Γνωρίζετε γιατί.
Γυμνοί, κατάσαρκα φορώντας τις σημαίες,
-η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο-.
Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα.
Είδατε τα πουλιά, που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες
αγγίζοντας με τα φτερά τους, τον ανατέλλοντα πυρφόρον.
Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς ν’ ανοίγουνε στο μέλλον.
Εμείς, μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνον θυμηθείτε το:
αν η ελευθερία δεν βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας,
εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας.
Γιάννης Ρίτσος (Από το βιβλίο "Συντροφικά τραγούδια")
«Να με θυμόσαστε - είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα/ χωρίς ψωμί, χωρίς νερό, πάνω σε πέτρες κι αγκάθια,/ για να σας φέρω ψωμί και νερό και τριαντάφυλλα. Την ομορφιά/ ποτές μου δεν την πρόδωσα. Όλο το βιος μου το μοίρασα δίκαια./ Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμπτωχος. Μ' ένα κρινάκι του αγρού/ τις πιο άγριες νύχτες μας φώτισα. Να με θυμάστε»
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Ο μεγάλος μας αυτός ποιητής γεννήθηκε στη Μονεμβασιά τη Πρωτομαγιά του 1909 και πέθανε στην Αθήνα το 1990, σε ηλικία 89 ετών. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του μέχρι το τέλος της, στάθηκε πρωτοπόρος στους λαϊκούς αγώνες, μαζί με την εργατική τάξη, στην πάλη της για την κοινωνική απελευθέρωση.
Συντάχθηκε με το κομμουνιστικό κίνημα στην εξαιρετικά δύσκολη δεκαετία του '30, αφού πριν, στα σανατόρια απ' τα οποία πέρασε (ως άπορος, αυτός, το πρώην αρχοντόπουλο), σπούδασε τις μαρξιστικές ιδέες και συγχρωτίστηκε με τους επαναστατημένους της εποχής.
Η στράτευση του στο κομμουνιστικό κίνημα είχε σαν αποτέλεσμα να φυλακιστεί, να εκτοπιστεί και να εξοριστεί πολλές φορές. Τόποι εξορίας του υπήρξαν η Μακρόνησος και ο Αγ Στράτης παλιά, η Γυάρος, η Λέρος και η Σύρος στην επταετία της χούντας.
__________________
Το ξέρω, πως καθένας μονάχος πορεύεται στον έρωτα,
Μονάχος στη δόξα και στο θάνατο.
Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί.
Αφησέ με νάρθω μαζί σου.~
Η Σονάτα του Σεληνόφωτος
Γιάννης Ρίτσος.
Ένας δημιουργός, που συνδέθηκε ο ίδιος και το έργο του, με τις πιο ευγενικές, τις πιο ηρωϊκές και μαχητικές στιγμές αυτού του τόπου.
Με έργα μνημειώδη και εμβληματικά, χαραγμένα για πάντα στη συλλογική μνήμη αυτής της κοινωνίας.
Αυτός για τον οποίον, όταν εκδόθηκε «το τραγούδι της αδελφής μου» γράφει ο Παλαμάς «παραμερίζουμε, ποιητή, για να περάσεις»
Παθιασμένος κομμουνιστής μέχρι το θάνατό του και δοσμένος σε έναν αγώνα για έναν άλλον κόσμο, ελεύθερο και αταξικό, παρά την βαριά αρρώστια του, δοσμένος πάντα, εκεί που θεωρούσε, ότι το χρέος και η συνείδησή του τον καλούσαν.
Φοιτητής της Νομικής, ποιητής, αλλά και χορευτής της Λυρικής!!!
Έφτιαξε τη ζωή του, όπως ονειρευόταν τον κόσμο…
Διαβάστε επίσης
Γιάννης Ρίτσος, πάντα επίκαιρος και κοφτερός
Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής της Ρωμιοσύνης (Βίντεο)
"Με το κόκκινο του αίματος είμαι"
«Επιτάφιος»
Είναι μια φλέβα ...
Δημοσίευση σχολίου