Μια αρκετά σημαντική εξέλιξη, προς το θετικότερο, είχαμε σήμερα, με τη δημοσίευση στο Ριζοσπάστη μιας ανακοίνωσης του Πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ που αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια.
Με αυτή την ανακοίνωση, νομίζω το ΚΚΕ επίσημα πλέον υιοθετεί το αίτημα της στάσης πληρωμών απέναντι στο ζήτημα του χρέους. Αυτό είναι μια σημαντική πρόοδος, καθώς το ΚΚΕ αρχικά αρνιόταν να υιοθετήσει το αίτημα αυτό, παραπέμποντας...στην εποχή της λαϊκής εξουσίας για να ασχοληθεί με το ζήτημα του τι θα γίνει με το χρέος.
Θυμίζουμε πχ ένα άρθρο από τον "Ριζοσπάστη" της 30 Μάη 2010, το οποίο είναι πολύ καλό άρθρο κατά τα άλλα, αλλά όχι απλά ΔΕΝ υιοθετεί πουθενά το αίτημα της στάσης πληρωμών, αλλά αντιθέτως μας έλεγε ότι "αυτά δεν πρέπει να τα συζητάμε τώρα, θα τα δούμε αργότερα" - φαίνεται δε χρειάζεται να παρουσιάζουμε στις λαϊκές μάζες ένα σχέδιο για το τι θα πρέπει να κάνουμε ώστε να στηρίξουν το πρόγραμμα μας και να αποκτήσουμε επιτέλους τη λαϊκή εξουσία:
...Οταν όμως φτάνουν να παραλληλίσουν [σ.σ. όσοι προτείνουν στάση πληρωμών] την πρότασή τους με την άρνηση των μπολσεβίκων να πληρώσουν τα τσαρικά δάνεια, αποκαλύπτονται. Ξεχνούν μια μικρή λεπτομέρεια: Ποια τάξη έχει κάθε φορά την εξουσία και διαπραγματεύεται το ύψος του χρέους. Δεν ξεχνούν τυχαία αλλά συνειδητά, γιατί σε τελευταία ανάλυση θέλουν να στοιχηθεί το λαϊκό κίνημα «κάτω από ξένη σημαία».Πλέον όμως, και με τον κόσμο να πιέζει, η στάση του ΚΚΕ είναι πολύ πιο θετική, και πλέον η μεγαλύτερη αριστερή δύναμη της χώρας υποστηρίζει το αίτημα αυτό, αντί να το "θάβει" (στο άρθρο του 2010 δεν υπάρχει πουθενά το αίτημα της στάσης πληρωμών, και το ίδιο ισχύει για μια σειρά άρθρων εκείνης της περιόδου).
Έτσι, η λαϊκή πίεση για στάση πληρωμών θα ενταθεί, καθώς πλέον την πρόταση αυτή την υιοθετεί και το ΚΚΕ, το οποίο βέβαια -ορθά- μας λέει ότι η πρόταση αυτή ΔΕ φτάνει από μόνη της, καθώς το χρέος είναι σύμπτωμα, όχι η αιτία του προβλήματος. Η αιτία του προβλήματος είναι ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής, που δίνει τον έλεγχο της παραγωγής σε μια χούφτα ολιγάρχες, που κινούνται με βάση τον ατομικό τους πλουτισμό.Έτσι, επενδύουν πχ τα κεφάλαια που έχουν συσσωρεύσει στην Κίνα, όπου τα κέρδη τους είναι μεγαλύτερα, και έτσι η Κίνα έχει πλεονάσματα, ενώ η Δύση που αποβιομηχανίζεται, έχει ολοένα και μεγαλύτερα ελλείμματα, και άρα και γιγαντωμένα χρέη.
Ας δούμε αναλυτικά την ανακοίνωση-ανάλυση του ΚΚΕ, που αξίζει νομίζω το χρόνο σας και είναι μάλλον η καλύτερη ως τώρα (έστω και αν καταλήγει στο "ελάτε στο ΚΚΕ - όλοι οι άλλοι είναι οπορτουνιστές" - άλλωστε πολλοί από τους "άλλους" είναι όντως οπορτουνιστές, αλλά έλα που και στο ΚΚΕ έχουν προβλήματα, με πρώτο και καλύτερο...το ότι δεν παραδέχονται ότι έχουν προβλήματα, και θεωρούν ότι είναι τέλειοι):
Για την οικονομική καπιταλιστική κρίση και το χρέος
1. Η πρωτοφανής κλιμάκωση της επίθεσης που δέχεται ο λαός στα δικαιώματα και στο εισόδημά του, δεν οφείλεται στη υπαρκτή διόγκωση του δημόσιου χρέους. Σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εφαρμόζεται σήμερα πολιτική «Μνημονίου Διαρκείας» που οδηγεί το λαό σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση και διασφαλίζει φθηνότερη εργατική δύναμη, επιταχύνει τη συγκέντρωση, συγκεντροποίηση του κεφαλαίου.
Ο βαθύτερος στόχος κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης είναι η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών ομίλων στη διεθνή καπιταλιστική αγορά, στην οποία φαίνεται ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός. Ολα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εμπλουτίζουν το Εθνικό Πρόγραμμα Μεταρρυθμίσεων και το Πρόγραμμα Σταθερότητας με νέες σκληρές αντιλαϊκές δεσμεύσεις, που εξειδικεύουν άμεσα τις κατευθύνσεις του Συμφώνου για το ευρώ.
Στη Γαλλία, στη Βρετανία, στην Αυστρία αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και οι εισφορές των εργαζομένων. Στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Ιρλανδία αυξάνονται θεαματικά οι άδικοι έμμεσοι φόροι. Στην Αυστρία, στην Πολωνία, στη Ρουμανία, στην Τσεχία, στην Ιρλανδία, μειώνονται σημαντικά οι μισθοί των εργαζομένων και ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων.
2. Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται και δεν πρέπει να πληρώσουν για το δημόσιο χρέος. Η προπαγάνδα της καπιταλιστικής εξουσίας προσπαθεί να συσκοτίσει τις πραγματικές αιτίες διόγκωσης του δημόσιου χρέους όπως:
α) Τη δημοσιονομική διαχείριση των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ προς όφελος των μονοπωλιακών ομίλων στη μεταπολιτευτική περίοδο. Βασικό κοινό χαρακτηριστικό οι νόμιμες φοροελαφρύνσεις της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και ο πακτωλός κρατικών ενισχύσεων των επιχειρηματικών ομίλων (αναπτυξιακοί νόμοι, εθνική συμμετοχή στα Β' και Γ' ΚΠΣ και γενικότερα στις κοινοτικές ενισχύσεις κ.λπ.). Δηλαδή, όλα τα προηγούμενα χρόνια, το κράτος δανείσθηκε για να υπηρετήσει τις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου και τώρα καλεί τους εργαζόμενους να πληρώσουν.
Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε την περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ από 26,9% του ΑΕΠ το 1981 σε 64,2% του ΑΕΠ το 1989. Την περίοδο 1981 - 1985 η κυβέρνηση ακολούθησε σοσιαλδημοκρατική διαχείριση με στόχο την ενσωμάτωση μέρους των εργαζομένων με ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο τομέα, την εθνικοποίηση προβληματικών ιδιωτικών επιχειρήσεων κ.λπ.
Στη συνέχεια, υπήρξαν μέτρα περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής για τους εργαζόμενους, ενώ συνεχίστηκε η σκανδαλώδης κρατική στήριξη των ομίλων μέσα από τις κρατικές προμήθειες, την ανάθεση δημόσιων έργων, τις συμβάσεις παραχώρησης, τις συμπράξεις δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, με κορυφαίο παράδειγμα τις αντιπαραγωγικές κρατικές δαπάνες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004. Το δημόσιο χρέος από 97,4% του ΑΕΠ το 2003 έφτασε στο 106,8% το 2006.
β) Τις τεράστιες δαπάνες σε εξοπλιστικά προγράμματα και αποστολές (π.χ. Βοσνία, Αφγανιστάν), που δεν υπηρετούν την εθνική άμυνα, αλλά τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Χαρακτηριστικά, το 2009 οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας έφτασαν στο 4% του ΑΕΠ, έναντι 2,4% της Γαλλίας και 1,4% της Γερμανίας.
γ) Τις συνέπειες από την ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας στην ΕΕ και στην ΟΝΕ. Χαρακτηριστική η πορεία συρρίκνωσης σημαντικών κλάδων της μεταποίησης που δέχτηκαν ισχυρή ανταγωνιστική πίεση και συρρικνώθηκαν (π.χ. κλωστοϋφαντουργία, ένδυση, μέταλλο, ναυπηγική βιομηχανία/ μεταφορικά μέσα). Η διεύρυνση του εμπορικού ελλείμματος και η ραγδαία αύξηση των εισαγωγών από την ΕΕ είχε ανάλογη επίδραση στη διόγκωση του δημόσιου χρέους. Το εμπορικό έλλειμμα μεταβλήθηκε από 4% του ΑΕΠ την πενταετία 1975 - 1980, σε 5% την πενταετία 1980 - 1985, σε 6% 1985 - 1990, σε 7%, 1990 - 1995, σε 8,5% την πενταετία 1995 - 2000 και εκτινάχτηκε στο 11% του ΑΕΠ για τη δεκαετία 2000 - 2010 με την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική οδήγησε το αγροτικό ισοζύγιο, από πλεόνασμα 9 δισ. δραχμών το 1980, σε έλλειμμα 3 δισ. ευρώ το 2010, μετατρέποντας τη χώρα σε εισαγωγέα τροφίμων. Την επιδείνωση του εμπορικού ελλείμματος ακολούθησε το «εξωτερικό» ισοζύγιο (ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών), δηλαδή το συνολικό «ετήσιο ταμείο» της χώρας με το εξωτερικό, που από πλεόνασμα 1,5% την πενταετία 1975 - 1980, μεταβλήθηκε σε έλλειμμα 0,9% τη δεκαετία 1980 - 1990, αυξήθηκε περαιτέρω σε έλλειμμα 3% του ΑΕΠ τη δεκαετία 1990 - 2000, για να εκτιναχθεί με την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη σε ένα μέσο όρο που ξεπερνά το 13% του ΑΕΠ ετησίως για τη δεκαετία 2000 - 2010, οδηγώντας σε αύξηση του κρατικού δανεισμού για την εξυπηρέτηση του εξωτερικού ισοζυγίου. Την κατάσταση δεν ανέτρεψε η κερδοφόρα δράση του εφοπλιστικού κεφαλαίου.
Επέδρασε, επίσης, η μείωση των επιτοκίων δανεισμού μετά την είσοδο στην ΟΝΕ, που διευκόλυνε την αύξηση του δημόσιου δανεισμού της ελληνικής κυβέρνησης προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου.
Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης, κατά μέσο όρο 2,8% της δεκαετίας του 2000, ήταν η υποθήκη του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος που πληρώνουμε σήμερα. Φυσικά, η πορεία αυτή δεν αποτελεί ελληνική πρωτοτυπία. Η αύξηση του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ τη δεκαετία 1997 - 2007 συνδέθηκε επίσης με τη διόγκωση του ετήσιου δημόσιου ελλείμματος και φυσικά του δημόσιου χρέους.
δ) Οι όροι δανεισμού (επιτόκια, διάρκεια, όροι αποπληρωμής) που οδήγησαν σε αύξηση των τόκων από 9 δισ. ευρώ ετησίως στις αρχές της δεκαετίας, σε 15 δισ. ευρώ το 2011, ενώ ορισμένες μελέτες τοποθετούν τις συνολικές δαπάνες (τόκοι και χρεολύσια) εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους από 21,3% του ΑΕΠ το 2000 σε 40% του ΑΕΠ το 2010.
ε) Η επίδραση της καπιταλιστικής κρίσης στην ελληνική οικονομία.
Η εκδήλωση της κρίσης συνέβαλε στην αύξηση του ετήσιου δημόσιου ελλείμματος και στη διόγκωση του δημόσιου χρέους. Αφενός με τη μείωση των φορολογικών εσόδων λόγω μείωσης της οικονομικής δραστηριότητας (π.χ. μείωση κύκλου εργασιών, κλείσιμο επιχειρήσεων, αύξηση της ανεργίας κ.λπ.) και αφετέρου λόγω των νέων κρατικών πακέτων στήριξης των τραπεζών και άλλων μονοπωλιακών ομίλων. Η επίδραση της κρίσης στη διόγκωση του δημόσιου χρέους αποτυπώνεται στο σύνολο της ΕΕ, αφού την τελευταία τετραετία το συνολικό χρέος αυξήθηκε κατά 34%.
3. Αποδεικνύεται ότι η αντιλαϊκή πολιτική αστικής εξουσίας στην Ελλάδα, συντονισμένη και με τη στρατηγική της ΕΕ, εκτός των άλλων διογκώνει την υπερχρέωση της χώρας. Αποδεικνύεται επίσης ότι καμιά παραλλαγή αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, ούτε να διαμορφώσει φιλολαϊκή διέξοδο απ' αυτήν. Οι απατηλές υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ συντρίβονται από την πραγματικότητα της οικονομικής κρίσης που βαθαίνει.
α) Το α' τρίμηνο του 2011, η συρρίκνωση του ΑΕΠ φτάνει το 5,5% σε σχέση με το αντίστοιχο του 2010. Η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα ούτε την επόμενη χρονιά, το 2012.
β) Μετά την εφαρμογή του Μνημονίου Ι, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε ήδη από 127,1% του ΑΕΠ το 2009 σε 142,8% το 2010.
Το πρόβλημα του δημόσιου χρέους δεν αφορά μόνο το ύψος, αλλά τις αυξανόμενες δαπάνες για την εξυπηρέτησή του, που καθορίζουν, σε τελευταία ανάλυση, την αδυναμία πληρωμής ενός κράτους, δηλαδή χρεοκοπία. Η κυβερνητική πολιτική όπως εκφράζεται με το Μνημόνιο Ι και το Μεσοπρόθεσμο εκτινάσσει αυτές τις δαπάνες για τόκους και χρεολύσια στο άμεσο μέλλον. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ίδιας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι δαπάνες για τόκους θα φθάσουν στο 9,6% του ΑΕΠ το 2015 έναντι 6,8% του ΑΕΠ σήμερα. Το 2009, οι δαπάνες για τόκους και χρεολύσια βρίσκονταν στα 12 δισ. ευρώ και 29 δισ. ευρώ αντίστοιχα, το 2010, στα 13 δισ. ευρώ και 20 δισ. ευρώ, ενώ οι προβλέψεις εκτινάσσονται για το επόμενο διάστημα, το 2011 στα 16 δισ. ευρώ και 36 δισ. ευρώ, το 2012 στα 17 δισ. ευρώ και 33 δισ. ευρώ, το 2013 στα 20 δισ. ευρώ για τόκους και 37 δισ. ευρώ για χρεολύσια, το 2014 στα 22 δισ. ευρώ για τόκους και 48 δισ. ευρώ για χρεολύσια, ενώ το 2015 στα 23,4 δισ. ευρώ για τόκους και 33 δισ. ευρώ για χρεολύσια.
Ακόμα και αστοί οικονομολόγοι (π.χ. ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Μακροοικονομίας ΙΜΚ στη Γερμανία) παραδέχονται ότι ο σχεδιασμός μείωσης του χρέους μέσω του Μνημονίου και τα ασφυκτικά μέτρα λιτότητας οδηγούν στο φαύλο κύκλο διόγκωσης χρέους και ύφεσης.
Οπως ομολογείται επισήμως απ' τον ίδιο τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Βαν Ρομπάι, η αγωνία για τη διαχείριση του δημόσιου χρέους των υπερχρεωμένων κρατών της ΕΕ αφορά συνολικά τη θωράκιση του ευρώ ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος και το μέλλον της ευρωζώνης, λόγω του μεγάλου βαθμού αλληλεξάρτησης των οικονομιών. Η διασφάλιση του ευρώ και των μεγάλων ομίλων - πιστωτών είναι ο λόγος που, παρά τις σημαντικές ενδοαστικές αντιθέσεις, υπάρχει καταρχήν συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και την καταβολή των δόσεων του δανεισμού στις υπερχρεωμένες χώρες.
Αυτό που ανησυχεί τα ιμπεριαλιστικά κέντρα δεν είναι κυρίως το μέγεθος του ελληνικού χρέους, αλλά η δυσκολία διαχείρισης της αλυσιδωτής εξέλιξης σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, πάντα με στόχο τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, που είναι θεμελιακός μηχανισμός της καπιταλιστικής συσσώρευσης.
4. Ενώ οι εργαζόμενοι ήδη έχουν μπει σε τροχιά χρεοκοπίας, σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης, τα κράτη - μέλη της ΕΕ και οι ισχυροί όμιλοι του χρηματοπιστωτικού τομέα διαπραγματεύονται την πορεία της ελληνικής οικονομίας προς μια ελεγχόμενη χρεοκοπία. Η διαπάλη αφορά την κατανομή των απωλειών, την κατανομή της αναγκαίας απαξίωσης κεφαλαίου, ενώ όλοι συμφωνούν στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης.
Το σχέδιο αναδιάρθρωσης του χρέους που προτείνει η Γαλλική Ενωση Τραπεζών (FBF) προβλέπει μετατροπή του 50% του σημερινού ομολογιακού χρέους σε νέα ομόλογα 30ετίας, με ληστρικό επιτόκιο που θα κυμαίνεται από το 5,5% σε περιόδους κρίσης μέχρι και 8% σε φάση υψηλής καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Διάφορες παραλλαγές κρατικών σχεδίων (π.χ. της Γερμανίας) προτείνουν στους κατόχους κρατικών ομολόγων (τράπεζες, θεσμικούς επενδυτές κ.λπ.) να αποδεχτούν μια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής ενός μέρους των ελληνικών κρατικών ομολόγων, με αντάλλαγμα υψηλό επιτόκιο και κίνητρο την αποφυγή των απωλειών που θα είχαν από μια άμεση χρεοκοπία του ελληνικού κράτους. Η γερμανική και η γαλλική κυβέρνηση επιδιώκουν να ελαχιστοποιήσουν τη δική τους κρατική συμμετοχή στο μηχανισμό στήριξης των υπερχρεωμένων κρατών και να μεταφέρουν ένα μέρος του βάρους της αναδιάρθρωσης στους πιστωτές τραπεζικούς ομίλους.
Η ΕΚΤ και οι ευρωπαϊκοί τραπεζικοί όμιλοι πιέζουν, ώστε η μερική διαγραφή του χρέους να μη γίνει σε βάρος τους. Δεν αρκούνται στο αντάλλαγμα του υψηλού επιτοκίου, γιατί θεωρούν απίθανη την αποπληρωμή του χρέους, αμφισβητούν την πιθανότητα επιτυχίας των προτεινόμενων σχεδίων.
Η αναδιάρθρωση του χρέους προβάλλεται και από αμερικανικούς κύκλους, που παρεμβαίνουν στον ανταγωνισμό ευρώ - δολαρίου, ως διεθνών αποθεματικών νομισμάτων. Τώρα, γίνεται αγώνας δρόμου γαλλικών και γερμανικών τραπεζών για να ξεφορτωθούν τα ελληνικά κρατικά ομόλογα και να τα φορτώσουν καταρχήν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η Γερμανία αξιοποιεί τις διαπραγματεύσεις για να θέσει το δίλημμα «πιο αυστηρή εναρμόνιση της οικονομικής πολιτικής στο σύνολο της ευρωζώνης ή στενότερη και πιο συμπαγής ζώνη του ευρώ».
5. Σε κάθε περίπτωση, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα θετικό από την έκβαση της συγκεκριμένης διαπάλης. Οποια κατάληξη και αν έχει η διαπάλη μεταξύ διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών κρατών, θα συνεχιστεί και θα κλιμακωθεί η επίθεση της άρχουσας τάξης για διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης, επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας στους μονοπωλιακούς ομίλους.
Ιδιαίτερα σε σχέση με την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους οι διαφορετικές αστικές προτάσεις διαφέρουν στο πότε και στο πώς θα πληρώσουν το μάρμαρο οι εργαζόμενοι. Π.χ. με την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ομολόγων, οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν τελικά περισσότερα, αλλά σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (αν το επιτόκιο μείνει σταθερό και ακόμα περισσότερα αν το επιτόκιο αυξηθεί).
Ομως, ακόμα και αν επιτευχθεί μια άμεση μείωση του υψηλού χρέους του ελληνικού κράτους, αυτή απλά θα οδηγήσει σε νέες φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις στο μεγάλο κεφάλαιο και όχι σε μέτρα ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Θα ξαναθέσει τη διαδικασία αύξησης του χρέους. Το δίλημμα της διαδικασίας δεν είναι πραγματικό για τις λαϊκές δυνάμεις. Εξάλλου, τα κρατικά έσοδα φτάνουν για να πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Δεν φτάνουν για τους πιστωτές. Τα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού ήταν 48,5 δισ. ευρώ το 2009, και 51,1 δισ. ευρώ το 2010, ενώ οι δαπάνες για μισθούς - συντάξεις - επιχορηγήσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία 42,3 δισ. ευρώ το 2009 και 37,9 δισ. ευρώ το 2010. Οι πληρωμές μόνο για τόκους ήταν 12,3 δισ. το 2009 και 13,2 δισ. το 2010.
Σήμερα, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση επικαλείται τον κίνδυνο χρεοκοπίας, συνεχίζει να δίνει κρατικά πακέτα στήριξης των τραπεζών, προχωρά στις υπέρογκες πολεμικές δαπάνες για το ΝΑΤΟ, μειώνει τη φορολογία των αδιανέμητων κερδών κ.λπ. Οι εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου στις τράπεζες στη διάρκεια της κρίσης έφτασαν τα 108 δισ. ευρώ. Το 2010 η Ελλάδα αγόρασε από τη Γαλλία έξι πολεμικές φρεγάτες (2,5 δισ. ευρώ) και απ' τη Γερμανία έξι υποβρύχια (5 δισ. ευρώ).
Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να περιμένουν καμία φιλολαϊκή διέξοδο από διεργασίες που αφορούν τη διαμόρφωση ενός πιο αποτελεσματικού μίγματος διαχείρισης και την επίτευξη ενός προσωρινού συμβιβασμού ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Ολοι έχουν προσυπογράψει το Σύμφωνο για το Ευρώ (Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας) και τις στρατηγικές κατευθύνσεις της «Ευρώπης 2020», που στοχεύουν στη διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης στην ΕΕ, για να θωρακίσουν τα μονοπώλια στον ανταγωνισμό στη διεθνή αγορά.
Ολοι προωθούν την «απελευθέρωση» τομέων στρατηγικής σημασίας (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.), τις αναδιαρθρώσεις, ώστε να βρουν διέξοδο ικανοποιητικής κερδοφορίας τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια, που λιμνάζουν σήμερα στην ΕΕ.
Γι' αυτό και η ΝΔ ψήφισε 38 νομοσχέδια της κυβέρνησης και ο ΛΑ.Ο.Σ. ψήφισε το Μνημόνιο Ι. Γι' αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μπορούν να συζητούν για κοινή κυβέρνηση, αφού έχουν κοινή προγραμματική βάση, το «μνημόνιο διαρκείας», που ισχύει για τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Γι' αυτό και τα αδελφά τους κόμματα στηρίζουν από κοινού την αντιλαϊκή επίθεση στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία.
Γι' αυτό και η ΝΔ ζητά να επιταχυνθεί η υλοποίηση των βασικών στόχων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και ψήφισε τα περισσότερα άρθρα του για τις ιδιωτικοποιήσεις, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, την άρση των περιορισμών προστασίας του περιβάλλοντος για τις ιδιωτικές επενδύσεις, τη μείωση μισθών στο Δημόσιο που συμβάλλει στην παραπέρα συμπίεση και στον ιδιωτικό τομέα.
Η «επαναδιαπραγμάτευση» που ζητά η ΝΔ αφορά νέα μέτρα ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου, όπως η νέα μείωση του φορολογικού συντελεστή στα αδιανέμητα κέρδη, τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ τον έχει ήδη κατεβάσει στο 20% και στη Γερμανία βρίσκεται στο 30%. Αφορά νέα κρατικά πακέτα ενίσχυσης των ομίλων που θα οδηγήσουν σε νέα αφαίμαξη λαϊκού εισοδήματος και απαλλαγή των επιχειρήσεων από εργοδοτικές εισφορές.
Βαθιά λαθεμένες είναι οι θέσεις του ΣΥΝ/Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς για διαχωρισμό του δημόσιου χρέους σε νόμιμο και παράνομο - επαχθές, καθώς και για τη δυνατότητα φιλολαϊκής μετεξέλιξης της ΕΕ. Αυτές οι θέσεις ανοίγουν την πόρτα για να πληρώσει ο λαός την κρίση και το μεγαλύτερο μέρος του «νόμιμου» δημόσιου χρέους, για το οποίο δεν ευθύνεται. Οι θέσεις για φιλολαϊκή μετεξέλιξη της ΕΕ και για ευρωπαϊκή ομοσπονδία κρύβουν το ταξικό περιεχόμενο που έχει αντικειμενικά η ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία της ΕΕ. Οποια μορφή και αν πάρει η ΕΕ, αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει είναι η αντιδραστική στρατηγική της κατά του εργαζόμενου λαού και η εμπλοκή της σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους.
Διάφορες συνιστώσες του οπορτουνιστικού ρεύματος επιχειρούν να εξαπατήσουν το λαό, ότι υπάρχουν τάχα ανώδυνες λύσεις για τα συμφέροντά του χωρίς κατεύθυνση σύγκρουσης και ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων. Από συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ προβάλλεται η λύση της εξόδου από την ευρωζώνη και της διαγραφής του χρέους αφήνοντας άθικτη την εξουσία του κεφαλαίου, σαν φιλολαϊκή λύση και σαν κρίκος αντικαπιταλιστικής συσπείρωσης. Ορισμένες επίσης «εθνικοπατριωτικές» δυνάμεις μιλάνε για έξοδο από το ευρώ και παραμονή στην ΕΕ. Ετσι, εμφανίζεται, καταρχήν αποπροσανατολιστικά, το διογκωμένο δημόσιο χρέος και η ένταξη στην Ευρωζώνη σαν βασικές αιτίες της αντιλαϊκής επίθεσης. Η κατεδάφιση εργατικών δικαιωμάτων τόσο στα κράτη εκτός Ευρωζώνης, όπως η Σουηδία και η Βρετανία όσο και στη Γερμανία, που δεν είναι υπερχρεωμένη, αποδεικνύει ότι πραγματικός ένοχος είναι συνολικά ο δρόμος καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το οπορτουνιστικό ρεύμα προβάλλει στην ουσία ως γραμμή πάλης μια εναλλακτική διαχείριση στο πλαίσιο του συστήματος που μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να συμβάλει στην προσωρινή ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ομως, ακόμα και αν επιτευχθεί η επαναφορά ενός ψηλότερου ρυθμού καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτή δεν συμβαδίζει αλλά αντιστρατεύεται τη λαϊκή ευημερία. Τα παραδείγματα της Αργεντινής και του Ισημερινού αποδεικνύουν ότι μετά τη στάση πληρωμών και την υποτίμηση του νομίσματος ακολούθησαν νέες θυσίες των εργαζομένων, για να θωρακισθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και να δοθεί ώθηση στις εξαγωγές.
Η λύση για τους εργαζόμενους δεν είναι η επιστροφή προς τα πίσω, στον προστατευτισμό της καπιταλιστικής οικονομίας σε εθνικό επίπεδο, αλλά προς τα εμπρός για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό.
Οι οπορτουνιστικές προτάσεις διανθίζονται και με το αποπροσανατολιστικό κάλεσμα στο λαό να ανατρέψει τη νέα κατοχή του ΔΝΤ και της τρόικας. Ετσι συσκοτίζουν τον ενεργό ρόλο της ελληνικής άρχουσας τάξης στην επίθεση στα δικαιώματα και στο εισόδημα του λαού. Αποσιωπούν τη διαπλοκή του εγχώριου με το ξένο κεφάλαιο. Παρουσιάζουν σαν νέο φαινόμενο την εκχώρηση ορισμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων από την άρχουσα τάξη, που γίνεται για να θωρακίσει την εξουσία της και να διασφαλίσει την κερδοφορία της.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να δώσουν μάχη σε αντιπαράθεση με την οικονομική κυριαρχία των μονοπωλίων, το καπιταλιστικό κράτος και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες όπως η ΕΕ. Δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στα αδιέξοδα και στα διλήμματα της καπιταλιστικής εξουσίας.
Για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται ο λαός πρέπει να οργανώσει την αντεπίθεσή του. Να απλώσει τη συντονισμένη δράση του παντού, απορρίπτοντας κάθε παραλλαγή της αστικής διαχείρισης. Να απαιτήσει να πληρώσει άμεσα το μεγάλο κεφάλαιο και όχι η λαϊκή οικογένεια και τα ασφαλιστικά ταμεία. Να συγκρουσθεί σε κάθε κλάδο και εργασιακό χώρο με την πολιτική της κατεδάφισης εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, μείωσης των μισθών, άμεσης αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας από τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Να κινηθεί, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί παντού, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ στο σωματείο, στο συνδικαλιστικό κίνημα, να οργανωθεί ενάντια στους καπιταλιστικούς θεσμούς εκμετάλλευσης και καταπίεσής του. Μόνο σε αυτήν την πορεία μπορεί να αρχίσει η αποδυνάμωση κάθε καπιταλιστικής διακυβέρνησης, κάθε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η σύγκρουση με τους νόμους και τη βία της εκμετάλλευσης.
Είναι ώρα να νιώσουν τον πραγματικό φόβο η τάξη του κεφαλαίου και οι πολιτικοί υπάλληλοί της, που προβάλλουν το φόβητρο της χρεοκοπίας. Αν, πράγματι, η κυβέρνηση έφτασε στο σημείο να δανείζεται γιατί δεν μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, τότε πρέπει να επιταχυνθεί η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Ο δρόμος ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας, του σοσιαλισμού, μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, αξιοποιώντας τις πλούσιες εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, διαγράφοντας το χρέος και συνάπτοντας αμοιβαία επωφελείς διεθνείς συμφωνίες με την αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Επομένως, υπάρχει λύση: «Αποδέσμευση απ' την ΕΕ και διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία».
Είναι ώρα το εργατικό κίνημα να συναντηθεί πιο πλατιά με το ριζοσπαστικό κίνημα των αυτοαπασχολούμενων και της αγροτιάς, με γραμμή πάλης που η τελική της έκβαση θα σαρώσει το χρεοκοπημένο σάπιο σύστημα της εκμετάλλευσης.
ΑΘΗΝΑ 15/7/2011
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
+ σχόλια + 20 σχόλια
Διάβασα προσεκτικά το κείμενο του Ριζοσπάστη και πραγματικά δεν καταλαβαίνω από που προκείπτει το συμπέρασμα για αλλαγή της θέσης του ΚΚΕ. Απ' ότι φαίνεται και από τον τίτλο του άρθρου, το ΚΚΕ δεν υιοθετεί το αίτημα της στάσης πληρωμών αλλά επιμένει στην αρχική του άποψη δηλαδή στάση πληρωμών από κυβέρνηση λαϊκής εξουσίας
υποκρισια! τετοια ωρα τετοια λογια. οταν την κρισιμη στιγμη πρεπει να το πει το ΚΚΕ κανουν ταμα στην ΕΕ. οταν η Δαμανακη και λοιποι ελεγαν ή Μεσοπροθεσμο ή εξοδος απο το Ευρω η Παπαρηγα ελεγε πως η εξοδος απο το Ευρω θα ειναι καταστροφικη αυτη την στιγμη. το θεμα δεν ειναι τι λες για να μπετοναρεις και να ικανοποιησεις τους οπαδους σου. το θεμα ειναι τι θα πεις στον αντιπαλο σου.
Συμφωνώ με τον Kokkinos27.
Επίσης σχετικά με το σημείο όπου αναφέρει: "Οι οπορτουνιστικές προτάσεις διανθίζονται και με το αποπροσανατολιστικό κάλεσμα στο λαό να ανατρέψει τη νέα κατοχή του ΔΝΤ και της τρόικας. Ετσι συσκοτίζουν τον ενεργό ρόλο της ελληνικής άρχουσας τάξης στην επίθεση στα δικαιώματα και στο εισόδημα του λαού. Αποσιωπούν τη διαπλοκή του εγχώριου με το ξένο κεφάλαιο." , πιστεύω ότι λαμβάνει χώρα μια γόνιμη κριτική.
Η αλήθεια είναι, ότι όσο ειλικρινά κι αν πολλοί σύντροφοι ασχοληθήκαμε με το κίνημα των πλατειών, κάποια στιγμή πιστεύω έγινε δύσκολο να διακρίνεις που γίνεται πραγματική ζύμωση με τις μάζες και που ξεκινάει ο οπορτουνισμός. Αυτό δεν είναι ξεκάθαρα καρφί για κάποιους, καθώς και η μορφή του κινήματος των πλατειών ήταν τέτοια που έκανε πολύ δύσκολα τα πράγματα.
Αυτό που φαίνεται πιο ξεκάθαρα και με αφορμή αυτή την κριτική πιστεύω, είναι ότι τουλάχιστον το ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρέπει να αποκτήσει εντός του έτους ισχυρή παρουσία σε εργασιακούς χώρους και να ενισχύσει ΞΕΚΑΘΑΡΑ την πολιτική γραμμή του με στοιχεία που αφορούν τη μετάβαση σε λαϊκή εξουσία. Αναμένω όπως και πολλοί άλλοι, τη συνδιάσκεψη του Σεπτέμβρη. Θα είναι πολύ δυνατό βήμα, να καταφέρουμε να απομακρυνθούμε ή να μην δίνουμε απτά δικαιώματα για χαρακτηρισμό όπως "οπορτουνιστές".
Γι'αυτό και ο αγώνας ΚΑΙ στους χώρους δουλειάς κι όχι μόνο ο διάλογος με ετερόκλητα στοιχεία και η κατ'ανάγκη κάποιες φορές έκπτωση στο λόγο.
Σημ: ήμουν υπέρ στη συμμετοχή στις πλατείες, σαν χώρους ζύμωσης και πιστεύω ότι από αυτό θα εμφανιστεί ένα κομμάτι της κοινωνίας πιο συνειδητοποιημένο, όχι όμως αρκετά και εκεί θα κριθεί κατα πόσο θα πεισθεί να συμβαδίσει προς στο στόχο της λαϊκής εξουσίας.
Μισό βήμα μπροστά δυστυχώς!
Το κείμενο του "Ρ" είναι απόλυτα σωστό στο πρώτο μισό,δηλαδή στα οικονομικά αίτια,τα αριθμητικά στοιχεία και την γενικότερη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που μας έφερε ως εδώ.Αμέσως μετά αρχίζουν τα συνειδητά φάουλ.
1)Τσουβαλιάζει σε μισή παράγραφο "συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ που προβάλλουν τη λύση της εξόδου από την ευρωζώνη και της διαγραφής του χρέους αφήνοντας άθικτη την εξουσία του κεφαλαίου" και τους χαρακτηρίζει συλλήβδην οπορτουνιστές.Κατά τη συνήθη λογική τού.. ψεκάστε,σκουπίστε,τελειώσατε!
Αλήθεια,ο συντάκτης έκανε τον κόπο να μπει στο www.antarsya.org και να διαβάσει το κείμενο θέσεων του συντονιστικού;Ειδικότερα τις παραγράφους 37 και 41 που μιλούν για ένα πολύ πιο ευρύ πλέγμα αιτημάτων με σαφή προοπτική την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και της ελληνικής αστικής τάξης;Βάζοντας τα θεμέλια από σήμερα με μια σειρά μεταβατικών αιτημάτων προς τους εργαζόμενους,και όχι σε τρία τέρμενα;
Επειδή δεν δέχομαι ότι ένας τόσο καλός συντάκτης,βαρέθηκε ν'ανοίξει το P.C του,καταλήγω στο συμπέρασμα της συνειδητής ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ.Κάτι θα τον αγχώνει φαίνεται,αλλά δεν πειράζει,ας είναι.
2)Το δεύτερο φάουλ εμφανίζεται στο "τί να κάνουμε".Ενώ ξεκινά πάλι σωστά -να οργανώσει ο λαός την αντεπίθεσή του,να συντονιστεί,να πληρώσει το κεφάλαιο,να συγκρουστεί σε κάθε εργασιακό χώρο ενάντια στο πετσόκομμα των δικαιωμάτων-πού καταλήγει;
"Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ,να αποδυναμώσει κάθε καπιταλιστική διακυβέρνηση,κάθε κοινοβουλευτική πλειοψηφία,να νιώσει πραγματικό φόβο η αστική τάξη και οι υπάλληλοί της,κ.α." και στο βαθύ μέλλον "λαϊκή εξουσία".
Καμμία πρόταση για το ΑΝ και ΠΩΣ μπορούμε να οργανώσουμε απεργίες που ενδεχομένως να έριχναν και την κυβέρνηση σε πρώτο στάδιο.
Καμμία λέξη για εθνικοποίηση τραπεζών υπό εργατικό έλεγχο,που στο κάτω-κάτω 108 δις τους χαρίσαμε.
Καμμία πρόθεση ενιαιομετωπικής δράσης με την υπόλοιπη αριστερά ή τα κινήματα,σε 1-2 σημεία,έστω,που συμφωνούμε!Σιγά μη μολυνθούμε.
Να μην περάσουμε και στα ψιλά γράμματα-έλεγχος εξωτερικού εμπορίου,νομιμοποίηση μεταναστών και εγγραφή τους στα συνδικάτα,αντιμετώπιση φασιστών και πρόληψη ιδεολογικής επέκτασης του φαινομένου,επικοινωνία και ζύμωση με το κίνημα των πλατειών-γιατί.. θα μπλέξουμε.
Και εν τέλει,τί; Μα φυσικά.. να αποδυναμώσουμε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία,ψηφίζοντας ΚΚΕ όταν και όποτε έρθουν οι καλοδεχούμενες εκλογές.Έως τότε η ζωή.. κυλάει.
Κλείνοντας πιστεύω ότι το άρθρο σηματοδοτεί μια στροφή του ΚΚΕ στο ζήτημα άμεσης εξόδου από Ε.Ε και Ευρώ και αυτό είναι ενθαρρυντικό.Όμως παραμένει πολύ πίσω από τις εξελίξεις και τα καθήκοντα ενός επαναστατικού κόμματος που αυτοεπαίρεται ότι είναι στην πρωτοπορία.Και φοβάμαι πως αυτό δεν είναι τυχαίο.
Όσοι διαφωνούν αλλά ενδιαφέρονται για μια δίκαιη σύγκριση,ας μπουν στον κόπο να διαβάσουν τις προτάσεις του συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Η σύγκριση και η ανταλλαγή απόψεων δε βλάπτει κανέναν.Ακόμη και τους φανατισμένους.
ΤΟ ΚΟΝΕ ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΛΙΒΑΝΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΙ? ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΚΔΟΣΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ? ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ ΜΕ ΒΑΘΥ ΠΑΣΟΚ - ΛΑΛΙΩΤΗ - ΡΟΥΦΙΑΝΟΧΑΡΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠ - ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΕΙΑ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ. ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΚΕ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΨΕΥΔΟΛΑΪΚΟ ΜΠΛΟΚ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΥΛΙΚΩΝ. ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΤΟ ΚΚΕ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΕΚΕΙ.
BUSINESS US USUAL
Σε τί συνίσταται παρακαλώ η "Λαική εξουσία";
Κάτι πιο συγκεκριμμένο. Με πιοα κόμματα ή ομάδες και κύρια ποια στρώματα θεωρούντε λαϊκά ,ώστε να κυβερνήσουν;Και με πιο πολιτικό σύστημα;
Σαν πολύ αερολογικό το βρίσκω το άρθρο,μόνο τις ερωτήσεις των μελών του ΚΚΕ προσπαθεί να ταπώσει.
Προς τί ο ενθουσιασμός για την δήθεν αλλαγή του κόμματος;
Μα γίνετε να είστε τόσο ψευτοαριστεροί Έχουμε το ΠΑΜΕ έχουμε αλλα αριστερά κινήματα,έχουμε τους αγανακτισμένους πολίτες...Οποιος και οποια κινήματα ζητούν την κρατικοποίηση του πλούτου,την κρατικοποίηση τον τραπεζών συν άλλον πόρων όπως ενεργειακών,tele "επικονιακον" ,είναι οι "σιμαηιμας"!
οσοι σκαμπαζουν απο κκε σημερα ,ξερουν οτι το κκε δεν εχει δυνατοτητα....αντικειμενικα....ουτε δρασης ....ουτε διαχειρησης των εξελιξεων...ουτε παρεμβασης.... απεναντι σ αυτο το καινουριο και αγνωστο κινημα των πολιτων που εμφανιστηκε και μεγαλωνει,,,,δυστυχως το κκε θα αποδειχθει.....μακαρι να κανω λαθος γιατί αριστερός ειμαι,,,,κατωτερο τραγικά κατωτερο των περιστασεων.....
Μην εκλιπαρείς να διαβάσουμε το μπλοκ της ανταρσια εντάξει μπορεί
να το διαβάσουμε αν και δεν το υπόσχομαι θα δούμε.(έχουμε κάνει και
ομαδικό εμβόλιο και τωρα ειναι ποιο εύκολο)
εθνικοποίηση τραπεζών ειχαι κανει και η αγγλια. Μέχρι χτες η
ανταρσια διαδήλωνε με την ΓΣΕΕ και κατηγορούσε το παμε ως
αδιάσπαστες και τωρα κανει πορείες με τους νεοναζι με τα μαυρα
και τους χουλιγκανους φιλους τους .Ας εγκαταλείψει η ανταρσια
το γενικός και αόριστος αντικαπιταλιστές που της επιτρέπει να
συνεργάζεται με οτι βρει μπροστα της και να κανει άλματα αυτο
ειναι ετσι και μετα μπορεί να γινει αλλιώς που πρέπει να εισαι
μεντιουμ για να καταλάβεις αυριο τι μπορει να προτείνει
Και δεν βλέπω τον λογο μαζι με το Σεκ να "τραγουδάμε"την
φεντερασιον
Για τις εκλογές γιατι κανεις υπαινιγμούς την στιγμη που συμμετέχεις
ενω παλαιότερα λέγατε αλλα
Οι εκλογες ειναι μια έγκυρη δημοσκόπηση που σου δινει το
δικαίωμα να αναβάσεις την δραση σου μια και δείχνει αναμφισβήτητα πέρα απο
την προπαγάνδα του Κράτους οτι εισαι μειοψηφία και οτι ο κοσμος δεν
θελει κατι παραπάνω
Νομίζω ότι διαβάζοντας κανείς προσεχτικά το συγκεκριμένο άρθρο, θα παρατηρήσει ότι η γραμμή του ΚΚΕ, όπως προβάλλεται στην παραπάνω απόφαση, είναι ίδια και απαράλλαχτη με αυτήν που προβάλλει εδώ και πολύ καιρό. Και εξηγούμαι στεκόμενος σε δυο σημεία:
1)"Ο δρόμος ανάπτυξης της λαϊκής οικονομίας, του σοσιαλισμού, μπορεί να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, αξιοποιώντας τις πλούσιες εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, διαγράφοντας το χρέος". Στο παραπάνω σημείο φαίνεται για μια ακόμη φορά, ότι το ζήτημα της διαγραφής του χρέους το ΚΚΕ το παραπέμπει στο αόριστο μέλλον της "λαικής οικονομίας" και δεν το θέτει ως άμεσο αίτημα του κινήματος και προυπόθεση ικανοποίησης κάθε εργατικού-λαικού αιτήματος. Επιπλέον φανερώνεται για μια ακόμη φορά η τουλάχιστον στρεβλή άποψη του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό (αταξική-ακρατική κοινωνία, πρώτη φάση του κομμουνισμού), την οποία ταυτίζει στο συγκεκριμένο κείμενο με την λαική οικονομία. Αξίζει να σημειωθεί ότι "η λαική οικονομία-εξουσία" σε άλλες περιπτώσεις ταυτίζεται από το ΚΚΕ με την δικτατορία του προλεταριάτου.
2)"Να κινηθεί, για να αλλάξουν οι συσχετισμοί παντού, να συμπορευτεί με το ΚΚΕ στο σωματείο, στο συνδικαλιστικό κίνημα, να οργανωθεί ενάντια στους καπιταλιστικούς θεσμούς εκμετάλλευσης και καταπίεσής του. Μόνο σε αυτήν την πορεία μπορεί να αρχίσει η αποδυνάμωση κάθε καπιταλιστικής διακυβέρνησης, κάθε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, η σύγκρουση με τους νόμους και τη βία της εκμετάλλευσης."Στο παραπάνω απόσπασμα φαίνεται ότι το ΚΚΕ, θέτει ως μείζον ζήτημα την ενίσχυση των γραμμάων και την αλλαγή των συσχετισμών. Αντίθετα θεωρώ ότι σε μια τέτοια συγκυρία, με την Ελλάδα να αποτελεί αδύναμο κρίκο της ιμπεριαλιστικής ασυλίδας, τους εργαζόμενους και τα χαμηλά λαικά στρώματα να δέχονται την πιο βάρβαρη επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους, ένα ΚΚ πρέπει να θέσει το ζήτημα της εξουσίας. Πιο συγκεκριμένα πιστεύω ότι ένα πρόγραμμα που θα βάζει το ζήτημα της διαγραφής του χρέους, της κρατικοποίησης τραπεζών-μεγάλων επιχειρήσεων, την έξοδο από ΕΕ-ΝΑΤΟ και τη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας σε συνδυασμό με το σύνθημα της εργατικής κυβέρνησης, ως αφετηρία της επανάστασης, αποτελεί την μοναδική απάντηση από την μεριά των συμερόντων της εργατικής τάξης.
Σε τί συνίσταται παρακαλώ η "Λαική εξουσία";
Κάτι πιο συγκεκριμμένο. Με πιοα κόμματα ή ομάδες και κύρια ποια στρώματα θεωρούντε λαϊκά ,ώστε να κυβερνήσουν;Και με πιο πολιτικό σύστημα;
..σε περίπτωση που ρωτάς καλοπροαίρετα:
μπορείς πάντα να δεις το πρόγραμμα του ΚΚΕ. Όπως το χω καταλάβει εγώ:
Λαικά στρώματα θεωρούνται οι εργάτες, οι άνεργοι, οι μικρομεσάιοι αγρότες, οι μικροι ΕΒΕ, οι συνταξιούχοι κτλ. Στοχος θα είναι οι κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, η συνεταιριστικοποίηση των μικρών, ο πανεθνικός σχεδιασμός της παραγωγής με εργατικό έλεγχο για την κάλυψη των λαικών αναγκών. Στην πορεία αυτού του αγώνα που (ως προς τα μονοπώλια) ή θα φτάσει ως το τέλος ή θα ηττηθειολοκληρωτικά θα γεννηθούν νέα όργανα και θεσμοί εξουσίας μέσα απο την μαζική πάλη αυτών των στρωμάτων.
Μάνουελ
Μπορεί κανείς να ακούσει την ομιλία στο συλλαλητήριο της 15ης Μάη
http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/h_politikh_protash_toy_kke_-_yparxei_lysh_yparxei_dieksodos
ή και αυτό:
http://e-globbing.blogspot.com/2011/06/explained.html
..επίσης το ΚΚΕ εξαρχής είπε ότι δεν αναγνωρίζει το χρέος, είναι της πλουτοκρατίας κι όχι των εργαζομένων. Το ότι δεν το ανήγαγε σε κύριο θέμα όπως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ, Οικονομολόγοι κτλ αλλά εμμένει στο ζήτημα της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής- εξουσίας (τζιζ κακά- κακή λέξη) δεν αναιρεί την παραπάνω θέση. Το αν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής είναι κάτι αόριστο θα το κρίνει η πάλη του λαού (αλλά θα πρέπει κάποιος να το θέσει το ζήτημα, δεν θα ρθει απο μόνο του) και όχι αν χωράει ή όχι στα πλαίσια αυτού του συστήματος. Καμιά φορά αυτή η προτίμιση σε άμεσα, μεταβατικά κτλ αιτήματα κτλ υποκρύβει (ενδόμυχα ίσως) υποταγή στα πλαίσια που θέτουν οι καπιταλιστές
Μάνουελ
1)"H ΑΝΤΑΡΣΥΑ...τώρα κάνει πορείες με τους νεοναζί(!!!?)με τα μαύρα και τους χουλιγκάνους φίλους τους.
2)"Και δε βλέπω το λόγο μαζί με το ΣΕΚ να τραγουδάμε τη Φεντερασιόν"
Εγώ πάλι βλέπω κάθε λόγο οι τίμιοι αγωνιστές από ΑΝΤΑΡΣΥΑ,ΚΚΕ,ΣΥΡΙΖΑ,αναρχικούς να δώσουν από κοινού αγώνες.Στους εργατικούς χώρους ή όπου υπάρχει άμεση ανάγκη.Να σουτάρουν π.χ. τους φασίστες από Αγ.Παντελεήμονα και να ανοίξουν πρόγραμμα δράσης και ενημέρωσης των κατοίκων,όχι απλά "ενάντια στο ρατσισμό",αλλά συνολικά ενάντια σ'αυτό το σύστημα που μας οδηγεί συνειδητά στο μίσος και την αλληλοεξόντωση.
Και χίλιες-δυό ακόμη πρωτοβουλίες.
Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει δημιουργήσει το ΚΚΕ τα τελευταία 20-25 χρόνια,είναι ο σεχταρισμός,η εμπάθεια και η ημιμάθεια με την οποία έχει γαλουχήσει τα μέλη του.Μια αντίληψη-συμπεριφορά που είχε/έχει απλωθεί και στην υπόλοιπη αριστερά και δίνουμε μάχη εδώ και 2 τουλάχιστον χρόνια να την ξεριζώσουμε.
Από την άλλη είναι λογικό το παραπάνω φαινόμενο και δεν πρέπει να εκπλήσσει.
Ποιός γραφειοκράτης τού (οποιουδήποτε) Π.Γ. θα άντεχε να χαράσσει κεντριστική-οπορτουνιστική πολιτική και πρακτική,και να υφίσταται την σκληρή κριτική μιας μορφωμένης,αγωνιζόμενης και "απειθάρχητης" βάσης;
Αντιθέτως οι πειθαρχημένοι και φανατισμένοι οπαδοί θύρας είναι "χρυσάφι"!
Τη μια μας φταίει "η άλλη αριστερά",την άλλη "ο δικομματισμός",την τρίτη ο βλάκας ο λαός,κι εν τέλει ο κακός μας ο καιρός.Και κυλάει ο τροχός,κυλάει ο τροχός..
Αλλά τί να κάνουμε;Άλλος έτυχε νά'ναι πρόεδρος του Ολυμπιακού κι άλλος γραφειοκράτης του Π.Γ!
Υ.Γ: Dionmich1 δεν είναι απαραίτητο να διαβάσεις το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.Δε θέλουμε να σε βασανίσουμε.
Εξάλλου ίσως το 2067 το Κόμμα να κατακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία της βουλής με ένα 42% και να έρθει η λαϊκή εξουσία.Εσύ κι εγώ θάχουμε πεθάνει λογικά,αλλά δεν πειράζει.Μια νέα γενιά "μπετοναρισμένων οπαδών" θα φωνάζει στη μνήμη μας: "Οι μαχητές των εκλογών δε λύγισαν ποτέ!"
Γρηγορη
καταρχήν μην τα παίρνεις ολα βαριά
Για τον αγ.Παντελεήμονα όμως αυτο που εχω
να σου πω ειναι οτι καταφέρατε να βάλετε την
κοινωνία απέναντι στους μετανάστες και να βρει
χώρο η χρ.αυγη και να καλύψει το κενο αν νομίζεις
οτι αυτο εκανε καλο στους μετανάστες ρώτησε τους
πως περνούν οταν φεύγετε .
το ιδιο και με τους απ.πείνας απο την κρητη σε μια
κοινωνία που εχει καταντήσει ρατσιστική .
Πιστεύεις οτι οι μετανάστες θα λυσουν τα προβλήματα
τους πριν λυσει η εργατικη ταξη τα δικα της.
Ξέχωρη λυση και για τους δυο δεν θα υπάρξει
Αυτου του είδους οι αριστερισμοι φαίνονται "εντυπωσιακοί"
αλλα με αντίθετο αποτέλεσμα τελικά (οπορτουνισμός)
Με λιγότερη ευθύνη δίκια σας αλλα με αισχρή ευθύνη
των συγχρόνων νεο-ναζι που δολοφονούν εργαζόμενους,
που το "έγκλημα" τους ήταν οτι μεσα απο την ανάγκη της
ζωης δεν τόλμησαν να απεργήσουν και αντιμετώπισαν την
ποινή του θανατου .
Και χρησιμοποιούν τους μετανάστες οπως και τις διαδηλώσεις
για να ξεμπουκαρουν και παίξουν κλεφτες και αστυνόμους
Εγω προτιμώ την μονοπολη ως παιχνίδι
Για τις εκλογές σου απάντησα ποιο πάνω
Οσο για τον ρατσισμό σου με τους "αμόρφωτους" οπαδούς οπως
υπαινιτικές ηταν μια κακη στιγμή σου .
Dionmich1
Δεν τα παίρνω βαριά,απλώς ανησυχώ και θυμώνω,όπως και χιλιάδες ενταγμένοι στο κίνημα ή απλοί άνθρωποι,βλέποντας να πλησιάζουν ιστορικές και κρίσιμες στιγμές και τις ηγεσίες να καθυστερούν επικίνδυνα στη λήψη ΑΠΟΔΟΤΙΚΩΝ επιτέλους κινήσεων,δράσεων,συνεννοήσεων.
Ειδικότερα για τους μετανάστες,κάποιες παρατηρήσεις:
1)Είναι σωστό αυτό που λες ότι οι έλληνες και ξένοι εργάτες δε θα λύσουν χωριστά τα προβλήματά τους.Θα τα λύσουν ΜΑΖΙ,λέω εγώ.Και πρέπει να αγωνιστούμε από ΤΩΡΑ γι'αυτή την ενότητα και κοινή δράση ελλήνων και μεταναστών,ώστε να μπλοκάρουμε τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης για αλληλοφαγώματα,συγκρούσεις,απόσπαση της προσοχής μας από τον τελικό στόχο.Να έχουμε λιγότερα δάκρυα και αίμα μεταξύ μας,περισσότερες πιθανότητες νίκης.
2)Μην μιλάς για αριστερισμούς,εντυπωσιασμούς ή πολιτική σπέκουλα.
Αφενός αυτή την άδικη κατηγορία θα μπορούσε να στην επιστρέψει ο καθένας,όταν θα προσπαθήσεις/-ήσετε μια δράση υπέρ των μεταναστών.Αφετέρου αν ΑΝΤΑΡΣΥΑ,ΣΥΡΙΖΑ κλπ έχουν κάνει πρακτικά λάθη(όπως προφανώς θα πιστεύεις) ή έμειναν στα μισά του δρόμου λόγω μικρότερων δυνάμεων στην κοινωνία,τότε πού είναι το ΚΚΕ με τον όγκο του ή τις βελτιωμένες του προτάσεις,πού είναι η πολυπόθητη πολιτική συνεννόηση και κοινή δράση,που θα φέρει επιτέλους ένα(1) επιτυχημένο αποτέλεσμα;Ποιός υπεκφεύγει των ιστορικών καθηκόντων του και γιατί το κάνει;
3)Η κοινωνία στην Κρήτη ή αλλού δεν έγινε εχθρική προς τους μετανάστες εξαιτίας κάποιων σποραδικών παρεμβάσεων της αριστεράς.Κυρίαρχο ρόλο σ'αυτό παίζει η αστική προπαγάνδα που "παίζει" κάθε μέρα.Και η δράση του αστικού μηχανισμού παλεύεται με ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ της πρωτοπορίας και των συμμάχων.Αλλιώς με αυτή τη λογική,ούτε απεργίες να κάνουμε,ούτε καταλήψεις ή διαδηλώσεις για να μην θυμώνει η "κοινωνία".
4)Όσο για το τί να κάνουμε,καταρχήν υπάρχουν προτάσεις-καθήκοντα προς τους κομμουνιστές,ήδη απ'τα συνέδρια της Κομιντέρν(1922).Μιλούν για εγγραφές όλων των μεταναστών στα τοπικά εργατικά σωματεία,δημιουργία δικών τους σωματείων όπου είναι αδύνατο το προηγούμενο μέτρο,πάλη για εξίσωση των μισθών τους με τους ντόπιους εργάτες ώστε να πάψει η εκμετάλλευση και η πτώση μισθών για ντόπιους και ξένους,και άλλα.Αλλά αυτά ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ που έθετε η Κομιντέρν προς τους κομμουνιστές της εποχής εκείνης.Όχι όπως τώρα,να συμβαίνουν πρώτα οι αδικίες,καταπιέσεις,εγκλήματα σε βάρος των ξένων,και τα κομματικά γραφεία να ψιθυρίζουν χαμηλόφωνα εκ των υστέρων τις ανακοινώσεις τους,μήπως "θυμώσουν" την κοινωνία!
5)Τέλος για το θέμα του Αγ.Παντελεήμονα.Το να αφήνεις μια σφηκοφωλιά φασιστών να κυριαρχεί για μήνες σε μια περιοχή είναι τραγικό λάθος.Τους αφήνουμε ουσιαστικά να επιβεβαιώνουν τις αντιλήψεις τους και να τις "περνούν" στην τοπική και ευρύτερη κοινωνία,να στρατολογούν νέα μέλη,να αυξάνουν τις επιθέσεις τους(όντως όλο και πολλαπλασιάζονται τα θύματά τους το τελευταίο διάστημα) και να συνεχίζουν τις προσπάθειες εξάπλωσής τους σε νέες περιοχές.
Μήπως "ήξερε" κάτι παραπάνω το KPD που συγκρουόταν γειτονιά τη γειτονιά με τους ναζί;
Έλεγαν ψέμματα ο Χίτλερ και ο Ες,όταν παραδέχονταν ότι "μόνο το KPD μπορούσε να μας σταματήσει όταν είμασταν μικροί";
(Και αργότερα μπορούσε λέω εγώ,αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο)
Κλείνοντας,λέω πως πρέπει να επιταχύνουμε σε επίπεδο συντονισμού και δράσης.Γιατί ότι αφήνουμε σήμερα,θα το βρούμε μεγεθυμένο μπροστά μας αύριο.Να μπει ένα τέρμα στους σεχταρισμούς,ματαιοδοξίες και προσωπικούς εγωισμούς των "ηγεσιών που τα ξέρουν όλα".Και αν υπάρχουν ειλικρινείς αμφιβολίες-και όχι εκ του πονηρού κατηγορίες-τότε κάθετί να συζητείται εξαντλητικά,να δοκιμάζεται στην πράξη,να διορθώνεται αν παρατηρηθούν λάθη,κλπ.
Επιτέλους ένα ολόκληρο βήμα μπροστά,και όχι μισό από το κουτσάλογο-το κάθε κουτσάλογο-της αριστεράς!
Εγω σου επικέντρωσα στην κοινωνία που εχει για διαφόρους
λογους το πάνω χερι σε αυτη την ιστορια .και "ίσος"να ειναι
και αυτοι άνθρωποι με προβλήματα που θελουν την λυση τους
και τωρα για λυση εχουν αυτη της χρ. αυγης και του Λαος
γιατί ο ακτιβισμός ειναι για την καρέτα-καρετα αλλα εδω δεν
εχουμε χελώνες και αρκούδες .
Και με τους αλλους μετανάστες σε ολη την επικράτεια τι γίνετε ?
Στην μανολαδα δεν ηταν ποιο αποτελεσματική η παρέμβαση
χωρις φυσικά να ειναι αρκετό αλλα ενδεικτικό ως νοοτροπία
δράσης
Γιατι στο τέλος θα σβήνουμε φωτιές θα φτιάχνουμε δρομους
θα μαγειρεύουμε θα αλλάζουμε λάστιχα σε ηλικιωμένους θα
τους παίρναμε απέναντι σε δρομους θα καθαρίζουμε τις μπάμιες
του γείτονα και θα μας λενε μπράβο
Η θα πουλάμε προστασία και θα μας λετε οτι φέραμε τα κνατ.
εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν
Δράσεις σαν και αυτες που προτείνεις θα τις έκαναν κάποιες ΜΚΟ
η και η μούμια -πρέσβειρα της ουνεσκο
Την προπαγάνδα της αστικής ταξης που λες την γνωρίζεις γιαυτο
προσαρμόζεις την δραση σου ωστε να την αντιμετωπίσεις στο
βαθμο που αυτο ειναι δυνατόν διαφορετικά νομίζεις οτι πας μπροστά
αλλα τελικά πας πίσω.
Και η φιλανθρωπία μου δημιουργεί αποστροφή διοτι ειναι γνήσιο
τέκνο των αστών .
Εγώ σου μιλάω για ένα ολοκληρωμένο πολιτικό πρόγραμμα και δράση που θα ανατρέψει την κατάσταση,εσύ μου απαντάς για "φιλανθρωπίες,ακτιβισμούς,και την κοινωνία που τώρα για λύση έχει αυτήν της Χρυσής Αυγής και του Λάος".
Μαζί μιλάμε,χώρια καταλαβαινόμαστε! Ο.Κ.
Το σχόλιο σου κυρίως αναφέρεται στους μετανάστες γιαυτο σου
έγραψα οτι σου εγραψα .
Και εσυ με πας στην προπολεμική Γερμανία kpd .εγω θα φταίω
να πω για την αποτυχημένη επανάσταση κοντρα σε ολες τις
προσδοκίες .Με ευθύνη της σοσιαλδημοκρατίας που την
προτείνεις κιολας.
Το ιδιο και με το 22 .Μια και μιλάμε για εδω μου προτείνεις μια
πλήρως αποτυχημένη πολίτικη την πολιτικη του πουλιοπουλου
που ενω ηταν διεθνιστική οπως και για το μακεδονικό με την
τροτσκιστική νοοτροπία έκθεσε το κίνημα και το πήγε πολυ
πίσω για να σταθεί πάλι στα πόδια του το 35.
Οσο για τις εξαντλητικές συζητήσεις για να μη πω φραξιονιστικόο
θα πω δυσλειτουργικό
Οτι κατάφερε και απέβαλε δηλ το κκε εδω και πολλα χρόνια μου λες
να το βάλει πισω απο το παράθυρο χάριν μιας ετερόκλητης
συμμαχίας(πάμε και βλέπουμε) που αργα η γρήγορα
θα φέρει άλλη μια σύγκρουση
Πού την είδατε την αλλαγή; Όλα παραπέμπονται στη θολή "λαϊκή εξουσία", κάτι σαν αυτό που έχουμε σήμερα δηλαδή, καθώς "όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν δε υπέρ αυτού και του έθνους". Ή μάλλον υπάρχει μια αλλαγή προς το δεξιότερο και ταυτόχρονα σεχταριστικότερο: Ενώ παλιά υπήρχε αυτοτελής ο στόχος πάλης για έξοδο από την ΕΟΚ-ΕΕ, ύστερα έγινε "αποδέσμευση" και τώρα πια η "αποδέσμευση" έχει νόημα μόνο στα πλαίσια της "λαϊκής εξουσίας".
Συμπέρασμα: Για να βάλεις στόχο πάλης την έξοδο από την ΕΕ πρέπει να συμφωνήσεις με την πολιτική του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία. Αλλιώς δεν είσαι παρά ένας παλιοοπορτουνιστής που θέλει να πάει πίσω την ιστορία γυρίζοντας στο εθνικό κράτος και τον προστατευτισμό.
Αυτό θα πει τροτσκιστικό κόμμα με σταλινικό προσωπείο, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο.
Πόσο χεστ…με τι λέει η Κα. Παπαρήγα. Και γιατί δεν αποδεσμεύεται μόνη της να πάει στο καλό και να μη μας τα πρήζει κιόλας? Θεε μου πρέπει να είναι τόσο βαρετό να είσαι Έλληνας κομουνιστής….
Δημοσίευση σχολίου