Στις φυλακές Σιντσαν, Κιρικλας Μπολου, Καντιρα, Τεκίρνταγ κ.α., οι κρατούμενοι έχουν ξεσηκωθεί απαιτώντας την εφαρμογή του νόμου 45/1 –αυτός ο νόμος αποτελεί κατάκτηση των φυλακισμένων μετά από μεγάλη απεργία πείνας- που προβλέπει εκτός των άλλων σταθερό επισκεπτήριο από 10 άτομα, την απελευθέρωση των άρρωστων κρατουμένων, την απαγόρευση στις μεταγωγές ''εξορίας''.
Κατά την διάρκεια αυτών των κινητοποιήσεων οι έγκλειστες αγωνίστριες των γυναικείων φυλακών του Μπακιρκιοι {Bakırköy} έκαναν κατάληψη στις αίθουσες των επισκεπτηρίων δεχόμενες βάναυση επίθεση από τους δεσμοφύλακες στην διάρκεια της οποίας παρέλυσε εντελώς το χέρι της Σουλτάν Ισακλί ενώ όλες οι κρατούμενες που συμμετείχαν σ’ αυτό τον αγώνα υπέστησαν βασανισμούς.
Η διοίκηση των φυλακών τύπου F στην περιοχή Εντιρνέ αρνήθηκε να παραχωρήσει επισκεπτήριο στον Σουλειμαν Ματούρ ενέργεια που πυροδότησε την εξέγερση στις φυλακές. Οι φυλακισμένοι γκρέμισαν τους χώρους των επισκεπτηρίων για να ακολουθήσει ένα πογκρόμ άγριας καταστολής. Με εντολή της διοίκησης της φυλακής οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν βίαια σε ατομικά κελιά όπου υπέστησαν βασανιστήρια.
Στη συνεχεία, ο διευθυντής της φυλακής απαγόρευσε για 2 μήνες όλα τα επισκεπτήρια με την αιτιολογία ότι οι «ελεύθεροι κρατούμενοι» εκτός κελιών είναι επικίνδυνοι.
Μετά απ’ αυτήν την απόφαση που πήρε ο διευθυντής, οι φυλακισμένοι αγωνιστές έβαλαν φωτιά συνολικά σε 4 κελιά, δηλώνοντας ότι θα γίνουν πραγματικά επικίνδυνοι αν δεν τους δοθεί η άδεια των επισκεπτηρίων. Η αντίδρασή τους αυτή βρήκε προ εκπλήξεως την διοίκηση των φυλακών.
*Το Υστερόγραφο που συνοδεύει το κείμενο αναφέρει: Με τις λέξεις «ελεύθεροι κρατούμενοι» εννοούμε τους φυλακισμένους αγωνιστές που αν και το κράτος τους έχει στερήσει την ελευθερία κλείνοντάς τους σε φυλακές, ωστόσο οι ίδιοι αισθάνονται ελεύθεροι διότι η σκέψη τους δεν φυλακίζεται και σε οποιεσδήποτε συνθήκες συνεχίζουν τον αγώνα.
Δημοσίευση σχολίου