"Τέλος εποχής"

«Τέλος εποχής» τιτλοφορούνται κείμενα που αναφέρονται στην έλευση του ΔΝΤ στην χώρα μας και στον καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων που πρόκειται να ληφθούν.

Σίγουρα έχουν δημιουργηθεί καινούργιες καταστάσεις και θα προσπαθήσουμε να τις προσεγγίσουμε με το δικό μας σκεπτικό.
Η συντονισμένη επίθεση που δέχεται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους κολαούζους του, δεν έχει προηγούμενο. Οι αντιστάσεις που υπάρχουν από τον κόσμο της εργασίας υποτονικές.
Οι λόγοι πολλοί. Η εργοδοτική τρομοκρατία, η ξεπουλημένη εργατοπατερική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η πλύση εγκεφάλου που γίνετε από την κυβερνητική προπαγάνδα και τα ΜΜΕ για «ανάγκη σωτηρίας της πατρίδας κ.α.
Παράλληλα έχει γίνει κοινή πεποίθηση σε μεγάλες μάζες πληθυσμού η «αναποτελεσματικότητα των αγώνων».
Οι δυνάμεις του ΚΚΕ που συσπειρώνονται συνδικαλιστικά στο ΠΑΜΕ δεν μπορούν να συσπειρώσουν δυνάμεις πέρα απ’ το κομματικό του ακροατήριο, οι λεκτικοί του βερμπαλισμοί δεν ανταποκρίνονται στις μορφές πάλης που ακολουθεί, ενώ αδυνατεί να αποκτήσει την εμπιστοσύνη πλατιών λαϊκών μαζών.

Όλα τα παραπάνω ισχύουν και δίνουν το δικαίωμα στον Πάγκαλο να μιλάει ότι έχουμε τις λιγότερες απεργίες των τελευταίων χρόνων.
Αυτή όμως είναι μια φαινομενική κατάσταση.
Οποιος έχει τριβή με τα λαϊκά στρώματα, συχνάζει σε πιάτσες δουλειάς, νταλαβερίζεται με θαμώνες λαϊκών καφενείων, διαπιστώνει κάτι άλλο. Η οργή, η αγανάκτηση κάποιες φορές ακόμα και η απόγνωση συσσωρεύετε καθημερινά και είναι ζήτημα χρόνου να εκδηλωθεί.
Δεν έχουμε κληρονομικό χάρισμα να προβλέπουμε πότε θα γίνει και τι μορφή θα πάρει ένας μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός. Βλέπουμε όμως ότι ο κόσμος είναι σαν ένα ηφαίστειο που συσσωρεύει λάβα. Κι αν υπάρξει έκρηξη …

Ένα άλλο, πολύ ουσιαστικό καινούργιο στοιχείο για μας, είναι ότι παρά την τρομοϋστερία που έχει ξεσπάσει το τελευταίο χρονικό διάστημα η ένοπλη πάλη έχει απενοχοποιηθεί στην συνείδηση όχι μόνο κάποιων νεολαίων αλλά και σε άτομα που μέχρι πριν μερικά χρόνια αυτό ήταν αδιανόητο.
Ακούσαμε ηλικιωμένο κύριο σε καφενείο στο Περιστέρι να λέει στους ομοτράπεζους καθώς παρακολουθούσαν ειδήσεις στην τηλεόραση: «Τι συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και μαλακίες; Πρέπει να δίνουν άδεια κάθε Σαββατοκύριακο στον Κουφοντίνα να βγαίνει απ’ την φυλακή, να καθαρίζει κανα-δυο καθάρματα για να μπει τάξη σ’ αυτό το τόπο». Πραγματικά μείναμε άφωνοι βλέποντας τους ομοτράπεζους του να κουνούν με συγκατάβαση το κεφάλι τους.

Οσο για τους νεολαίους, εκεί τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα. Αμέσως μετά την δολοφονία του Λ. Φούντα απ’ τους μπάτσους γίνετε συγκέντρωση, ενάντια στο κράτος και στις δυνάμεις καταστολής «ικανού αριθμού ατόμων» -που είπε και ο δημοσιοκάφρος Α. Βέλιος σε τηλεοπτική του παρουσία» στο κέντρο της Αθήνας.

Ενώ με την σύλληψη των φερομένων μελών του Επαναστατικού Αγώνα υπήρξαν ενέργειες που το καλοκαίρι του 2002 όταν συλλαμβανόταν τα φερόμενα μέλη της 17 Νοέμβρη θα ήταν αδιανόητες. Και μιλάμε για δυναμικές ενέργειες που έγιναν σε όλη σχεδόν την Ελλάδα.

Γίνεται κατάληψη στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ, κατάληψη της ΕΣΗΕΜΘ, κατάληψη σχολής δημοσιογραφίας&ΜΜΕ, κατάληψη του τηλεοπτικού σταθμού Creta TV, των πολιτικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ στο Ηράκλειο, της εφημερίδας «Ταχυδρόμος» στον Βόλο…
Κι όλα αυτά σαν συμπαράσταση στα παιδιά που οι μπάτσοι παρουσιάζουν μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.

Τα μηνύματα που δίνουν αυτές οι ενέργειες, το πολιτικό σύστημα δεν τα λαμβάνει. Γ’ αυτό πολύ σύντομα θα βρεθεί σε πολύ δυσάρεστες, γ’ αυτό, εκπλήξεις.