Την καταστροφή, την εξαθλίωση, την εξόντωση του ελληνικού λαού, μπορεί να την αποτρέψει, να την σταματήσει ΤΩΡΑ, μόνο ο ίδιος ο ελληνικός λαός. Όχι με εκλογές. Με μεγάλη προσπάθεια, μαζικό αγώνα, οργανωμένο, πρωτότυπο, συντονισμένο, αποφασισμένονα επιβάλει ουσιαστικές λύσεις και όχι πειράματα και ημίμετρα.
Οι βασικές προϋποθέσεις υπάρχουν. Αγανάκτηση, οργή, εξαθλίωση, συνειδητοποίηση της κοροϊδίας, συνειδητοποίηση της αναποτελεσματικότητας των απανωτών πακέτων μέτρων. Υπάρχει μεγαλύτερη ωριμότητα, σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του ελληνικού λαού και έντονη αίσθηση αδικίας και δουλέματος. ΔΥΣΤΥΧΩΣ, όμως όλα αυτά χρειάζονται κάποιον να τα οργανώσει, να τα συντονίσει, να εμπνεύσει το όποιο κίνημα, να κωδικοποιήσει τα αιτήματα, να σαλπίσει το εναρκτήριο λάκτισμα.
Και λέω δυστυχώς, διότι, μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται κάποιος από τους υπάρχοντες φορείς να μπορεί να σηκώσει όλο αυτό το βάρος. Παρά τις καλές προθέσεις, παρά τις όποιες σωστές επεξεργασίες και επισημάνσεις, παρά τις ορθές προβλέψεις, από δυνάμεις της Αριστεράς, δεν φαίνεται στον ορίζοντα η δύναμη εκείνη που θα μετατρέψει την οργή σε δύναμη αποτροπής, θα συμπυκνώσει τα σκόρπια αιτήματα σε γροθιά επιβολής.
Θα πει κάποιος ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος, πράγμα που σε μεγάλο βαθμό ισχύει. Αλλά για τι ακριβώς δεν είναι έτοιμος ο κόσμος; Για σοσιαλιστική επανάσταση, σίγουρα ναι. Δεν είναι έτοιμος. Για έξοδο από το ευρώ; Από ότι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ούτε γι αυτό είναι έτοιμος. Είναι όμως έτοιμος για πολλά άλλα. Και όπως και να έχει, ούτε το 1940, (το γνωστό αγαπημένο παράδειγμα όλων μας) ήταν έτοιμος να πάρει τα όπλα ενάντια στην ισχυρότερη πολεμική μηχανή της παγκόσμιας ιστορίας. Αλλά τα πήρε. Και με κίνδυνο της ζωής του, όχι με κίνδυνο του μισθού του… μεγαλούργησε.
Προχτές το πρωί, συνταξιούχοι εισέβαλαν στο Υπουργείο Υγείας, το κατέλαβαν για λίγη ώρα και πολύ καλά έκαναν (και λίγα έκαναν). Δεν ήταν πάνω από 400 άτομα, από δυνάμεις του ευρύτερου χώρου του ΚΚΕ. Οι εικόνες έκαναν τον γύρω του πλανήτη, και έπαιξαν και σε όλα τα βραδινά δελτία ειδήσεων των ελληνικών καναλιών. Δύο παρατηρήσεις, σχετικές και με τις παραπάνω απόψεις.
Πρώτον, έπρεπε να ήταν χιλιάδες οι συνταξιούχοι που κατέλαβαν το υπουργείο και μαζί τους στην διάρκεια της ημέρας να συνέδραμαν κατά χιλιάδες εργαζόμενοι από όλους τους κλάδους, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους. Είναι ανήκουστο να μην βρίσκει ο ανήμπορος και ο ηλικιωμένος βασικά φάρμακα, το 2012! Το ελληνικό κράτος στερεί βασικό δικαίωμα από πολίτες του. Είναι πρωτοφανής βία και κατά την γνώμη μου δικαιολογεί την όποια αντίδραση. Παρόλα αυτά ήταν μόνο 400, από τις συνήθεις δυνάμεις, που χρόνια τώρα με συνέπεια παλεύουν, ακόμη και αν τους αποκαλούν γραφικούς.
Δεύτερη παρατήρηση. Το ότι ήταν μόνο 400, δεν τους εμπόδισε να εκφράσουν με μαχητικό τρόπο, δίκαια αιτήματα, να φωνάξουν, να κάνουν σαματά, να σπάσουν πόρτες, να ανέβουν στους ορόφους και να αποκλείσουν το γραφείο υπουργού. Όλα αυτά έγιναν, χωρίς την μαζική συμμετοχή του υπόλοιπου κόσμου και χωρίς να είναι ώριμο το σύνολο, ή η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Έγινε όμως και ορθώς. Έγινε και έδωσε στίγμα, εντός και εκτός. Και το αποδέχτηκαν όλοι ως σωστό, γιατί, πολλές φορές δεν έχει σημασία η μαζικότητα, αλλά το δίκιο του αιτήματος και το γνήσιο της έκφρασής του. Δεν έχει σημασία πόσοι ήταν έξω από την πόρτα του υπουργείου, αλλά πόσοι από αυτούς που έλειπαν, συμφωνούσαν με αυτά που έκαναν αυτοί που ήταν εκεί. Μπορεί να μπούκαραν 400, αλλά είμαι σίγουρος, συμφωνούσαν με την πράξη εκατομμύρια ελλήνων.
Το παράδειγμα αυτό απαντά στους αρχικούς συλλογισμούς. Πέρα από τις σωστές στρατηγικές και τα οράματά για μια άλλη δίκαια κοινωνία. (Επίκαιρα όσο ποτέ), υπάρχει ανάγκη για μάχη ΤΩΡΑ, για αγώνα ΤΩΡΑ, για αποτελέσματα ΤΩΡΑ. Όχι όταν γίνουν εκλογές… Το σήμερα βάζει επιτακτικά θέματα, που δεν μπορεί κανείς σώφρων αριστερός, κανένας συνεπής αγωνιστής να παραγνωρίσει.
-Η οργάνωση ενός μαζικού δικτύου αλληλεγγύης, προς τους εξαθλιωμένους συμπολίτες μας, με συσσίτια, γιατρούς, δασκάλους, πολιτισμό, συναισθηματική και ψυχολογική στήριξη, μπορεί να είναι ένας πρώτος τομέας δράσης.
- Ένα μεγάλο αντιφασιστικό μέτωπο, με απαντήσεις στο ιδεολογικό πεδίο αλλά ίσως και με ομάδες κρούσης, μπορεί να είναι ένα δεύτερο πλαίσιο δράσεων.
- Και η οργάνωση σειράς πολύμορφων αγώνων, δράσεων, μαχών για να μην περάσει ούτε μισό μέτρο από αυτά που ετοιμάζουν οι Ευρωπαίοι λύκοι και εκτελεί ο Σαμαράς και η υπόδουλη παρέα του, μπορεί και πρέπει να είναι ο τρίτος πόλος δράσεων.
Δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι έτοιμο μεγάλο μέρος του λαού για αυτές τις δράσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταποκριθεί, όταν γίνει ένα γνήσιο, μαζικό κάλεσμα, για επιβίωση και καλύτερη ζωή.
Έχουμε ήδη αργήσει.
+ σχόλια + 9 σχόλια
Προσυπογράφω.
Λείπει -και τη χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε- η εμπροσθοφυλακή, η πρωτοπορία, όσο κι αν σ' αυτό πολλοί μπορεί να διαφωνούν, και η κοινή δράση. Να τελειώνουμε με το παραμύθι της ενότητας της αριστεράς... Και να υπερβούμε τις τελετές έναρξης των εργατικών λαϊκών αγώνων με τους ΓΣΕΕδες τύπου ΔΕΘ, και τους χυδαία συντεχνιακούς αγώνες κάτω τα χέρια από μένα, τον κλάδο μου, την επιχείρηση που δουλεύω κ.λπ, αν και παρ' όλα αυτά θα είμαι, πρέπει να είμαστε και εκεί (Καμάρα). Είμαστε μέσα σε ρωμαϊκή αρένα και ο αντίχειρας της εξουσίας του κεφαλαίου και του διψασμένου για αίμα πλήθους δείχνει τον πάτο.
gadaras
Ενταξει Θυμιο,σωστα ολα αυτα που λες.Αλλα οι "ομαδες κρουσεις" που συγκροουνται με τους ναζι της χρυσης αυγης υπαρχουν απο τη δεκαετια του 90.Και εχουν δωσει αγωνες και αιμα χτυπωντας τους σε αυτο το επιπεδο.Αλλα εσυ δεν εισαι αυτος, που οταν οι ιδιες ¨ομαδες κρουσεις" που απαρτιζονται απο τους ανθρωπους του ιδιου πολιτικου χωρου συγκρουονται στις γενικες απεργιες τους κατονομαζεις απο τη ραδιοφωνικη σου εκπομπη προβοκατορες?
Τελος παντων ας τα ξεχασουμε ολα αυτα.Ο κινδυνος ας μας ενωσει και ας βγουν επιτελους μπροστα σε αυτο το επιπεδο και αλλοι συντροφοι και οχι μονο του συγκεκριμενου πολιτικου χωρου που σηκωνει ΚΑΙ το βαρος της αμεσης συγκρουσης με τους φασιστες
Καλοπροαιρετα και συντροφικα.
ΤΟ ΚΚΕ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ,
ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΣΥΡΙΖΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ.
Πολύ καλή ιδέα.Κάτι κινείται - ελπίζω - σε όλους τους χώρους της Αριστεράς. Όχι άλλη απογοήτευση, που θα είναι και η τελευταία πριν το τέλος. Ας την προωθήσουμε την ιδέα της κοινής δράσης και ας αφήσουμε τις διαφορές πριν τα φίδια φτάσουν στον κόρφο μας.
Σε διαφορα συμφωνω. Βαζω ομως ενα ερωτημα.Η πλευρα των φασιστων (και δεν εννοω μονο την χρυση αυγη)κρατος και παρακρατος μαζι,εξοπλισμενα με την επισημη κατασταλτικη δυναμη, το δεξι της χερι την ακροδεξια και το επισημα ναζιστικο σκελος της
θα αποτελεσουν εναν απιστευτα ισχυρο αντιπαλο. Το προβλημα ομως δεν σταματαει εδω. Ποια η θεση του ΚΚΕ? Μηπως καθε ισχυρη αντισταση δεν θα την βαφτισει προβοκατσια?Ο πολεμος αν γινει ειναι πρωτα πολεμος για την αξιοπρεπεια και την ζωη. Και η μαχη καθολικη. Ομως ολα αυτα παραπεμπουν ευθεως σε εμφυλιο. Και πως να το προτεινω?
Φαίνεται ότι στο Κόμμα(ένα είναι)λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τους τέτοιες απόψεις σαν του Θύμιου.Τόσο σοβαρά που και πάλι αύριο το ΠΑΜΕ θα κάνει συγκέντρωση μόνο του στη Θεσ/νικη...
Ανώνυμε 12:55, αν θα αισθάνεσαι μοναξιά στη Θεσσαλονίκη,δεν θα είναι γιατί θα σου λείπει το ΠΑΜΕ, αλλά γιατί θα σου λείπει ο κόσμος. Δεν το εύχομαι, αλλά επειδή μιλάω με πάρα πολύ κόσμο που ψηφισε ΣΥΡΙΖΑ (χθες μόνο στο φεστιβάλ της ΚΝΕ βρήκα καμιά 20αριά) η βασική τάση που διαπιστώνω είναι η απογοήτευση και η τάση αποστράτευσης. Κάποιοι (λίγοι) από όσους ξέρω θα κατέβουν με το ΠΑΜΕ, κάποιοι (οι πολλοί)θα αράξουν σπίτι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε με τις αυταπάτες που έσπειρε να αποριζοσπαστικοποιήσει ένα κόσμο και να τους στείλει σπίτι περιμένοντας τον ...Μεσσία (όχι απαραίτητα τον Τσίπρα).
Το ΚΚΕ έκανε πολλά λάθη αλλά ακόμα και τώρα με το ταπεινό 4,5 το παλεύει όσο μπορεί, με όρους κινήματος. Πιάσε ένα -ένα τα μέτωπα, πχ παιδικοί σταθμοί: δεκάδες παρεμβάσεις πανελλαδικά με συμμετοχή γονέων ανεξάρτητα από τι ψήφισαν στις εκλογές. Έτσι κατακτιέται η λαϊκή ενότητα, από τα κάτω. Κι αυτό θα φανεί και αύριο στη ΔΕΘ.
Εσείς βέβαια θα θέλατε το ΠΑΜΕ μαζί σας. Αλλά, όπως δεν υπογράψαμε μαζί τις μειώσεις μισθών στις κλαδικές συμβάσεις, αλλά ΕΣΕΙΣ μαζί με τους ΠΑΣΚΟΔΑΚΙΤΕΣ, έτσι και αύριο: οι χωριστές συγκεντρώσεις εδράζονται στις δύο βασικές διαφορετικές αντιλήψεις στο σ.κ: η μια με την ΕΕ και την ανταγωνιστικότητα η άλλη με την ανατροπή της τάξης που είναι στην εξουσία.όποιος θέλει διαλέγει...
Και για υστερόγραφο: πως θα σας φαινόταν να κατέβαινε το ΚΚΕ με κομματικές σημαίες και πανώ στη συγκέντρωση της ΓΣΕΕ ή όποιου άλλου μαζικού φορέα; Προφανώς και θα ήταν καπέλο...
Εσείς που κατεβαίνετε ως ΣΥΡΙΖΑ, δεν καπελώνετε;
Μιλάνε και οι αρχικαπελωτές του κκε για καπέλωμα.Πάει χάλασε ο κόσμος.Εντωμεταξύ ο Σύριζα χάνει τον κόσμο του,γιατι εκτός απο την εμφανισή τους στο φεστιβάλ της κνε,εθεάθησαν άλλοι 20 πέριξ των εγκαταστάσεων της Τυποεκδοτικής στο Κρυονέρι,εκεί που όχι μόνο υπάρχουν μειώσεις μισθών αλλά καταργούνται και οι συλλογικές συμβάσεις και απολύονται οι εργαζόμενοι,στο όνομα του καπιταλιστικού κέρδους πάντα βεβαίως βεβαίως.
οχι μονο προβοκάτορες αλλα αληταράδες χουλιγκανοι (οχι ολοι φυσικά)
ανάμεσα τους χρυσαυγητες κυπατζιδες (οπως αυτοι της εθελ) και δήλοι που
κρύβονται πετούν και φεύγουν και αναμεσα τους καλοπροαίρετοι ισως που
γίνονται εστω ακούσια συνεργάτες τους
Για ολα αυτα ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΑΑ είπε...6 Σεπτεμβρίου 2012 6:36 μ.μ.
αντε τράβα εκει που ξερεις
Συντροφικά και φιλικά....
Δημοσίευση σχολίου