Μετά τις «τρελές» αγελάδες, τα «διοξινούχα» κοτόπουλα, τα μουχλιασμένα γιαούρτια, τα μέλια με «αντιβιοτικά» και πλείστες άλλες εκφάνσεις του διατροφικού σκανδάλου, έχουμε τώρα και ηλιέλαιο με… βαλβολίνες. Και έπεται συνέχεια…
Η δημόσια συζήτηση που γίνεται στα αστικά ΜΜΕ και στους θεσμούς του συστήματος προσπαθεί να συσκοτίσει το ζήτημα, εμμένοντας σε πλευρές όπως η αβελτηρία των ελεγκτικών μηχανισμών. Πλευρές υπαρκτές μεν, πλην όμως παράγωγες.
Οταν απομονώνεις ένα ζήτημα, εύκολα μπορείς να κρύψεις την ουσία. Το μολυσμένο με ορυκτέλαια ηλιέλαιο συνδέεται άρηκτα με όλα τα άλλα φαινόμενα, μερικά από τα οποία αναφέραμε στην εισαγωγή. Δεν είναι ένα αυθύπαρκτο ζήτημα, που οφείλεται σε κάποια πλημμέλεια κάποιων στην Ουκρανία, αλλά ένας κρίκος σε μια εγκληματική αλυσίδα, η οποία συνεχώς μεγαλώνει και τείνει προς το άπειρο, όπως θα ‘λεγε ένας μαθηματικός.
Πίσω από το διατροφικό σκάνδαλο (διατροφικό έγκλημα θα έπρεπε να το λέμε) κρύβεται η ίδια η καπιταλιστική παραγωγή. Μια παραγωγή που δεν έχει ως στόχο την παραγωγή προϊόντων, αλλά εμπορευμάτων. Που δεν έχει ως στόχο την παραγωγή αξιών χρήσης, αλλά ανταλλακτικών αξιών. Που δεν έχει ως στόχο την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας, αλλά την αποκόμιση του μέγιστου κέρδους.
Πολλοί γαντζώνονται από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς της αστικής εξουσίας, θεωρούν πως με τη βελτίωσή τους μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα. Οταν δεν είναι καλοπροαίρετοι αφελείς, είναι απλώς απατεώνες. Αλλωστε, οι κρίκοι που ολοένα προστίθενται στην ατέλειωτη εγκληματική αλυσίδα τους διαψεύδουν.
Το διατροφικό έγκλημα είναι σαν τη Λερναία Υδρα. Κόβεις ένα κεφάλι, φυτρώνουν άλλα. Και το αστικό κράτος δεν είναι και δε θέλει να είναι Ηρακλής για να εξοντώσει το τέρας. Οι ελεγκτικοί του μηχανισμοί είναι σαν το αποσμητικό στην τουαλέτα. Είναι μηχανισμοί για την εξασφάλιση των απαραίτητων κοινωνικών ισορροπιών. Αλλωστε, ο βασικότερος ελεγκτικός μηχανισμός είναι ο… αυτοέλεγχος των επιχειρήσεων! Οι άλλοι έρχονται κατόπιν εορτής, για να κατασιγάσουν τη λαϊκή οργή, όταν κάτι έρχεται στο φως. Για να κουκουλώσουν τα «πριν» και τα «μετά».
Ολόκληρος ο παραγωγικός μηχανισμός είναι διαβρωμένος. Από τη μεγάλη μέχρι την πιο μικρή καπιταλιστική παραγωγή. Ο ανταγωνισμός καθορίζει τα πάντα, σ’ αυτόν υποτάσσεται περισσότερο ο μικρός παραγωγός, για ευνόητους λόγους.
Γνωρίζετε ότι η εφημερίδα μας εδώ και χρόνια πρωταγωνιστεί σε αποκαλύψεις. Ουδέποτε εγκαταλείψαμε τον άμεσο, τον καθημερινό αγώνα. Χάρη στις αποκαλύψεις μας αρκετοί έχουν καθήσει στο εδώλιο του κατηγορούμενου. Σπάνια το γράφουμε. Γιατί ξέρουμε, πως αυτός ο αγώνας είναι άνισος και δεν οδηγεί σε νίκη. Νίκη μπορεί να υπάρξει μόνο με την εξάλειψη των αιτίων, με την εξαφάνιση του καπιταλισμού.
Δημοσίευση σχολίου