Κάνουν λάθος οι καλοπροαίρετοι (γιατί υπάρχουν και άλλοι, που παίζουν στημένο παιχνίδι) που διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν, ότι η Ζαχοπουλειάδα «κουκουλώνει» τα σημαντικά προβλήματα που ταλανίζουν τους εργαζόμενους. H Zαχοπουλειάδα, ένα μεγάλο σκάνδαλο, ξεβρακώνει την αστική πολιτική. Αποκαλύπτει τη σήψη του συστήματος, καθώς αποδεικνύεται κάθε μέρα και πιο καθαρά πως οι ίδιοι οι διαχειριστές της πολιτικής εξουσίας και μάλιστα διαχειριστές που αυτοπροβλήθηκαν ως πρότυπα ήθους και φορείς πάταξης της διαφθοράς, λειτουργούν με μεθόδους μαφίας, κλείνοντας συμφωνίες με κυκλώματα εκβιαστών και συμμετέχοντας σ’ ένα παιχνίδι εξουσίας με οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα.
Αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, οι απόλυτα διεφθαρμένοι, οι ψεύτες και αναξιόπιστοι, τα παράσιτα, έχουν το θράσος να επιτίθενται σε όλα τα μέτωπα ενάντια στους εργαζόμενους. Στους παραγωγούς του κοινωνικού πλούτου, που δεν παίζουν σε βρόμικα ταμπλό, αλλά πληρώνουν τις βρομιές της εξουσιαστικής κλίκας. Ετοιμάζονται να επιτεθούν ακόμα και σ’ αυτό που αποτελεί το πιο ιερό δικαίωμα κάθε εργαζόμενου, την κοινωνική ασφάλιση.
Δεν τους αναγνωρίζουμε αυτό το δικαίωμα. Ειδικά στη σημερινή συγκυρία. Δεν θα δεχτούμε οι διεφθαρμένοι, οι κλέφτες, οι ψεύτες, τα λαμόγια της εξουσίας να προβληθούν ως κήνσορες των εργατικών «προνομίων», ως υπερασπιστές «του μέλλοντος της νέας γενιάς», ως «χρηστοί διαχειριστές», ως «κοινωνικοί αναμορφωτές».
Οι εργαζόμενοι έχουν μπροστά τους δυο ανοιχτά μέτωπα. Το ένα είναι το μέτωπο της κοινωνικής ασφάλισης, όπου μεγάλο ζητούμενο εξακολουθεί να αποτελεί η διεκδίκηση ταξικών ασφαλιστικών αιτημάτων, ο απεγκλωβισμός από μια αδιέξοδη και ηττοπαθή μάχη οπισθοφυλακών, που εδώ και 18 χρόνια σωρεύει τη μια ήττα πάνω στην άλλη. Το άλλο είναι το μέτωπο των μισθών. Η ακρίβεια καλπάζει. Η ανεργία θερίζει. Οι οικονομικές προοπτικές διαγράφονται χειρότερες, καθώς ο παγκόσμιος καπιταλισμός μπαίνει σε κρίση. Οι άνθρωποι που ζουν από το μισθό τους, οι άνθρωποι που δεν είναι παράσιτα, οι εργαζόμενοι, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να επιδιώξουν μια καλύτερη τιμή για την εργατική τους δύναμη.
Ομως, τούτες τις μέρες που η μπόχα από τη σαπίλα του συστήματος κατακλύζει τα πάντα, θα πρέπει να σκεφτούμε ξανά, πως μέσα σ’ αυτό το σύστημα δεν υπάρχει κανένα μέλλον για μας και τα παιδιά μας. Θα πρέπει να σκεφτούμε πως η λύση δε βρίσκεται στην αλλαγή διαχειριστών, που κάθε φορά αποδεικνύονται ίδιοι με τους προηγούμενους, αλλά η εξαφάνιση του συστήματος που, όπως δε μπορεί να ζήσει χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έτσι δε μπορεί να ζήσει χωρίς διαφθορά. Γι’ αυτό και παράγει σκάνδαλα συνεχώς και αδιαλείπτως.
Τα γεγονότα των ημερών πρέπει να γίνουν καύσιμη ύλη (και) για την αναθέρμανση του οράματος της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, της στρατηγικής της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού
Δημοσίευση σχολίου