού. Αν ήταν να περιμένουμε να ρίξουν το Μητσοτάκη όσοι καπιταλιστές δυσαρεστήθηκαν από τη μοιρασιά που έκανε, τότε χαιρέτα μας τον πλάτανο! Δεν έχει κανένα νόημα. Δεν μας συμφέρει άλλωστε σε καμιά περίπτωση, σαν εργατική τάξη, μια τέτοια εξέλιξη, γιατί αυτή απλώς μπορεί να μαρτυρεί την παντοδυναμία του κεφαλαιοκρατικού κόσμου. Είναι λοιπόν γελοίο και να το σκέφτεται κάποιος αριστερός ότι δεν θέτει η Αριστερά ζήτημα κοινής πάλης με το αίτημα της ανατροπής του Μητσοτάκη στους δρόμους από το λαό, μην τυχόν κι αυτό το αίτημα θεωρηθεί ...ρεβιζιονιστικό και ρεφορμιστικό, αίτημα εναλλαγής στη διαχείριση του συστήματος, ενώ την ίδια ώρα σύμπασα αυτή η "Αριστερά μας" κάθε μάρκας απλώς περιμένει τι θα κάνουν οι ...δυσαρεστημένοι κουμπάροι του Μητσοτάκη. Όχι απλώς είναι γελοίο, αλλά κυριολεκτικά είναι εξωφρενικό! Δυστυχώς, αυτό το εξωφρενικό ανέκδοτο το βιώνουμε σήμερα με την "Αριστερά μας" όλων των αποχρώσεων ή, για να εκφραστώ πιο σωστά, με τις "αριστερές" ηγεσίες που μας έλαχαν. Πολύβ κατώτερες των περιστάσεων και των απαιτήσεων της εποχής. Γι' αυτό και έχει φτάσει εδώ που έφτασε ο τόπος μας. Για πολύ κακή μας τύχη...
ΑπάντησηΔιαγραφή