Ο Αδ(όλφος) Γεωργιάδης...
Στο εμετικό αυτό πόνημα, ο Πλεύρης, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Οι άντρες των SS (είχαν) αγωνιστικόν ήθος. Ιδεολογικά πιστεύω. Παράστασι και τρόπο ζωής. Τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι δεν ήσαν εγκληματίαι... αυτοί οι άνδρες υπηρέτησαν την πατρίδα των και την Ευρώπην με ηρωισμό... είχαν υψηλόν φρόνημα και την αίσθησιν τιμής... απετέλουν διά την εποχήν τους το καύχημα της Λευκής Φυλής».
Θυμίζουμε ότι ο Κώστας Πλεύρης, εκτός από υμνητής των ναζί, από ιδρυτής του ναζιστικού μορφώματος της «4ης Αυγούστου» και συνεργάτης της χούντας των συνταγματαρχών, είναι και δρων πολιτικό πρόσωπο.
Είναι το ίδιο πρόσωπο που ο Καρατζαφέρης συμπεριέλαβε ως υποψήφιο του ΛΑ.Ο.Σ. στην Α΄ Αθήνας στις εκλογές του 2004.
Ο φασίστας Πλεύρης, στο πόνημα που προαναφέραμε, εκτός από τον Χίτλερ και από τα «Ες - Ες», δείχνει τη συμπάθειά του και προς ένα ακόμα πρόσωπο.
Αυτό το πρόσωπο είναι μάλιστα και το μοναδικό, το οποίο ο Πλεύρης το ευχαριστεί δημοσίως και θερμά, μέσα από τον πρόλογο του πολυσέλιδου οχετού του. Γράφει συγκεκριμένα:
«Ευχαριστώ τον Αδωνι Γεωργιάδη, που είχε το θάρρος να παρουσιάση το βιβλίον στην τηλεόρασιν»...
Ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο παρ' ολίγον συνάδελφος του κ. Ψινάκη, ο κύριος που όταν βγαίνει στην τηλεόραση (και δεν κάνει δηλώσεις σχετικά με τις επιδόσεις της συμβίας του στα «ριάλιτι»)διαφημίζει τα γερμανοτσολιάδικα κηρύγματα του υμνητή των ναζί, του Πλεύρη, είναι ο ίδιος κύριος, ο Γεωργιάδης δηλαδή, που (για λογαριασμό του ΛΑ.Ο.Σ. - του κόμματος που πριν από τον Γεωργιάδη είχε υποψήφιο τον Πλεύρη), εμφανίστηκε την Παρασκευή στη Βουλή και αφού αποκάλεσε τα μέλη του ΠΑΜΕ «κακοποιούς» και το ΠΑΜΕ «εγκληματική» οργάνωση, αντέτεινε στους βουλευτές του ΚΚΕ ότι είναι... «Γερμανόψυχοι»!
Αυτό το είπε - για τους κομμουνιστές! - ο κύριος που εξυμνεί την «4η Αυγούστου» των Μεταξά και Μανιαδάκη, το είπε ο υμνητής εκείνης της χούντας που παρέδωσε τους Ελληνες κρατούμενους πατριώτες κομμουνιστές στους Γερμανούς εισβολείς του Χίτλερ!
Το είπε ο χουντόψυχος, ο ναζιστόψυχος και ο γερμανόψυχος Γεωργιάδης!
Σημαντικότερο, όμως, και από την παραπάνω περιγραφή των καταγωγίων στα οποία μπορεί να φτάσει ο γκεμπελισμός, είναι τούτο: Στην έναρξη της τοποθέτησής του στη Βουλή, ο Γεωργιάδης είπε (αντιγράφουμε από τα πρακτικά):
«...αισθάνομαι την ανάγκη και ως πολιτικός και ως ιστορικός να δώσω συγχαρητήρια στον αξιότιμο κύριο πρωθυπουργό, ο οποίος την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή των Ελλήνων είπε επιτέλους ορισμένα πράγματα που πρωθυπουργοί εδώ και τέσσερις δεκαετίες αρνούνται να πουν προς το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Εχουμε παραχαϊδέψει αυτό το κόμμα...».
Κατόπιν όλων αυτών, δεν έχουμε παρά να «συγχαρούμε» τον πρωθυπουργό, το ΠΑΣΟΚ και ολόκληρη την κυβέρνηση για τους θαυμαστές τους, όπως ο Γεωργιάδης.
Δεν έχουμε, δε, καμία απορία ότι τα αισθήματα μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. είναι αμοιβαία.
Αλλωστε, σε αντίθετη περίπτωση, ούτε το μνημόνιο με το ΔΝΤ θα το ψήφιζαν μαζί, όπως το ψήφισαν, ούτε τις συκοφαντίες, τον αντικομμουνισμό και τις προβοκάτσιες (π.χ. εταιρεία «Γερμανός», «Αγνωστος Στρατιώτης») θα τις έκαναν μαζί, όπως τις κάνουν, ούτε ο Πάγκαλος θα δήλωνε ότι είναι «φίλος του Καρατζαφέρη», ούτε ο Καρατζαφέρης θα ευχόταν «μακάρι να είχαμε άλλους είκοσι Πάγκαλους»...
... και ο «Γιόζεφ» Πάγκαλος!
Πρόπερσι το καλοκαίρι ήταν η συκοφαντία για τις «μετοχές του ΚΚΕ» στην εταιρεία «Γερμανός».
Πέρσι ήταν το «δημοκρατικό» παραλήρημα για τους «τρελούς» που ψηφίζουν ΚΚΕ και για τους οποίους ο Πάγκαλος έχει εξασφαλισμένη γνωμάτευση για να τους στείλει στο ψυχιατρείο.
Φέτος είναι ο εν εξάλλω καταστάσει ΚΥΠίτικος εκτροχιασμός του αντιπροέδρου ότι «το ΚΚΕ θέλει έναν νεκρό» και ότι οι δολοφόνοι των τριών νέων στη «Μαρφίν», όπως και του αξιωματικού στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, έχουν «εγκολπωθεί τα κηρύγματα της Παπαρήγα»!
Θα τους λέγαμε, να τον «μαζέψουν» αν είχαμε την ελάχιστη αυταπάτη ότι τους έχει ξεφύγει. Αλλά ο εν λόγω πολιτικός τραμπούκος τελεί εν διατεταγμένη υπηρεσία.
Το λουράκι, που κρέμεται από το λαιμό του αντιπροέδρου, καταλήγει κατευθείαν στα χέρια του Παπανδρέου.
«Γιατί ο Πάγκαλος;», ίσως αναρωτηθεί κάποιος.
Μα επειδή ο Πάγκαλος συμπυκνώνει τα πάντα:
Ο Πάγκαλος, αυτός ο αντικατοπτρισμός των «κυρίων τίποτα» και της φαιδρής υπερμεγέθυνσης του ασήμαντου, είναι, ταυτόχρονα,
το ΠΑΣΟΚ των «μαύρων» της «Ζήμενς»,
είναι το ΠΑΣΟΚ του χρηματιστηρίου,
είναι το ΠΑΣΟΚ του ΔΝΤ,
είναι το ΠΑΣΟΚ του «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»,
είναι το ΠΑΣΟΚ των κομμένων μισθών,
είναι το ΠΑΣΟΚ του Οτσαλάν και των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών κατά της Γιουγκοσλαβίας,
είναι το ΠΑΣΟΚ του μνημονίου και του ασφαλιστικού μνημόσυνου,
είναι το ΠΑΣΟΚ των «κότερων»,
είναι το ΠΑΣΟΚ των «συντρόφων που πλουτίσανε»,
είναι το ΠΑΣΟΚ του ψεύδους και των δολοφονημένων ψευδαισθήσεων.
Το ΠΑΣΟΚ, λανσάροντας ό,τι πιο χυδαίο κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στο δημόσιο βίο, τον Πάγκαλο, δίνει σάρκα και οστά στην ογκώδη βαρβαρότητα της πολιτικής του που έχει για φυσικό της χώρο το βούρκο και τη σαπίλα.
Ο Πάγκαλος είναι η εικόνα της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ, αλλά και καθρέφτης της ελίτ του αστικού αμοραλισμού, στο σύνολό της.
Ο πρόστυχος πολιτικός λόγος δεν αποδίδει παρά την πρόστυχη πολιτική σκέψη και η πρόστυχη πολιτική σκέψη δεν αποτυπώνει παρά την προστυχιά, τη δυσωδία και τη λιπαρότητα μιας ολιγαρχίας που η ύπαρξή της περνάει μέσα από την ανυπαρξία ενός ολόκληρου λαού.
Ο Πάγκαλος είναι ο αξιοθρήνητος θυρωρός της ταξικής Κόπρου του Αυγείου που στον «κήπο» της ανθίζουν όλα τα πολιτικά σαπρόφυτα της παρακμής και της ελεεινότητας του εκφασισμού.
Μέσω της φρασεολογίας του πιο αγοραίου πολιτικού παζαριού, κάνοντας σημαία την έλλειψη παντελούς αυτοεκτίμησης, χωρίς ελάχιστο ενδοιασμό μπρος στον αυτοεξευτελισμό, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ βρήκε στο ύφος και το ήθος του «Μεγάλου τραγουδιστή» τον αυθεντικότερο εκφραστή του «πατριωτισμού» της «περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας», τον ιδανικότερο εκπρόσωπο του «σοσιαλισμού» της αρπαγής μισθών και συντάξεων.
Το ύφος και το ήθος του Πάγκαλου είναι το ύφος και το ήθος του «βαθέος» πολιτικού συστήματος της πλουτοκρατίας. Δικός τους είναι, μαζί του συναγελάζονται, τον κόσμο τους εκφράζει.
Ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός του, η προπαγάνδα του βγαλμένα από τα εγχειρίδια του Γιόζεφ Γκέμπελς της εποχής του καμένου Ράιχσταγκ, αντανακλούν την «ποιότητα» εκείνων που τον θωπεύουν, που τον κολακεύουν, που τον κανακεύουν και που τον κρατούν στον αφρό.
Μιλάμε για τον αστικό Τύπο και τα αστικά ΜΜΕ. Οι εργολάβοι, οι πετρελαιάδες, οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, που μέσα από τις «ΥΕΝΕΔ» τους διακινούν τις προβοκάτσιες εναντίον του ΚΚΕ, έχουν εκείνο το είδος αντι-προέδρου που τους αρμόζει.
Δημοσίευση σχολίου