Μια ματιά στον νυχτερινό ουρανό. Αρκετή για να αποκαλύψει κάτι από τη μαγεία του σύμπαντος. Μία προβολή σε χρόνο παρελθοντικό και ταυτόχρονα μέλλοντα, αφού όπως αποκαλύπτει η σύγχρονη κοσμολογία χρόνος δεν είναι ακριβώς αυτό που μετράμε με τα δικά μας γήινα μέτρα.
Μέσα σε αυτή την απεραντοσύνη του χώρου και του χρόνου μπορεί κανείς να αναλογιστεί το πόσο σχετική είναι η αντίληψη μας για τον κόσμο. Τόσο σχετική, αλλά και τόσο απόλυτη καθώς δεν μπορούμε παρά να παραμένουμε δέσμιοι των εγκεφαλικών μας νευρώνων και των αισθήσεων που αποκωδικοποιούν με θαυμαστό τρόπο το σύμπαν που μας περιβάλει. Το μαγικό κλειδί της νόησης είναι αυτό που μπορεί να πλησιάσει πάντως όσο οτιδήποτε άλλο το κέντρο του γαλαξία μας, να υπερκεράσει τα απώτατα όρια του και εν τέλει να κάνει αυτά τα μικρά μαγευτικά ταξίδια χωρίς να χρειάζεται διαβατήρια, χωρίς να υπάρχουν όρια και σύνορα. Η αντιστροφή της περιπλάνησης αυτής ωστόσο προκαλεί το αντίθετο αποτέλεσμα και στο προσκήνιο εμφανίζεται ο φόβος και η αποστροφή προς το άγνωστο. Ο φόβος γεννά και την ανάγκη και με τη σειρά της αυτή την εκμετάλλευση. Τόσο της ανάγκης όσο και του ίδιου.
Δουλειά των ιερατείων ήταν διαχρονικά η υποταγή των ανθρώπων εφόσον η γνώση ήταν εγκλωβισμένη στα χέρια και στις δομές μιας μικρής κάστας. Το βασίλειο της άγνοιας μπορούσε να κυβερνηθεί πολύ πιο εύκολα με το φόβο και με τη μεταφυσική εξήγηση κάθε φαινομένου που δεν επέτρεπαν επαρκή επιστημονική εξήγηση οι γνώσεις της εποχής. Θα περίμενε κανείς πως σε έναν κόσμο .Διαβάστε τη συνέχεια στην ηλεκτρονική Εφημερίδα μας πατώντας εδώ
Δημοσίευση σχολίου