Φοροκαταιγίδα

Μπροστά στην φοροκαταιγίδα που εξαπέλυσε η κυβέρνηση και οδηγεί την εργατική τάξη όχι μόνο στην φτώχια αλλά ένα μέρος της και στην εξαθλίωση, βγήκαν κάτι κυβερνητικές γραφίδες να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Ποιο μαστόρικα απ’ όλους η «Καθημερινή» που γράφει σήμερα: «Ο εκτροχιασμός των δαπανών, η υστέρηση στα δημόσια έσοδα και ο κίνδυνος, που ελλοχεύει, να υπαχθεί η χώρα σε καθεστώς επιτήρησης οδηγεί την κυβέρνηση στη λήψη φοροεισπρακτικών μέτρων, τη στιγμή μάλιστα που ο ελεγκτικός μηχανισμός «τελεί εν υπνώσει». Ενώ ο Δ. Ρίζος στον «Αδέσμευτο Τύπο» κάνει λόγο για «αναγκαίους νέους φόρους για να κλείσει η ¨¨τεράστια τρύπᨨ στον προϋπολογισμό.

Για να δούμε όμως πώς δημιουργήθηκαν αυτές οι «τεράστιες τρύπες». Ας προσπεράσουμε τα δανεικά κι αγύριστα που προσφέρει πλουσιοπάροχα η κυβέρνηση στους καπιταλιστές με τι μορφή επιδοτήσεων, δανείων κ.λ.π. Ας μην υπογραμμίσουμε ότι η τεράστια περιουσία που έχει η ελληνική εκκλησία έχει απαλλαγεί εντελώς απ’ την φορολογία.

Σε μια περίπτωση μόνο να σταθούμε. Στις υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες. Αντιγράφουμε κάποια αποσπάσματα από άρθρο της εφημερίδας «ΚΟΝΤΡΑ»:

«Πλέον, δεν έχουν καν το πρόσχημα της «ενίσχυσης της εθνικής άμυνας», αφού ο ελληνικός στρατός έχει φτάσει μέχρι το μακρινό Αφγανιστάν, συμμετέχοντας στην κατοχή της χώρας, ενώ όλα τα στρατηγικά σχέδια πλέον προσανατολίζονται στη δημιουργία ευέλικτων αερομεταφερόμενων μονάδων, όπως απαιτεί το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Οι πολιτικοί των ελληνικών κυβερνήσεων δεν κρύβουν πλέον, ότι παραγγέλνουν πανάκριβα όπλα (αεροσκάφη, ελικόπτερα, τεθωρακισμένα, φρεγάτες , πυραυλικά συστήματα κ.λπ.) με μοναδικό κριτήριο τις σχέσεις με τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις. Θέλουν διευκόλυνση από τους Αμερικάνους για το Κυπριακό, παραγγέλνουν μια παρτίδα F-16. Διαμαρτύρονται οι Γερμανοί και τους στριμώχνουν στην ΕΕ, παραγγέλνουν μια παρτίδα Leopard. Γκρινιάζουν οι Γάλλοι, παίρνουν και μια παρτίδα Mirage.

Οι υπέρογκοι στρατιωτικοί εξοπλισμοί και η συντήρηση ενός υπερτροφικού μηχανισμού καταστολής και χειραγώγησης αποτελούν τη βασική, αν όχι αποκλειστική, αιτία συσσώρευσης ενός υπέρογκου εξωτερικού χρέους, το οποίο ξεπερνά σε ύψος το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας και «ρουφά» κάθε χρόνο το μεγαλύτερο κομμάτι των δαπανών του προϋπολογισμού.

Μήπως, όμως, οι υπόλοιπες δαπάνες, αυτό το μικρό ποσοστό που μένει αν εξαιρέσουμε την πληρωμή στους τοκογλύφους των τραπεζικών μονοπωλίων και για τη συντήρηση του κατασταλτικού και γραφειοκρατικού μηχανισμού, επιστρέφει στο λαό με τη μορφή κοινωνικών δαπανών; Οι κυβερνήσεις βομβαρδίζουν το λαό με νούμερα: τόσα δίνουμε για την υγεία, τόσα για την παιδεία, τόσα για την πρόνοια κ.λπ. Ποτέ δεν γράφουν ευθέως, όμως, στους κεντρικούς πίνακες του προϋπολογισμού, με τί ποσά θα επιχορηγήσουν τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, ντόπιες και ξένες, στο πλαίσιο της λεγόμενης αναπτυξιακής πολιτικής.


Και βέβαια, ποτέ δεν λένε τί ποσοστό από τις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες θα πάει στις τσέπες των καπιταλιστών. Πώς; Μα αυτοί είναι οι κατασκευαστές των έργων, αυτοί οι προμηθευτές των μηχανημάτων και του παντός τύπου εξοπλισμού, πάγιου και αναλώσιμου, που χρειάζεται για να λειτουργήσει ένα σχολείο, ένα νοσοκομείο, ένα κέντρο υγείας. Ξέρουμε καλά πώς δίνονται οι δουλειές, πώς πέφτουν οι μίζες και ακολουθούν οι υπερτιμολογήσεις και οι υπερκοστολογήσεις. Νωπό είναι στη μνήμη μας το μεγάλο πλιάτσικο της Ολυμπιάδας, που γέμισε την Αττική με μπετό και έργα που σαπίζουν, για τα οποία θα πληρώνουν και τα δισέγγονά μας».