Tετάρτη, 27 ΑυγούστουΑπό το προηγούμενο βράδυ αποφάσισα σήμερα να μην ακολουθήσω το προγραμματισμένο τουρ της αποστολής, αλλά να προσπαθήσω να κινηθώ μόνος, για να βρω χρόνο να γράψω κάποια πρώτα συμπεράσματα για την κατάσταση στη Γάζα. Θα ταλαιπωρήσω ενδεχομένως τους πολιτοφύλακες που μας φρουρούν, οι οποίοι θα πρέπει να με μεταφέρουν μόνο, αλλά δε γίνεται κι αλλιώς.
Το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να γραφεί είναι πως η κατάσταση στη Γάζα είναι πολύ διαφορετική από την κατάσταση στη Δυτική Οχθη. Αυτό το σημειώνουν όλοι οι συνομιλητές μας, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης. Η Γάζα είναι μια τεράστια φυλακή και ο πλήρης αποκλεισμός της, όχι μόνο από το Ισραήλ αλλά και από την Αίγυπτο (να βλέπατε πως περιμένουν το άνοιγμα του περάσματος της Ράφα για 2-3 μέρες, που έχει υποσχεθεί ο Μουμπάρακ επ’ ευκαιρία της έναρξης του Ραμαζανιού), έχει διαμορφώσει κάποιες ιδιαίτερες κοινωνικές συμπεριφορές.
Ολες αυτές τις μέρες συζητάμε κυρίως με άτομα της πολιτικής και πνευματικής εξουσίας της Γάζας. Με τον απλό κόσμο η επαφή μας είναι από μακριά. Είναι λογικό, λοιπόν, η εικόνα που σχηματίζουμε να είναι διαθλασμένη και τα συμπεράσματα να μη μπορούν να φτάσουν σε μεγάλο βάθος. Πρέπει να σημειώσω, πάντως, ότι όσα κατατέθηκαν σε μια συζήτηση που έγινε πριν μερικούς μήνες στην «Κόντρα», με εισηγητές τους συντρόφους Πισσία, Αλατράς και Βάρλα, επιβεβαιώνονται από τις παρατηρήσεις μου εδώ.
Είναι γνωστό πως σε όποια αφρικανική ή ασιατική χώρα κι αν πας περικυκλώνεσαι από ζητιάνους. Στη Γάζα δεν υπάρχει ζητιανιά. Δεν είδαμε ούτε ένα ζητιάνο στο παζάρι, σε πλατείες, σε δρόμους, σε όλες τις πόλεις που γυρίσαμε. Οπως λένε οι συνομιλητές μας, οι Παλαιστίνιοι ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους Αραβες σε δυο βασικά χαρακτηριστικά: είναι πεισματάρηδες και αξιοπρεπείς. Το βλέπεις αυτό και στο «Αλ Ντίρα», το ξενοδοχείο που μένουμε, ένα από τα δυο πολυτελέστερα της πόλης. Οι σερβιτόροι είναι τυπικοί και αξιοπρεπέστατοι. Καμιά δουλικότητα. Το βλέπεις και στην πιτσιρικαρία που μας περικυκλώνει όταν κινούμαστε είτε με το λεωφορείο είτε με τα πόδια. Καμιά κίνηση ζητιανιάς. Τα χέρια που απλώνονται μόνο δυο κινήσεις κάνουν. Είτε σχηματίζουν το σήμα της νίκης (σήμα κατατεθέν της Γάζας, έτσι μας χαιρετούν όλοι, μικροί-μεγάλοι), είτε ζητούν χειραψία. Ακόμα και παιδιά 6-7 ετών έρχονται και μας σφίγγουν το χέρι, ενώ το μόνο αίτημα που έχουν είναι να φωτογραφηθούν μαζί μας με τα κινητά τους (οι έφηβοι κυρίως). Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, αν σκεφτούμε ότι αυτοί οι άνθρωποι στερούνται βασικών ειδών και σε ορισμένες περιόδους λιμοκτονούν.Μου έλεγε χτες ένας καθηγητής πανεπιστημίου, ότι προχθές άρχισαν τα σχολεία και έχουν πρόβλημα διότι δεν έχουν γραφική ύλη για τα παιδιά. Αυτό το θεωρούσε πρόβλημα μεγαλύτερο από την έλλειψη φαγητού. Δίνουν μεγάλη σημασία στη μόρφωση, δε θέλουν τα παιδιά να γυρίζουν στους δρόμους. Αλλωστε, οι Παλαιστίνιοι έχουν το υψηλότερο ποσοστό κατόχων PhD κατ’ αναλογία πληθυσμού στον κόσμο!
Αυτή η αξιοπρέπεια και το πείσμα τροφοδοτεί και τη λαϊκή αλληλεγγύη. Εδώ και ένα χρόνο περίπου, αναπτύχθηκε μια νέα μορφή μη ένοπλης λαϊκής αντίστασης, που ακύρωσε μια πλευρά της σιωνιστικής βαρβαρότητας. Οι Ισραηλινοί ανακοινώνουν από το ραδιόφωνο ότι την τάδε ώρα θα χτυπήσουν με τα F-16 και τα Απάτσι ένα σπίτι, διότι κάποιος από την οικογένεια είναι στην ένοπλη αντίσταση. Ζητούν να εκκενωθεί το σπίτι. Μια μέρα, μερικοί άνθρωποι ξεκίνησαν αυθόρμητα και άρχισαν να φωνάζουν και στους υπόλοιπους να μη φύγουν, αλλά να πάνε σ’ αυτό το σπίτι. Ανέβηκαν στην ταράτσα καμιά διακοσαριά, οι πιλότοι τους είδαν και η επιχείρηση ματαιώθηκε. Πλέον, όταν γίνεται τέτοια ανακοίνωση μαζεύονται 500 και 1000 στην ταράτσα και οι επιχειρήσεις από αέρος ματαιώνονται.
Ενας από τους φίλους που κάναμε εδώ στη Γάζα έφερε να γνωρίσουμε δυο από τα τέσσερα κοριτσάκια του. Δυο κουκλάκια 10 και 12 ετών. Οπως μας είπε, τα κοριτσάκια του δε φοβούνται πλέον την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Δε βάζουν τα κλάματα. Ξέρουν ν’ αναγνωρίζουν όλες τις πολεμικές μηχανές, ακόμα και τα είδη των οβίδων. Αλλοι φίλοι που ζουν στη Μπετ Χανούν, συνοριακή και πολύπαθη πόλη (από εκεί οι δυνάμεις της Αντίστασης χτυπούν με ρουκέτες Κασάμ το Ασκελόν και το Σντερότ) περιέγραφαν τη σκηνή που κάθονταν στο μπαλκόνι και συζητούσαν ενώ το ισραηλινό πυροβολικό βομβάρδιζε. Το μόνο που έκαναν ήταν να βάζουν στοίχημα για το είδος της οβίδας και το πότε θα σκάσει, ενώ μετακινούσαν τις καρέκλες από πλευρά σε πλευρά του γωνιακού μπαλκονιού, για να μην ενοχλούνται από το θόρυβο. Μιλάμε για την απόλυτη εξοικείωση με τον πόλεμο. Ο,τι και να κάνει το Ισραήλ, μ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν καθαρίζει. Δεν υπάρχει περίπτωση να τους υποτάξει. Οι γενιές που μεγαλώνουν τώρα θα είναι πιο «άγριες» από τις προηγούμενες, γιατί δεν έχουν τίποτα να χάσουν, γιατί δεν έζησαν καμιά περίοδο ειρήνης.
Η Γάζα είναι αναμφισβήτητα μια ταξική κοινωνία. Μεγάλη βιομηχανία δεν υπάρχει (εκτός από μερικά εργοστάσια υποδομής, που τα περισσότερα είναι βομβαρδισμένα, και μερικά εργοστάσια τροφίμων), υπάρχει όμως βιοτεχνία και εργαστήρια. Γνωρίσαμε βιοτέχνες ή, αν θέλετε, μικρομεσαίους βιομήχανους (μικρομεσαίους σύμφωνα με τα ελληνικά κριτήρια) και ξεχωρίζουν από το ντύσιμό τους, που ταιριάζει μ’ αυτό της πνευματικής ελίτ. Οσοι κάνουν δουλειές με το Ισραήλ έχουν εξαφανιστεί από τη Γάζα. Εχουν πάει είτε στη Ραμάλα είτε σε αραβικές χώρες. Γι’ αυτούς που έμειναν πίσω ισχύει το «ο φόβος φυλάει τα έρμα». Είτε από δική τους επιλογή (λόγω εθνικού αισθήματος) είτε από ανάγκη, είναι αναγκασμένοι να συνεργάζονται με την κρατούσα πολιτική κατάσταση και να χρηματοδοτούν την Αντίσταση και τις κοινωνικές οργανώσεις που δεν αφήνουν τον κόσμο να λιμοκτονήσει.Ετσι, οι ταξικές αντιθέσεις παίρνουν θέση κάτω από το τεράστιο εθνικό πρόβλημα, το πρόβλημα της κατοχής παλαιότερα, της περικύκλωσης και του αποκλεισμού τώρα. Οπως, όμως, έγραψα και σε προηγούμενη ανταπόκριση, υπάρχει μεγάλη διαφορά βιοτικού επιπέδου μεταξύ των παλιών κατοίκων της Γάζας και των προσφύγων. Είναι διαφορετικό να είσαι εργάτης και να ζεις σε μια παμπάλαια έστω πολυκατοικία και άλλο να ζεις στον προσφυγικό παραγκομαχαλά. Δεν έχω μπει σε εργατικές πολυκατοικίες, έχω μπει όμως σε αρκετά σπίτια σε προσφυγικά στρατόπεδα. Η αθλιότητα δεν περιγράφεται. Στα χωριά μας δεν είχαμε τέτοια κατάσταση ούτε τη δεκαετία του ’60.
Μιλώντας καθαρά πολιτικά, πρέπει να πούμε ότι η Χαμάς είναι πανίσχυρη στη Γάζα. Μόνο από δικά της λάθη μπορεί να χάσει την εξουσία. Ομως, δεν είναι και τόσο εύκολο να διαχειρίζεσαι την εξουσία στη Γάζα. Οι αντιθέσεις είναι πολλές και η κατάσταση πολύ μπλεγμένη. Για παράδειγμα: στην ίδια τη γειτονιά του Χανίγια, την ώρα που μας ξεναγούσε στον καταυλισμό, μια γυναίκα βγήκε από ένα σπίτι και σε έντονο ύφος άρχισε να του λέει ότι δεν κάνουν όσα πρέπει για να σταματήσει η δυστυχία τους. Ο Χανίγια την άφησε να εκτονωθεί, χωρίς ούτε στιγμή να χάσει την ψυχραιμία του ή να φύγει το χαμόγελο από το πρόσωπό του. Δεν έδειξε εξουσιαστική υπεροψία, αλλά συγκατάβαση. Αλλο παράδειγμα: με το που άνοιξαν τα σχολεία, την περασμένη Δευτέρα, οι καθηγητές που πρόσκεινται στη Φάταχ δεν εμφανίστηκαν. Δήλωσαν απεργοί. Η Χαμάς (κρατώ μια επιφύλαξη σ’ αυτό, γιατί δεν διασταύρωσα την είδηση) δήλωσε ότι θα προσλάβει άλλους καθηγητές στη θέση τους. Τρίτο παράδειγμα: στ’ ανατολικά της Γάζας υπάρχει ένα μεγάλο σόι, γύρω στις 3.000 άνθρωποι. Είναι μια μικρή κοινωνία, με την ταξική της στρωμάτωση, αλλά με τις δομές της φάρας να κυριαρχούν. Είναι άνθρωποι των όπλων, έχουν δώσει μάρτυρες στον αγώνα, αλλά ανάμεσά τους υπήρχαν και συμμορίτες (ληστείες, δολοφονίες, απαγωγές). Είχαν δεσμούς με τη Φάταχ, γιατί ο Νταχλάν προσπαθούσε να τους αξιοποιήσει. Η Χαμάς αποφάσισε να βάλει χέρι στους συμμορίτες, έγινε σύγκρουση, σκοτώθηκαν 9 άτομα (4 πολιτοφύλακες και 5 από τη φάρα), κατάφερε να συλλάβει μερικούς. Α
πό συνομιλητές μας άκουσα αντικρουόμενες απόψεις. Ανθρωπος του Λαϊκού Μετώπου έλεγε πως η επέμβαση της Χαμάς προσέβαλε αυτό το σόι που έχει δώσει μάρτυρες στον αγώνα. Πρώην μέλος του Λαϊκού Μετώπου, που συνεργάζεται μ τη Χαμάς, προσφέροντας μεγάλο κοινωνικό έργο, υποστήριζε ότι η επέμβαση της πολιτοφυλακής ήταν απαραίτητη και πως τώρα ησύχασε και το ίδιο το σόι και άλλος κόσμος από τη δράση των συμμοριτών. Πώς να πάρεις θέση σε τέτοια προβλήματα, όταν δεν ξέρεις ακριβώς την κατάσταση και δεν έχεις μιλήσει με απλό κόσμο;Πάντως, τα στελέχη της Χαμάς δεν προκαλούν με τη δημόσια συμπεριφορά τους. Για παράδειγμα, τόσες μέρες στο «Αλ Ντίρα» δεν είδαμε Χαμασίτες να πίνουν τον καφέ και
το ναργιλέ τους, όπως κάνει καθημερινά η εύπορη μερίδα της Γάζας, άνδρες και γυναίκες. Το ντύσιμό τους είναι απλό, ο λόγος τους προσηνής και το δίκτυο εξουσίας που έχουν εγκαθιδρύσει πολύ ευρύ.Για τη Φάταχ δε μπορώ να πω τίποτα, γιατί είναι εξαφανισμένη. Καναδυό τύποι που μας πλησίασαν «βρόμαγαν» από μακριά λαμογιά. Δε γράφω τίποτα περισσότερο, γιατί δε θέλω να τους εκθέσω. Σε αρκετά σπίτια, λιγότερο στην πόλη της Γάζας και περισσότερο στις πόλεις του Νότου, βλέπεις να κυματίζει η κίτρινη σημαία της Φάταχ, σημάδι πως η Χαμάς δεν κυνηγά απλό κόσμο. Σε όλα τα δημόσια κτίρια υπάρχει η φωτογραφία του Αραφάτ. Την είσοδο του στρατόπεδου της Αστυνομίας κοσμούν ένα πορτρέτο του Αραφάτ και ένα του σεΐχη Γιασίν, σημάδι της συνύπαρξης της πολιτοφυλακής της Χαμάς με ένα κομμάτι της παλιάς Αστυνομίας που δεν πήρε μέρος στο πραξικόπημα του Νταχλάν, αλλά συνεργάστηκε με τη νόμιμη κυβέρνηση της Χαμάς.
Τις δυο αυτές κατηγορίες τις διακρίνεις εύκολα από τις διαφορετικές στολές που φορούν. Οι παλιοί είναι ελάχιστοι μπροστά στο πλήθος των καινούργιων, που παρουσιάζει ένα ηλικιακό μωσαϊκό. Από αμούστακα παιδιά μέχρι σαραντάρηδες. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι πολύ νεαρά άτομα φαίνονται να διαδραματίζουν καθοδηγητικό ρόλο στα μέτρα ασφάλειας που ισχύουν για μας. Δεν έχουν την οργάνωση των κλασικών Αστυνομιών, αλλά έχουν πλήθος και εξοπλισμό (όπλα, ασύρματους, αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες αμερικάνικες, που προφανώς είχε προμηθευτεί ο Νταχλάν κ.λπ.). Βλέπεις και κάποιους αξιωματικούς που δείχνουν τεράστια επιχειρησιακή πείρα, προερχόμενοι προφανώς από το αντάρτικο του Ιζεντίν αλ-Κασάμ.
Η πιο αντιφατική πολιτική παρουσία είναι το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Ολοι εδώ αναγνωρίζουν τον ιστορικό του ρόλο, όλοι μιλούν με σεβασμό για τον Ζορζ Χαμπάς, όμως τα στελέχη του φαίνονται διχασμένα. Για να το πω εντελώς απλουστευμένα, μοιράζονται ανάμεσα σε «φιλοχαμασικούς» και «αντιχαμασικούς». Τα τελευταία χρόνια διέρευσε πολύς κόσμος από το Λαϊκό Μέτωπο προς τη Χαμάς, γι’ αυτό και το ποσοστό του από το 15% κατρακύλησε στο 5%. Παραδέχονται τα βασικά τους λάθη, αλλά δε μπορούν να χωνέψουν πως αυτοί, ένα ιστορικό κομμάτι της Παλαιστινιακής Αντίστασης, έχουν βρεθεί στην ουρά των Ισλαμικών Οργανώσεων. Υπάρχει, όμως και κάτι άλλο. Αρκετά από τα στελέχη του Λαϊκού Μετώπου που γνώρισα είναι άνθρωποι μορφωμένοι, με καλές δουλειές και ανήκουν στην εύπορη μικροαστική τάξη. Αυτό, σε συνδυασμό με τα πολιτικά λάθη μετά το Οσλο, τους φέρνει σε υποδεέστερη θέση έναντι των στελεχών της Χαμάς, που έχουν δουλέψει πάρα πολύ με τη φτωχολογιά (θυμηθείτε ότι ο Χανίγια, με τη σύζυγό του και 13 παιδιά, ζουν σ’ ένα χαμόσπιτο στον προσφυγικό καταυλισμό).
Από τους συντρόφους του Λαϊκού Μετώπου ακούς συχνά ότι η Χαμάς κερδίζει γιατί έχει χρήμα και κρατάει και το κλειδί του παράδεισου, που μετράει στις θρησκευόμενες μάζες της φτωχολογιάς. Αυτά ακούγονται καθαρά ως προφάσεις εν αμαρτία και οι ίδιοι οι σύντροφοι κάνουν πίσω στον πρώτο αντίλογο, για να επανέλθουν, όμως, την επομένη στην ίδια επιχειρηματολογία, σημάδι πως δεν έχουν ξεκάθαρη στρατηγική και τακτική και απλά τρέχουν πίσω από τις εξελίξεις. Ο διχασμός τους φαίνεται στην εξής άποψη: «Πολιτικά είμαστε με τη Χαμάς, δημοκρατικά είμαστε με τη Φατάχ». Δηλαδή, πολιτικά είμαστε με την Αντίσταση, όμως δε δεχόμαστε τον Ισλαμισμό ως ιδεολογία, γιατί είμαστε κομμουνιστές, οπότε είμαστε πιο κοντά στη σοσιαλδημοκρατική Φάταχ. Βρίζουν συνεχώς τον Αμπάς, θέλουν τη διεύρυνση της PLO με τη συμμετοχή της Χαμάς και της Τζιχάντ, όμως δεν έχουν καμιά πρακτική πρόταση απέναντι στη σαμποταριστική διαδικασία που ακολουθεί ο Αμπάς και σ’ αυτό το ζήτημα: η Χαμάς και η Τζιχάντ ακόμα δε συμμετέχουν στην PLO!
Απ’ ό,τι πληροφορήθηκα, από ανθρώπους που μιλούν αντικειμενικά και δεν ταυτίζονται με καμιά πλευρά, σε επίπεδο αντίστασης οι νέοι όλων των οργανώσεων είναι ενωμένοι. Φίλος που ζει στα σύνορα μου έλεγε αναφερόμενος σε άλλους φίλους που ζουν στη Γάζα: «Αυτοί κάθονται εδώ και μόνο τρώνε και μιλάνε. Ελα μια βραδιά στο σπίτι μου, να δεις τη νύχτα τους αντάρτες να κάνουν ασκήσεις για μελλοντικές επιχειρήσεις. Ελα να δεις τις σκιές πως κινούνται κάτω από τη μύτη των Ισραηλινών και τη μέρα πάνε στις δουλειές τους με τα μάτια πρησμένα από την αϋπνία. Οι περισσότεροι είναι της Χαμάς. Το στρατιωτικό της σκέλος εξακολουθεί να είναι ενεργό και δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτοφυλακή που είναι φανερή».
Είναι σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο δικτατορική η συμπεριφορά της Χαμάς; Σ’ αυτό το ερώτημα δε μπορώ να δώσω απάντηση. Η πληροφόρηση που έχω είναι ελάχιστη και υποκειμενική. Οι κοσμικοί διαμαρτύρονται για την απαγόρευση του αλκοόλ, αλλά στα σπίτια τους είναι ελεύθεροι να πιουν.
Αναμφίβολα θα υπάρχουν υπερβολές από ανθρώπους της Χαμάς, αλλά δε φαίνεται αυτό να είναι γραμμή από τα πάνω. Το ζήτημα είναι τι λέει ο απλός κόσμος, που δείχνει να είναι έντονα θρησκευόμενος. Φανατίλα, πάντως δε βλέπεις. Την ώρα της προσευχής, κάποιοι από τους συνοδούς μας αποσύρονται σε μια γωνιά, βγάζουν τα παπούτσια τους και προσεύχονται χωρίς να ενοχλούν κανένα, χωρίς να προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή. Αλλοι δεν το κάνουν και είναι κι αυτοί μέλη των κρατικών οργανώσεων. Τελικά, κριτήριο δεν είναι η ιδεολογική επίφαση, αλλά η στάση απέναντι στην Αντίσταση. Ως προς αυτό ουδείς προσάπτει τίποτα στη Χαμάς. Κάποιοι του Λαϊκού Μετώπου λένε: «Τώρα είναι κυβέρνηση και θα παρατήσουν την Αντίσταση». Αυτό, όμως, δεν επιβεβαιώνεται. Για παράδειγμα, ο πραγματικός ισχυρός άντρας της Χαμάς, ο Μαχμούντ Ζαχάρ, είναι παράνομος και δεν εμφανίζεται ποτέ δημόσια. Ο Χανίγια είναι απλά η λαϊκή-μαζική έκφραση της Οργάνωσης.
Η Οργάνωση που χαίρει του μέγιστου σεβασμού απ’ όλους είναι η Ισλαμική Τζιχάντ. Περιμένουμε ακόμα την πολιτικοϊδεολογική συζήτηση με τον επικεφαλής της, για να γνωρίσουμε καλύτερα τις θέσεις της, όμως από τα όσα έχουμε ακούσει και από τα λίγα που μας είπε στην πρώτη, σύντομη συνάντησή μας, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η Τζιχάντ είναι η άκρα αριστερά της Παλαιστινιακής Κοινωνίας, μολονότι ισλαμική (είναι χαρακτηριστικό πως στη συζήτησή μας, ο ηγέτης της δεν ξεκίνησε να μιλά με το «εις το όνομα του μεγαλοδύναμου Θεού», όπως ο Χανίγια και άλλοι Χαμασίτες, ούτε ανέφερε τη λέξη Αλλάχ μια φορά έστω στη συζήτησή μας. Ο λόγος του θύμιζε έντονα το λόγο ενός δικού μας μεσήλικα ακροαριστερού). Δεν τους ενδιαφέρουν οι εκλογές και η εξουσία, παραμένουν σταθερά στην αντιπολίτευση και κύριο μέλημά τους είναι η Αντίσταση.Υπάρχει Αλ-Κάιντα στη Γάζα; Υπάρχει, αλλά είναι «εν υπνώσει». Ο επικεφαλής της είναι γνωστό και αξιοσέβαστο πρόσωπο, ήρωας της Αντίστασης, τον οποίο προσπάθησαν προ ετών να εξοντώσουν οι Ισραηλινοί με πρακτόρικη δράση, όμως τους πήρε είδηση η Αντίσταση και όλες οι οργανώσεις έπεσαν πάνω τους. Η αντίδραση ήταν βιαστική και παρορμητική, οι Ισραηλινοί το κατάλαβαν και με γιγαντιαία στρατιωτική επιχείρηση κατάφεραν να απεγκλωβίσουν τους πράκτορές τους.
YΓ1: Σήμερα το απόγευμα έγινε η συνάντηση με τα στελέχη της Ισλαμικής Τζιχάντ στη Γάζα, Χάλεντ ελ-Μπατς και Μοχάμεντ ελ-Χαραζίν. Συζητήσαμε για πολλή ώρα σχετικά με τις θέσεις της Οργάνωσής τους. Η συζήτηση έχει καταγραφεί στο κασετόφωνο και σύντομα θα δημοσιευτεί ολόκληρη στην «Κόντρα». Περιορίζομαι να σημειώσω πως ήταν για μας μεγάλη τιμή που δυο από τους πιο καταζητούμενους ανθρώπους στη Γάζα (ο τρίτος είναι ο θεωρούμενος ως πρώτος ηγέτης της Οργάνωσης, Μοχάμεντ ελ-Χέντι, που δεν εμφανίζεται δημόσια) ήρθαν να μας συναντήσουν και να συνομιλήσουν για ώρα μαζί μας (ο πρώτος μας επισκέφτηκε για δεύτερη φορά).
ΥΓ2: Είχαμε πρόσκληση να δειπνήσουμε με ηγετικά στελέχη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, την οποία φυσικά αποδεχτήκαμε με μεγάλη χαρά. Δεν ξέρω ακόμη, όμως, αν θα μπορέσουμε να πάμε, γιατί στις 9:30 το βράδυ προγραμματίστηκς η τελετή κατά την οποία θα μας αποδοθούν η παλαιστινιακή υπηκοότητα και παλαιστινιακά διαβατήρια και όπως καταλαβαίνετε δε μπορούμε να λείψουμε.
Ο σύντροφος Ντολφ Σουέρτζο, μέλος της ΚΕ του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μας εξέφρασε τις ευχαριστίες του Μετώπου και του λαού της Γάζας για όσα έκανε η αποστολή μας. Αυτό που κάνατε, είπε, έφερε τις αραβικές κυβερνήσεις σε δύσκολη θέση, τις έβαλε μπροστά στις ευθύνες τους. Εμείς θέλουμε να συνεχίσετε τον αγώνα σας και να πιέσετε τις κυβερνήσεις σας, ιδιαίτερα την ελληνική κυβέρνηση, να συνεχίσουν αυτό που ξεκινήσατε, για να σπάσει οριστικά ο αποκλεισμός της Γάζας. Αυτό που κάνατε είναι σημαντικό και θετικό για την Αντίσταση, για τον αγώνα ενάντια στα σιωνιστικά και αμερικάνικα σχέδια. Μας έδωσε περισσότερο θάρρος και δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας, μέχρι να κατακτηθούν όλα τα δικαιώματα του Παλαιστινιακού λαού, δηλαδή να δημιουργηθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος και να επιστρέψουν όλοι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στις εστίες τους. Μπορεί άμεσα να μην επιτευχθούν πολλά πράγματα, αλλά είμαστε σίγουροι ότι στο μέλλον η πράξη σας θα είναι φάρος για όλους τους ελεύθερους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, για να συνεχίσουν την ίδια δράση στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού.Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ
Δημοσίευση σχολίου