Ενας προφήτης, μα τι προφήτης

 

Πηγή: Ι. Σ. Καριώτης - Dpcumento

Πού να ξέρεις αν ο Αδωνης είναι μαρτυριάρης ή προφήτης. Αν αυτό που είπε, ότι η ΝΔ πρέπει να πάρει 180 έδρες και να αλλάξει τα φώτα στο σύνταγμα, του ξέφυγε ή έχει διαβάσει τα σημάδια καλύτερα από άλλους και προφητεύει τι έχει σκοπό να κάνει ο μεσαίας μας. Πάντως ότι το είπε, το είπε. Κι όταν ο Αδωνης μιλάει για μονομερή αλλαγή του συντάγματος τρέμετε, Εβραίοι και πόσης φύσεως ακονιστές. Συγγνώμη, τρέμετε συριζαίοι και πάσης φύσεως κρατιστές. Διότι ο στόχος έχει τεθεί από χρόνια από τον ίδιο τον Μητσοτάκη. Ντα τελειώνουν με τα δημόσια πανεπιστήμια. Με τα δάση. Με το νερό. Με καθετί που εμποδίζει την υγιή επιχειρηματικότητα να cmδοθεί στην υγιή ανάπτυξη χωρίς ανθυγιεινά συνταγματικά εμπόδια.

Μπορεί βέβαια να σχεδιάζουν και άλλες παρόμοιες μεταρρυθμίσεις. Ο Βορίδης, για παράδειγμα, θα ήθελε ίσως να θέσει εκτός νόμου ακόμη και τη λέξη Αριστερά, όπως τα χρόνια τα παλιά που σε έστηναν στον τοίχο για κάτι τέτοια. Ο Γεραπετρίτης να κατοχυρώσει συνταγματικά τις υποκλοπές υπό την αιγίδα του πρωθυπουργού. Ο Καραμανλής να απαγορεύσει τη λέξη Τέμπη. Ο Πάτσης να θεσπίσει το συνταγματικό δικαίωμα ο βουλευτής να ξεσπιτώνει κόσμο για πέντε δέκα χιλιάρικα. Η Μαρέβα να απαιτήσει συνταγματικέ» μέριμνα για την Κυρία του Κυρίου. Και ο Λιγνάδης να διευρύνει τις συνταγματικές ελευθερίες μέχρι την παιδεραστία και την προστασία των απροστάτευτων ανηλίκων από κατάλληλους ενήλικες.

Σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά; Κακώς. Διότι οφείλετε να ξέρετε ότι το σύνταγμα εξελίσσεται σε αρμονία με την πραγματικότητα. Κι αφού όλα αυτά συμβαίνουν με την αυτοδυναμία Μητσοτάκη, γιατί να μην κατοχυρωθούν συνταγματικά με την παντοδυναμία που ζητάει και να τελειώνουμε; Να μπορεί επιτέλους να ανοίξει ένα πανεπιστήμιο ο Αλφα Βήτα Βασιλόπουλος.Ή να μπει ένας Στάσσης στην ΕΥΔΑΠ να δούμε άσπρη μέρα. Και ποιος βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι αν δώσει ο κυρίαρχος λαός άλλες πέντε έξι μονάδες στον Μητσοτάκη κι άλλες δυο τρεις στον Ανδρουλάκη, δεν θα τεθεί εκτός συνταγματικής προστασίας το δάσος και εντός συνταγματικής προστασίας οι βίλες της Μύκονού; Και οι πισίνες της Πάρου;

Γι'  αυτό κρατάτε όοο πιο μεγάλο καλάθι γίνεται Κάτι ξέρει ο Αδωνης, δεν λέει κουιουρού όοα λέει. Εάν ο Μηισοτάκης είναι ο μεσαίας μας, ο Αδωνης είναι ο προφήτης του. Τα πάντα έχει προφητέψει, αν θυμάστε. Γιατί να πέσει έξω στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο που προφητεύει: Τον συνταγματικούς κατοχυρωμένο και θεσμικώς εξασφαλισμένο κόσμο της δημιουργίας, της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της χαράς; Σχολείο, πανεπιστήμιο. νοσοκομείο, νεράκι; Σκάσε και πλήρωνε. Κι αν δεν; Αν δεν... ψήφισε Ανδρουλάκη για να καταπιεί τον Τσίπρα και να κάνει προγραμματική αντιπολίτευση.

Προσωπικές μνήμες νεαρού ρεπόρτερ για την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη

Πηγή: Ξενοφώντας Μαυραγάνης - History

 Ενα γεγονός για την πόλη επρόκειτο να  λάβει χώρα, αλλά όχι τόσο σημαντικό για μια εφημερίδα, όπως η "Μακεδονία"  - όπου μόλις είχα αναλάβει βοηθός αστυνομικού συντάκτη-, η οποία ήταν ταγμένη στον κεντροαριστερό, όπως θα λέγαμε σήμερα, χώρο, ανήκοντας στην Ενωση Κέντρου. Ηταν μια εκδήλωση της Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη Θεσσαλονίκης, προσανατολισμένης προς την ΕΔΑ. που τότε αποτελούσε το τρίτο κόμμα της Βουλής με 22 βουλευτές. Ενας απ’ αυτούς ήταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης, γιατρός - υφηγητής πανεπιστημίου, συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ, της οποίας δεν ήταν μέλος. Ηταν όμως μαχητικός βουλευτής που είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στις έντονες διαμαρτυρίες που διαδραματίστηκαν στο Λονδίνο και είχαν στόχο τη βασίλισσα Φρειδερίκη. 

Ο επιχειρησιακός πυρήνας του Καφέ Τραμπούκ

Στη Θεσσαλονίκη ήδη λειτουργούσαν ο τοπικός Σύνδεσμος Μπέρτρανι Ράοελ, η Φοιτητική Πνευματική Κίνηοη Ροτόντα και η περιοδική έκδοση «Σπουδαστικός Κόσμος», η θεσσαλονικιά εκδοχή της «Πανσπουδαστικής» της Αθήνας. που στεγαζόταν ο’ ένα υπόγειο στην αρχή της οδού Αλ. Σβώλου - τότε Πρίγκηπος Νικολάου- σε απόσταση 100 περίπου μέτρων από το πανελληνίως γνωστό Καφέ Τραμπούκ. όπου σύχναζε ο κύριος και επιχειρησιακός θα λέγαμε πυρήνας των εκοφιτών.

Το βράδυ της 22ας Μαΐου ο διευθυντής μου Γιάννης Ιωαννίδης, που τίμησε το λειτούργημά του, μου είπε με τη χαρακτηριστική θρακιώτικη προφορά του αλλά και με κάποια αδιόρατη ειρωνεία, αφού με θεωρούσε παρασυρμένο από τις ευαισθησίες μου κυρίως στον χώρο της Αριστεράς:

«Μαυραγάνη, κάνε μια βόλια από τη Βενιζέλου να δεις τι γίνεται με την ομιλία του Λαμπράκη. Κάτι μου μυρίζει άσχημα».

Ανέβαινα τη Βενιζέλου, στην οποία παρατήρησα μια περίεργη αλλά και ανησυχητική κίνηση. Γνωστοί εκοφίτες. που τους γνώριζα και με γνώριζαν λόγω της δραστηριοποίησής μου, ανεβοκατέβαιναν στα πεζοδρόμια οργισμένοι και κραυγάζοντας συνθήματα: «Η ΕΔΑ στη Βουλγαρία», «Τα κομμούνια στη Μόσχα», «Αλήτες, σήμερα θα πεθάνετε». 

Κάποιοι που με γνώριζαν καλά κινήθηκαν εναντίον μου, αλλά ταχύνοντας το βήμα μου έφτασα ακριβώς στη γωνία Βενιζέλου και Ερμού, έχοντας αριστερά μπροστά μου το κτίριο όπου μιλούσε ο Λαμπράκης, ακριβώς μπροστά μου την οδό Σπανδωνή και δεξιά πάλι μπροστά μου, απέναντι ακριβώς, το ξενοδοχείο Κοσμοπολίτ, όπου διέμενε ο μάρτυρας της ειρήνης.

Οι δρόμοι ήταν άδειοι από κόσμο, αλλά με πολλούς αστυνομικούς. Οι «αγανακτισμένοι» ήταν στα πεζοδρόμια της Βενιζέλου, της Ερμού και πολλοί στην αρχή της οδού Σπανδωνή, σχηματίζοντας ένα τείχος που δεν σε άφηνε να δεις τι γίνεται πίσω από αυτό.

Από αριστερά μου είδα μια ομάδα πολιτών με επικεφαλής τον Λαμπράκη. που δεν γνώριζα προσωπικά, να βγαίνει από το κτίριο της συγκέντρωσης και. μετά από κάποια μικρή στάση, τον Λαμπράκη να προπορεύεται και να περπατά στην Ερμου, με κατεύθυνση ανατολικά, πιθανόν προς το ξενοδοχείο του, ενώ σε απόσταση πέντε ή έξι μέτρων τον ακολουθούσαν τα στελέχη του κινήματος ειρήνης. Ανάμεσά τους οι δικηγόροι Σύλλας Παπαδημητρίου, Γιώργος Πάτσας, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, ο γιατρός Χρήστος Φράγκος, ο δάσκαλος και πρώην καπετάνιος του ΕΑΑΣ Κώστας Βέρρος.

Η σκηνή της δολοφονίας

Ξαφνικά, και ενώ βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου, σε δύο μέτρα απόσταση από το πεζοδρόμιο όπου στεκόμουν εγώ, ακούγεται δυνατός θόρυβος μηχανής και από τη Σπανδωνή, την έξοδο της οποίας απελευθέρωσαν εν ριπή οφθαλμού αυτοί που την έφραζαν, φάνηκε ένα τρίκυκλο με κατεύθυνση το σημείο όπου βρισκόμουν εγώ. Σε κλάσματα δευτερολέπτου είδα τον Λαμπράκη ανάσκελα στο κατάστρωμα του δρόμου και το τρίκυκλο με την ίδια ιλιγγιώδη ταχύτητα που εμφανίστηκε να προσπαθεί να διαφύγει από τη Βενιζέλου, στην οποία μπήκε αντίθετα από τη φορά των αυτοκινήτων, που δεν υπήρχαν βέβαια.

Δεν είδα, ή δεν μπόρεσα να δω λόγω και της συγχύσεως που με διακατείχε, αν το χτύπημα που δέχτηκε ο Λαμπράκης στο δεξιό κάτω μέρος της κεφαλής του του καταφέρθηκε από άνθρωπο που βρισκόταν στον δρόμο ή στην καρότσα του τρίκυκλου. Αυτό που μπορώ να πω τώρα, 50 χρόνια μετά και ύστερα από πολλές συζητήσεις, είναι ότι όλα αυτά έγιναν σε χρόνο μηδέν και σαφώς προϋπολογισμένα.

Ως δημοσιογράφος έσπευσα να μεταδώσω την είδηση στην εφημερίδα, αλλά όπως μου είπαν δύο βλοσυροί κύριοι που κάθονταν μπροστά στο πλησιέστερο περίπτερο, «το τηλέφωνο ήταν χαλασμένο».

Ετσι πήγα τρέχοντας στην εφημερίδα, όπου μου ανατέθηκε η παρακολούθηση του ρεπορτάζ οπότε είχα την ευτυχή συγκυρία να γνωρίοω τον μεγάλο Γιάννη Βούλτεψη της «Αυγής» και τους Γιώργο Μπέρτσο της «Ελευθερίας» και Γιώργο Ρωμαίο του «Βήματος».

Εικόνες πένθους έξω από το ΑΧΕΠΑ

Οι πρώτες μέρες |...| συνδέθηκαν με τα γεγονότα που διαδραματίζονταν έξω από το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου εκατοντάδες φοιτητές και άλλοι νέοι συγκεντρώνονταν νύχτα μέρα, αποτελώντας ένα είδος φρουράς στον ουσιαστικά νεκρό αγωνιστή της Αριστερός. Στο εσωτερικό του νοσοκομείου σπουδαίοι γιατροί Ελληνες και ξένοι, ανάμεσα τους κι ο διάσημος Ούγγρος νευροχειρουργύς καθηγητής Λάζλυ Ζόλνταν καθώς και ο Αγγλος Ν. Ντον, ο Τσέχος Κ. ΓΙαιρύφσκι και ο Ρώσος Ζάιγκοφ, που μετακλήθηκαν επειγόντως από την κυβέρνηση. εξέφραζαν την απαισιοδοξία τους για την πορεία της υγείας του βουλευτή, δηλώνοντας πως δεν υπάρχουν ελπίδες.

Ενα απ' αυτά τα πρωινά, μαζί με ιον φωτορεπόριερ Γιάννη Κυριακίδη (...) μπήκαμε ντυμένοι με ιατρικές μπλούζες στο δωμάτιο του Λαμπράκη. φωτογραφίζοντάς τον τραχειοτομημένο και διαοωληνωμένο. Νομίζω πως δεν υπάρχουν παρόμοιες φωτογραφίες άλλου φωτορεπόρτερ.

ANGRY SMILE EMOTICON LIVE: Για την ενίσχυση του ταμείου Αλληλοβοήθειας της ΕΣΕ

 

A.S.E. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΕ

Live προεκλογικό και πένθιμο

ANGRY SMILE EMOTICON LIVE: Για την ενίσχυση του ταμείου Αλληλοβοήθειας της Ελευθεριακής Συνδικαλιστικής Ένωσης!

Σάββατο 20/5, 21:00 στο στέκι Π.

Πρόκληση Μητσοτάκη: Εταξε… 25% αύξηση μισθών με φόντο ναυπηγείο που δεν πλήρωσε ούτε Δώρο Πάσχα

Μόνο ως πρόκληση μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός ότι ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε περί αυξήσεων μισθών έως και 25% την επόμενη τετραετία στο πλαίσιο συζήτησής του με πολίτες με θέμα την οικονομία στα Ναυπηγεία Ελευσίνας. Σε έναν μεγάλο εργασιακό χώρο όπου μόλις λίγες ημέρες πριν εργαζόμενοι και ΓΣΕΕ είχαν καταγγείλει ότι ο νέος ιδιοκτήτης ούτε το Δώρο Πασχα δεν τους έχει καταβάλει!

Κι αυτό παρά το γεγονός ότι στη συμφωνία εξαγοράς υπήρχε όρος για την καταβολή των δεδουλευμένων, τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και την διατήρηση ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Η εταιρεία μάλιστα βαφτίζει καταβληθέντα για μισθούς χρήματα έναντι δεδουλευμένων ως Δώρο Χριστουγέννων!

Αλλά όλα αυτά σαν μην υπάρχουν για τον πρωθυπουργό που έκανε πως δεν άκουσε τίποτα. Προτίμησε να επαναλάβει τα γνωστά περί ξένων και εγχώριων «μεγάλων και μικρών επενδύσεων» προσπαθώντας να πείσει ότι «μόνο μέσα από τις επενδύσεις μειώνεται η ανεργία και μπορεί τελικά να βελτιωθεί και το επίπεδο των μισθών στη χώρα μας». Μόνο που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι των Ναυπηγείων Ελευσίνας άλλα βιώνουν από τους επενδυτές!

Ο Κ. Μητσοτάκης δεν είπε κουβέντα για το γεγονός ότι μετά από καταγγελία εργαζομένων και του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας, η Επιθεώρηση Εργασίας εισηγήθηκε την επιβολή διοικητικού προστίμου ενώ παράλληλα απέστειλε στον αρμόδιο εισαγγελέα πλημμελειοδικών Αθηνών μήνυση κατά της επιχείρησης, έτσι ώστε να ασκηθούν οι ανάλογες ποινικές κυρώσεις.

Απλώς υποσχέθηκε ότι θα πράξει όσα δεν έπραξε στην κυβερνητική τετραετία που μας πέρασε: «Μπορούμε να επιτύχουμε μέσα στην επόμενη τετραετία να αυξήσουμε το μέσο επίπεδο των μισθών κατά 25% περίπου, να πάει ο μέσος μισθός στα 1500 ευρώ, ο κατώτατος να προσεγγίσει τα 950 ευρώ», είπε και όποιος θέλει ας τον πιστέψει…

Πηγή: Documento

Τρώνε… Τρώνε… Τρώνε… και σταματημό δεν έχουν

 

Tο «μοντέλo ανάπτυξης του Μητσοτάκη» το οποίο είναι ιδιαίτερα απλό: Βάζουν χέρι όπου υπάρχει χρήμα!

H  Δευτέρα δεν είναι μία ακόμα… Δευτέρα, ή μία ακόμα πρωτομηνιά αλλά Πρωτομαγιά! Οπότε, με την απεργία (και αργία) της 1ης του Μάη, τροποποιούνται οι ημέρες κυκλοφορίας των εφημερίδων και προς μεγάλη στενοχώρια του Κυριάκου Μητσοτάκη και των παρατρεχάμενών του θα τα… ψάλλουμε από αύριο, καθώς το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας είναι αφιερωμένο στο «μοντέλo ανάπτυξης του Μητσοτάκη» το οποίο είναι ιδιαίτερα απλό: Βάζουν χέρι όπου υπάρχει χρήμα!

Εάν ξεκινήσουμε λχ από το Ταμείο Ανάκαμψης θα ήταν λογικό να υποθέσει κάποιος ότι τα κονδύλιά του θα διοχετευτούν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες είναι η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, για να μπορέσουν να σταθούν σε μια Ευρώπη κι έναν κόσμο που αλλάζει και τις πιέζει αφόρητα. Αυτό όμως που είναι λογικό γενικά δεν είναι λογικό για την «επιτελική» διακυβέρνηση.

Αυτοί λοιπόν, Μαξίμου ΑΕ και Τράπεζες αποφάσισαν κλείνοντας τις στρόφιγγες στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις να ενισχύσουν με €622 εκατ. δεκατρείς… βαθύπλουτους και μία εταιρεία δημοσίων σχέσεων, μετατρέποντας το Ταμείο Ανάκαμψης σε ταμείο ενίσχυσης μεγαλοεπιχειρηματιών με την εγγύηση του Δημοσίου.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, γιατί όλοι αυτοί που κινούνται εντός, εκτός και επί τα αυτά του συστήματος Μητσοτάκη δεν αφήνουν τίποτε χωρίς να βάλουν τη σφραγίδα τους: Υπουργείο Ανάπτυξης και Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής μοίρασαν περί τα 1,628 εκατ. ευρώ αναθέτοντας σε ιδιώτες υπηρεσίες που θα μπορούσαν να γίνουν δωρεάν από δημόσιες υπηρεσίες! Και αυτά τα έχει διαπιστώσει το Ελεγκτικό Συνέδριο που χτυπάει καμπανάκι για διασπάθιση δημοσίου χρήματος, χωρίς βέβαια με όλα αυτά να ιδρώνει το αυτί των υπευθύνων.

Ένα τρίτο παράδειγμα που καταδεικνύει πόσο συνολική είναι αυτή η πολιτική των στελεχών της ΝΔ  είναι ότι με ευθύνη του γαλάζιου δήμαρχου Αγίων Αναργύρων – Καματερού, φιλέτο του Πάρκου Τρίτση γίνεται τεχνολογικό πάρκο με φόντο την μελλοντική ιδιωτικοποίησή του.

Όλο αυτό το πακέτο «παρεμβάσεων» δείχνει ακόμα μια φορά ότι το σύστημα Μητσοτάκη πρέπει (επιτέλους!) να σταματήσει να κανοναρχάει τη ζωή μας αφήνοντας εκτός κανόνων τους «φίλους» και τους «γνωστούς» του κάθε Γκρούεζα.

Κρατήστε το αυτό και φροντίστε να πάρετε μια ανάσα το τριήμερο που έρχεται. Γιατί οι καιροί είναι ζόρικοι και θα χρειαστούμε όλα τις δυνάμεις μας…

Πηγή: Βαγγέλης Δεληπέτρος - Κουτί της Πανδώρας

Τέμπη: Δικηγόρος οικογένειας θυμάτων καταγγέλλει απόπειρα εξαγοράς συγγενών από τη Hellenic Train

 

Σε μια σοβαρή καταγγελία για απόπειρα εξαγοράς συγγενών θυμάτων και τραυματιών της τραγωδίας των Τεμπών προχώρησε ο συνήγορος οικογενειών θυμάτων, Λουκάς Αποστολίδης.

Όπως τονίζει σε δήλωσή του ο κ. Αποστολίδης «ο σεβασμός των νεκρών και των τραυματιών, της τραγωδίας των Τεμπών απαιτεί ευαισθησία και προπαντός ανθρωπιά».

Ο ίδιος την Τρίτη στις 12 το μεσημέρι, αναμένεται να επισκεφθεί τον εφέτη ανακριτή στη Λάρισα, προκειμένου να ζητήσει την επίσπευση των διαδικασιών και την απόδοση δικαιοσύνης.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

«Ο σεβασμός των νεκρών και των τραυματιών, της τραγωδίας των Τεμπών απαιτεί ευαισθησία και προπαντός ανθρωπιά.

Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει ανταλλακτική αξία. Ο πόνος και η θλίψη δεν εξαργυρώνονται. Ούτε αντιμετωπίζονται με κυνισμό. Πόσο μάλλον με αμοραλισμό.

Όπως δυστυχώς φαίνεται να πράττει, η διοίκηση της HELLENIC TRAIN. Στην προσπάθειά της να σκεπάσει τις ευθύνες της, καταφεύγει σε πράξεις και ενέργειες που αποσκοπούν στη συναλλαγή και στην εξαγορά των συγγενών των θυμάτων και των τραυματιών.

Η πρακτική της αποπνέει έλλειψη ήθους, είναι επαίσχυντη και άκρως προκλητική. Αγνοεί το στοιχειώδες: Ο θάνατος και οι πληγωμένες ζωές είναι οδύνη και πόνος.

Η αντοχή της μνήμης στο χρόνο, σε καμμιά περίπτωση δεν πρόκειται να οδηγήσει στην αποποίηση των ευθυνών, όλων των εμπλεκόμενων συντελεστών της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών.

Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί έχουν ονοματεπώνυμο, είναι γνωστοί. Κατείχαν συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης, για τις οποίες προκλητικά αδιαφόρησαν. Η ανευθυνότητα τους, η αμεριμνησία τους, η ανικανότητα τους, τους καθιστά υπόλογους.

Η απόδοση δικαιοσύνης είναι ζωτική προτεραιότητα. Το οφείλουμε στους νεκρούς και στους τραυματίες όλοι μας. Οι θεσμοί της Πολιτείας και πρωτίστως η ελληνική δικαιοσύνη, καθώς και το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του, καλούνται να επιδείξουν την απαιτούμενη ευαισθησία προκειμένου να γίνει ο αδιαπραγμάτευτος καταλογισμός ευθυνών και να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι.

Διαφορετικά θα είναι και αυτοί υπόλογοι σε ένα έγκλημα, που στοίχισε τη ζωή σε 57 συμπολίτες μας, και τραυμάτισε σωματικά και ψυχικά και άλλους συνανθρώπους μας.

Οι νέοι και οι νέες που χάθηκαν, μας υπενθυμίζουν διαρκώς την ανάγκη να σεβαστούμε τη μνήμη τους, εξοβελίζοντας την ανοχή την αδιαφορία ακόμη και τη λήθη».

Πηγή: onlarissa.gr

Σβήνοντας από τη λογοτεχνία λέξεις που μας ενοχλούν

Πώς θα σας φαινόταν αν κάνοντας βόλτα σε ένα βιβλιοπωλείο πέφτατε πάνω στις «Σημειώσεις ενός τολμηρού ηλικιωμένου κυρίου» του Τσαρλς Μπουκόφσκι, τον «Δωδεκάλογο του Ρομά» του Κωστή Παλαμά και τις «Δύστυχες σεξεργάτριες της ζωής μου» του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες; Και τι έγινε να πειράξουμε λίγες λέξεις και να τις στρογγυλέψουμε; Δεν είναι πιο κομψό να πούμε τολμηρός ηλικιωμένος κύριος από πορνόγερος, Ρομά αντί για γύφτος και σεξεργάτρια αντί πουτάνα; Με την ίδια λογική δεν είναι καλύτερα να είμαστε παντοτινά νέοι, όμορφοι, πλούσιοι, υγιείς, αδύνατοι με λευκά δόντια και με πυκνά μαλλιά αντί για κανονικοί άνθρωποι που ζουν κανονικές ζωές;

Εδώ και καιρό προσπαθούμε να χωρέσουμε την πραγματική ζωή σε αποστειρωμένα κουτάκια. Νομίζουμε ότι αυτό μας κάνει συμπεριληπτικούς και ανοιχτούς στη διαφορετικότητα. Πιστεύουμε ότι αυτό μπορούμε να το πετύχουμε απαλείφοντας λέξεις που πονάνε. Έτσι δεν λέμε κοντός, χοντρός, φαλακρός λέμε μικρόσωμος, plus size και με φαρδιά χωρίστρα γιατί είναι καλύτερο. Βασικά μας κάνει να δείχνουμε εμείς καλύτεροι, όχι τόσο σκληροί. Κάπως έτσι και για να μην στενοχωριέται ο κόσμος πριν από λίγο καιρό θέλησαν να αλλάξουν μερικές λέξεις στα βιβλία του Ρόαλντ Νταλ, ευτυχώς δεν το έκαναν τελικά.

Επόμενο θύμα ήταν ο Ίαν Φλέμινγκ. Καλός ο Μποντ –Τζέιμς Μποντ– αλλά οι διορισμένοι από τον εκδοτικό οίκο Ian Fleming «αναγνώστες ευαισθησίας» (νέα ειδικότητα) αποφάσισαν ότι κάποιες λέξεις ή φράσεις των βιβλίων είναι ρατσιστικές. Το πιο πρόσφατο χτύπημα ήρθε με την Άγκαθα Κρίστι. «Αφαιρείται προσβλητική γλώσσα από τα βιβλία της» σύμφωνα με τους τίτλους των site. Στις νέες εκδόσεις του οίκου Harper Collins, τα βιβλία με ιστορίες του Ηρακλή Πουαρό και της Μις Μαρπλ που γράφτηκαν μεταξύ 1920 και 1976 κυκλοφορούν με επαναδιατυπώσεις. Διότι το σύγχρονο κοινό θεωρεί κάποιες φράσεις προσβλητικές. Καταρχάς πάμε να δούμε ποιο είναι το σύγχρονο κοινό. Το κοινό δεν είναι μια ενιαία συμπαγής μάζα που πάει κι έρχεται στα ίδια σημεία την ίδια χρονική στιγμή. Κοινό είναι κάθε πραγματικός και δυνητικός αναγνώστης. Θεωρητικά κάθε άνθρωπος που ζει σε αυτό τον πλανήτη. Κάποιοι λοιπόν είναι λευκοί, άλλοι μαύροι, άλλοι αδύνατοι, άλλοι χοντροί, άλλοι ψηλοί, άλλοι κοντοί, άλλοι γέροι κι άλλοι νιοι.

Είναι δυνατόν ένας συγγραφέας να γράφει προσπαθώντας να μην θίξει οποιονδήποτε από τα οκτώ δισεκατομμύρια ανθρώπους που ζουν αυτή τη στιγμή στον πλανήτη; Οι συγγραφείς δεν υποχρεούνται να έχουν ενσυναίσθηση – για να πούμε και μια λέξη που τελευταία μας έχει γίνει βραχνάς. Επίσης, οι αναγνώστες δεν διαβάζουμε για να επιβεβαιώσουμε ότι κάπου ο κόσμος είναι όπως θα θέλαμε. Ο κόσμος αποτελείται από δισεκατομμύρια κόσμους. Καθένας μας έχει στο μυαλό του από τουλάχιστον έναν. Και είναι ωραίο αυτοί να συναντιούνται, να συγκρούονται και ενίοτε να αλλάζουν ρότα. Ποιος δικαιούται όμως να κάνει τον λογοκριτή; Οι «αναγνώστες ευαισθησίας»; Ποιος παίρνει την απόφαση να αλλάξει τις λέξεις του παρελθόντος; Το ζητούμενο τελικά ποιο είναι; Να ξεζήσουμε αυτά που ζήσαμε ή να κάνουμε ότι δεν συνέβησαν;

Η Άγκαθα Κρίστι ήταν μια συγγραφέας της εποχής της. Μια γυναίκα που μεγάλωσε αφουγκραζόμενη τον επιθανάτιο ρόγχο της μεγαλύτερης αποικιοκρατικής δύναμης. Μέσα από αυτό το πρίσμα περιέγραψε τον κόσμο όπως τον έβλεπε η αριστοκρατία της εποχής της. Οι άνθρωποι δηλαδή που όταν πήγαιναν κρουαζιέρα στον Νείλο δεν θα τους περνούσε ποτέ από το μυαλό ότι οι Αιγύπτιοι θα μπορούσαν να είναι κάτι περισσότερο από βαστάζους, υπηρέτες και επαίτες. Ευτυχώς οι καιροί αλλάζουν και μαζί οι αντιλήψεις. Η παραχάραξη του παρελθόντος όμως ανοίγει πόρτα στη δυστοπία. Αύριο μπορούμε κάπως έτσι να αρχίσουμε να σβήνουμε ολόκληρες σελίδες της ιστορίας. Κι αφού δεν θα υπάρχουν καταγεγραμμένες θα είναι σαν να μην έχουν συμβεί.

Πηγή: ΄Εμυ Ντούρου - Documento

Περί της ανθρώπινης φύσης

Το «Βαμμένο πουλί» του Γιέρζι Κοζίνσκι πρωτοεκδόθηκε στις ΗΠΑ το 1965, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων τόσο από τους κριτικούς όσο και από τους ανατολικοευρωπαίους που θεωρούσαν ότι παραχάρασσε την ιστορία τους. Η έκδοσή του απαγορεύτηκε στην Πολωνία, τη γενέτειρα του συγγραφέα, ενώ η οικογένειά του ταλαιπωρήθηκε για καιρό από τις άγριες αντιδράσεις. Όταν το βιβλίο δημοσιεύτηκε μετά το 1989 χιλιάδες άνθρωποι περίμεναν για ώρες σε τεράστιες ουρές για να το αγοράσουν.

Μεταξύ των υποστηρικτών του ήταν ο Άρθουρ Μίλερ ο οποίος το χαρακτήρισε ισχυρό πνευµατικό ράπισµα «γιατί ο Κοζίνσκι καταφέρνει να ισορροπήσει ανάµεσα στο πιθανό και το πραγµατικό», ενώ και ο Ελί Βίζελ το χαρακτήρισε σπουδαίο δείγμα της λογοτεχνίας του Ολοκαυτώματος. Πέρα από τους πολέμιους του βιβλίου για ιδεολογικούς λόγους υπήρξαν κι όσοι υποστηρίζουν ότι ο Κοζίνσκι δεν ήταν ο συγγραφέας του βιβλίου. Μεταξύ αυτών και ο συγγραφέας και δοκιμιογράφος Έλιοτ Γουάινμπεργκερ ο οποίος το 2000 στο βιβλίο του «Karmic Traces» ισχυρίζεται ότι την εποχή που εκδόθηκε τα αγγλικά του Κοζίνσκι δεν ήταν επαρκή. Μεταξύ άλλων ο συγγραφέας κατηγορήθηκε για λογοκλοπή και συγκεκριμένα ότι δεν κατέγραψε προσωπικές του εμπειρίες αλλά επιζησάντων του Ολοκαυτώματος και ότι για την πλοκή χρησιμοποίησε ιστορίες από προπολεμικά μυθιστορήματα της χώρας του.

Το βιβλίο σύμφωνα με τον Κοζίνσκι είναι σε μεγάλο βαθμό αυτοβιογραφικό. Γεννημένος το 1933 βίωσε τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κρυμμένος με την εβραϊκής καταγωγής οικογένειά του. Γλίτωσαν από το Ολοκαύτωμα όταν μια ρωμαιοκαθολική οικογένεια τους φυγάδευσε μέσω παράνομου δικτύου διάσωσης των Εβραίων. Το βιβλίο έχει ως χρονική αφετηρία τις πρώτες εβδομάδες του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, όταν ένα εξάχρονο αγόρι που ζει σε μια μεγάλη πόλη της ανατολικής Ευρώπης στέλνεται από τους γονείς σε ένα χωριό, όπως χιλιάδες παιδιά στην εποχή του, προκειμένου να γλιτώσει από τις θηριωδίες. Εκεί θα έρθει αντιμέτωπο με την πείνα και τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης και θα πέσει θύμα της απύθμενης ανθρώπινης κακίας.

Η ανθρώπινη αγριότητα στρέφεται εναντίον του αδύναμου ξένου, εν προκειμένω ενός σκουρόχρωμου μικρού παιδιού το οποίο προσπαθεί να γίνει αποδεκτό σε έναν κόσμο ξανθών. «Τα παιδιά γλεντούσαν τώρα για τα καλά μαζί μας. Μας έριχναν βροχή ξεραμένες γελαδοσβουνιές, σάπιες ντομάτες, ψόφια πουλιά που βρομοκοπούσαν» περιγράφει ο ήρωας, ο οποίος βιώνει την πρόωρη προσωπική του ενηλικίωση τόσο σκληρά όσο βίωσε τη δική της η ευρωπαϊκή κοινωνία κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Σκληρές, ενίοτε και βίαιες, είναι οι πρωτοπρόσωπες περιγραφές του Κοζίνσκι για μια από τις πιο άγριες και παράλογες εποχής της ανθρώπινης ιστορίας. Όπως η Ευρώπη έτσι και ο μικρός ήρωας καταφέρνει να επιβιώσει, όμως στην αναμέτρηση με τον θάνατο θα χάσει κομμάτι της ψυχής του.

Το βιβλίο κυκλοφορεί στη σειρά Μεγάλες Αφηγήσεις των εκδόσεων Μεταίχμιο σε μετάφραση της Τρισεύγενης Παπαϊωάννου.

Δευτέρα 27 Μαρτίου στις 19:30 στο ΠΟΕΤΑ θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου της George Sand" Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ"

  

Η George Sand (1804-1876) κατατάσσεται στις πιο αξιόλογες συγγραφείς και εκπροσώπους του ρομαντισμού. Έχει γράψει δεκάδες μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, παραμύθια και πολιτικά κείμενα. Θεωρείται πρόδρομος του φεμινισμού και συμμετείχε στην επανάσταση του 1848 στη Γαλλία.

 Στη διάρκεια του βίου της υπερασπίστηκε των δικαιωμάτων των γυναικών, επέκρινε την τελετή του γάμου και αντιστάθηκε στις προκαταλήψεις της μιας συντηρητικής  κοινωνίας. 

Την παρουσίαση θα κάνει ο Επίκουρος Καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών Σπύρος Μαρκέτος, που έχει κάνει την μετάφραση και την επιμέλεια του βιβλίου.

Τα πουκάμισα του Σταύρου Θεοδωράκη

Όταν έχει προηγηθεί ένα δυστύχημα με τουλάχιστον 59 θύματα (57 νεκροί και 2 αγνοούμενοι) και έχεις απέναντί σου τον πρωθυπουργό (της... βάρδιας) στην πρώτη του συνέντευξη, δεν πας να στήσεις ένα κακόγουστο τηλεοπτικό σόου, αλλά πας να κάνεις μία κανονική συνέντευξη. Αλλά από τον Σταύρο Θεοδωράκη δεν περιμένεις πλέον κάτι τέτοιο...

Ούτως ή άλλως, αν είσαι πρώην αρχηγός κόμματος δεν επιστρέφεις στη δημοσιογραφία. Σε καμία χώρα του κόσμου δεν θα γινόταν αυτό, θα τον είχαν πάρει με τις ντομάτες.

Οι χθεσινοβραδινοί Πρωταγωνιστές ήταν μία χυδαία εκπομπή. Σε όλα της. Από τη δραματική αφήγηση μέχρι τις ερωτήσεις, από το στήσιμο έως τα... καλλιτεχνικά πλάνα.

Όταν έχουν σκοτωθεί δεκάδες άνθρωποι κι έχεις απέναντί σου τον πρωθυπουργό, κάνεις μία αυστηρή συνέντευξη. Δεν ψάχνεις να βρεις γωνίες για να τραβήξεις ωραίες εικόνες που τον δείχνουν προφίλ, ανφάς, από πλάγια ή μέσα από το καθρέφτισμα σε ένα τραπέζι. Αυτά μπορεί να είναι ωραία και τηλεοπτικά σε άλλες περιπτώσεις, στην παρούσα στιγμή όμως είναι ύβρις απέναντι στα θύματα και τις οικογένειές τους.

Η συνέντευξη μαγνητοσκοπήθηκε τη Δευτέρα το μεσημέρι. Βέβαια ο Σταύρος Θεοδωράκης είχε πάει από την προηγούμενη εβδομάδα στο Μαξίμου προκειμένου να τραβήξουν τον κ. Μητσοτάκη σε διάφορα φαιδρά ενσταντανέ, να παρακολουθούμε τους δυο τους να ποζάρουν λες και είναι σε φωτογράφιση μόδας.

Για να καταλάβετε πόσο πρόχειρη, βιαστική και στημένη ήταν η εκπομπή, η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε μέρα μεσημέρι (βλέπαμε τον ήλιο έξω) αλλά στο κλείσιμο, όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης τάχα μου αποχωρούσε από το Μαξίμου, ήταν μαύρη νύχτα.

Σκεφτείτε ότι βλέπαμε τον Σταύρο Θεοδωράκη να κάνει τη συνέντευξη φορώντας σκούρο πουκάμισο ενώ στον επίλογο, κατεβαίνοντας τα σκαλιά του Μαξίμου, ω του θαύματος, φορούσε λευκό (πουκάμισο)! Ούτε αυτό δεν πρόσεξαν αλήθεια από την παραγωγή; Εκτός κι αν έκανε κι ένα πλύσιμο εκεί, ένα ξέπλυμα ο δημοσιογράφος, οπότε μετά έβαλε καινούργια αλλαξιά.

Πηγή: Δημήτρης Κανελλόπουλος - ΕφΣυν

Βουτιά στα σκοτεινά νερά

Τι είναι αυτό που κάνει ένα βιβλίο τρόμου τρομακτικό; Και τι είδους ιστορία και αφήγηση μπορεί να μας τρομάξει όταν στις ψηφιακές μέρες που ζούμε η επικαιρότητα συχνά μοιάζει με εφιάλτη; Αυτά σκεφτόμουν προτού αρχίσω να διαβάζω τον «Ψαρά» (εκδόσεις Αίολος, μτφρ. Πάνος Τομαράς), ένα από τα μυθιστορήματα τρόμου που ξεχώρισαν τα τελευταία χρόνια. Στις πρώτες εκατό σελίδες που κύλησαν απνευστί διαπίστωσα ότι το κείμενο του Αμερικανού Τζον Λάνγκαν διαθέτει μια αρετή που μάλλον θεωρείται δεδομένη, αλλά δεν είναι, ειδικά στη μυθοπλασία τρόμου. Έχει ρυθμό, έναν ρυθμό που εναλλάσσεται και σε παρασέρνει κάνοντάς σε να ανυπομονείς για το παρακάτω της ιστορίας.

«Πριν από μερικά χρόνια, δεν έχει σημασία πόσα, άρχισα να ψαρεύω. Πλέον ψαρεύω εδώ και πολύ καιρό και, όπως φαντάζεστε, έχω να πω κάμποσες ιστορίες. Αυτό εξάλλου δεν κάνουν οι ψαράδες; Διηγούνται ιστορίες. Κάποιες τις έζησα ο ίδιος, κάποιες τις άκουσα από το στόμα άλλων […] Υπάρχει όμως και μια ιστορία… Βασικά, είναι εντελώς φρικτή· τόσο υπερβολική, που σχεδόν δεν μπορεί να ειπωθεί».

Στην εκπνοή του 20ού αιώνα, στα βόρεια της Νέας Υόρκης, ο Έιμπ μόλις έχει χάσει τη γυναίκα του από καρκίνο λίγο καιρό μετά τον γάμο τους. Παίρνει άδεια από τη δουλειά του και προσπαθεί να διαχειριστεί το πένθος του μέσω της απομόνωσης και του ψαρέματος. Λίγο μετά, ένας συνάδελφός του ο Νταν χάνει σε δυστύχημα την οικογένειά του. Οι δύο άντρες αρχίζουν να πηγαίνουν μαζί για ψάρεμα μέχρι που καταλήγουν στο Ρέμα του Ολλανδού, μια περιοχή στην οποία έχουν καταγραφεί μυστήρια φαινόμενα, κατά καιρούς έχουν χαθεί ψαράδες και για την οποία οι κάτοικοι των γύρω περιοχών αποφεύγουν να μιλούν. Σύντομα θα αντιληφθούν ότι τα όρια ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών είναι πιο ρευστά απ’ όσο πίστευαν, καθώς οι βεβαιότητες για τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο θα καταρρίπτονται μία προς μία.

Ήδη από την πρώτη αράδα ο Λάνγκαν δημιουργεί μια μικρή συνωμοσία με τον αναγνώστη. Η αρχική φράση «Μην με φωνάζετε Έιμπραμ» παραπέμπει στο «Λέγε με Ισμαήλ» του «Μόμπι Ντικ». Και είναι αρκετές οι συνδέσεις με το έργο του Μέλβιλ, όπως και του Λάβκραφτ, του Στίβεν Κινγκ, αλλά και με τον βιβλικό Λεβιάθαν και όλους τους συμβολισμούς που φέρει το γιγάντιο θαλάσσιο ερπετό της Παλαιάς Διαθήκης. Ο «Ψαράς» είναι μια σκοτεινή λεπτοδουλεμένη ταπισερί πάνω στην απώλεια, την επιθυμία για αιώνια ζωή, τη μοναξιά και τη φιλία. Μια σπουδή για όσα κρύβονται στα σκοτεινά νερά, όπου καταλήγουν όσοι έχουν την τόλμη ή ίσως το θράσος να αψηφήσουν τα φίλτρα του πολιτισμού.

Πηγή: Εμυ Ντούρου - Documento

Β.Κ: Πρέπει να κάνουμε περιστασιακά κάποιες αναρτήσεις για να προλάβουμε να σώσουμε όσα ιστορικά άρθρα δεν μας έχει ρίξει η blogspot. Να μεταφέρουμε δηλαδή στην ιστοσελίδα μας, κείμενα ιστορικού και θεωρητικού περιεχομένου, πριν μας τα εξαφανίσουν κι αυτά.

Τι είναι τούτοι ωρε;;;;;!!!!!!

Αυτό που συμβαίνει, πέρα από εντελώς ακατανόητο, ξεπερνά και τα όρια της γελοιότητας. Αντί να μας ξεκαθαρίσουν ότι δεν γουστάρουν το blog μας κάτι που θα τους λέγαμε "μαγκιά σας και καπέλο σας", δικό σας είναι το μαγαζί ότι θέλετε κάνετε, μας στέλνουν συνεχώς δεκάδες μαιηλ με το ίδιο ποίημα, όπως αυτό:

    Γεια σας,

          Όπως ίσως γνωρίζετε, οι Οδηγίες κοινότητας 

(https://blogger.com/go/contentpolicy) περιγράφουν τα όρια όσων επιτρέπουμε  και όσων δεν επιτρέπουμε στο Blogger. Η ανάρτησή σας με τίτλο  Μεταλλάξεις: Ενα μικρό ιστορικό αφήγημα - Με αφορμή την ανατίναξη των γραφείων της δωσιλογικής οργάνωσης ΕΣΠΟ που έγινε σαν σήμερα το 1942 από την οργάνωση ΠΕΑΝ επισημάνθηκε για έλεγχο από εμάς. Διαπιστώσαμε ότι παραβαίνει τις οδηγίες μας και καταργήσαμε τη δημοσίευση του URL http://tsak giorgis.blogspot.com/2020/06/1942.html, κάνοντάς το μη διαθέσιμο στους αναγνώστες του ιστολογίου.

ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΠΡΙΝ 3 ΚΑΙ 19 ΧΡΟΝΙΑ!!!!

Blogger και google φιμώνουν τον ιστότοπο μας - Η τελευταία μας ανάρτηση

Μπορεί να μας στερεί την δυνατότητα να απευθυνθούμε σε περισσότερο αναγνωστικό κοινό, αλλά αυτός ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει στον ιστότοπο μας, μας χαροποιεί. Σημαίνει ότι αυτό το ταξικό μετερίζι κάποιους ενοχλεί, κάτι που υποδηλώνει ότι έχουμε λόγο ύπαρξης, 

Να ισχυριστούμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει την δυνατότητα παρέμβασης σε δυο πολυεθνικές εταιρείες κολοσσούς, -την google και το facebook- δεν μπορεί να το κάνουμε. Ούτε όμως μπορεί να εξηγήσουμε τους λόγους που οδηγούν αυτές τις εταιρείες στο να φιμώσουν την διαδικτυακή μας παρουσία. 

Μετά, λοιπόν απ' αυτό που συνέβη σήμερα, είναι μονόδρομος να αρχίσουμε να εγκαταλείψουμε αυτή την Ιντερνετική γωνιά, μετά τόσα χρόνια -  το μπλοκ μας είχε ξεκινήσει απ' τις 28 Δεκέμβρη του 2007 και η πρώτη ανάρτησή μας είναι αυτή- για να μεταφερθούμε στην ιστοσελίδα μας.

Φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν θα δηλώσουμε θυματοποιημένοι. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους κι εμείς την δικιά μας. 

Πάμε τηλεγραφικά το στόρι. Αρχικά η Google μας έστειλε e-mail για να μας γνωστοποιήσει ότι "Λόγω αιτήματος βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί προστασίας δεδομένων η Google δεν είναι δυνατό να εμφανίζει μία ή περισσότερες σελίδες από τον ιστότοπό σας στα αποτελέσματα Αναζήτησης Google".

Στην συνέχεια το facebook πετσόκοψε την αναγνωσιμότητα της παρουσίας που έχουμε εκεί, θέτοντας την σε κατάσταση "περιορισμένης λειτουργικότητας", κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα. με την προειδοποίηση ότι "αν δεν συμμορφωθούμε προς τα υποδείξεις" θα διακόψει την λειτουργία της.

Σήμερα, στο ηλεκτρονικό μας ταχυδρομείο η blogger μας γράφει ότι κάποιες αναρτήσεις μας "τις επισημάνθηκαν για έλεγχο" και οι αρμόδιοι της εταιρείας διαπίστωσαν ότι "παραβαίνουν τις οδηγίες μας και καταργήσαμε τις δημοσιεύσεις των URL". 

Διέγραψαν δηλαδή τα κείμενα μας και όποιος/α προσπαθήσεις να επισκεφτεί τα συγκεκριμένα αντικρίζει:

Εχουμε ευφυείς αναγνώστες/ιες και δεν χρειάζεται να αναφέρουμε εμείς που αποδίδουμε την στοχοποίηση του blog μας. Η γελοία δικαιολογία ότι δεν "συμμορφωνόμαστε με τις Οδηγίες κοινότητας του Blogger", δεν αντέχει στον παραμικρό σχολιασμό.

Σε ότι μας αφορά, όμως το ξεκαθαρίζουμε: Δεν πρόκειται να κάνουμε ούτε βήμα πίσω απ' τις πολιτικές μας θέσεις. Μπορεί να μας αναγκάζουν να εγκαταλείψουμε μετά τόσα χρόνια ένα αγαπημένο διαδικτυακό μετερίζι - έχουμε κάνει 48.317 αναρτήσεις που νομίζουμε ότι αποτελεί ρεκόρ για την μπλοκόσφαιρα-, αλλά αυτοί έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι. 

(Αλήθεια, τι χαζό είναι μας μας στέλνουν δεκάδες mail για να μας πουν ότι διαγράφουν αναρτήσεις, αντί να μας δηλώσουν ξεκάθαρα ότι καταργούν το blog μας";

Αυτή λοιπόν είναι η τελευταία ανάρτησή μας εδώ, και θα σας προτείναμε να προσθέσετε στα "αγαπημένα" σας, την διεύθυνση της ιστοσελίδας μας http://vathikokkino.gr/

Το Στάλινγκραντ θα τους πονά για πάντα - Σαν σήμερα το 1943 η ολοκληρωτική συντριβή της ναζιστικής στρατιάς στο Στάλινγκραντ

Στις 2 Φλεβάρη του 1943 μετά από σφοδρές μάχες 140 ημερών τελειώνει η ηρωική μάχη του Στάλινγκραντ, με την θριαμβευτική νίκη του κόκκινου στρατού και την συντριβή της 6ης Γερμανικής Στρατιάς.

Η παράδοση της 6η Στρατιάς του Γερμανικού Στρατού, υπό τη διοίκηση του στρατάρχη Πάουλους, στους αντιπροσώπους της 62ης και 64ης Στρατιάς, υπό την ηγεσία του Στρατάρχη Ζούκοφ, σηματοδοτεί την αλλαγή στο ρου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με την καταστροφική ήττα που υπέστη η μέχρι τότε «ανίκητη» Βέρμαχτ.

Τον ανεπανάληπτο ηρωικό αγώνα των κατοίκων του Στάλινγκραντ και του σοβιετικού στρατού -ο οποίος παρουσιάζεται αναλυτικά στις παραπομπές που παραθέτουμε- αναγκάζονται να τον αναγνωρίζουν και μεγάλοι αστοί ηγέτες όπως ο Τσόρτσιλ και ο  Ρούζβελτ.

Οπως τόνιζε και ο Ι. Β. Στάλιν, σε μεγάλη εκδήλωση για την Αντιφασιστική Νίκη στη Μόσχα: "...  Τα γερμανικά στρατεύματα καταθέτουν τα όπλα... Οι θυσίες που προσφέραμε δεν πήγαν χαμένες. Στο μέλλον πάνω από την Ευρώπη θα κυματίζει η σημαία της ελευθερίας και της ειρήνης των λαών... η περίοδος του πολέμου στην Ευρώπη τέλειωσε. Αρχίζει η περίοδος της ειρηνικής ανάπτυξης".

Διαβάστε επίσης:

2 Φλεβάρη 1943: Οι ναζιστικές ορδές παραδίνονται στο Στάλινγκραντ!

Το Στάλινγκραντ θα τους πονά για πάντα

2 Φλεβάρη 1943 λήγει η ηρωική μάχη του Στάλινγκραντ

«Σύντροφοι! Δεν υπάρχει γη για μας πίσω από το Βόλγα!»

Στάλινγκραντ  

Στην μνήμη του συντρόφου Κωστή Νικηφοράκη ("Εφυγε" σαν σήμερα το 2007)

Του Γ. Γ.

Σαν σήμερα το 2007 έφυγε από την ζωή ένας ξεχωριστός σύντροφος και αγωνιστής που με τη δράση του και το παράδειγμά του, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του, ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Ο Κωστής Νικηφοράκης.

Παρακάτω παραθέτουμε κείμενο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ", το 2012, όταν οι σύντροφοι του οργάνωσαν πολιτικό μνημόσυνο.

Ο Κωστής Νικηφοράκης γεννήθηκε στις 20 Ιούλη του 1950 σ΄ ένα χωριό της Κισσάμου και από μικρός έδειξε τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα του. Στο τέλος των γυμνασιακών του σπουδών αποβλήθηκε απ’ όλα τα σχολεία της χώρας ως «ανατρεπτικό στοιχείο». Χρειάστηκε η παρέμβαση ενός «τοπικού άρχοντα», στον οποίο προσέφυγε η οικογένειά του, για να πάρει το απολυτήριο.
Εφυγε για την Ιταλία το 1968, για να σπουδάσει γιατρός.

Από την πρώτη στιγμή εντάχθηκε στο αντιδικτατορικό κίνημα (αρχικά στο ΠΑΚ). Μέσα σ’ αυτό το κίνημα, αλλά και στο επαναστατικό κίνημα που φούντωνε εκείνα τα χρόνια στην Ιταλία, σφυρηλάτησε την επαναστατική του συνείδηση.
Ηταν από τους ιδρυτές της Ενωσης των Ελλήνων φοιτητών «Νίκος Μπελογιάννης». Πέρασε στο μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα και το 1971 εντάχθηκε στο ΑΜΕΕ και την ΟΜΛΕ.

Ταυτόχρονα, συμμετείχε στο κίνημα της Αυτονομίας, που εκείνη την περίοδο γνώριζε μεγάλη άνθιση στην Ιταλία. Χαρακτήρας ασυμβίβαστος και έχοντας εγκολπωθεί τις ιδέες του προλεταριακού διεθνισμού, δεν περιορίζεται στην αντιδικτατορική δράση και στις συγκρούσεις με τους χαφιέδες της πρεσβείας, που του κόστισαν την αφαίρεση του διαβατηρίου του, αλλά συμμετείχε ενεργά στο μεγάλο κίνημα που χαρακτηρίστηκε ως «θερμό ιταλικό φθινόπωρο», αναπτύσσοντας νόμιμη και κυρίως παράνομη δράση.

Οργώνει όλη τη χώρα, παίρνει μέρος σε επιχειρήσεις και συγκρούσεις με την Αστυνομία και τους Ιταλούς φασίστες. Ζει από κοντά το βαρύ χειμώνα της κρατικής καταστολής στη διάρκεια των «μολυβένιων χρόνων» της Ιταλίας. Ζει τη διάσπαση του κινήματος, δένεται με το κίνημα αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, παρακολουθεί από κοντά τη στάση τους.
Διατήρησε τους δεσμούς του μέχρι και την ημέρα του θανάτου του.

Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1978, έκανε το στρατιωτικό του και στη συνέχεια το αγροτικό του στον Πλάτανο Κισσάμου, όπου άφησε εποχή, γιατί δεν άφηνε σπίτι για σπίτι που να μην επισκεφτεί.

Ολοκλήρωσε την ειδικότητα της παθολογίας αρχικά στα Χανιά και μετά στην Αθήνα, στο Γενικό Κρατικό. Μάλιστα, ήταν από τους πρώτους γιατρούς εκείνα τα χρόνια που έκανε μετά ειδίκευση για 6 μήνες στη ΜΕΘ.

Διορίστηκε στο νεοσύστατο ΕΣΥ το 1985 και υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της ΟΕΝΓΕ (Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας) και της ΠΕΓΕΣΥ (Παγκρήτια Ενωση Γιατρών ΕΣΥ), της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος από το 1988.

Αρχικά πρόεδρος και στη συνέχεια γενικός γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων, από το 1987 μέχρι το θάνατό του.
Πρόεδρος της Ενωσης Γιατρών ΕΣΥ Νομού Χανίων από την ίδρυσή της και συνεχώς. Διευθυντής τα τελευταία χρόνια της Α΄ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Χανίων.
Δημοτικός σύμβουλος 1990-94 και νομαρχιακός 1998-2007 (στις δυο τελευταίες νομαρχιακές εκλογές, αυτός ο δηλωμένος ακροαριστερός, συνεργαζόμενος με το συνδυασμό του Γ. Κατσανεβάκη, εκλέχτηκε πρώτος σε σταυρούς νομαρχιακός σύμβουλος απ” όλους τους συνδυασμούς).

Ομως, η δράση του Κωστή Νικηφοράκη δεν καθοριζόταν από τις θεσμικές θέσεις στις οποίες εκλεγόταν. Αυτές τις ήθελε για να στηρίζει την εξωθεσμική και αντιθεσμική του δράση. 
Δεν έλειψε ποτέ από την πρώτη γραμμή του αγώνα. Οχι μόνο δεν έλειψε, αλλά ήταν αυτός που «τραβούσε» τους άλλους.

Από το 1986 πρωτοστατεί στους αγώνες για το κλείσιμο του Κουρουπητού και οργανώνει τις επιτροπές κατοίκων για την προστασία του περιβάλλοντος στο Ακρωτήρι.

Το 1988 πηγαίνει στην Τουρκία μαζί με άλλους ακτιβιστές. Συλλαμβάνεται μαζί με τους Ν. Γιαννόπουλο, Γ. Κουβίδη και Ν. Μπελαβίλα, επειδή άνοιξαν πανό αλληλεγγύης στο στρατοδικείο που δικάζονταν μέλη της Ντεβ Γιολ.
Αναπτύχθηκε τότε ένα πλατύ κίνημα αλληλεγγύης και το τουρκικό καθεστώς αναγκάστηκε να τους απελάσει στην Ελλάδα.

Το 1990 ίδρυσε το κέντρο υποστήριξης τοξικοεξαρτημένων στα γραφεία του Ιατρικού Συλλόγου Χανίων. Εκτοτε εξακολούθησε να στηρίζει συστηματικά τους χρήστες, μαζί με μερικούς γιατρούς της κλινικής του.

Το 1990 πρωταγωνίστησε στην κινητοποίηση ενάντια στις ξένες βάσεις, που ξεκίνησε σαν μια συμβολική κίνηση 30 ανθρώπων και κατέληξε σ’ ένα κίνημα με εξεγερτικά χαρακτηριστικά, που έβαλε φωτιά στη Νομαρχία και ανάγκασε τον Μητσοτάκη να στείλει τα ΜΑΤ από την Αθήνα. Ο Κωστής ήταν από τους βασικούς κατηγορούμενους γι’ αυτή την υπόθεση.

Το Σεπτέμβρη του 1992 μετέτρεψε σε διαδήλωση ενάντια στις αμερικάνικες βάσεις την επίσκεψη του πατριάρχη στα Χανιά.
Δικάστηκε στη δίκη των 28 αντιβασικών διαδηλωτών το Γενάρη-Φλεβάρη του 1994.
Με ακούραστη συστηματική δουλειά και χάρη στο τεράστιο κύρος που ήδη διέθετε στο νομό, κατάφερε να εντάξει –πέρα από όλο το φάσμα της Αριστεράς– όλους τους φορείς στην Επιτροπή κατά των ξένων βάσεων και της εξάρτησης, την πενταετία 1990-95.

Το 1992 κατάφερε ν’ αρπάξει κυριολεκτικά από τα χέρια της Εκκλησίας τα φιλόπτωχα συσσίτια του Αγίου Νικολάου της Σπλάντζιας στα Χανιά και τα μετέτρεψε σε «Κοινωνική Παρέμβαση – Συσσίτια Σπλάντζιας». 

Με το δικό του τρόπο επιβάλλει «φορολογία» στους «έχοντες» της πόλης, για να λειτουργήσουν τα συσσίτια και να μπορούν να προσφέρουν ένα πιάτο φαγητό κάθε μέρα και μια σακούλα με είδη πρώτης ανάγκης κάθε Σάββατο στις άπορες οικογένειες της περιοχής.
Εκεί βρίσκουν καταφύγιο οι φτωχοί, οι εξαθλιωμένοι, οι καραβιές των μεταναστών και των προσφύγων που βγαίνουν στις παραλίες της περιοχής.

Λειτουργεί ιατρείο και οδοντιατρείο κοινωνικής αλληλεγγύης, παιδική βιβλιοθήκη-στέκι για τα παιδιά της γειτονιάς. Οργανώνει μαθήματα ελληνικών για μετανάστες.

Το μαύρο καλοκαίρι του 2002, το καλοκαίρι της τρομοϋστερίας, ο Κωστής, έχοντας και την εμπειρία της Ιταλίας, ήταν από τους πρώτους που κινητοποιήθηκαν για την οργάνωση κινήματος αλληλεγγύης. Συμμετέχει σ’ αυτό το κίνημα μέχρι και τη μέρα του θανάτου του.

Κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης στην πρώτη δίκη της 17Ν και κατήγγειλε το «έγκλημα του Ευαγγελισμού» κατά του Σάββα Ξηρού. Στο εφετείο δηλώθηκε ως μάρτυρας του Δ. Κουφοντίνα, αλλά η υπεράσπιση τού ζήτησε να καταθέσει και πάλι για τα βασανιστήρια του Σάββα στον Ευαγγελισμό.
Το έφερε βαρέως που αναγκάστηκε να καταθέσει και πάλι ως γιατρός και όχι ως επαναστάτης κομμουνιστής, αλλά είχε μάθει να βάζει το συλλογικό πάνω από το προσωπικό.
Βρήκε, όμως, την ευκαιρία, κάποια στιγμή της κατάθεσής του, να στείλει το μήνυμά του: «Για μένα ο Κουφοντίνας είναι σύντροφος», είπε χαμογελώντας και άφησε κάγκελο τους δικαστές.

Την περίοδο αυτή, στη διάρκεια της πρώτης δίκης της 17Ν, «ανταμώνει» με την «Κόντρα». Τον εντυπωσιάζει η μαχητική της φιλολογία, το γεγονός ότι δεν περιορίζεται σε μισόλογα και μια γενικόλογη αλληλεγγύη, αλλά υπερασπίζεται απόλυτα το δικαίωμα στην ένοπλη επαναστατική αντιβία.
Τον ενοχλούν αφάνταστα οι μεσοβέζικες στάσεις στο κίνημα αλληλεγγύης, του τύπου «είμαι αλληλέγγυος, αλλά διαφωνώ». Θεωρεί πως η σωστή στάση είναι αυτή που διατυπώνει η «Κόντρα»: Η ένοπλη επαναστατική αντιβία είναι πολιτικά και κοινωνικά νόμιμη – Οι διαφορές στην τακτική αφορούν τη συζήτηση μέσα στο κίνημα και όχι τη στάση ενώπιον των αστικών δικαστηρίων.

Η γνωριμία γίνεται συνεργασία και η συνεργασία ένταξή του στην «Κόντρα». Γιατί ο Κωστής δεν ήθελε να είναι «ελεύθερος σκοπευτής». Αναζητούσε πάντοτε πολιτική ένταξη, γιατί δεν ήθελε το τεράστιο κοινωνικό του έργο να εκληφθεί ως προσωπικό έργο ενός φωτισμένου γιατρού, αλλά ως επιμέρους καθήκον ενός επαναστατικού κινήματος.

Δυστυχώς, αυτή η περίοδος, η τόσο δημιουργική και για τον Κωστή και για μας, δεν έμελλε να κρατήσει πολύ. Σκάρτα τέσσερα χρόνια. Ο καρκίνος τον χτύπησε στα 55 του χρόνια.

Αντιμετώπισε την αρρώστια θαρραλέα, παρά τη μεγάλη του στενοχώρια για τον επερχόμενο θάνατο.
Πάλεψε με την αρρώστια, χωρίς ποτέ να εγκαταλείψει τα πολιτικά και κοινωνικά του καθήκοντα. Αν και εξαντλημένος από τις συνεχείς θεραπείες στην Ιταλία και στην Ελλάδα, εξακολουθεί την πολύμορφη δράση του. Στο συνδικαλισμό, στην κοινωνική αλληλεγγύη, στην επαναστατική πολιτική. Στην πρώτη γραμμή μέχρι την τελευταία του μέρα.

«Εφυγε» στις 2 Φλεβάρη του 2007, αφού πρώτα φρόντισε να μας αποχαιρετίσει, αναγγέλλοντάς μας ψύχραιμα τον επερχόμενο θάνατό του και αφήνοντάς μας τις τελευταίες παραγγελίες του, που αφορούσαν διεκπεραίωση απλών, καθημερινών καθηκόντων, που γι’ αυτόν είχαν πάντοτε ξεχωριστή σημασία.

Η απίστευτη προκλητικότητα του εξουσιαστικού παχύδερμου Θεοδωρικάκου, προκαλεί κατάγματα στην νοημοσύνη μας.

Το θράσος και η προκλητικότητα από τα εξουσιαστικά παχύδερμα ποτέ δεν έλειψε. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορεί να μην σε εντυπωσιάσει η απίθανη αναίδεια του υπουργού ΠροΠο να επιχειρήσει να μας βγάλει όλους τρελούς. Οπως διαβάζουμε, λοιπόν σήμερα ο Τάκης Θεωδωρικάκος μετέβει μαζί με τον δικηγόρο του Αλέξη Κούγια στον Αρειο Πάγο και κατέθεσε μήνυση για τα αδικήματα της ψευδούς κατάθεσης, της συκοφαντικής δυσφήμισης και της παράβασης καθήκοντος στον απόστρατο αξιωματικό της ΕΛ.ΑΣ. που κατήγγειλε επιχείρηση συγκάλυψης σε υπόθεση που αφορούσε τον γιο του.

Ας προσπεράσουμε το γελοίο του πράγματος, οι μπάτσοι, δηλαδή, να οργανώνουν ολόκληρη επιχείρηση και να συλλαμβάνουν κάποιους πιτσιρικάδες γιατί είχαν κάποια γραμμάρια "μαύρο". Οι αποκαλύψεις όπως που έρχονται γι' αυτή την υπόθεση, λογικά θα έπρεπε να κάνουν τον υπουργό - γενίτσαρο να ψάχνει τρύπα να κρυφτεί. Αντίθετα εμφανίζεται στις κάμερες με μια απίστευτη αλαζονεία, κάνοντας το μαύρο άσπρο.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, για τους λόγους -που αγνοούμε- το συγκρότημα ΜΜΕ του Μαρινάκη περνάει συνεχώς πριονοκορδέλα των υπουργό, αξίζει να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το ρεπορτάζ της ΕφΣυν που βασίστηκε στις αποκαλύψεις που έκανε σήμερα στο κεντρικό δελτίο του Mega, ο αστυνομικός συντάκτης Βασίλης Λαμπρόπουλος:

Το Mega επανήλθε στο σημερινό κεντρικό δελτίο ειδήσεων, δημοσιεύοντας φωτογραφίες από το κινητό του διοικητή της Άμεσης Δράσης από τη νύχτα που σημειώθηκε το περιστατικό με τον γιο του Τ. Θεοδωρικάκου και την παρέα του. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του σταθμού, στα ντοκουμέντα αυτά καταγράφεται ότι ο επικεφαλής της ομάδας ΔΙΑΣ που έκανε τον έλεγχο στους νεαρούς έστειλε στο κινητό του διοικητή της Άμεσης Δράσης μια φωτογραφία με τα ευρήματα. Η ημερομηνία είναι η 21η Νοεμβρίου 2021, ενώ μετά τα ευρήματα, ο ίδιος επόπτης έστειλε και τις φωτογραφίες των τεσσάρων νεαρών που ήταν υπό έλεγχο εκείνη την ώρα.

Το ρεπορτάζ, ουσιαστικά, αναφέρει, ακόμη, ότι οι φωτογραφίες αυτές αντικρούουν τις τωρινές καταθέσεις των τεσσάρων αστυνομικών, με τον δημοσιογράφο Βασίλη Λαμπρόπουλο να σχολιάζει ότι δεν θα μπορούσαν να ομολογήσουν πως προέβησαν σε κακουργηματικές πράξεις, όπως διαγραφή δικογραφίας, καταστροφή ναρκωτικών κλπ κλπ. 

Ο δημοσιογράφος του σταθμού, εξάλλου, προσθέτει ότι το βίντεο δείχνει τον υπαστυνόμο, που κατέθεσε ότι δεν βρέθηκε τίποτα στη διάρκεια του ελέγχου, να στέλνει φωτογραφίες με ευρήματα που έχει κατασχέσει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στο ίδιο ρεπορτάζ του Mega αναφέρθηκε, σχετικά με την υπόθεση της Greek Mafia, ότι ο απερχόμενος επικεφαλής των Εσωτερικών Υποθέσεων είναι διατεθειμένος, εφόσον κληθεί από τις δικαστικές αρχές ή την επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, να καταθέσει σημαντικά στοιχεία για αξιωματικούς, ανάμεσά τους και συνεργάτες του υπουργού, να τα παραθέσει...

Απ' την πλευρά του ο Τ. Θεοδωρικάκος καταφέρθηκε με σκληρά λόγια για τον απόστρατο αξιωματικό που όπως είπε «εκτελούσε την άθλια σκευωρία με ψέματα και συκοφαντίες» και «επιχείρησε να με πλήξει πολιτικά και ηθικά». Σύμφωνα με τον υπουργό η κατηγορία «κατέρρευσε από τα στοιχεία του ελέγχου» καθώς «οι πέντε αστυνομικού κατέθεσαν πως έγινε έλεγχος και δεν βρέθηκε ουδέν μεπτόν».

Ο υπουργός είπε ακόμα ότι θα τους πάει μέχρι τέλους γιατί «με την τιμή και την υπόληψη του γιου μου και της οικογένειας μου κανείς δεν θα παίξει».

Άρα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα καταθέσει μήνυση και στον δημοσιογράφο Βασίλη Λαμπρόπουλο, ο οποίος αποκάλυψε στο Mega φωτογραφία - ντοκουμέντο με ναρκωτικές ουσίες που φέρεται να είχε τραβηχτεί κατά τη διάρκεια του επίμαχου ελέγχου. Μέχρι στιγμής ο υπουργός πάντως δεν έχει διαψεύσει τη φωτογραφία.

Στο μεταξύ, ο ίδιος τηλεοπτικός σταθμός τις τελευταίες ημέρες έχει αναφερθεί επίσης σε απόπειρα ανθρώπων που φέρονται να ανήκουν στη φρουρά του υπουργού να αποσπάσουν τον φάκελο για την υπόθεση απ' την Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων αλλά και σε «πογκρόμ» εντός των λεγόμενων «αδιάφθορων» μετά τις 26 Ιανουαρίου, την ημέρα δηλαδή που δόθηκε η εντολή για έλεγχο... 

 

 

  

Θωμάς Γεράκης: Ενας "αμαρτωλός" δημοσκόπος και μια εκτίμηση εκλογικού αποτελέσματος από συντηρητικό δημοσιογράφο.

Του Γ. Γ.

Την άποψη μου για την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων που μας παρουσιάζουν οι δημοσκοπικές εταιρείες, από τις υποτιθέμενες έρευνες μετρήσεων του εκλογικού σώματος, ως προς την πρόθεση ψήφου την έχω διατυπώσει. (Μια χαρακτηριστική μου τοποθέτηση εδώ).

Συμπωματικά, έχοντας μια τηλεφωνική συζήτηση σήμερα με κάποιον γνωστό μου, συντηρητικής πολιτικής κατεύθυνσης δημοσιολόγο έγινε αναφορά και στην δημοσκόπηση της εταιρείας MARC για λογαριασμό του ΑΝΤ1 που παρουσίασε απόψε ο ιδιοκτήτης και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, Θωμάς Γεράκης, στο δελτίο ειδήσεων του Χατζηνικολάου.  
Ως προς την πρόθεση ψήφου εμφανίζει την ΝΔ να προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ με 7,5 μονάδες διαφορά, συγκεντρώνοντας ποσοστό 32,7%, έναντι 25,2% του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Tο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να λαμβάνει 9,8%, το ΚΚΕ 5,3%, η Ελληνική Λύση 3,9%, το κόμμα του Κασιδιάρη 3,4%, ενώ σύμφωνα πάντα με την ίδια δημοσκόπηση το ΜέΡΑ25, μένει εκτός Βουλής με ποσοστό 2,8%.

Παραθέσαμε τα παραπάνω στοιχεία για αρχειακούς λόγους, και ερχόμαστε τώρα επί της ουσίας. Το πρώτο που πρέπει να επισημάνει κανένας είναι το πώς ένα μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι εξακολουθεί να είναι πελάτης σε μια δημοσκοπική εταιρεία που έχει αποδειχθεί επανειλημμένα εντελώς αναξιόπιστη, έχοντας παράλληλα αποκαλυφθεί ότι διατηρεί "αμαρτωλές" επαφές με την κυβέρνηση του Μητσοτάκη. Προφανώς απάντηση σ' αυτό το ερώτημα υπάρχει και αφήνουμε να την δώσετε εσείς.

Αν και προσωπικά δεν θα κάνω προβλέψεις για το εκλογικό αποτέλεσμα, όπως δεν έκανα και σε όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, θα παραθέσω, όπως μου ζήτησε, τις σχετικές εκτιμήσεις που κάνει συνομιλητής μου, που ανέφερα πριν. 

Σύμφωνα μ' αυτόν τον συντηρητικό δημοσιογράφο την έκπληξη την πρώτη Κυριακή των εκλογών θα κάνει το κόμμα του Βελόπουλου με αισθητή άνοδο ειδικά στην Βόρειο Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ θα κινηθεί στα ποσοστά που έλαβε στις εκλογές του 2019 (8.10%). Το ΚΚΕ θα έχει ανεπαίσθητη άνοδο και πρέπει να το θεωρήσει επιτυχία του αν ακουμπήσει το 6%. Το κόμμα του Βαρουφάκη θα είναι δύσκολο να υπερβεί το 3% και να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερβεί το 30% και η Ν.Δ θα κυμανθεί κάτω από 33%. 

Από κει και πέρα το χάος. Αν επιχειρήσει να κατέλθει στις εκλογές το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου που στις περασμένες εκλογές είχε λάβει ένα αξιοσημείωτο αριθμό ψήφων (1,47%) θα συντριβή εκλογικά, ενώ η εκλογική καταγραφή των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστερά θα είναι η ... συνηθισμένη.

Στον πολιτικό χώρο δεξιότερα της δεξιάς της Ν.Δ, ο συνομιλητής μου δεν προβλέπει κάτι ενδιαφέρον. Το μόρφωμα Τζήμερου - Κρανιδιώτη θα παλέψει για να συγκεντρώσει το 1%, ενώ για το κόμμα του Κασιδιάρη η προσέγγιση του είναι η εξής. Αφού ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει τρόπος να απαγορευτεί με νομοθετική διάταξη η κάθοδος της εκλογές ενός κόμματος "φερετζέ" -αυτό αντικρούει σε Συνταγματικές επιταγές- του καταδικασμένου μέλους της ναζιστικής συμμορίας, αν αυτό συμβεί θα πάει ... κουβά. Κι αυτό θα συμβεί, σύμφωνα πάντα με τον συνομιλητή του, γιατί ο Η. Κασιδιάρης πέρα από ένα κανάλι στο youtube δεν διαθέτει αναγνωρίσιμα στελέχη, εκλογικό μηχανισμό ενώ αρκετοί από τους πρώην συναγωνιστές του στην Χ.Α τον χαρακτηρίζουν προδότη.

Ας καταγράψουμε τα προγνωστικά του φίλου για να υπάρχουν, άσχετα αν προσωπικά δεν ασπάζομαι τέτοιες εκτιμήσεις.

Ποιο είναι το κρυμμένο μυστικό του Ανδρουλάκη;

Πηγή: Γ. Λιακόπουλος - ieidiseis.

Πίσω από τις επιφανειακές κι άσφαιρες επικρίσεις του ΠΑΣΟΚ προς τον Πρωθυπουργό, υπάρχει κάτι που δείχνει να τους κρατάει στην ίδια βάρκα. Και θα εκδηλωθεί στην κατάλληλη στιγμή. Με διάφορα προσχήματα.

Προσδεθείτε και μην καπνίζετε - άρχισαν σοβαρές αναταράξεις. Για μερικά 24ωρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα δώσει τα ρέστα της για να υπονομεύσει την απήχηση πρωτοβουλίας Τσίπρα για αποχή από τις ψηφοφορίες.

Όπως όλα στο δημόσιο χώρο θα κριθεί στον χρόνο. Είναι μια κίνηση τυπικά κοινοβουλευτική, εντός της συνταγματικής τάξης και τα αντίθετα είναι ανοησίες του Οικονόμου. Η αξία της βρίσκεται στην πολιτική, αλλά και την επικοινωνιακή δυναμική που περιέχει.

Ήδη έβγαλε τη συμπεριφορά της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ από το ημίφως του «διμέτωπου» και έδειξε ότι τελεί υπό την επιρροή Μητσοτάκη - που υπολογίζει τον Νίκο Ανδρουλάκη πάντα ως - εκόντα, άκοντα - εταίρο του…

Αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πίστευε αυτά που λέει για τις υποκλοπές, το πρώτο που θα επιδίωκε θα ήταν να επισπευσθούν οι εκλογές. Για να αλλάξει η κυβέρνηση και να μάθει αυτά που ρωτάει για την παρακολούθησή του. Που δεν είναι, εδώ που τα λέμε, η πιο «κρίσιμη», αν συγκριθεί π.χ. με τις παρακολουθήσεις Φλώρου, Χατζηδάκη κι άλλων.

Η προοδευτική κυβέρνηση, που θα φέρει στο φως αυτή την ανατριχιαστική δραστηριότητα, δεν μπορεί παρά να είναι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Αν νομίζει ο Ανδρουλάκης, ότι το ΠΑΣΟΚ θα βγει ισχυρότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ από την κάλπη, πάλι για την ίδια κυβέρνηση μιλάμε. Απλώς σ’ αυτή τη περίπτωση θα ήταν πρωθυπουργός ο ίδιος. Με τον σημερινό συσχετισμό δεν μπορεί παρά να είναι ο Τσίπρας.

Αυτό ακριβώς υπονομεύει ο Ανδρουλάκης: να μην επιστρέψει ο πρώην Πρωθυπουργός. Δηλαδή να παραμείνει ο Μητσοτάκης - με τη συνδρομή του. Αλλιώς θα έσπευσε να υιοθετήσει την πρόταση Τσίπρα. Για να μην πούμε ότι θα έπρεπε να είχε αναλάβει πρώτος αυτή την πρωτοβουλία.

Τι είδους κόμμα της αντιπολίτευσης είναι αυτό που δεν θέλει εκλογές; Που, αντί να συνταχθεί με το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, διαμορφώνει μέτωπο με την κυβέρνηση και μέτωπο εναντίον του; Πώς ακριβώς φαντάζεται τον ρόλο του στη Δημοκρατική Παράταξη, όταν βάζει πλάτη στην επιβίωση της Δεξιάς;

Υποτίθεται ότι από τη θέση του το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε λόγο να συνυπογράφει κάθε πρωτοβουλία που οδηγεί μια ώρα αρχύτερα στην έξοδο την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για να πάρει τη θέση της κυβέρνηση των δημοκρατικών δυνάμεων, με το ίδιο σε διακριτό ρόλο. Ανάλογα με τη δύναμη που θα του δώσουν οι πολίτες. Να τον ορίσει μόνος του Ανδρουλάκης δεν γίνεται.

Γιατί λοιπόν αντί να στραφεί κατά του Μητσοτάκη στράφηκε κατά του Τσίπρα, σ’ αυτή την πρωτοβουλία; Γιατί ο Ανδρουλάκης - ως θύμα των υποκλοπών σε τελική ανάλυση - αντί να υιοθετήσει, κριτικά αν πρέπει, τις καθαρές απόψεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναμασάει τα σκουπίδια - για «βαλίτσες του Καλογρίτσα», «ρυπαρά δίκτυα» και… «υποκλοπές του ΣΎΡΙΖΑ» - που εκσφενδονίζει ο Πρωθυπουργός για… συμψηφισμό;

Την απάντηση γνωρίζει μόνο ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αλλά δεν μπορεί να την κρατάει για τον εαυτό του, όσο πλησιάζουν οι εκλογές... Πρέπει να εξηγήσει στους οπαδούς του κόμματός του την αλλοπρόσαλλη στάση του.

Τουλάχιστον να διαψεύσει τις εκτιμήσεις που τον φέρνουν πρόθυμο να συρθεί σε κοινοβουλευτική στήριξη του Μητσοτάκη, αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα. Αλλιώς, για λόγους ιδεολογίας, ιστορίας, αλλά και προσωπικούς θα έπρεπε να έχει ξεκαθαρίσει: όχι με τη Δεξιά.

Όπως κάνουν τόσα στελέχη του κόμματος του. Αυτοί είναι λιγότερο δημοκρατικοί; Θέλουν λιγότερο την εκλογική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ;

Με τη θέση που πήρε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη πρωτοβουλία Τσίπρα επιβεβαίωσε αυτό που συζητούν όλοι: κάτι κρύβει. Δεν είναι εικασία, αλλά προκύπτει από τα γεγονότα.

Τον παρακολουθούσε ο Μητσοτάκης. Και όταν αποκαλύφθηκε - από τον ακέραιο Χρήστο Ράμμο της ΑΔΑΕ, όχι από τη δική του καταγγελία για την απόπειρα παγίδευσης του με το Predator, όπως λέει - του είπε ότι η παρακολούθηση ήταν «νόμιμη».

Δηλαδή ότι είχε διαταχθεί - και εγκριθεί από την εισαγγελέα Βλάχου - επειδή ως ευρωβουλευτής, θεωρήθηκε ύποπτος είτε για συμμετοχή σε ενέργειες που απειλούν την εθνική ασφάλεια, είτε για εμπλοκή σε μεγάλο έγκλημα. Αλλιώς «νομιμοποίηση» δεν υπάρχει.

Η παρακολούθηση προφανώς ήταν παράνομη - και για αυτό η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αναφέρει τον λόγο… Ο Ανδρουλάκης όμως γιατί δεν ήθελε να τον ακούσει, έστω προσωπικά, από την ΕΥΠ ή την κυβέρνηση; Και στη συνέχεια να καταγγείλει όσα άκουσε;

Θα μπορούσε να υποβάλει μηνύσεις προσωπικά στον Δημητριάδη και στον Κοντολέοντα – και όποιον άλλον υπεύθυνο από την ΕΥΠ. Στην ανάκριση και στο δικαστήριο θα αναγκάζονταν να άρουν το «απόρρητο» και να αναφέρουν τον λόγο της παρακολούθησης. Έστω κεκλεισμένων των θυρών.

Ως θύμα της παρακολούθησης δεν το έκανε ως τώρα. Όπως δεν ζήτησε να καταλογιστούν ευθύνες σε όσους «έχασαν» ή «κατέστρεψαν» το υλικό της παρακολούθησης. Και δεν αξιώνει από την κυβέρνηση δημόσια εγγύηση ότι αυτό το υλικό που αφορά στον προσωπικό βίο του δεν βρίσκεται σε κάποια χέρια. Οπόταν αν εμφανιστεί κάτι συναφές θα είναι πλαστό.

Ενώ ο ίδιος μιλούσε για απόπειρα να τον εκβιάσει και να τον χειραγωγήσει ο Μητσοτάκης, επιτέθηκε στην Πόπη Τσαπανιδου όταν επανέλαβε τις δικές του καταγγελίες. Επειδή ευλόγως τις συνέδεσε με το απίθανο, με βάση αυτές τις καταγγελίες ενδεχόμενο να στηρίξει κυβέρνηση της ΝΔ.

Ήταν μια ευκαιρία να κλείσει αυτή τη συζήτηση, με μια λέξη: jamais, που θα έλεγε και ο Δημητρακόπουλος… Αλλά την άφησε…

Από όλα αυτά προκύπτει ότι υπάρχει κάποιο μυστικό που ξέρουν ο Μητσοτάκης και ο Ανδρουλάκης - και αποτελεί τη βάση της κοινής επίθεσης κατά ΣΥΡΙΖΑ. Με τα ίδια επιχειρήματα, την ίδια ρητορική και τον ίδιο στόχο.

Πίσω από τις επιφανειακές κι άσφαιρες επικρίσεις του ΠΑΣΟΚ προς τον Πρωθυπουργό, υπάρχει κάτι που δείχνει να τους κρατάει στην ίδια βάρκα. Και θα εκδηλωθεί στην κατάλληλη στιγμή. Με διάφορα προσχήματα.

Π.χ. ο Βαγγέλης Βενιζέλος τους προφέρει ένα: «να μην μείνει η χώρα ακυβέρνητη». Εννοεί όμως μόνο στην περίπτωση που θα είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ. Δεν ισχύει αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό το μυστικό ορίζει την ακατανόητη συμπεριφορά Ανδρουλάκη - Κάποιοι ίσως το μαντεύουν. Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτού του είδους τα μυστικά δεν μένουν κρυμμένα για πολύ καιρό.

Σαν σήμερα 1 Φλεβάρη του 1968: Μια φωτογραφία σύμβολο της φρικαλεότητας του πολέμου που διεξαγόταν στο Βιετνάμ

Ηταν σαν σήμερα 1 Φλεβάρη του 1968, όταν ο φωτορεπόρτερ, Eddie Adams του Associated Press, περνούσε στην ιστορία αποθανατίζοντας με το φωτογραφικό του φακό την εν ψυχρώ εκτέλεση του Βιετκόνγκ αξιωματικού Nguyen Van Lem, από τον στρατηγό και διοικητή της Νοτιοβιετναμέζικης αστυνομίας Nguyen Ngoc Loan.

Ηταν μια φωτογραφία που σύντομα έκανε τον χώρο του κόσμο ενώ κατέστη σε σύμβολο της φρικαλεότητας του πολέμου που διεξαγόταν στο Βιετνάμ. Ο δολοφόνος αμέσως μετά την πράξη του ατάραχος δήλωσε ότι "αν διστάζεις και δεν κάνεις το καθήκον σου, οι άνδρες δεν θα σε ακολουθήσουν ... αυτοί οι άνθρωποι σκότωσαν πολλούς δικούς μου ανθρώπους, νομίζω ότι ο Βούδας θα με συγχωρήσει".

Η φωτογραφία του Άνταμς, γνωστή ως «Εκτέλεση στη Σαϊγκόν», έδωσε στον φωτογράφο το βραβείο Πούλιτζερ ένα χρόνο αργότερα και έλαβε άμεσα θρυλικές διαστάσεις,

Η φήμη των Αμερικανών, οι οποίοι είχαν αναλάβει τη διεξαγωγή του πολέμου στο πλευρό των συμμάχων τους Νοτιοβιετναμέζων εναντίον των κομμουνιστών της Βορείου Κορέας και των ομοϊδεατών τους Βιετκόνγκ στο Νότιο Βιετνάμ, υπέστη τεράστια ζημιά. 

Από την στιγμή που δημοσιεύτηκε η φωτογραφία η παγκόσμια κοινή γνώμη είχε κατατάξει τον Loan στην κατηγορία των απάνθρωπων δολοφόνων. Ζώντας μέσα στην καταφρόνια και την περιφρόνηση ακόμα και από τους συμπατριώτες του ο  Loan αναγκάστηκε να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, Δεν δικάστηκε ποτέ για την δολοφονία, ενώ τελικά ο εκτελεστής στρατηγός της διάσημης φωτογραφίας, πέθανε το 1998 από καρκίνο στη Βιρτζίνια, σε ηλικία 67 ετών.

Tο κουκούλωμα ως κανονικότητα

Πηγή: Γιάννης Πούλος - newsletter, Documento

Την ώρα που γινόταν γνωστή η αθώωση όλων των κατηγορουμένων στην πολύκροτη δίκη της Greek Mafia, μια υπόθεση για την οποία ο κ. Θεοδωρικάκος σε μια δήλωση που θυμίζει περισσότερο προσπάθεια να προλάβει τυχόν νέες αποκαλύψεις για σχέσεις της διαβόητης Greek Mafia και της αστυνομίας τόνισε επιχειρώντας να επιρρίψει ευθύνες για ακόμη μια φορά στο πρώην διοικητή Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ ότι «δεν παρείχε ούτε καν τη στοιχειώδη ενημέρωση στον ίδιο τον Υπουργό για πολύ σοβαρές ποινικές υποθέσεις που είχαν σταλεί σε αυτόν και αφορούσαν ενδεχόμενες συναλλαγές κακοποιών με αστυνομικούς», ενώ συμπλήρωσε πως «είναι αμετάκλητη η απόφαση μας να συνεχίσουμε την κάθαρση παρά τις μεθοδεύσεις και τις σκευωρίες»… 

Αναφορικά δε με το σκέλος της ερώτησης που αφορά τη δράση της Greek Mafia και τις αποκαλύψεις που την συνδέουν ακόμα και με τον διευθυντή του γραφείου του Τ. Θεοδωρικάκου, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επιχείρησε να δώσει ένα ακόμα ρεσιτάλ διαστροφής της πραγματικότητας, αφού υποστήριξε πως ο υπουργός πήρε πρωτοβουλία να πάει την υπόθεση στη Δικαιοσύνη ενώ ήδη καιγόταν από τις αποκαλύψεις. Παράλληλα όμως, έκανε αίσθηση για την ευκολία με την οποία τον κάλυψε, κρύβοντάς τον πίσω από διαχρονικές αδυναμίες και ανεπάρκειες της Ελληνικής Αστυνομίας.

Mην αμφιβάλλετε καθόλου ότι αν χρειαστεί, αν τα γάλατα σφίξουν ακόμα περισσότερο, θα παίξουν κι εδώ το χαρτί της κανονικότητας, όπως ακριβώς έκαναν με τις υποκλοπές. Δεν σας κρύβω ότι προσωπικά απορώ που δεν έχει βγει ακόμα κάνα κυβερνητικό στέλεχος στα κανάλια να μας παρουσιάσει το κουκούλωμα ως κανονικότητα. Να πει σιγά το πράμα και να κουνήσει το δάχτυλο σε όσους πάρει τηλέφωνο κάνα φίλο αστυνομικό να σβήσει καμιά κλήση… Αλλά ας μην προτρέχουμε. 

Από το κόμμα που επιστρατεύει ακόμα και τον εξαφανισμένο από το προσκήνιο Γιώργο Καρατζαφέρη για να πλέξει το εγκώμιο του Μητσοτάκη όλα τα περιμένουμε.