“H πτωχευμένη Ελλάδα αναγκάζεται να υπογράψει το «μνημόνιο», που συντάσσουν οι τρεις πρεσβευτές των Μεγάλων Δυνάμεων για τα οικονομικά του κράτους. Την επόμενη ημέρα θα ξεσπάσει η Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου”.
Ακούς καρντάση μου, πως γράφεται η Ιστορία;
Μνημόνιο εσείς; Επανάσταση την επομένη εμείς!
Πως ήταν τότε η κατάσταση; Όπως είναι σήμερα. “Σαν να μην πέρασε μια μέρα....” που λέει και το τραγούδι. Εντάξει, τότε δεν είχαν την σημερινή τεχνολογία, οικονομικά όμως...
“Η χώρα είχε περιέλθει σε δεινή οικονομική θέση, στα πρόθυρα πτωχεύσεως, λόγω αδυναμίας αποπληρωμής του δανείου 60 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων που είχε λάβει το 1833 με την εγγύηση των τριών προστάτιδων δυνάμεων. Ο βασιλιάς Όθωνας είχε υποχρεωθεί σε σκληρή οικονομική πολιτική, με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και ευρείες περικοπές μισθών... Στην Αθήνα, τη νέα πρωτεύουσα του ελληνικού βασιλείου, οι τιμές της γης και των ακινήτων είχαν φτάσει στα ύψη, ενώ κυριαρχούσε η τοκογλυφία...”
Γίνονταν τότε τέτοια, ή μιλάει για σήμερα η εγκυκλοπαίδεια; Τουλάχιστο τότε Επαναστάτησαν.
Βέβαια εκείνη η Επανάσταση καπελώθηκε πολύ γρήγορα από τα τσιράκια των Εγγλέζων, όμως ο καημός του απλού Έλληνα για Ελευθερία ήταν αληθινός.
Ο Μακρυγιάννης μια χαρά έκανε και ζήτησε Σύνταγμα. Άλλοι τα έκαναν έπειτα ρόιδο.
Κι ακόμα μένει πόθος ανεκπλήρωτος, η Ελευθερία, αφού το Σύνταγμα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των πλουσίων και των ξένων που μας καταδυναστεύουν.
Απόδειξη ότι άρθρα του γράφτηκαν για τα μάτια του κόσμου, είναι τα όσα περάσαμε τα τελευταία χρόνια, που μόνο Συνταγματικά δεν ήταν.
Εδώ λοιπόν χρειάζονταν δραστικά μέτρα, ριζική αλλαγή. Αλλά μας έφαγε η καταδίκη της βίας, που καταδικάζεται μόνο αν προέρχεται από την αγανάκτηση κανενός φουκαρά. Αν έρχεται από το Κράτος, από τους τοκογλύφους, που κυβερνάνε, είναι νόμιμη, επομένως τι να καταδικάσεις;
Όπως και να χει η σημερινή μέρα έχει μια ελπίδα για το αύριο. Αν αυτή αποδειχθεί αληθινή ή όχι εξαρτάται από μας. Αν θα πιαστούμε για ακόμα μια φορά κορόιδα, αν θα μείνουμε απαθείς, ή αν θα διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή.
“Μα αν το κάνουμε, θα τα καταφέρουμε;” Τίποτα δεν είναι σίγουρο εκτός από ένα: Όσο δεν κάνουμε κάτι εμείς για μας, κάνουν μεγάλο κακό οι λίγοι εκμεταλλευτές σε μας και τα παιδιά μας...
Κανένας που ψήφισε Μνημόνια δεν μπορεί να το τραγουδά.
+ σχόλια + 1 σχόλια
τα λεγα αυτα τουλαχιστον 10χρονια τωρα, πριν κ τα 25, ελεγα κ για το οτι θα βαρεσει κανονι κ η γερμανια κ οι γερμανικες τραπεζες κ γελαγανε, κ εγινε (προφανως κ θα γινει, ποσο ομολογο να αγορασει κανεις οταν επιβαλλεις παντου (εκτος απο τους πλουσιους, προφανως,) λιτοτητα? πλεον εχουν αρχισει κ γκριζαρουν τα μαλλια μου κ τπτ, τι να κανεις ? κ θα τα πεις, και δε θα τα πεις, δυστυχως 9.5/10 γινονται σα τους πατεραδες τους (βοηθεια μας)
Δημοσίευση σχολίου