Όσον αφορά τα θαύματα, έχω να πω ότι αν ο θεός των ιουδαιοχριστιανών, των εβραίων και των μουσουλμάνων κάνει έστω κι ένα θαύμα σημαίνει ότι δεν είναι πανάγαθος γιατί κάνει διακρίσεις. Αλλού κάνει θαύματα κι αλλού όχι. Πρέπει όλους να τους θεραπεύει, όλους τους ανθρώπους της γης, ή αλλιώς να μην κάνει κανένα καλά. Γιατί αν μπορεί και δεν το κάνει, δεν είναι θεός, είναι κακούργος. Εγώ αν ήμουν θεός θα εξαφάνιζα τις αρρώστιες όλες, να μην υπάρχουν. Θεός με την έννοια που του δίνουν οι άλλοι δηλαδή.
Λένε και για τις εικόνες που δακρύζουν. Γιατί να δακρύζουν οι εικόνες, τι έχουν, πέθανε η θειά τους και κλαίνε; Αν μου βρουν μία εικόνα να γελάει τότε θα γίνω χριστιανός. Αλλά δεν μπορούν να «κατασκευάσουν» μία τέτοια εικόνα και γι αυτό διακινδυνεύω που το λέω ότι θα γίνω χριστιανός. Αν αρχίσει να γελάει η εικόνα, σημαίνει ότι πράγματι υπάρχει, επειδή δεν έχουν ειδική ουσία να την τρίψουν στη μούρη της εικόνας και να γελάει, άρα είναι πράγματι θαύμα, παράξενο, ανεξήγητο.
Γιατί δεν ακούστηκε ποτέ εικόνες να γελάνε; Όπως και οι ψευτοπροφήτες, Νοστράδαμος, Κοσμάς Αιτωλός, ο Γιάννης της Αποκάλυψης, όλο καταστροφές προβλέπουν, δεν θα μείνει λίθος επί λίθον λέει, τα πάντα θα καταστραφούν, θα πέσουν τα άστρα, θα γίνεται χαμός. Γιατί μόνο άσχημα πράγματα προφητεύουν; Τι εκδηλώνουν αυτές οι προφητείες και τα δάκρυα των εικόνων; Σημαίνουν την κακία αυτών που τα κατασκευάζουν. Είναι στημένα όλα αυτά.
Δημοσίευση σχολίου