Το ποια ανταπόκριση θα έχει αυτό το εγχείρημα μένει να το δούμε στην πορεία.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει αρχικά από την δήλωση αποχώρησης από το ΝΑΡ. στην οποία αυτοί/ες που διαχώρισαν την θέση τους από τον χώρο που ανήκαν μέχρι τότε εκφράζουν την απόφαση τους να αγωνιστούν: "για ένα σύγχρονο πολιτικό υποκείμενο που θα υπερβεί-ανασυνθέσει τις υπάρχουσες αριστερές ομαδοποιήσεις, που θα διαμορφώσει μια νέα κουλτούρα στράτευσης και αυτοπειθαρχίας πέρα από τους ατέρμονους διαπληκτισμούς και τις διαδικτυακές ατομικότητες, που θα αναμετρηθεί στα ίσια με τον αντίπαλο με πραγματική διάθεση να τον ανατρέψει".
Η παραπάνω εκτίμηση έρχεται να επιβεβαιωθεί και από το παρακάτω ρεπορτάζ του Παναγιώτη Καλαβάνου, που περιγράφει την εκδήλωση που αναφέραμε και δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα kommon. (Οι υπογραμμίσεις δική μας παρέμβαση)
Επιτυχημένη εκδήλωση για την αναγκαία επανεκκίνηση
Σε ένα ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο και ιδέες αμφιθέατρο, πάνω από 500 νέοι και νέες μοιράστηκαν τους προβληματισμούς τους, γύρω από την αναγκαία επανεκκίνηση και επαναστράτευση στο σήμερα, για την Αριστερά και το κίνημα. Στο επίκεντρο της κουβέντας τέθηκε η προσπάθεια συγκρότησης μιας νέας συλλογικότητας με αναφορά στην νέα γενιά και με έμφαση στην εργατική νεολαία της ανεργίας, της επισφάλειας και της μετανάστευσης.
Ιδιαίτερα σημαντικό στιγμιότυπο της εκδήλωσης ήταν η τοποθέτηση του Ευτύχη Μπιτσάκη.
Στη συνέχεια το λόγο πήραν ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες, όπως επίσης και σύντροφοι, συντρόφισσες από την Κόκκινη Γραμμή, την Ταξική Αντεπίθεση, την ΟΝΡΑ, την Παρέμβαση, το Σύλλογο Κορδάτο, τις οργανώσεις ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ.
Παρά την πολύπλευρη σύνθεση του σώματος της εκδήλωσης – συνέλευσης και τα διαφορετικά ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα που συμμετείχαν σε αυτή, ήταν κοινός τόπος η ανάγκη αναδιάταξης του μπλοκ αγώνα απέναντι στην ισχύουσα τάξη πραγμάτων όπως αυτή διαμορφώνεται, μετά από σχεδόν δέκα χρόνια κρίσης, μνημονίων και λιτότητας.
Την πλειοψηφία των τοποθετήσεων και παρεμβάσεων διαπέρασε η εκτίμηση ότι το ρήγμα αμφισβήτησης, αντίστασης και ανατροπής των προηγούμενων ετών δεν έχει ακόμα κλείσει, παρότι μετά το δημοψήφισμα του 2015 και την μνημονιακή ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται μια ανησυχητική καθίζηση των κινηματικών διεργασιών.
Συζητήθηκε ακόμα η ανάγκη αναγνώρισης, κριτικής και αυτοκριτικής για τα λάθη και τις ανεπάρκειες του προηγούμενου χρονικού διαστήματος, για την δημιουργική τους υπέρβαση εν όψει των μαχών που έρχονται. Στην κατεύθυνση αυτή τονίστηκε η ανάγκη για μετωπική πολιτική και κοινή δράση σε κομβικά μέτωπα πάλης όπως το εργατικό και το αντιφασιστικό κίνημα και για την επανανοηματοδότηση του κομμουνιστικού οράματος μέσα από ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα με ειδική αναφορά και σχέση σε επίπεδο νεολαίας.
Όλα αυτά από την σκοπιά της αναγκαίας ανάγνωσης της εποχής μας, η οποία χαρακτηρίζεται από τεράστιες δυνατότητες αλλά και δυσκολίες, όπως αυτές εκφράζονται μέσα από την ολοένα και μεγαλύτερη αντιδραστική στροφή του καπιταλισμού και των επιλογών του σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, με την πολεμική απειλή να μοιάζει πιο πιθανή από ποτέ.
Τελικά, έγινε σαφές απ’ όλους ότι παραμένει διακύβευμα το να γείρει η πλάστιγγα προς την πλευρά των δυνατοτήτων που σφραγίζουν την εποχή, προς μια ριζοσπαστική πορεία των πραγμάτων και όχι προς την πλευρά της αντίδρασης και της φασιστικής απειλής που αναδύονται τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
Ο τόπος και ο χρόνος βρέθηκαν, πλέον το βάρος πέφτει σ’ εκείνους και εκείνες που θα χαράξουν τον δρόμο και θα τον βαδίσουν μέχρι τέλους.
Δημοσίευση σχολίου