Η ελπίδα για έξοδο από την κρίση, το πρόγραμμα και η διαλεκτική στρατηγικής και τακτικής.
Το «αόρατο χέρι της Αγοράς», οδηγημένο από τα δόγματα του «νεοφιλελευθερισμού», προκάλεσε τη σημερινή παγκόσμια κρίση.
Η Ελλάδα ήταν ένας από τους «αδύναμους κρίκους». Εντούτοις, η κρίση ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστεί με αξιοποίηση εγχώριων πηγών. (Βλ. σχετικό άρθρο μου, Ουτοπία, τ. 95, 2011). Αλλά ο Παπανδρέου, οι συν αυτώ και οι μετά απ' αυτόν, δεν θέλησαν: παρέδωσαν αμαχητί τη χώρα στα όρνεα του ΔΝΤ. Αναίσθητοι, θρασείς και ανήθικοι, τολμούν τώρα να ισχυρίζονται ότι θα σώσουν την Ελλάδα! Απειλούν και υβρίζουν.
Την ίδια στιγμή επιχειρούν να ανασυγκροτήσουν το αστικό μπλοκ εξουσίας: την υποτελειακή Δεξιά! Μιλάν για τέλος της «μεταπολίτευσης». Αλλη διαστροφή εννοιών: Κανένα τέλος και καμιά μεταπολίτευση. Πρόκειται για τη χρεοκοπία της χώρας, και την αντίστοιχη χρεωκοπία των αστικών κομμάτων: Οικονομική κρίση, κρίση εξουσίας, άνοδος της Αριστεράς. Αφύπνιση και κίνηση του λαϊκού παράγοντα. Μιλούσαμε για εργασιακό μεσαίωνα. Αλλά τον Μεσαίωνα υπήρχε σχετική σιγουριά: συντεχνίες, κοινοτική γη, αγρότες ελεύθεροι παραγωγοί. Ο Μεσαίωνας προετοίμασε την Αναγέννηση και μ' αυτή, την προλεταριοποίηση των αγροτικών πληθυσμών.
Και σήμερα; Κατακτήσεις αιώνων πρέπει να ακυρωθούν. Ειδικά σε μας: Οι Έλληνες πρέπει να μετατραπούν σε εξουθενωμένο, ταπεινωμένο, ανέστιο λαό, με σκυμμένο κεφάλι. Υπάρχει ελπίδα; Η μόνη δύναμη η οποία μπορεί να αγωνιστεί για έξοδο από την κρίση και για την προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας είναι η Αριστερά. Ποια Αριστερά; Και με ποιο πρόγραμμα; Με ποια διαλεκτική της στρατηγικής και της τακτικής; Το ΚΚΕ συνεχίζει το μοναχικό του δρόμο. Ο πολυφασικός ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε τη νεκρή πλέον ιδεολογία του Ευρωκομμουνισμού, αλλά δεν έχει επεξεργαστεί μια συγκεκριμένη στρατηγική απέναντι στην Ευρώπη του Κεφαλαίου. Η έννοια «Ευρώπη των Λαών» είναι ψευδοέννοια: δεν επιστρέφει στη γη του συγκεκριμένου. Ως προς την «εξωκοινοβουλευτική» Αριστερά: Κράτησε την ταξική της όραση αυτά τα χρόνια της καταστροφής. Μετέχει στους κοινωνικούς αγώνες. Όμως, δεν κατόρθωσε να υπερβεί τις καταγωγικές αγκυλώσεις της.
Λοιπόν; «Ενότητα μέσα στη διαφορά» (Λένιν). Η σημερινή κρίση αποτελεί μια ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά. Αλλά, πολυδιασπασμένη, θα βρει τη δύναμη να υπερβεί τον σημερινό εαυτό της; Η δική μας Αριστερά καταφέρνει να κερδίζει τις μάχες και ναχάνειτον πόλεμο: 1944,1974. Και σήμερα; Το ΚΚΕ, χωρίς στρατηγική, χωρίς πολιτική συμμαχιών, μόνο, άσπιλο και αμόλυντο, ονειρεύεται ένα άλμα στο κενό: από το σήμερα, στη λαϊκή οικονομία και εξουσία. Επανάσταση, λοιπόν, χωρίς συμμάχους, με στόχο δύο ψευδοέννοιες: λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία. Φυσικά ακούγεται και η λέξη σοσιαλισμός, αλλά κάτι, σαν «τον σσοσιαλισμό που γνωρίσαμε».
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μια ενωτική πολιτική χωρίς επεξεργασμένη στρατηγική και χωρίς μια ριζική τομή από τη σοσιαλδημοκρατική παράδοση. Η ανένδοτη στάση της «εξωκοινοβουλευτικής» Αριστεράς είναι άξια σεβασμού, αλλά επικαλούμενη συνεχώς την «ανατροπή, την επανάσταση και την κομμουνιστική απελευθέρωση» δεν κάνει πολιτική. Δεν γίνεται δημιουργός γεγονότων. Δεν συμβάλλει στο ξεπέρασμα του σημερινού κατακερματισμού.
Λοιπόν; Ας θυμηθούμε τον Μάρξ, τον Λένιν, τον Γκράμσι, τη θεωρητική και πρακτική παράδοση της οργανικής συσχέτισης της στρατηγικής με την τακτική: επιμονή στο συγκεκριμένο στρατηγικό στόχο (στην περίπτωσή μας, στον σοσιαλισμό) και ευλυγισία στην κοινή δράση, στις ουσιαστικότερες συγκλίσεις, στην κατάκτηση της οργανικής ενότητας της Αριστεράς, η οποία δεν θα αποκλείει την ποιοτική πολυμορφία.
Τι έλεγε ο Λένιν: Συνεργαστείτε σε ένα, σε δύο, σε τρία σημεία. Συνεργαστείτε μ' αυτούς που θα σας εγκαταλείψουν στην πορεία. Συνεργαστείτε με τους ρεφορμιστές. Συνεργασίες στις «κορυφές», σε αντιστοιχία με την κίνηση των μαζών. Ακόμα: Ας θυμηθούμε τις γκραμσιανές έννοιες της πολιτικής, ιδεολογικής, πολιτισμικής και ηθικής ηγεμονίας ή το κλασικό απόφθεγμα: χωρίς επαναστατική θεωρία η επαναστατική πράξη είναι τυφλή.
Τί κάνουμε λοιπόν; Πρώτος, άμεσος, και δυνάμει εφικτός στόχος: Μέτρα για να αποφύγουμε τη μαζική πείνα και την εξαθλίωση. Καταγγελία της δανειακής σύμβασης. Στάση πληρωμών. Εκδίωξη της Τρόικας.
Ποιος όμως θα τα κάνει αυτά; Μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Το σύνθημα είναι καλό και απέδωσε προ ημερών. Όμως: Το υπηρετικό προσωπικό της αστικής τάξης είχε βρει προσωρινή λύση και τώρα προετοιμάζει τη δεξιά - υποτελειακή ανασυγκρότησή του. Λένε: Αν δεν σκύψουμε το κεφάλι, «θα μας διώξουν». Θα μας διώξουν; Το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα. Η «Ευρώπη» είναι το πρόβλημα. Συνεπώς: Σήμερα, το ελάχιστο εφικτό, δηλαδή η κοινή δράση της Αριστεράς να αποτελέσει ισχυρό ανάχωμα στην καταστροφική πολιτική των κομμάτων της υποτέλειας.
Σταματάμε στο ελάχιστο; Προφανώς όχι! Την ίδια στιγμή επιχειρούμε την οργανωτική, ιδεολογική και πολιτική ανασυγκρότηση της Αριστεράς, ώστε, μαζί με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, να διεκδικήσει ρεαλιστικά την εξουσία. Εξουσία μέσα ή έξω από την Ε.Ε.; Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Ούτε οι «ευρωπαϊστές», ούτε οι αντίθετοι, έχουν, επί του παρόντος, επιστημονικά και πολιτικά συγκεκριμένη απάντηση. Ας αφήσουν λοιπόν οι καθοδηγητές μας τις κλειστές συναντήσεις και την ανταλλαγή επιστολών, και ας ξεκινήσουν έναν ανοιχτό διάλογο μπροστά στο λαό και με το λαό, γι' αυτόν τον ενδιάμεσο στόχο.
Δηλαδή: Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης της τεχνολογίας και της οικονομίας, είναι η οικονομία μας βιώσιμη έξω από την Ε.Ε.; Γενικότερα: με τη διάλυση της Ε.Ε. του Κεφαλαίου, επιστρέφουμε στην ιστορικά ξεπερασμένη μορφή τους'Εθνους-Κράτους; Μήπως λοιπόν η Αριστερά πρέπει να θέσει έναν ευρύτερο στόχο, σύμφωνο με το κλασικό: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»; Μήπως η ανάπτυξη και ο συντονισμός του εργατικού και του κομμουνιστικού ευρωπαϊκού κινήματος πρέπει να θέσει ως στρατηγικό σχέδιο τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης;
Τούτη τη στιγμή: Κοινή δράση, ανοιχτό διάλογο, θεωρητική και οργανωτική σύγκλιση των δυνάμεων της Αριστεράς με στόχο την ανασυγκρότηση της οικονομίας μέσα από μια ενιαία επαναστατική διαδικασία με τελικό στόχο τον σοσιαλισμό.
Ας είμαστε προσγειωμένοι: Η κρίση δεν οδηγεί νομοτελειακά στην επανάσταση. Στη χώρα μας έχει ήδη αναπτυχθεί ένας αντιδραστικός εθνικισμός, ένας τυφλός ρατσισμός και ένα ρεύμα νεοναζιστικό. Πώς θα αντιπαλέψουμε αυτές τις τάσεις; Έχοντας ως βασική αρχή έναν υγιή διεθνικό πατριωτισμό. Η Αριστερά, εξ ορισμού πατριωτική, δεν μπόρεσε σε κρίσιμες στιγμές να συνδυάσει διαλεκτικά το ταξικό με το εθνικό.
Στην κατοχή, το εθνικό επικάλυψε το ταξικό. Σήμερα πολλοί μιλούν για νέα κατοχή και για νέο ΕAM. Αλλά η βασική, θεμελιακή αντίθεση σήμερα είναι η αντίθεση εργασίας και κεφαλαίου. Το εθνικό αναδύεται ως παράγωγη αντίθεση, εξαιτίας της υποτελειακής και προδοτικής πολιτικής των αστών. Ας μην υποτιμήσουμε συνεπώς το εθνικό. Ας μην αφήσουμε τον πατριωτισμό, λάφυρο στην αντιδραστική ιδεολογία:
Ο Παπαδήμος χτες και ίσως ο Σαμαράς αύριο, δεν δρουν «ως εντολοδόχοι των ξένων». Είναι, πριν απ' όλα, εντολοδόχοι της εγχώριας αστικής τάξης. Οι ξένοι καλούνται κάθε φορά να υπηρετήσουν, μαζί με τα δικά τους, και τα συμφέροντα του εγχώριου κεφαλαίου το οποίο, αν και «εγχώριο», δεν έχει ούτε πατρίδα, ούτε πατριωτισμό, ούτε ηθική.
Και στην 17η Ιουνίου; Ούτε αποχή, ούτε λευκό. Κριτική, αγωνιστική ψήφο στην Αριστερά. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί.
+ σχόλια + 19 σχόλια
μπερδεμένα μας τα λέει ο σύντροφος.
το ζητουμενο τελικα ποιό είναι
μια αριστερα που θα αγωνίζεται για τη διευθέτηση της καπιταλιστικης κρίσης και την ανασυγκρότηση του καπιταλιστικου συστηματός η μια αριστερά που θα αγωνιστη γιά το γκρεμισμα του καπιταλιστικού συστηματος και το άνοιγμα του δρόμου για το σοσιαλισμό- κομμουνισμό.
κοινή δράση ναι, συνεργασίες ναι .όμως με στοχεύσεις που θα φέρνουν πιό κοντα των στρατηγικό στόχό και
δεν θα τον μεταφέρουν σε καποιο μακρινό μέλλον.
Ευτύχη, καλό ταξίδι από την αντικαπιοταλιστική αριστερά στην σοσιαλδημοκρατία. Κρίμα, γιατί σαν έφηβος είχα διαβάσει κάποια βιβλία σου κασι έλεγα "διάβασα Μπιτσάκη". Αρκετά χρόνια μετά, θα λέω "αλίμονο, διάβασα Μπιτσάκη".
Ο σύντροφος, κάνει την κριτική από τη δική του σκοπιά και πετάει το μπαλάκι στον καθένα μας, για να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Που είναι το μεμπτό;
αν θεωρείται αριστερά τον ΣΥ.ΡΙΖΑ που έχει διγλωσσία και δεν έχει σαφή θέση τότε λυπάμαι για τον κύριο Μπιτσάκη
θα ηταν ευχης εργον μια συνεργασια των κομματων της ελληνικης αριστερας (εξαιρω για προφανεις λογους τη ΔΗΜΑΡ απο τη λιστα) επι τη βαση ενος μινιμουμ μετρων αντιστασης στον εκφυλισμο του κοινωνικου και οικονομικου ιστου της χωρας. Ομως κατι τετοιο, οταν ειναι εκ των πραγματων αδυνατο, καθιστα ανουσιες παρομοιες επικλησεις. Η επαναληψη τους, δε, με δεδομενη την αποτυχια τους ενδεχεται να αποφερει την απογνωση και τη μοιρολατρια. Ο λογος ειναι οτι μια τετοια συγκλιση για την ωρα ειναι εκ των πραγματων αδυνατη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχως, δεν ειναι σε θεση να προτεινει ουτε καν μιας μορφης μεταρρυθμιστικη πολιτικη συγκροτημενη σε ενα ελαχιστο αριθμο συνεκτικων προγραμματικων θεσεων που να μην μεταβαλλονται και να επαναδιαμορφωνονται μερα με τη μερα κατω απο την εσωτερικη ή την εξωτερικη πιεση. Αρα ως συνομιλητης σε μια ευρυτερη αριστερη συμμαχια θα μπορουσε να θεωρηθει καλλιστα ως αναξιοπιστος.
Το ΚΚΕ διαπρατει εδω και τρια χρονια το μεγα πολιτικο σφαλμα να εχει εγκλωβισει την τακτικη του στο χωρο των στρατηγικων του επιλογων. Δεν θα κρινω εδω αυτες καθεαυτες τις προτεινομενες στρατηγικες θεσεις αλλα ειναι δεδομενο οτι βρισκονται σε αντιδιαμετρικη αντιθεση με τις πολιτικες και ιδεολογικες προτασεις του ΣΥΡΙΖΑ (θεση για την ΕΕ, προτασεις για την οικονομικη αναδιοργανωση της χωρας κλπ). Εντουτοις η ελλειψη ικανοτητας ή αν θελετε η επιλογη απο τη μερια του ΚΚΕ να μην δινει ιδιαιτερο βαρος στην τακτικη προσκαιρων πολιτικων και κοινωνικων συμμαχιων καθιστα απιθανη οχι μονον την προσεγγιση και το διαλογο με τις περιφερειακες ιδεολογικα δυναμεις του ΣΥΡΙΖΑ αλλα και εξηγει ως ενα βαθμο το οτι δεν επιχειρησε να ρισκαρει σε μια σοβαρη προσπαθεια να προσεγγισει εκεινα τα ευρεα κοινωνικα (να τα πουμε μικροαστικα) στρωματα που παραζαλισμενα απο το σοκ που τους επιφυλαχθηκε βρεθηκαν στο δρομο αλαλιασμενα. Η σταση του θυμιζει τον επιβαινοντα σε βαρκα που οταν βλεπει ενα ναυαγο στο νερο του λεει οτι θα σε σωσω αν γινεις ικανος να κολυμπησεις μεχρι τη βαρκα (δηλαδη "μπες στο συνδικατο, αγωνισου, κανε απεργια" κλπ, τωρα, τι κι αν ο αλλος ενδεχεται να ειναι ανεργος με πιθανοτητα 25% κι αρα πως θα κανει απεργια?), και μονον τοτε θα σε βγαλω επανω. Αλλιως, του λεει, δεν μου κανεις διοτι η βαρκα θελει χερια για κουπι και εγω εχω αναγκη απο γεροδεμενους για να πιασουμε στερια. Κι ετσι αντι να πεσει στη θαλασσα και να τον σπρωξει τον αφηνει να παρασυρεται ποτε δεξια, ποτε (λιγο) αριστερα (μεχρι να πνιγει?).
Οσο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη σημερινη της μορφη δεν νομιζω οτι αξιζει τον κοπο να θεωρηθει ενας καιριος συνομιλητης σε μια αριστερη συμμαχια κομματων και κινησεων οχι λογω της μικρης της εκλογικης επιρροης στο λαο αλλα διοτι δεν εχει ξεπερασει την κατασταση της ενωσης μικρων αυτοτελων πολιτικων ομαδων οι οποιες εν πρωτοις επιδιωκουν να ενωσουν τις δυναμεις τους ωστε να αποσοβησουν τον κινδυνο συρρικνωσης τους και οχι να προταξουν μια αξιοπιστη και σταθερη πολιτικη προταση μη επιδεχομενη αλλοιωσεις για λογους πολιτικης τακτικης.
Κατα συνεπεια, για την ωρα και με βαρια καρδια, εχω αποδεχτει την επιδραση της αδυσωπητης λειτουργιας εκεινου του ειδους φυσικης επιλογης και των μεταβολων που αυτη επιφυλασσεται στις διαφορες συνιστωσες του κινηματος οταν εκεινες δεν ειναι προετοιμασμενες να αποδεχτουν την προκληση των καιρων και να μεταβαλλουν αυτες οι ιδιες το περιβαλλον τους. Ο καθενας με αφορμη αυτες τις εκλογες ας πραξει συλλογιζομενος το μικροτερο κακο για το κινημα που θα εχουμε αναγκη στο μελλον.
πάει γέρασε κι αυτός και ξεμωράθηκε. Όλοι ενωμένοι και ότι βγει και όνειρα θερινής νυκτός με πασπάλισμα λίγο Λένιν και Γκράμσι. Πως συντηρητικοποιούνται μερικοί όταν γερνάνε και τα βλέπουν τα πράγματα πιο σοσιαλδημοκρατικά. Τέλος πάντων...μου μείνανε τα βιβλία του στη βιβλιοθήκη μου...
εχει δίκιο ο Ευτύχης.
Αλλά, ανεξάρτητα από αυτό, εγώ ως κομμουνιστής, λυπάμαι για κάποιους ταλιμπάν οι οποίοι απορρίπτουν και το επιστημονικό/μαρξιστικόέργο του ευτύχη, επειδή διαφωνούν με την πολιτική του πρόταση...
Μια τέτια αντίληψη των ταλιμπάν, είναι αντικομμουνιστική και ευτυχώς αφορά μόνο τους ίδιους!
Χαιρομαι που τον ειχα δασκαλο στα φοιτητικα μου χρονια.Μακαρι να τον ακουγαν στον χωρο της αριστερας μπας και δουμε μια ασπρη μερα.
Ωραίο δάσκαλο είχες φιλαράκο.
Υποτίθεται οτι αυτός ο άνθρωπος είναι καθηγητής του μαρξισμού,οτι έχει φάει τα μαρξιστικά βιβλία με το κουτάλι,για να έρθει να μας πει τώρα τι?Οτι πρέπει να μείνουμε στην ΕΕ(Ευρωκαπιταλιστική Ένωση) για να αγωνιστούμε για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης.Δηλαδή να περιμένουμε πότε θα αποφασίσουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να φέρουν τον σοσιαλισμό,για να έχουμε και μεις.Κι αν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν το αποφασίσουν ποτέ,καθότι και πιό χορτάτοι,εμείς πρέπει να μείνουμε στον άσσο.Κάτι τέτοιοι καθηγητές,που έκαναν μιά ιδέα σαν τον σοσιαλισμό....επιστήμη,κατάντησαν τον μαρξισμό σε αυτά τα χάλια.
Να σημειώσω εδώ οτι δεν είμαι ΚΚΕ,είμαι κομμουνιστής και συνειδητός αντι-ΚΚΕ για λόγους που δεν είναι της ώρας να αναφέρω,αλλά δεν μπορώ να ακούω τέτοιες μπαρούφες.
Δικαιωμα σου να πιστευεις οτι θελεις.Μακαρι να ειχαμε πολλους σαν κι αυτον.Το προβλημα ειναι οτι προσεγγιζεις την ιδεολογια σαν θρησκεια.Η ιδεολογια ειναι ανθρωπινο δημιουργημα και επιδεχεται αναθεωρησεις χωρις αυτο να σημαινει οτι κανεις εκπτωσεις στις αξιες σου και τα ιδανικα σου.Ευχαριστω για το διαλογο.
Σπυρο λυπάμαι εάν αυτό κατάλαβες από το άρθρο του ευτύχη.
Και σου μιλώ εγώ ως κομμουνιστής μέλος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που παλεύω για μια ισχυρή αντικαπιταλιστική Αριστερά!
Σπύρο, είσαι μουτζαχεντίν και δυστυχώς ψιλοάσχετος με τον μαρξισμό εάν πιστεύεις μάλιστα πως ο ευτύχης συνέβαλε στην ...καταστροφή του μαρξισμού!
Μάλλον Σπύρο ΔΕΝ έχεις διαβάσει κάνενα βιβλίο του ευτύχη για να μιλάς με τέτια αλαζονεία και μισαλλοδοξία!
Ή διάβασες μαρξισμό, όπως διάβασες και το παρόν άρθρο του ευτύχη, για αυτό και έβγαλες συμπεράσματα άλλα ντ' άλλων!
1. ΠΟΥ λέει ο Ευτύχης πως πρέπει να μείνουμε στην ΕΕ;;;
ΠΟΥΘΕΝΑ!!
Αλλά ακόμα και να τόλεγε ΣΠύρο, αυτό ΔΕΝ δικαιολογεί την εμπάθειά σου.
Ο ευτύχης είναι από τους ελάχιστους εν ζωή σπουδαίους μαρξιστές φιλόσοφους που προχώρησαν τον μαρξισμό, αντιστεκόμενοι στη νχυδαιοποίησή του απ΄οόλα σχεδόν τα ρεύματα του κομμουνιστικού κινήματος (σοβιετοφιλο, τροτσκιστικό, μαοϊκό, ευρωκομμουνιστικό).
Να αναφέρεις Σπύρο να αναφέρεις άλλωστε εισαι αρκετα διασκεδαστικός
Εγώ αυτό που εισπράτω από το κείμενο σ. Ευτύχη, είναι η αναγκαιότητα του να δημιουργηθεί ένα μέτωπο της αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, το οποίο θα υπερβεί τις σημερινές αγκιλώσεις όλων των κομματιών της, και θα αποτελέσει μια πραγματική πρωτοπορία. Κατά την άποψη μου, η δημιουργία ενός ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ μετώπου αυτή τη στιγμή είναι επιβεβλιμένη. Το πολιτικό πρόταγμα του θα πρέπει να είναι ένα. Το ιστορικό ξεπέρασμα του καπιταλισμού στην Ελλάδα και την Ευρώπη είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, το πως θα γίνει αυτό, θα πρέπει να είναι το βασικό θέμα συζήτησης στα πλαίσια των συζητήσεων μέσα στο μέτωπο. Η μαρξιστική αντίληψη της ενότητας θα πρέπει να μπεί ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ, πάνω από διαφορές που αυτή τη στιγμή, φαντάζουν αγεφύρωτες. Η αποτυχία δημιουργίας ενός τέτοιου μετώπου θα είναι καταστροφικό για την αριστερά και θα μας οδηγήσει 50 χρόνια πίσω. Είναι ξεκάθαρο για όποιον θέλει να δει τα πράγματα λίγο έξω από τις επίσημες θέσεις των κομμάτων και των οργανώσεων. Όσων αφορά αυτούς που κάνουν κριτική στην μαρξιστική αντίληψη του Μπιτσάκη, θα πρέπει να καταλάβουν (αν έχει ο εγκεφαλός τους αυτή τη δυνατότητα, και δεν το λέω ελιτιστίκα, ο καθένας με τις δυνάμεις του) ότι ο Μπιτσάκης βλέπει το μαρξισμό διαλεκτικά, οχι μεταφυσικά/θρησκευτικά όπως οι φωστήρες του κομματός τους και οι τυφλοί ακόλουθοι/ποιμνιό τους. Επίσης οι ίδιοι θα πρέπει να καταλάβουν, (ή να προσπαθήσουν τουλάχιστον) ότι το να κατηγορούν το Μπιτσάκη για σοσιαλδημοκράτη για την ενοτική του θέση, είναι πιο ηλίθιο και από το να ότι νομίζουν ότι ο Τσίπρας είναι ο νέος Παπανδρέου. Και καλό θα ήταν να δωρήσουν τα βιβλία του Μπιτσάκη (και του Μαρξ και του Λένιν μαζί) σε κάνα γνωστό τους να πίασουν τόπο, γιατι από ότι φαίνεται, η μόνη χρήση που έχουν για αυτούς είναι για να κάνουν καμάκι σε κανά φεστιβάλ και σε κανα κάμπινγκ.
Αντιγράφω απλά τα λόγια του δασκάλου σας γιατί θα με βγάλετε κα τρελό.
''Δηλαδή: Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης της τεχνολογίας και της οικονομίας, είναι η οικονομία μας βιώσιμη έξω από την Ε.Ε.; Γενικότερα: με τη διάλυση της Ε.Ε. του Κεφαλαίου, επιστρέφουμε στην ιστορικά ξεπερασμένη μορφή τους'Εθνους-Κράτους; Μήπως λοιπόν η Αριστερά πρέπει να θέσει έναν ευρύτερο στόχο, σύμφωνο με το κλασικό: «Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε»; Μήπως η ανάπτυξη και ο συντονισμός του εργατικού και του κομμουνιστικού ευρωπαϊκού κινήματος πρέπει να θέσει ως στρατηγικό σχέδιο τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Δημοκρατίες της Ευρώπης;''
Λοιπόν,το είπε ή δεν το είπε να μείνουμε στην ΕΕ?
Και κάτι άλλο.Αν κάποιος βλέπει τα πράγματα απλά όπως είναι
και τα λέει απλά όπως είναι,είναι μουτζαχεντίν και άσχετος με τον μαρξισμό?Προφανώς εσείς προτιμάτε τους μαρξιστές,που μιλάνε κι ο απλός λαός δεν καταλαβαίνει τίποτα,γιατί μιλάνε για ένα τόσο απλό πράγμα σαν να είναι ανώτερα μαθηματικά.
Τρία ζήτω για τον ανώνυμο 28 Μαΐου 2012 10:03 μ.μ.
Προσυπογράφω.
1-2-3 πολλά μέτωπα
1)Ιταλία: Μέτωπο κετρώων - αριστερών - κομμουνιστών κατά Μπερνουσκόνι το 2006. Ψήφισε υπέρ στα σχέδια της λιτότητας και διατήρησης των Ιταλικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Το αποτέλεσμα ήταν να επανέλθει πανηγυρικά, ο Μπερλόυσκόνι για 3η φορά πρωθυπουργός το 2008. Η αριστερά μαζί με τους Οικολόγους έμεινε εκτός Βουλής.
2)Πορτογαλία: Μέτωπο αριστερών - ακροαριστερών. Ψήφισε υπέρ του πρωτου πακέτου λιτότητας της δεξιάς και σοσιαλδημοκρατίας και εκπρόσωπό του υπέρ της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στην Λιβύη. Το αποτέλεσμα από το 9,5% των ευρωεκλογών του 2009 ήταν να πέσει στο 5% στις εκλογές.
3)Μέτωπο αριστερών - οικολόγων στην δανεία. Εφαρμόζει ήδη μέτρα αυστηρής λιτότητας
Συμπέρασμα:
Όταν τα Μέτωπα γίνονται για να πάρουν κομμάτι εξουσίας από αστικό κοινοβούλιο και εξουσία, ακολουθούν σοσιλαδημοκρατικές πολιτικές και στην καλύτερη γίνονται καχέκτυπα των αστικών κυβερνήσεων. Τα οποία μετά ο κόσμος τα καταψηφιζει. Το να λες πως είσαι αριστερός αλλά να εφαρμόζεις δεξιές πολιτικές, δεν σε κάνει αριστερό αλλά δεξιό.
Αν σε συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης του Καπιταλισμού, δεν βάζεις σοσιαλιστικό πρόγραμμα για διέξόδο από την κρίση, τότε δεν είσαι κομμουνιστής όπως μπορεί να θεωρείς τον εαυτό σου αλλά τυχοδιώκτης αστός πολιτικός που θέλει να παίξει αστικό ρόλο παριστάνοντας τον "έντιμο" διαπραγματευτή. Δίνοντας το δικαίωμα στην άκρα δεξια να λέει ότι "δεν υπάρχει δεξιά δεν υπάρχει αριστερά".
Είναι αστείο και ταυτόχρονα αντιφατικό, πως παρόλο που οι αστοί μελετούν Μαρξ-Λένιν των οποίων οι θεωρίες δικαιώθηκαν εκ των πραγμάτων, κάποιοι "δήθεν" αριστεροί να τους αποκηρύσουν, να αποφεύγουν κάθε νύξη στην πάλη των τάξεων, και να θεωρούν την αστική πολιτική ως την μόνο εφαρμόσιμη. Τα χρόνια επί Ανδρέα και Σημίτη τους "μπούκωσαν" για τα καλά. Και τρέμουν να διαφυλάξουν κάποια που τους έμειναν που έτσι και αλλιώς, αργά η γρήγορα τα μονοπώλεια θα τους τα πάρουν και αυτά.
Τον Μπιστάκη τον σεβόμαστε για τους αγώνες του για τις θυσίες του για την παλληκαριά του. Αλλά δυστυχώς στο συγκεκριμμένο λέει μπαρούφες.
Άλλο αριστερή κυβέρνηση και άλλο εξουσία. Το είπε σε συνέντευξή του και ο ίδιος ο Τσίπρας.
Για κάποια σχόλια που γράφτηκαν
Το σύνθημα για τις Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης το είχε αναλύσει ο Λένιν πριν 90 χρόνια.
Αν κάποιος πιστεύει πως η ανάλυση δεν είναι επίκαιρη, ας αναλύσει μαρξιστικά το αν ο καπιταλισμός πέρασε σε νέο στάδιο από τον Ιμπεριαλισμό.
Τετοιες δημοσιογραφικές εκτιμήσεις έγραφε και ο Πετρος Παπακωσταντίνου του ΝΑΡ, ότι περάσαμε σε στάδιο υπερ-ιμπεριαλισμού. Όμως οι εξελίξεις του ενδοανταγωνισμού μέσα στην ΕΕ τον διέψευσαν.
Άλλό το εργατική διεθνιστική ενότητα και άλλο αστικές λυκοφιλίες. Επειδή το περιτύλιγμα είναι το ίδιο, δεν σημαίνει ότι και το περιεχόμενο είανι το ίδιο.
Ήδη η Αγγλία μελετά σχέδιο για την αποφυγή μεταναστευτικών ροών εντός Ευρωζώνης σε περίπτωση καταρρευσης σε μία χώρα του Ευρώ. Ενώ Γερμανία - Γαλλία σκέπτονται να επαναφέρουν τους συνοριακούς ελέγχους μέσω αναθεώρηση της Σέγκεν. Άλλο λοιπόν ελεύθερη μετακίνηση προϊόντων και άλλο ελεύθερη μετακίνηση εργατών.Τα γεγονότα κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ διαψεύδουν την όποια θεωρία σας.
Εγώ δεν έχω καταλάβει ποιός μιλάει για μέτωπο με στόχο την κυβερνηση; Εγώ απ ότι καταλαβαίνω ο Μπιτσάκης μιλάει για μέτωπο με στόχο την εξουσία και το διεθνιστικό σοσιαλισμό. Τώρα το αν μια αριστερή κυβέρνηση στηριζόμενη και από ένα τέτοιο μέτωπο μπορεί να κάνει θετικά βήματα προς την εργατική εξουσία είναι άλλο θέμα και χωράει πολύ συζήτηση. Καλό θα ήταν να σταματήσει άμεσα το παραμύθι με το μέτωπο απλά και μόνο για κυβέρνηση στον καπιταλισμό γιατί λειτουργεί ως τροχοπέδι στην ουσιαστική συζήτηση για το πραγματικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο που είναι αναγκαίο να γίνει άμεσα. Όσοι ακούνε τη λέξη μέτωπο και το μυαλό τους φτάνει μέχρι τον Τσίπρα προθυπουργό, καλά θα κάνουν να αναλογιστούν λίγο τι σημαίνει μέτωπο βάση της λενινιστικής αντίληψης και να παλέψουν για αυτό.
Ο πέτρος παπακωνσταντινου και ΤΟ ΝΑΡ έχουν την αντίληψη ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ καπιταλισμού, και όχι του υπερ-ιμπεριαλισμού...
Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει! Οποιος διαφωνεί με το νέο στάδιο του ολοκληρωτικού καπιταλισμού, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει, αλλά με στοιχεία.
Δημοσίευση σχολίου