Οι λαμογιές του νεοδημοκράτη Πάτση και η υποκρισία των Συριζαίων

Επειδή η υποκρισία των Συριζαίων για μια ακόμα φορά χτύπησε ταβάνι, με την υπόθεση του Πάτση, να αναφέρουμε ποια είναι η πραγματικότητα. 

Να ξεκαθαρίσουμε αρχικά ότι αν την περίπτωση με τις λαμογιές του νεοδημοκράτη βουλευτή δεν την έφερνε στην επιφάνεια η εφημερίδα Documento, δεν υπήρχε περίπτωση να την είχαμε πληροφορηθεί. Γιατί ανάμεσα στα αστικά κόμματα εξουσίας υπάρχει μια ιδιότυπη ομερτά σ' αυτά τα θέματα. Κι αυτό δεν το λέμε αυθαίρετα, αλλά το έχουν αποκαλύψει πρώην βουλευτές που είναι σήμερα στα αζήτητα.

Πριν από λίγο καιρό ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Πανούσης, μιλώντας στο podcast LifoPolitics, είχε πει ότι τα κόμματα εξουσίας κάνουν συχνά συμψηφισμούς μεταξύ τους, καλύπτοντας το ένα το άλλο. Και μας είπε ότι αυτό το είδε με τα μάτια του, στη μικρή θητεία που είχε κι αυτός ως υπουργός. 

Στον ίδιο διαδικτυακό τόπο μίλησε και και η πρώην βουλεύτρια του Σύριζα, Δέσποινα Χαραλαμπίδου, ένα πρόσωπο που έτυχε να υπάρξει. πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου Περιουσιακών Δηλώσεων της Βουλής, δηλαδή της επιτροπής που είναι αρμόδια για τον έλεγχο του πόθεν έσχες των βουλευτών. Και ήταν ξεκάθαρη στις δηλώσεις της:

"Πιθανό να μην γνώριζαν την έκταση των προβλημάτων που είχε ο κ. Πάτσης. Αλλά ότι γνώριζαν, οπωσδήποτε γνώριζαν. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην δεν ήξερε η ΝΔ τι εστί Πάτσης. Νομίζω ότι και άλλα κόμματα γνώριζαν και κράτησαν αυτή την υπόθεση για να την εκμεταλλευτούν πολιτικά όταν θα τους συνέφερε ... Η υπόθεση Πάτση ήταν γνωστή στα μέλη της επιτροπής και στον ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δύο χρόνια. Υπήρχαν καταγγελίες επώνυμες από πολύ σοβαρούς ανθρώπους για τον κ. Πάτση. Κρατήθηκε η υπόθεση για να βγει στη δημοσιότητα όταν θα συνέφερε πολιτικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ανάλογα περιστατικά έγιναν και όταν ήταν στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ".

Αν κάτι πρέπει να προσθέσουμε είναι ότι πληρώνουμε 3 εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο, μέσω του προϋπολογισμού της βουλής 8 εταιρείες Ορκωτών Λογιστών που έχουν αναλάβει τον έλεγχο των πόθεν έσχες των βουλευτών και των κομμάτων, για να έχουν απλώς ένα διακοσμητικό ρόλο.